Εξώφυλλο-Οπισθόφυλλο 4ου τεύχους

Εκδήλωση με προβολή και Dubstep/Drum n Bass party από την Αυτόνομη Ζώνη

Η τρίτη εκδήλωση της Αυτόνομης Ζώνης (αυτή τη φορά σαν συλλογικότητα- παρέα και όχι σαν ραδιοφωνική εκπομπή,η οποία παρεμπίπτοντος άλλαξε όνομα και από δω και πέρα θα λέγεται Κερκίδα Συνειδήσεων πάντα την ίδια μέρα και ώρα και πάντα στη Ραδιουργία FM). H εκδήλωση- party αυτή τη φορά έγινε στο πάρκο της πόλης μας και συμπεριλάμβανε τη προβολή ενός μικρού και περιληπτικού ντοκιμαντέρ σχετικά με τον χουλιγκανισμό στην Αγγλία (συνεντεύξεις, κοινωνιολογικές αναλύσεις, εμπορευματοποίηση, καταστολή, εθνικισμός και πολύπολιτισμικότητα στην Αγγλία κτλ) και στη συνέχεια party με dubstep και drum n bass dj sets (από το Dub n Bass crew της De_Control collective) όπως και με ένα punk rock opening dj set (από την De_Control collective). Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν 100 περίπου άτομα ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι τη προβολή παρακολούθησαν 40-50 περίπου άτομα. Τα έσοδα από τη κάβα διατέθηκαν για την οικονομική ενίσχυση του επικείμενου 4ου τεύχους του εντύπου της Αυτόνομης Ζώνης όπως και για την οικονομική ενίσχυση των κινηματικών υποδομών της De_Control collective.

Editorial

* Διανύουμε ήδη το τέλος του καλοκαιριού και οι συνηθισμένες για την εποχή θερμοκρασίες στη πόλη μας (35’- 42’ βαθμούς) μας αποτρέπουν από το να είμαστε όσο δημιουργικοί θα θέλαμε. Παρόλα αυτά η εποχή αυτή αποτελεί ιδανική ευκαιρία για περισυλλογή, αυτοκριτική και απολογισμό. Έτσι λοιπόν και το παρεάκι ή γκρουπάκι της Αυτόνομης Ζώνης έχει διανύσει ήδη το πρώτο έτος της ύπαρξης και δραστηριοποίησης του. Όλα ξεκίνησαν με το ομώνυμο έντυπο και το ομώνυμο blog (agriniozone.blogspot.com). Με ήδη τέσσερα τεύχη (το πρώτο εκδόθηκε τον Ιούνιο 2009) σε περίπου ένα χρόνο μπορούμε να πούμε ότι όλη αυτή η περίοδος ήταν πραγματικά πολύ παραγωγική και δημιουργική για το έντυπο μας και όχι μόνο. Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τη ραδιοφωνική φωνή της Αυτόνομης Ζώνης (η οποία από δω και στο εξής θα έχει το νέο όνομα Κερκίδα Συνειδήσεων) στο αυτό- οργανωμένο ραδιοφωνικό εγχείρημα της Ραδιουργίας FM (radiourgia.squat.gr). Μέσα σε αυτό το διάστημα η παρέα μας διοργάνωσε κάποιες μουσικές και όχι μόνο εκδηλώσεις. Η αρχή έγινε με το party που συνδιοργάνωσε η ραδιοφωνική εκπομπή της Αυτόνομης Ζώνης μαζί με την εκπομπή One World One Race στο πανεπιστήμιο της πόλης μας. Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν διατέθηκαν στους 16 πρόσφυγες, που κρατούνταν τότε στο Α.Τ Αγρινίου, για την αγορά ειδών πρώτης ανάγκης, ρουχισμού, τσιγάρων κτλ καθώς και στη Ραδιουργία για την αγορά υλικοτεχνικού εξοπλισμού.
Η συνέχεια δόθηκε με το 2ο party της ραδιοφωνικής εκπομπής πάλι στο πανεπιστήμιο. Αυτή τη φορά συμπεριλάμβανε και προβολή της ταινίας I.D και τα έσοδα από τη κάβα και την ελεύθερη συνεισφορά διατέθηκαν για την οικονομική ενίσχυση του σταθμού. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε και συλλογή ειδών ρουχισμού και τροφίμων για τους μετανάστες των Οινιάδων με τεράστια ανταπόκριση.
Φυσικά η Αυτόνομη Ζώνη είχε ενεργή παρουσία τόσο στην ιδέα όσο και στην υλοποίηση της πορείας ενάντια στα κατασταλτικά μέτρα που στοχεύουν τους οπαδούς και ενάντια στην απαγόρευση των μετακινήσεων που πραγματοποιήθηκε στο Αγρίνιο από το σύνολο των οπαδών, οργανωμένων και μη, της Θύρας 6. Ως γνωστόν η παρέα της Αυτόνομης Ζώνης απαρτίζεται τόσο από μέλη των Warriors και των Guerreros όσο και από ανένταχτους οπαδούς του Παναιτωλικού μας.
Αυτό το καλοκαίρι καταφέραμε να συμμετάσχουμε και ενεργά στο 2ο festival της συλλογικότητας των Radical Fans United.
Φυσικά μη ξεχάσουμε να αναφέρουμε και τη βροντερή παρουσία (στα εντός και εκτός έδρας παιχνίδια της ομάδας) γενικότερα του κόσμου του Παναιτωλικού, τα πολλά και όμορφα coreos που επιμελήθηκαν οι Warriors αλλά και τα πανιά που αναρτήθηκαν για τα γεγονότα του δεκέμβρη (τόσο το 2008 όσο και το 2009), για το νόμο της απαγόρευσης των μετακινήσεων , για τη διάλυση ομάδων στα πλαίσια των συγχωνεύσεων, για την εισχώρηση παρακρατικών κάθε είδους στον οπαδικό και γενικότερα γηπεδικό χώρο και άλλα.


