Καπιταλισμός,κρίση και οπαδοί

Εδώ και πολύ καιρό οι περισσότεροι από μας εδώ στην Ελλάδα βιώνουμε αυτό που ονομάζεται οικονομική κρίση. Βέβαια από ανέκαθεν οι μεσαίες και οι πιο αδύναμες οικονομικά κοινωνικές τάξεις αντιμετώπιζαν παρόμοια προβλήματα (ανεργία, οικονομικές δυσκολίες κτλ). Τον τελευταίο όμως καιρό το φαινόμενο αυτό της κρίσης έχει σίγουρα γιγαντωθεί μιας και οι δείκτες της ανεργίας αυξάνονται ταυτόχρονα με τη φορολογία και το κόστος ζωής. Σε αντίθεση με τους μισθούς που μέχρι πρότινος έμεναν στάσιμοι ενώ τώρα με τον ένα ή άλλο τρόπο μειώνονται κιόλας. Και ως γνωστόν το φαινόμενο αυτό το βιώνουμε για τα καλά τον τελευταίο πολύ καιρό στην Ελλάδα αλλά φαίνεται να χτυπά και την πόρτα και άλλων ευρωπαϊκών χωρών όπως είχε κάνει και στο παρελθόν και σε χώρες της λατινικής Αμερικής (πχ Αργεντινή).

Η αλήθεια είναι ότι η οικονομική κρίση είναι καθαρά δημιούργημα του οικονομικού συστήματος που ακούει στο όνομα καπιταλισμός. Ενός οικονομικού συστήματος που κάποια από τα βασικά χαρακτηριστικά του είναι η εμπορευματοποίηση των πάντων, η πλουτοθηρία, η συγκέντρωση του πλούτου από τους λίγους ευνοημένους κεφαλαιοκράτες, η μεγιστοποίηση του κέρδους με κάθε δυνατό τρόπο κτλ. Έτσι από τη μια έχουμε τους λιγοστούς εκείνους ευνοημένους πλουτοκράτες (που αποτελούν εννοείται μέρος της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας) που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν συσσωρεύσει το μεγαλύτερο μέρος του οικονομικού πλούτου και από την άλλη τον λαό των μεσαίων και ακόμη πιο οικονομικά ασθενέστερων τάξεων που για άλλη μια φορά καλούνται να «βγάλουν το φίδι από τη τρύπα» επωμιζόμενοι αβάσταχτες φορολογίες, μειώσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, και αυξήσεις στο γενικότερο κόστος ζωής.

Ο καπιταλισμός εννοείται πως έχει βάλει τη σφραγίδα του και στο ποδόσφαιρο αλλά και γενικότερα στον αθλητισμό. Τα πάντα εμπορευματοποιούνται, ομάδες αγοράζονται από εταιρείες και αλλάζουν χρώματα, σήματα ακόμη και ονόματα στο βωμό του κέρδους, τα γήπεδα μεταμορφώνονται σε τεράστια εμπορικά κέντρα, απίστευτα υπέρογκα ποσά δαπανώνται για χορηγίες, τηλεοπτικά δικαιώματα, διαφημίσεις και συμβόλαια ποδοσφαιριστών και άλλων αθλητών.

Και ενώ λοιπόν φαίνεται ότι έχει δημιουργηθεί ένας κύκλος που αποτελείται από κεφαλαιοκράτες, μάνατζερς, εταιρείες, παε και ακριβοπληρωμένους αθλητές μέσα στον οποίο οι περισσότεροι κονομάνε απίστευτα φράγκα (ακόμη και τη σημερινή εποχή που μεσουρανεί η οικονομική κρίση) κάποιοι άλλοι συνεχίζουν να σπαταλούν τα λίγα εναπομείναντα φράγκα τους για την ανιδιοτελή αγάπη τους προς την ομάδα που υποστηρίζουν και γενικότερα προς το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό. Αυτοί λοιπόν δεν είναι άλλοι από τους οπαδούς.

