8Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ OΦΗ-ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ 1-1

Ήταν η πιο πολυσυζητημένη εκδρομή της χρονιάς για εμάς. Από αυτές που συζητιούνται στα στέκια για πολύ καιρό . Οικονομία στα φράγκα τις προηγούμενες μέρες, στρίμωγμα, δανεικά, άδειες από δουλειές κτλ. Φεύγουμε από Αγρίνιο Σάββατο μεσημέρι με λεωφορείο για Πειραιά. Η σύνθεση του λεωφορείου από τις καλύτερες ever. Η θετική ενέργεια κυριαρχεί και τα παρελκόμενα πολλά...Άφιξη στον Πειραιά, οι απαραίτητες φωτογραφίες στο λιμάνι και ξεκινάμε για Ηράκλειο. Με την άφιξη μας εκεί οι λιμενόμπατσοι θέλουν να μας ξεφορτωθούν από τον επιβατικό σταθμό με γελοίες δικαιολογίες του τύπου σε λίγο θα γεμίσει ο χώρος τουρίστες κτλ( προφανώς θα χαλάγαμε το τουριστικό πρεστίζ της πόλης) . Μετά από συνεννοήσεις της πλάκας μεταξύ λιμενόμπατσων και μπάτσων ξεκινάμε 35 άτομα με τα πόδια, μέσα σε καταρρακτώδη βροχή και με ένα περιπολικό ως συνοδεία για το κέντρο του Ηρακλείου όπου και παραμένουμε μέχρι να επιστρέψουμε ξανά στο λιμάνι απ’ όπου με πούλμαν ξεκινάμε για το γεντί κουλέ. Καμιά 15αρια οπαδοί του Όφη μας πετούν πέτρες από μακριά ενώ ο χώρος δονείται από τα συνθήματα μας. Μπαίνουμε στο γήπεδο και κρεμάμε τα πανιά μας ενώ οι ματάδες μας κάνουν υποδείξεις για το τι να ΜΗΝ φωνάξουμε(…). Υποδείξεις που πήγανε φυσικά στο βρόντο.. Στο μεταξύ στην κερκίδα πλέον είμαστε κάπου στα 80 άτομα. Το ματς αρχίζει ,οι οπαδοί του όφη μας διασκεδάζουν σηκώνοντας επιδεικτικά ένα πανό που γράφει’’ Όφη-Αγρίνιο’’ (αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός της ύπαρξης πολλών ελληνικών σημαιών, άλλο ένα γήπεδο με υψηλό “εθνικό φρόνημα” -αργότερα μάθαμε ότι παίζει στο διαδίκτυο και τοπικό οπαδικό blog εθνικιστικού και ακροδεξιού περιεχομένου) και ο Παναιτωλικός ανοίγει το σκορ. Πανδαιμόνιο, όλοι πάνω στα κάγκελα. Στιγμές και συναισθήματα που λες ότι αξίζει που είσαι οπαδός. Η ισοφάριση έρχεται γρήγορα, αλλά είναι πλέον αδύνατο να ξενερώσει κάποιος. Οι φωνές μας είχαν κλείσει αλλά δε σταματήσαμε να τραγουδάμε λεπτό ως τη λήξη του αγώνα. Εκεί άρχισε ένα δεύτερο ημίχρονο πετροβολητού, με τους οπαδούς του Όφη να μας πετούν πέτρες έξω από το γήπεδο αλλά και από μπαλκόνι και στη συνέχεια να γίνονται επεισόδια μεταξύ αυτών και των ματάδων. Φύγαμε από το γεντί κουλέ μετά από περίπου μια ώρα για το λιμάνι και το ταξίδι της επιστροφής κύλισε στην ίδια φάση με αυτή του πηγαιμού.Χαβαλες,γέλια παρά την ταλαιπωρία,οι περισσότεροι είχαν ξεμείνει από φράγκα,πλέον ότι είχε οκαθέμας ήταν κοινό.Η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα στην πιο αγνή της μορφή.Μια εκδρομή γεμάτη,άκρως οπαδική,από αυτές που σε γεμίζουν σαν οπαδό και όχι μόνο.