* Έχει τύχει αρκετές φορές να διαβάσουμε σε διαδικτυακούς χώρους ομάδων από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους άρθρα και κείμενα που καταφέρονται ενάντια στο ποδόσφαιρο και στους ποδοσφαιρόφιλους . Η αιτιολογία που χρησιμοποιούν είναι πολλές φορές πέρα ως πέρα σωστή και τεκμηριωμένη. Χρησιμοποιείται όμως και μια γενίκευση που αγγίζει τα όρια του «τσουβαλιάσματος» όπως και μια εμπάθεια προς διάφορες κατευθύνσεις. Γνωρίζουμε και το έχουμε σχολιάσει τόσο στο έντυπο μας όσο και στη ραδιοφωνική εκπομπή μας ότι ορισμένες φορές τα γήπεδα αποτελούν δεξαμενές στρατολόγησης των εθνικιστικών κρατικών- παρακρατικών οργανώσεων. Όπως και δεξαμενές στρατολόγησης υποψηφίων μελών των παρακρατικών συμμοριών της μαφιόζικης νύχτας να συμπληρώσουμε και εμείς. Κάτι τέτοιο δεν αποτελεί όμως πάγιο χαρακτηριστικό όλων των γηπεδικών πυρήνων. Πολλοί από αυτούς είναι γνωστοί για την αντιρατσιστική και αντιφασιστική τους διάθεση. Το να χρησιμοποιείς σαν τεκμήριο για μια τέτοια άποψη το παράδειγμα της Γιουγκοσλαβίας (όπου πράγματι μεγάλο μέρος των σκληροπυρηνικών χουλιγκάνων αποτελούν προπύργιο και εφεδρεία των εθνικιστικών κρατικών- παρακρατικών οργανώσεων) δεν σημαίνει ότι είναι παντού έτσι. Η συγκεκριμένη χώρα λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της σχετικά πρόσφατης προϊστορίας της έχει ιδιαίτερα αυξημένη τη παρουσία του ακροδεξιού και εθνικιστικού στοιχείου σε όλες τις πτυχές του εκεί κοινωνικού συνόλου και όχι μόνο στο γήπεδο.
Και όσον αφορά τη σχέση ποδοσφαίρου, οικονομίας και εργασίας το κειμενάκι τα λέει καλά (για το μουντιάλ δημοσιεύσαμε και εμείς ένα αρθράκι άλλωστε) και συμφωνούμε (πολύ σωστή και η αναφορά στην παιδική εργασία και τις μπάλες, να συμπληρώσουμε και εμείς ότι κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύει και για τα παπούτσια ή το μπουφάν που κάποιοι από όλους εμάς ίσως φοράμε) αλλά τελικά είναι πιο politically incorrect το να πληρώνεις για να δεις ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι από το να πληρώνεις για να πιείς ένα καφέ ή μια μπύρα σε μπαράκια ή καφετέριες πλατειών και πεζόδρομων?
Το έχουμε ξαναπεί, η γηπεδική και οπαδική φάση δεν είναι ιδανικά πλασμένη αλλά τελικά ποια φάση και ποιος χώρος είναι τέλειος?

Όταν η θρασυδειλία συναντά την ανεγκέφαλη καφρίλα

Τι και αν εμείς και πολλοί άλλοι τα έχουμε πει χιλιάδες φορές..

Τι και αν φωνάζουμε συνέχεια για τον αλληλοσεβασμό και την αλληλεγγύη μεταξύ των οπαδών.. Είναι πολλές φορές που όλα αυτά πάνε στο βρόντο.

Την Παρασκευή 13 Αυγούστου η αγαπημένη μας ομάδα θα αντιμετώπιζε την παναχαική σε φιλικό παιχνίδι στη Πάτρα και πιο συγκεκριμένα στο γήπεδο της αγυιάς. Το φιλικό αυτό παιχνίδι αποφάσισαν να παρακολουθήσουν γύρω στους 30 φίλους του Παναιτωλικού (αριθμός που θα μπορούσε να είναι και λιγάκι μεγαλύτερος αν οι περισσότεροι δεν βρισκόταν σε διακοπές- όπως και οι περισσότεροι από μας άλλωστε) στη πλειοψηφία τους οικογενειάρχες και πατεράδες με τα παιδιά τους οι οποίοι μετέβηκαν στη Πάτρα με τα δικά τους οχήματα και όχι με οργανωμένη εκδρομή. H παρουσία Αγρινιωτών προφανώς δεν άρεσε σε κάποιους «μάγκες» οπαδούς της τοπικής ομάδας οι οποίοι άρχισαν να επιδίδονται σε ένα μπαράζ αναίτιων και θρασύδειλων τραμπουκισμών και καφριλών.

Αφού αρχικά ομάδα «οπαδών» της παναχαικής επιτέθηκαν σε μονοψήφιο αριθμό φίλων του Παναιτωλικού έξω από το γήπεδο με σκοπό να αφαιρέσουν κασκόλ από πιτσιρικά(θεωρούμε ότι σίγουρα ο καθένας έχει το δικαίωμα της επιλογής να φοράει ότι γουστάρει αλλά σε τέτοια εκτός έδρας παιχνίδια -ειδικά όταν είσαι μεγαλύτερος σε ηλικία και όχι πιτσιρίκι και γνωρίζεις ή καταλαβαίνεις καλύτερα κάποια πράγματα- δεν είναι και ότι πιο έξυπνο ή ώριμο να σκας με διακριτικά και όχι οργανωμένα ), στη συνέχεια 30-40 από αυτούς επιτέθηκαν εντός κερκίδας αναίτια και με λύσσα σε πατεράδες, παιδιά και μπαρμπάδια κρατώντας διάφορα αντικείμενα με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τριών Αγρινιωτών από τους οποίους ο ένας προήρθε σύμφωνα με μαρτυρίες από σπασμένο μπουκάλι και όχι από μαχαίρι όπως αρχικά είχε διαδοθεί. Και όλα αυτά έγιναν κατά τη διάρκεια επίθεσης μέσα στη κερκίδα που βρισκόταν οι λιγοστοί φίλοι του Παναιτωλικού και που φυσικά κάτι τέτοιο δεν είχε γίνει πριν κάποιο καιρό όταν 1800 οπαδοί του Παναιτωλικού είχαν κατακλύσει το πέταλο της αγυιάς… Τότε είχαν αρκεστεί στο πετροβολητό από απόσταση (κάτι που βέβαια συμβαίνει σε πολλά γήπεδα) και σε λιγοστές επιθέσεις σε μεμονωμένους πάλι οπαδούς της ομάδας μας που είχαν ταξιδέψει μέχρι το γήπεδο με τα δικά τους οχήματα και όχι οργανωμένα.

Οι μισάνθρωποι αυτοί «οπαδοί» επέδειξαν τέτοιο μένος απέναντι σε άλλους οπαδούς ανάλογο με αυτό που δείχνουν και οι δυνάμεις της κρατικής καταστολής απέναντι στους οπαδούς (και όχι μόνο). Φαίνεται ότι τελικά για κάποιους «οπαδούς» πρωτάρχικός εχθρός είναι ο άλλος οπαδός και όχι ο μπάτσος, η παε και οι αθλητικές αρχές.