Φαίνεται ότι αυτοί που κινούν τα νήματα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο (και γενικότερα στον αθλητισμό) ,οι διάφορες αθλητικές αρχές δηλαδή και αυτοί που διοικούν τις διάφορες ποδοσφαιρικές ομάδες, λειτουργούν με τον πιο στυγνό τρόπο αφού μοναδική τους έγνοια είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους τους και η αντιμετώπιση των οπαδών και των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων ως καταναλωτών. Έτσι παρόλη την οικονομική κρίση την οποία φαίνεται ότι δεν λαμβάνουν και πολύ υπόψη αυξάνουν και άλλο τη τιμή του «προϊόντος» που εμπορεύονται κάτι που μετουσιώνεται πολύ απλά στην αύξηση του αντίτιμου που καλείται να πληρώσει ο οπαδός προκειμένου να παρακολουθήσει την αγαπημένη του ομάδα. Έτσι λοιπόν ο μέσος οπαδός εκτός του αυξημένου ενοικίου, των αυξημένων φόρων και τιμών των ειδών πρώτης ανάγκης και των μειωμένων μισθών καλείται να ανταπεξέλθει και σε μια αύξηση των εισιτήριων στο ποδόσφαιρο, ενός λαϊκού αθλήματος που πάντα αποτελούσε πόλο έλξης κυρίως των μεσαίων και των πιο οικονομικά αδύναμων κοινωνικών τάξεων. Κάτι τέτοιο βιώνει κυρίως φέτος και μεγάλο μέρος των οπαδών της ομάδας που υποστηρίζουμε, του Παναιτωλικού δηλαδή, οι οποίοι έχουν επιλέξει για τους δικούς τους λόγους να μην είναι μέλη σε κάποιους από τους συνδέσμους οπαδών της ομάδας μας (κάτι που σημαίνει ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να βρίσκουν φθηνά συνδεσμικά εισιτήρια) και έτσι καλούνται να πληρώσουν 12 και 18 ευρώ!!

(Από παλιότερο παιχνίδι στη Σκωτία μεταξύ Kilmarnock-Glasgow Celtic)

Τα ευχάριστα νέα είναι ότι σε ευρωπαικό επίπεδο δεν ήταν λίγοι οι οπαδικοί εκείνοι πυρήνες που αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν και να εναντιωθούν απέναντι σε αυτές τις αυξήσεις των εισιτηρίων. Τέτοιες διαμαρτυρίες έλαβαν μέρος σε Γερμανία, Ολλανδία, Σλοβακία κτλ.

Ξεκινώντας από τη Γερμανία και τη Bundesliga οι οπαδοί της Μπορούσια Ντόρτμουντ μποϋκόταραν το ντέρμπι με τη Σάλκε δείχνοντας έτσι την αντίθεση τους στις αυξήσεις των εισιτηρίων. Στο παιχνίδι μεταξύ των της Μπάγερν Μονάχου και της Κολωνίας σε μια κοινή δράση οι οπαδοί και των δυο ομάδων σήκωσαν πανιά το περιεχόμενο των οποίων εναντιωνόταν στην πολιτική των αυξημένων τιμών των εισιτηρίων στη Μπουντεσλίγκα.

Στην Ολλανδία μεγάλη διαμάχη έχει ξεσπάσει για το θέμα των ακριβών εισιτηρίων μεταξύ των οπαδών του Άγιαξ και της διοίκησης της ομάδας. Οι οπαδοί της ομάδας του Άμστερνταμ έχουν προ πολλού εναντιωθεί στη πολιτική των ακριβών εισιτηρίων που ακολουθεί η διοίκηση, μια εναντίωση που κορυφώθηκε στο παιχνίδι του Άγιαξ με τη Μίλαν στα πλαίσια του Champions League όπου και μεγάλη μερίδα των οπαδών του Άγιαξ (και πιο συγκεκριμένα οι VAK 410) κατά τη διάρκεια της έναρξης του παιχνιδιού παρέμεινε εκτός κερκίδας για κάποια λεπτά αφήνοντας έτσι για λίγο το μέρος εκείνο της κερκίδας κενό.

Στη Σλοβακία το εισιτήριο για ένα παιχνίδι της Ζιλίνια κοστίζει περίπου 7 ευρώ. Το εισιτήριο όμως για το παιχνίδι της σλοβάκικης ομάδας με τη Τσέλσι είχε το νέο αντίτιμο των 50 ευρώ!!! Οι οργανωμένοι οπαδοί της Ζιλίνια εναντιώθηκαν αμέσως σε αυτή τη κερδοσκοπική παραλογία και μέσω μιας ανακοίνωσης τους (που είχε τον τίτλο «ένα νεφρό για δυο εισιτήρια») προανήγγειλαν την αποχή τους τόσο από το συγκεκριμένο παιχνίδι όσο και γενικότερα.