Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ (ΚΑΙ) ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ

Τα γήπεδα υπήρξαν παγκοσμίως χώρος φθηνής ψυχαγωγίας για όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτου τάξης, φυλής, χρώματος, πεποιθήσεων. Αν και τα πράγματα έχουν αλλάξει λίγο παρόλα αυτά ακόμη και τώρα αποτελούν χώρο συνάθροισης ενός μεγάλου μέρους του κοινωνικού συνόλου. Οπότε είναι λογικό να αποτελούν και μια μικρογραφία της κοινωνίας η οποία όμως έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Το γήπεδο σαν μέρος συνάθροισης πολλών ανθρώπων αποτελεί χώρο μέσα στον οποίο λαμβάνουν μέρος κοινωνικές και πολιτικές ορισμένες φορές ζυμώσεις. Ακόμη αποτελεί τεράστιο πόλο έλξης για την ανήσυχη νεολαία όπως και για μέλη της εργατικής τάξης αλλά και των λιγότερο ευνοημένων μελών της αστικής τάξης. Δεν είναι λίγοι αυτοί που εκτονώνουν τη καταπίεση που τους ασκούν η εξουσία, η καθημερινότητα, η εργασία και άλλοι παράγοντες στο γήπεδο. Αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό αυτής της μικρογραφίας της κοινωνίας είναι και το ότι μέσα σε ένα κοινωνικό σύστημα που δεν ευνοεί ιδιαίτερα τη δημιουργία αλλά και την ανάπτυξη των ανθρωπίνων σχέσεων, σε ένα σύστημα εντελώς απρόσωπο και μοναχικό, ο οπαδός περιμένει καρτερικά τη Κυριακή για να ενσωματωθεί σε αυτό το μικρό κοινωνικό σύνολο του γηπέδου και να νιώσει μέλος του. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά σε συνδυασμό με την ωμή νεανική ορμή και την αδρεναλίνη που το ίδιο το άθλημα ξεβράζει έκαναν πολλά γήπεδα να μοιάζουν με καζάνια που βράζουν. Οι εξουσιαστές και όλοι όσοι καθορίζουν τις ζωές μας θέλησαν να το εκμεταλλευτούν. Ο τρόπος ήταν απλός: Αφήστε τους να δουλεύουν σαν ρομπότ όλη τη βδομάδα και να περιμένουν τη Κυριακή να εκτονωθούν. Άσε που αν έχουν ως κύρια ενασχόληση τη μπάλα δε θα μας ενοχλούν καθόλου και δε θα αντιδρούν.. Εν μέρει το πετύχανε. Έλα όμως που αυτή η ωμή ενέργεια που ξεπηδούσε από τις κερκίδες και τους γύρω δρόμους άρχισε να γίνεται ανεξέλεγκτη και αχαλιναγώγητη. Σε κάποιες περιπτώσεις οι οπαδοί ή χούλιγκανς άρχιζαν να δρουν αυτόνομα και να γίνονται επικίνδυνοι για το καθωσπρεπισμό ενώ η βία που τους άρεσε να εξασκούν μεταξύ τους και μόνο με αυτούς που το επιδίωκαν και οι ίδιοι (όπως γινόταν στις περισσότερες τουλάχιστον φορές των περιπτώσεων στη Βρετανία όπου τα χουλιγκάνια μανουριάζανε μεταξύ τους μόνο και όχι με κόσμο-οπαδούς που δε γούσταρε τη φάση αυτή-κάτι που δεν ισχυει εδώ όπου τις περισσότερες φορές η βία είναι τυφλή αναίτια και υπερβολική) πολλές φορές στρεφόταν με μεγαλύτερη λύσσα στις δυνάμεις της καταστολής. Δεν είναι τυχαίο ότι η δεξιότατη Θάτσερ κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της έκανε δριμύτατη και λυσσαλέα επίθεση και άσκησε καταστολή στα συνδικάτα, στους χούλιγκανς και στους χίππηδες που διοργάνωναν τότε στην Αγγλία τα θρυλικά free festivals. Και μόνο το ότι οι τότε Βρετανοί πολιτικοί αντιμετώπισαν τους απεργούς και τα συνδικάτα με το ίδιο μένος και λύσσα που αντιμετώπισαν τους χούλιγκανς δείχνει ότι η ενέργεια που ανέβλυζαν τα γήπεδα ήταν ισχυρή και ανεξέλεγκτη πια. Επίσης στους γηπεδικούς κύκλους άρχισαν να αναπτύσσονται κάποιοι λίγοι πυρήνες με αριστερίστικο, ελευθεριακό ή αντεξουσιαστικό background (όπως και δυστυχώς με ακροδεξιό, κάτι που θα μας απασχολήσει σε άλλο αρθρο) οπότε ο γηπεδικός πονοκέφαλος για τη κρατική καταστολή γινόταν διπλός. Τα χουλιγκάνια λοιπόν τότε φακελώθηκαν, δε τους επιτρεπόταν η είσοδος στα γήπεδα, άλλοι φυλακίστηκαν ενώ υπήρξε και το σχέδιο για την δημιουργία οπαδικών ταυτοτήτων που τελικά δεν ευδοκίμησε(αυτό που θέλουν να κάνουν τώρα στην Ελλάδα). Το σχέδιο επίσης συμπεριλάμβανε και την εισβολή under-cover μπάτσων (ασφαλιτών στα ελληνικά δηλαδή) στο εσωτερικό πολλών firms (κλειστές ομάδες σκληροπυρηνικών χούλιγκανς) με σκοπό την άντληση πληροφοριών που θα οδηγούσε στη διάλυση τους.
Μια παρόμοια κατάσταση βιώνουν και οι οπαδοί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Οι κάμερες είναι πανταχού παρόντες και στα (περισσότερα) γήπεδα πια, οι μπάτσοι αυξάνονται και γίνονται πιο επιθετικοί και προκλητικοί, οι τιμές των εισιτηρίων αυξάνονται για να αποτρέψουν μεγάλο αριθμό του κοινωνικού συνόλου να προσέρχεται στα γήπεδα (αλλά και για να πλουτίζουν κάτι λαμόγια κεφαλαιοκράτες που έχουν κάνει το ποδόσφαιρο εμπόριο σαν τα μούτρα τους). Η δίωξη αυτή γιγαντώνεται με την εφαρμογή του νέου αθλητικού τρομο-νόμου, αυτού του χουντικού, φασιστικού τερατουργήματος ο οποίος επιβάλλει μη αναστάλσιμες και εξαγοράσιμες ποινές φυλάκισης ακόμη και για λόγους ηλίθιους εντελώς όπως η ρίψη πλαστικών μπουκαλιών ή το άναμμα καπνογόνων.
Και όλα αυτά τη στιγμή που η κρατική καταστολή σκοτώνει, βασανίζει, κάνει πογκρόμ σε μετανάστες, ξεβρακώνει κόσμο στα πεζοδρόμια ενώ τα ποσοστά ανεργίας αυξάνονται και ο κόσμος είναι βουτηγμένος στα χρέη.

ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥΣ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥΣ, ΣΤΙΣ ΟΠΑΔΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ, ΣΤΗ ΜΠΑΤΣΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΦΟΥΣΚΩΤΟΥΣ ΣΕΚΙΟΥΡΙΤΑΔΕΣ.

ΟΙ ΚΑΜΕΡΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΓΗΠΕΔΑ, ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΤΙΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ

ΚΑΡΤΑ ΟΠΑΔΟΥ!!!!!

Στις 14 Νοεμβρίου στη Ρώμη περίπου 4 με 5 χιλιάδες οπαδοί από διαφορετικές ομάδες της Ιταλίας πραγματοποίησαν πορεία στο κέντρο της πόλης διαμαρτυρόμενοι για το νέο αντισυνταγματικό μέτρο της ιταλικής κυβέρνησης που ακούει στο όνομα κάρτα οπαδού. Η ιταλική κυβέρνηση θέλει να θεσπίσει αυτό το νέο μέτρο προκειμένου να πατάξει τη βία στα γήπεδα φακελώνοντας έτσι όλους τους οπαδούς. Το ερώτημα είναι βέβαια τη βία των εξουσιαστών και των μπάτσων ποιος θα τη πατάξει; Τη βία που ασκούν στις τσέπες μας, τη βία που ασκούν στους μετανάστες, τη βία που ασκούν σε οποιονδήποτε δε συμπορεύεται μαζί τους και τέλος τη βία που ασκούν στους οπαδούς (πριν λίγο διαβάσαμε κάπου στο διαδίκτυο ότι στο παιχνίδι της Γ Εθνικής μεταξύ του Πυρσού Γρεβενών και της Βέροιας έγιναν πολλές συλλήψεις οπαδών από τους οποίους οι περισσότεροι ήταν πολύ νεαρής ηλικίας!!).
Το νέο αυτό μέτρο λοιπόν υποχρεώνει όλους τους οπαδούς και τους ποδοσφαιρόφιλους να φακελωθούν εντελώς μέσω αυτής της κάρτας η ύπαρξη της οποίας προϋποθέτει τη καταχώρηση πολλών προσωπικών δεδομένων.
Άντε σε λίγο και μικροτσίπ εμφυτευμένο κάπου στο σώμα μας!!
Το ωραίο είναι ότι ως γνωστόν κάτι τέτοιο «μαγειρεύεται» και στην Ελλάδα και το οποίο χαρακτηρίζει τον οπαδό ως πελάτη………