Βέβαια μπορεί να είμαστε αθεράπευτα ρομαντικοί ή «ιδεολόγοι» αλλά παρόλα αυτά δεν είμαστε και τόσο ουτοπιστές κάτι που σημαίνει ότι δεν έχουμε χάσει εντελώς την επαφή με τη ρεαλιστική πραγματικότητα. Γνωρίζουμε λοιπόν ότι ένα παιχνίδι μεταξύ της ομάδας μας και της παναχαικής περικλείει πάντα εκατέρωθεν ένταση και αντιπαλότητα από παλιά. Είναι αρκετά τα περιστατικά, πρόσφατα και παλιότερα. Γνωρίζουμε λοιπόν ότι από τέτοια παιχνίδια ποτέ δεν λείπουν οι εντάσεις και τα βίαια ξεσπάσματα μεταξύ των οπαδών. Και σαν ποδοσφαιρόφιλοι, γηπεδικοί και οπαδοί που είμαστε εδώ και τόσα χρόνια, έχουμε ζήσει τέτοιες στιγμές εκρήξεων αδρεναλίνης, τσαντίλας, θυμού, αγανάκτησης που κάνουν τη κατάσταση να ξεφεύγει λιγάκι. Ούτως ή άλλως γήπεδο είναι και όχι μουσικό κονσέρτο στο μέγαρο μουσικής. Αλλά άλλο να πέφτει καμιά σφαλιάρα ή καμιά κλωτσιά και άλλο να επιτίθεσαι με ζώνες, καδρόνια και σπασμένα μπουκάλια σε μεσήλικες και στα παιδιά τους (ανάλογο περιστατικό θρασυδειλίας είχε γίνει και στη νίκαια όπου πιτσιρικάς δέχθηκε επίθεση) οι οποίοι ούτε χουλιγκάνια είναι ούτε μπορούν να αμυνθούν αποτελεσματικά σε ένα τέτοιο σκηνικό. Και όσον αφορά για κάτι μαλακίες απόψεις του τύπου «ήταν και κάποιοι 25-άρηδες ή 30-άρηδες που δεν αμύνθηκαν» είναι στη καλύτερη γελοίες και στη χειρότερη φασιστικές. Δηλαδή κάποιοι θεωρούν ότι όλοι όσοι είναι 25-30 ετών και πηγαίνουν γήπεδο πρέπει να είναι οπωσδήποτε χουλιγκάνοι ή μάχιμοι και οπωσδήποτε ικανοί να αποκρούσουν μια επίθεση. Αλλά και έτσι να ήταν η πλειοψηφία των φίλων του Παναιτωλικού που ταξίδεψαν μέχρι τη Πάτρα ήταν μεσήλικες με τα παιδιά τους, κάποια από τα οποία δέχθηκαν και αυτά επίθεση.

Το έχουμε ξαναπεί και σε παλιότερο κείμενο, σε παρελθοντικές εποχές τα χουλιγκάνια είχαν κάποιους κώδικες που τις περισσότερες φορές τουλάχιστον τηρούσαν. Τώρα φαίνεται ότι έχουν αλλάξει κάπως τα πράγματα…

Το όλο περιστατικό πραγματικά μας ξενέρωσε και μας εξόργισε ταυτόχρονα.

Το μόνο θετικό που κρατάμε από την όλη φάση είναι η πραγματικά αξιοπρεπή και ώριμη οπαδικά στάση που δείχνει να κρατάει συγκεκριμένη μερίδα οπαδών της παναχαικής όπως και το γεγονός ότι αρκετοί ποδοσφαιριστές της ομάδας μας παραγκώνισαν την ιδιότητα τους ως επαγγελματίες ποδοσφαιριστές- υπάλληλοι και έτρεξαν να βοηθήσουν τους φίλους της ομάδας τους στο «πεδίο της μάχης» δρώντας σαν οπαδοί!

Τα ανθρωπόμορφα τέρατα

Ο άνθρωπος είναι το πιο καταστροφικό ον του ταλαιπωρημένου πλανήτη μας τόσο ως προς τον εαυτό του όσο και ως προς το υπόλοιπο οικοσύστημα. Εξαϋλώνει δάση για να συντηρεί τις ανάγκες του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος, καίει δάση για να δημιουργηθούν στη θέση τους πολυτελή σπίτια ή ξενοδοχειακά συγκροτήματα, η κερδοσκοπική του μανία και η τυφλή του υπακοή στις αρχές του καπιταλισμού προκαλούν μεγάλα εγκλήματα κατά του οικοσυστήματος (με πιο πρόσφατο το ατύχημα στο κόλπο του Μεξικό στο οποίο εμπλέκεται πολυεθνικός κολοσσός της πετρελαιοπαραγωγής ), σφαγιάζει φάλαινες για να παράγει λάδι και άλλα τέτοια, θερίζει καρχαρίες για να σερβίρουν τα ακριβά εστιατόρια σούπες, σκοτώνει δελφίνια μέσα σε λουτρό αίματος στα πλαίσια μιας «τελετής» ενηλικίωσης εφήβων, βασανίζει πιθήκους, ποντίκια, κουνέλια, γάτες, σκυλιά και άλλα ζωάκια προκειμένου να κατασκευαστούν καλλυντικά και φάρμακα, σκοτώνει ζώα για να κατασκευάσει γούνες, δερμάτινα ρούχα, τσάντες, πορτοφόλια για να φοράνε οι μικρο-αστοί και η μπουρζουαζία, κλείνει ζώα σε κλουβιά και τα βασανίζει σε τσίρκο για κερδοσκοπικούς σκοπούς και τρέφει και εκπαιδεύει σκυλιά για να μαλώνουν μεταξύ τους στα πλαίσια ενός απάνθρωπου τζόγου. Και είναι και πολλά άλλα τα οποία άνετα χωράνε σε ένα ολόκληρο βιβλίο.

Έτσι λοιπόν το ανθρώπινο είδος παίρνοντας στα «σοβαρά» το χαρακτηρισμό του ως «ανώτερο» θηλαστικό φροντίζει να το εξωτερικεύει κιόλας φερόμενο σπισιστικά (όπου σπισισμός -από τη λέξη species- ο ανθρώπινος ρατσισμός απέναντι στα άλλα είδη) απέναντι στα ζώα. Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά και την ανθρώπινη τάση για τον πλουτισμό και το κέρδος, την αχαριστία και την ανθρώπινη κτηνωδία τότε συνθέτεται το παζλ που ακούει στο όνομα ανθρώπινο είδος. Όλα τα προηγούμενα συμβαίνουν σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο.

Η Ελλάδα βέβαια κατέχει και κάποια πρωτεία όσον αφορά τον αριθμό των αδέσποτων και τις περιπτώσεις κακοποίησης ζώων στην ευρώπη. Στις περισσότερες από τις ευρωπαϊκές χώρες (και περισσότερο στις βόρειες) δεν υπάρχουν αδέσποτα ενώ η αντιμετώπιση των κατοικίδιων τουλάχιστον ζώων στις περισσότερες τουλάχιστον φορές των περιπτώσεων είναι κάπως πιο πολιτισμένη. Είναι χαρακτηριστικό το ότι πχ στην Αγγλία εκτός του ότι δεν υπάρχουν αδέσποτα, δίνονται επιδόματα σε όσους έχουν χαμηλό εισόδημα αλλά παρόλα αυτά επιλέγουν να έχουν ένα σκυλάκι να τους κάνει παρέα. Για αυτό και η πλειοψηφία των αστέγων της χώρας έχουν ένα ή δυο σκυλιά ο καθένας τους έτσι ώστε να επωφελούνται και αυτοί από τα επιδόματα αυτά χωρίς αυτό να σημαίνει (τις περισσότερες φορές τουλάχιστον) ότι παραμελούν τους τετράποδους φίλους τους.

Στην ελλάδα όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Και πώς να μην είναι βέβαια σε μια χώρα που μεγάλο μέρος της χαρακτηρίζεται από την αδιαφορία και τις ιδιοτελείς ανθρώπινες σχέσεις, το ρουσφέτι, το προσωπικό συμφέρον ως αξία, τον ρατσισμό, τη ξενοφοβία, την κοινωνική ανισότητα, την βία της εξουσίας και της κρατικής καταστολής, τη φτώχεια, την ανεργία, την εκμετάλλευση, τον εθνικισμό, την έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας και την ανύπαρκτη έως κτηνώδη και βάρβαρη αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ζητήματος (βουλιαγμένες βάρκες, ξυλοδαρμοί, εκμετάλλευση, πογκρομ, διώξεις). Βέβαια δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από τη μεριά των εξουσιαστών, ούτε θεωρούμε ότι σε άλλες χώρες τα πράγματα είναι πάρα πολύ καλύτερα (ο καπιταλισμός και η εξουσία είναι παντού ίδιοι) αλλά σίγουρα εδώ τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα και δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα. Και φυσικά σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η συμπεριφορά των ελλήνων απέναντι στα ζώα.

Το φαινόμενο της ραγδαίας αύξησης των αδέσποτων οφείλεται στο μέσο νεόπλουτο και μικροαστό έλληνα. Κάποια στιγμή κάποιοι νομίζουν ότι τα ζωάκια είναι διακοσμητικά είδη και ένα είδος μόδας και ανακαλύπτουν τη φιλοζωία υιοθετώντας ένα ζωάκι κατά προτίμηση ακριβής ράτσας από ένα κολαστήριο pet- shop. Κάποια στιγμή βέβαια φτάνει η στιγμή που θα το βαρεθεί ή πρέπει να πάει διακοπές και δεν έχει που να το αφήσει ή θα αποκτήσει παιδί. Τότε είναι που θα το παρατήσει στο δρόμο και κάπως έτσι έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουν γεμίσει οι δρόμοι αδέσποτα ζώα που δίνουν μάχη για να επιβιώσουν και που πολλές φορές γίνονται αποδέκτες βάναυσης και σαδιστικής συμπεριφοράς από τα ελληνικά «ανώτερα» θηλαστικά.

Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί ραγδαία έξαρση περιστατικών κακοποίησης ζώων σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας. Δεν είναι μόνο οι περιπτώσεις ζώων που χάνουν τις ζωές τους στην άσφαλτο από τα διερχόμενα οχήματα. Είναι και οι περιπτώσεις όπου διάφορα κομπλεξικά ανθρωπάρια με έντονα συμπλέγματα κατωτερότητας, κτηνωδίας, θρασυδειλίας, ηλιθιότητας και περίσσιου κομπλεξισμού ξεσπάνε πάνω στα αβοήθητα ζωάκια. Έχουμε έτσι λοιπόν περιστατικά μαζικών δολοφονιών με τη μέθοδο της φόλας γατιών, σκυλιών, περιστεριών. Σκυλιά χρησιμοποιούνται ως κινητοί στόχοι σε πεδία βολής του ελληνικού στρατού. Φαντάροι του ελληνικού στρατού βιντεοσκοπούν γελώντας και γεμάτοι υπερηφάνεια άλλον φαντάρο να δελεάζει με φαγητό πεινασμένη γάτα προκειμένου να έρθει κοντά του και να τη κλωτσήσει. Σε διάφορες πόλεις και χωριά ανθρωπόμορφα τέρατα κρεμούν επιδεικτικά σε δένδρα σκυλιά θανατώνοντας τα. Σε ορεινό χωριό παγιδευμένη λύκαινα ξυλοκοπιέται μέχρι θανάτου. Σε νησιώτικο χωριό μωρό αλεπουδάκι βασανίζεται από παρέα παιδιών(!!) μέχρι που το βρίσκει σχεδόν τυφλό και παράλυτο τουρίστας και το περιθάλπει αφού πρώτα ανακαλύπτει ένα άλλο πρόσωπο του ελληνικού πολιτισμού που δεν αναγράφεται στα τουριστικά διαφημιστικά φυλλάδια. Σε άλλη τουριστική περιοχή της χώρας δηλητηριασμένα σκυλιά από φόλες αργοπεθαίνουν επώδυνα δίπλα από καφενεία γεμάτα κόσμο αλλά κανείς δεν συγκινείται εκτός από μια τουρίστρια που προσπαθεί να περισώσει τη κατάσταση. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι σε κοντινό περίχωρο της πόλης μας και μόλις μερικά χλμ από το κέντρο της βρέθηκε κρεμασμένο σκυλί σε χωράφι.

Είναι λίγα μόνο από τα περιστατικά κακοποίησης ζώων που γίνονται στην χώρα του πολιτισμού, των τεχνών και της φιλοξενίας που ακούει στο όνομα Ελλάδα.
Και για να καταλάβετε που μπορεί να φτάσει αυτού του είδους η κτηνωδία και παράνοια πριν λίγο καιρό διαβάσαμε στο διαδίκτυο ότι αναρτήθηκε σελίδα facebook με τίτλο «θάνατος στα αδέσποτα» με φωτογραφίες ανθρωπόμορφων τεράτων να σκοτώνουν και να βασανίζουν ζώα.

Επειδή τέτοιοι υπάνθρωποι μπορεί να κυκλοφορούν και ανάμεσα μας καλό είναι να είμαστε ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι και να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας σε εγρήγορση.. Πρέπει επιτέλους να σταματήσει αυτή η βάναυση και ρατσιστική συμπεριφορά των «ανώτερων» θηλαστικών προς τα ζώα.

Ανασκόπηση Πρωταθλήματος ΄Β Εθνικής 2009-2010

Η ομάδα που υποστηρίζουμε, ο Παναιτωλικός δηλαδή πραγματοποίησε ένα σχετικά μέτριο πρωτάθλημα. Η άσχημη παράδοση των εκτός έδρας παιχνιδιών συνεχίστηκε και στο πρωτάθλημα της ΄Β εθνικής μιας και στα εκτός έδρας παιχνίδια η ομάδα μας κατάφερε τέσσερις νίκες και απέσπασε τέσσερις ισοπαλίες. Δεν τα κατάφερε όμως τόσο καλά, όσο τουλάχιστον άλλες χρονιές, και στην έδρα μας που αποτελούσε ένα απόρθητο φρούριο από πολύ παλιά, με μία μόνο ήττα αλλά τέσσερις ισοπαλίες οι περισσότερες από τις οποίες παραχωρήθηκαν σε ομάδες χαμηλότερης δυναμικότητας σε σχέση με τον Παναιτωλικό. Όλα αυτά συνετέλεσαν στο να μην μπορέσει η ομάδα να διεκδικήσει με αξιώσεις την άνοδο στην σούπερ κλίκα.
Αν η ομάδα μας μετουσίωνε έστω τις τρεις από τις τέσσερις εντός έδρας ισοπαλίες σε νίκες και κατάφερνε να αποσπάσει κάνα δυο ακόμη εκτός έδρας ισοπαλίες και κάνα δυο ακόμη διπλά σε όχι ισχυρές έδρες σίγουρα θα κατακτούσε μια από τις τρεις «προνομιούχες» πρώτες θέσεις. Αν και από την αρχή του πρωταθλήματος οι περισσότεροι από μας δεν πίστευαν ότι η άνοδος ήταν και πολύ εφικτή παρόλα αυτά όλοι μας ευελπιστούσαμε ότι η ομάδα μας θα μπορούσε να τερματίσει μέσα στην πρώτη τετράδα ή πεντάδα του πρωταθλήματος. Και φυσικά δεν μας ένοιαζαν τα μπαράζ ή αλλιώς play off (ή ακόμη καλύτερα pay more) στην ύπαρξη των οποίων εναντιωνόμαστε μιας και το μονάδικο πράγμα που εξυπηρετούν είναι τα επιπλέον κέρδη από διαφημίσεις, τηλεοπτικές μεταδόσεις κυρίως προς όφελος των ποδοσφαιρικών «αρχών» αλλά και των παε για τις οποίες τα play off σημαίνουν επιπλέον κέρδη από εισιτήρια, μεταδόσεις κτλ. Απλά θα θέλαμε να τερματίσει η ομάδα μας στις αξιοπρεπείς τέσσερις πρώτες θέσεις στη πρώτη συμμετοχή της μετά από χρόνια στο πρωτάθλημα της ΄Β εθνικής ανεξάρτητα από την ύπαρξη των play off.
Ας ελπίσουμε ότι την επόμενη χρονιά η ομάδα μας θα είναι ακόμη πιο δυνατή στο γήπεδο. Τα παρασκήνια και οι παράγκες δεν μας νοιάζουν μιας και όταν λέμε ότι είμαστε ενάντια στο μοντέρνο ποδόσφαιρο το εννοούμε.

34η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ – ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ 4-1

Η αγαπημένη μας ομάδα έκανε απλά αυτό που έπρεπε. Κέρδισε την ηλιούπολη με το ευρύ και επιβλητικό 4-1. Σαφώς ανώτερος ο Παναιτωλικός έκανε πραγματικότητα αυτό που του ζητούσαν 4500 περίπου παθιασμένοι και φανατισμένοι οπαδοί του που δημιούργησαν απίστευτα καυτή ατμόσφαιρα και συνέτριψε μια ομάδα (από μια περιοχή της αττικής) που πολλές φορές ο πανελλήνιος αθλητικός τύπος αλλά και ο οπαδικός και ποδοσφαιρικός χώρος της χώρας την είχε συνδέσει με κάποιες περίεργες ιστορίες σχετικά με κομμένα δοκάρια, σφαίρες από αγνώστους σε πούλμαν, μπράβους, τραμπουκισμούς και άλλα τέτοια. Είχαμε αναλύσει κάπως την προϊστορία των αναμετρήσεων του Παναιτωλικού μας με την ομάδα της συγκεκριμένης περιοχής της αττικής στο προηγούμενο τεύχος του fanzine μας. Ο Παναιτωλικός είναι μια (τουλάχιστον στη καρδιά μας) μεγάλη ομάδα, μια ομάδα με ιστορία και πολύ κόσμο ο οποίος αποτελεί αναμφισβήτητα μέρος τόσο της ιστορίας της όσο και της δυναμικής της. Και αυτό φάνηκε και μέσα στον αγωνιστικό χώρο με τον δείκτη του σκορ να δείχνει 4-1! Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει και στα δυο πανιά που αναρτήθηκαν στο γήπεδο. Το πρώτο αναρτήθηκε στην αρχή του παιχνιδιού και έγραφε «Μπάτσοι, μπράβοι, παρακρατικοί όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί», ένα ξεκάθαρο και τόσο επίκαιρο μήνυμα με αρκετούς αποδέκτες. Τα ξαναείπαμε και στο προηγούμενο τεύχος. Επίσης στο τέλος του παιχνιδιού αναρτήθηκε και το πανί που ανέγραφε «Παναιτωλικός- Πρωτάθλητης απέναντι στα στημένα σας». Ένα μήνυμα επίσης με ξεκάθαρο μήνυμα λόγω του ντόρου που είχε γίνει με τη λίστα της UEFA που συμπεριλάμβανε ένα σωρό "ύποπτα" και στημένα παιχνίδια της Β Εθνικής.Η συγκεκριμένη λίστα συμπεριλάμβανε τα ονόματα πολλών ομαδών όχι όμως το όνομα της δικιάς μας ομάδας.

33η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΔΟΞΑ ΔΡΑΜΑΣ- ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ 0-1

Ο Παναιτωλικός πραγματοποιώντας καλούτσικη εμφάνιση κατάφερε κάτι που δεν μας έχει συνηθίσει να το κάνει και σε μεγάλη συχνότητα, πήρε διπλό και μάλιστα σε μια πολύ δύσκολη έδρα. Αν είχε πάρει κάνα δυο ακόμη διπλά σε πιο εύκολες κιόλας έδρες όπως και κάνα δυο- τρία παιχνίδια στα οποία παραχώρησε εντός έδρας ισοπαλίες θα ήμασταν πολύ ψηλότερα στη βαθμολογία.

32η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ Α.Ο ΚΕΡΚΥΡΑ- ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ 0-0

Σε ένα μετριότατο παιχνίδι και οι δυο ομάδες φάνηκαν ικανοποιημένες με το ισόπαλο αποτέλεσμα μιας και η τοπική ομάδα εξασφάλισε και μαθηματικά την άνοδο της στη super league ενώ ο Παναιτωλικός μας πήρε βαθμό σε μια εξαιρετικά δύσκολη έδρα.

31η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ – ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ (Α.Ο ΜΑΝΗΣ) 2-2

Σε ένα πολύ καλό παιχνίδι με έντονο σασπένς και ένταση η ομάδα μας δεν εκμεταλλεύτηκε την αριθμητική της υπεροχή μιας και οι φιλοξενούμενοι αγωνίζονταν με ένα παίχτη λιγότερο από τις αρχές του 2ου ημιχρόνου. Η ομάδα μας έχασε πολλές ευκαιρίες (καλύτερος παίχτης του εθνικού ήταν ο τερματοφύλακας του) ενώ υπάρχουν και διαμαρτυρίες από τη μεριά μας για τη μη τήρηση του fair play από τους παίχτες του εθνικού κατά την επίτευξη του 2ου γκολ τους. Περίπου 4000- 4500 κόσμος βρέθηκαν ξανά στις εξέδρες.

30η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΡΟΔΟΣ- ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ 1-0

Επιστροφή στα άσχημα αποτελέσματα απέναντι σε μια ομάδα με την οποία η ομάδα μας έχει δημιουργήσει θετικότατη παράδοση. Τελικά o Παναιτωλικός κατάφερε σε άλλο ένα εκτός έδρας παιχνίδι να χάσει δεχόμενος μάλιστα γκολ στα τελευταία λεπτά για άλλη μια φορά. Θα θέλαμε να σταθούμε ξανά στο «εθνικό φρόνημα» των οπαδών και αυτής της ομάδας του νησιού και της πόλης της ρόδου. Τα ξανά- είπαμε βέβαια και στο κειμενάκι για το παιχνίδι με τον διάγορα. Εκεί ήταν το πανί που υπενθύμιζε την ελληνικότητα του νησιού και ανάφερε και κάτι άλλα αστεία για γιδοβοσκούς, για τη πόλη μας κτλ. Αυτή τη φορά οι οπαδοί της ομάδας της ρόδου (άσπονδοι εχθροί με αυτούς του διαγόρα αλλά κατά τα άλλα συνοδοιπόροι στα εθνικά ιδεώδη) εξέδωσαν μια ανακοίνωση η οποία μέσα σε όλα ανέφερε και το ότι σύσσωμος ο λαός της ρόδου (οι περίπου 300- 400 δηλαδή που παρακολούθησαν το παιχνίδι) έπρεπε να δώσουν το παρόν στο γήπεδο προκειμένου η ομάδα τους να πάρει τη νίκη και να δώσουν έτσι όλοι μαζί μια απάντηση στα «αντέθνικα» συνθήματα που είχαν φωνάξει οι οπαδοί του Παναιτωλικού μας. Και μετά την έκβαση του παιχνιδιού φρόντισαν να ανακοινώσουν (μέσω διαφόρων διαδικτυακών τόπων) πως εμείς οι Αγρινιώτες και οι οπαδοί του Παναιτωλικού γενικότερα «μάθαμε και είδαμε πως είναι οι έλληνες μιας και εμείς στα μέρη μας δεν συναντάμε έλληνες αλλά γίδες και τσοπάνηδες». Και αφού μας στείλανε χαιρετίσματα από τον «πολιτισμό» δεν ξέχασαν να αναφέρουν και όλα αυτά περί πατριωτισμού και ελληνικότητας… Το ξαναείπαμε πάλι βέβαια αλλά αν για κάποιους πολιτισμός σημαίνει να χάνονται ζωές προσφύγων και μεταναστών στα «φιλόξενα» νερά του Αιγαίου (τη στιγμή που κάποιοι -και σίγουρα όχι όλοι-ευρωπαίοι τουρίστες γεμίζουν με ξερατά και ηχορύπανση τους δρόμους του νησιού επιδιδόμενοι σε αναίτιους μπυροτσαμπουκάδες αλλά μιας και αυτοί πληρώνουν οι ντόπιοι τους ανέχονται) τότε έλληνες είστε και φαίνεστε.

29η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ- ΠΑΝΣΕΡΡΑΙΚΟΣ 2-0

Επιτέλους και ένα καλό αποτέλεσμα για την ομάδα μας που σταμάτησε τον αγωνιστικό κατήφορο των προηγούμενων εβδομάδων. Παίζοντας κατά διαστήματα καλή μπάλα η αγαπημένη μας ομάδα κατάφερε να πάρει τους τρεις βαθμούς της νίκης. Ο κόσμος της ομάδας παρόλα τα συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα στάθηκε δίπλα στην ομάδα μιας και στο γήπεδο βρέθηκαν περίπου 4000 οπαδοί. Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει σε άλλο ένα όμορφο coreo που επιμελήθηκαν οι οργανωμένοι οπαδοί της μικρής κερκίδας και πιο συγκεκριμένα οι warriors. Επίσης το παιχνίδι παρακολούθησαν και τέσσερις- πέντε οπαδοί του Πανσερραικού που ταξίδεψαν από τις Σέρρες για να παρακολουθήσουν το παιχνίδι της ομάδας τους. Οι οπαδοί της βορείο- ελλαδίτικης ομάδας παρακολούθησαν το παιχνίδι (φορώντας τα διακριτικά της ομάδας τους και κρεμώντας το πανί τους) από τη μεγάλη κερκίδα μαζί με τους οπαδούς του Παναιτωλικού μας οι οποίοι ανταπέδωσαν τη φιλοξενία του 1ου γύρου. Κάπου εδώ αποδεικνύεται ότι όταν υπάρχει ο αλληλοσεβασμός μεταξύ μας η αλληλεγγύη γίνεται δεδομένη και τότε είναι που η ύπαρξη και ο ρόλος (που ούτως ή άλλως είναι αντικοινωνικός) της καταστολής και της αστυνομίας γίνεται περιττός, ακυρώνεται και καταργείται.

28η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑ- ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ 2-1

Η ομάδα μας κύλησε όλο και πιο πολύ στο βούρκο και συνέχισε το σερί των απαράδεκτων εμφανίσεων αφού κατάφερε να ηττηθεί από την καλαμάτα, μια από τους ουραγούς της βαθμολογίας! Για τους οπαδούς της καλαμάτας (ή τουλάχιστον για το μεγάλο μέρος των φανατικών της οπαδών) και τη πολιτική τους ταυτότητα τα είχαμε ξαναπεί στο προηγούμενο τεύχος και στο κειμενάκι που αναφερόταν στο παιχνίδι του 1ου γύρου. Ο σκληρός πυρήνας των οπαδών της συγκεκριμένης ομάδας διέπεται από υψηλό εθνικό φρόνημα και φασιστικές, εθνικιστικές και ρατσιστικές τάσεις και δεν ντρέπεται να το δείχνει. Κάτι που αποδείχτηκε περίτρανα και σε αυτό το παιχνίδι κατά τη διάρκεια του οποίου μερίδα των οπαδών της τοπικής ομάδας έβριζαν από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό τούρκο παίχτη της ομάδας μας. Ο συγκεκριμένος παίχτης της ομάδας μας (που είναι και από τους πιο αγαπημένους της κερκίδας μας) δεν έμεινε αμέτοχος σε όλα αυτά που εκστόμιζαν αυτά τα φασιστο- εθνικιστικά ανθρωπάρια προς αυτόν και απάντησε.

27η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ- ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ 1-1

Ο Παναιτωλικός μας συνέχισε το σερί άσχημων αποτελεσμάτων και δεν κατάφερα να κερδίσει την ομάδα του Αγροτικού Αστέρα στην έδρα του.
Μάλιστα στον 1ο γύρο του πρωταθλήματος η ομάδα μας είχε καταφέρει να πάρει τους τρεις βαθμούς της νίκης στην έδρα της ομάδας από την Θεσσαλονίκη. Ο
Ο Παναιτωλικός έπαιξε πολύ άσχημα και ξενέρωσε τους 4000 περίπου χιλιάδες οπαδούς του που παραβρέθηκαν για άλλη μια φορά στο γήπεδο.Από αυτό το παιχνίδι κρατάμε ξανά μόνο τις όμορφες εικόνες από τη μικρή κερκίδα του γηπέδου μας.

26η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΓΟΡΑΣ ΡΟΔΟΥ- ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ 2-1

Η αγαπημένη μας ομάδα σε άλλο ένα εκτός έδρας παιχνίδι έδειξε να ταλαιπωρείται για άλλη μια ακόμη φορά από το γνωστό σύνδρομο που παρουσιάζει στη πλειοψηφία των περιπτώσεων που αγωνίζεται μακριά από το Αγρίνιο. Θα θέλαμε να σταθούμε όμως στα εξής δυο σημεία που δεν έχουν να κάνουν με το αγωνιστικό μέρος του παιχνιδιού. Καταρχάς στη τεράστια κοσμοσυρροή οπαδών και φίλων του Παναιτωλικού έξω από το γήπεδο μας κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Πιο συγκεκριμένα περισσότεροι από 1000 άνθρωποι ήταν συγκεντρωμένοι έξω από το γήπεδο της ομάδας μας προκειμένου να παρακολουθήσουν σε γιγαντο- οθόνη το παιχνίδι. Διπλάσιος, ίσως και τριπλάσιος αριθμός ανθρώπων δηλαδή από αυτούς που παρακολουθούσαν το παιχνίδι μέσα από το γήπεδο του Διαγόρα στη Ρόδο! Το δεύτερο γεγονός στο οποίο θα θέλαμε να αναφερθούμε είναι η ανάρτηση ενός πανιού στο γήπεδο από τους οπαδούς του διαγόρα στο οποίο αναφερόταν κάτι για τη πόλη μας (αλήθεια ποιο είναι το πρόβλημα τους με τους γιδοβοσκούς?Αυτοί δεν τρώνε τυρί? Μόνο ψαράκια και χαβιάρι τρώνε εκεί?) αλλά και κάτι για την ελληνικότητα του νησιού της Ρόδου! Οι οπαδοί του διαγόρα λοιπόν φανερά ενοχλημένοι από «αντεθνικό» σύνθημα το οποίο είχαν φωνάξει οι οπαδοί της ομάδας μας - τόσο στο μπαράζ του Παναιτωλικού μας με τον άσπονδο εχθρό του διαγόρα, τη ρόδο (μπροστά στην «εθνική» ενότητα λοιπόν οι οπαδοί των δυο ομάδων παραμέρισαν τις παραδοσιακές διαφορές τους!!) όσο και στο παιχνίδι με το διαγόρα στο Αγρίνιο στον 1ο Γύρο του πρωταθλήματος- σήκωσαν το συγκεκριμένο πανί στη κερκίδα τους διεκδικώντας και αυτοί το βραβείο «εθνικού φρονήματος»! Αν πάντως Ελλάδα και ελληνική φιλοξενία για αυτούς που σήκωσαν το πανί και γενικότερα για τους φανατικούς εθνικόφρονες του νησιού (αλλά και όλης της χώρας) είναι οι βουλιαγμένες βάρκες με γυναικόπαιδα και οι πνιγμοί οικονομικών μεταναστών και προσφύγων στα «φιλόξενα» νερά του Αιγαίου τότε έλληνες είναι και φαίνονται.

2o RFU Festival 2010

Τη συλλογικότητα των Radical Fans United τη γνωρίσαμε αρχικά μέσω του ομώνυμου fanzine/εντύπου τους. Το έντυπο αυτό που εκδίδεται στην Αθήνα και κυκλοφορεί στις περισσότερες πόλεις της χώρας είναι ένα εγχείρημα τεράστιας και κομβικής σημασίας γιατί αποτελεί τη πρώτη προσπάθεια αυτό- οργάνωσης και ανταλλαγής απόψεων για διάφορα οπαδικά και κοινωνικά ζητήματα μεταξύ των οπαδών. Όπως λένε και οι ίδιοι οι RFU είναι μια ανοιχτή πρωτοβουλία γηπεδικών/ οπαδών από διάφορες ομάδες που σαν στόχο έχει αφενός την ανταλλαγή απόψεων για γηπεδικά ζητήματα και αφετέρου την υπεράσπιση των συμφερόντων μας σαν οπαδοί. Πιστεύουμε στη δημιουργία μιας κερκίδας με συνείδηση που αντιδρά σε κάθε τι που θέλει να μας εξαφανίσει από την εξέδρα.

Το RFU festival έγινε για πρώτη φορά πέρσι στο Λόφο του Στρέφη στην Αθήνα.Ένα εγχείρημα-πείραμα που αρχικά έμοιαζε απίστευτα δύσκολο (το να μαζέψεις στον ίδιο χώρο οπαδούς από διάφορες ομάδες λόγω της ύπαρξης πολλών -τις περισσότερες φορές επίπλαστων- διαφορών μεταξύ τους). Το πείραμα όμως πέτυχε αφού έφερε κοντά αρκετούς οπαδούς που κάθισαν δίπλα δίπλα, συζήτησαν όλοι μαζί τα προβλήματα τους, αντάλλαξαν απόψεις και προτάσεις σε πάρα πολλά ζητήματα (ρατσισμός, εμπορευματοποίηση, καταστολή, οπαδική βία κτλ) και άρχισαν να υλοποιούν την ιδέα ενός ενιαίου οπαδικού μετώπου που αποτελούμενο από οπαδούς από διάφορες ομάδες θα αποτελεί μια εστία αντίστασης ενάντια στις αθλητικές και όχι μόνο αρχές και στα κατασταλτικά μέτρα των εξουσιαστών που στοχεύουν τον οπαδικό χώρο.

Έτσι και φέτος πραγματοποιήθηκε πάλι στο Λόφο του Στρέφη το 2ο festival(04-05-06 Ιουνίου). Αυτή τη φορά συμμετείχε και η δικιά μας μεγάλη παρέα, η Αυτόνομη Ζώνη. Το φετινό festival συμπεριλάμβανε συζήτηση σχετικά με το θέμα της καταστολής στον γηπεδικό χώρο και της απαγόρευσης των μετακινήσεων αλλά και για το θέμα της βίας μεταξύ των οπαδών. Επίσης έγιναν προβολές και τουρνουά ποδόσφαιρου (5χ5) και μπάσκετ (3χ3). Η παρέα μας (η Αυτόνομη Ζώνη δηλαδή) συμμετείχε και στα δυο. Στο ποδοσφαιρικό τουρνουά αν και φανερά αγύμναστοι και επηρεασμένοι από τις πολλές καταχρήσεις καταφέραμε να περάσουμε μόνο ένα γύρο (και πάλι καλά!). Του χρόνου θα έιμαστε σίγουρα πιο έτοιμοι! Στο μπασκετικό τουρνουά τώρα παρουσιαστήκαμε σαφώς καλύτεροι και αφού περάσαμε σχετικά εύκολα τη 1η φάση αποκλειστήκαμε δύσκολα από μια από τις πολλές ομάδες (που συμμετείχαν και στα δυο τουρνουά) και είχαν άμεση σχέση με την ομάδα που εδρεύει στην εκεί ευρύτερη περιοχή,τον Αστέρα Εξαρχείων.

Στο γηπεδάκι που έγινε το τουρνουά λειτουργούσε πάγκος με έντυπο υλικό τόσο των RFU όσο και της Αυτόνομης Ζώνης, έκθεση φωτογραφικού υλικού από το Αντιρατσιστικό Festival που γίνεται (και φέτος) στην Ιταλία, κάβα με ποτά και μπύρες και αυτοσχέδια ψησταριά με πολύ νόστιμα σουβλάκια που είχαν αναλάβει τα παιδιά από τη Λιβαδειά μιας και η πόλη τους έχει παράδοση στο θέμα. Επίσης μην ξεχάσουμε και το γεγονός ότι καθ όλη τη διάρκεια του festival υπήρχε dj και μουσική.

Το festival αγκάλιασε πραγματικά πολύς κόσμος και κατά τη διάρκεια του 3μέρου υπολογίζουμε ότι πέρναγαν κάθε μέρα από το γηπεδάκι περισσότερα από 500 άτομα. Οι κερκίδες, ο περιβάλλοντας χώρος και τα βραχάκια ήταν γεμάτα κόσμο. Το σημαντικότερο ήταν ότι όλοι μας περάσαμε πολύ καλά, η κούραση ξεχάστηκε για λίγο (μιας και αρκετοί από μας ταξίδεψαν πολλά χλμ και μάλιστα καπάκια μετά από τη δουλειά), γνωρίσαμε και ανταλλάξαμε απόψεις με πολλά παιδιά από διάφορες ομάδες, παίξαμε και χαζέψαμε ένα σωρό ματσάκια, κάναμε χαβαλέ και τζερτζελέ και ξεσκουριάσαμε λιγάκι. Επικρατούσε πραγματικά ένα θετικότατο vibe (και ας υπήρχαν κάποια δικαιολογημένα ίσως παραπονάκια από πολλούς τόσο στη κερκίδα όσο και στο blog των RFU για τον υπερβάλλοντα ζήλο -σε σχέση με την αγωνιστική συμπεριφορά μες στο γήπεδο- που έδειξε κάποια ομάδα για την οποία υπήρξαν και διαμαρτυρίες ότι χρησιμοποίησε στη σύνθεση της και κανονικούς ποδοσφαιριστές) και όλα κύλησαν όπως έπρεπε.Μπράβο στους RFU

Το κειμενάκι που ακολουθεί γράφτηκε από την Αυτόνομη Ζώνη, εξηγεί τους λόγους που πήραμε μέρος στο festival και υπήρχε και αυτό στον πάγκο με το έντυπο υλικό των RFU:
Στο 1ο τεύχος του έντυπου εγχειρήματος της Αυτόνομης Ζώνης υπάρχει ένα μικρό αφιέρωμα στα fanzines και έντυπα δρόμου που δημιουργήθηκαν και κυκλοφόρησαν στη πόλη μας, στο Αγρίνιο. Παρότι το αρθράκι αυτό είχε σαν σκοπό να παρουσιάσει κάποια εντυπάκια που ήταν άμεσα συνδεδεμένα με τη πόλη μας δεν γινόταν να μην υπάρχει μια μεγάλη αναφορά στην έντυπη προσπάθεια που ακούει στο όνομα Radical Fans United. Μια προσπάθεια που όπως αναφέρει και το αρθράκι αυτό είναι τεράστιας και κομβικής σημασίας μιας και αποτελεί την πρώτη προσπάθεια αυτό-οργάνωσης των οπαδών όλης της χώρας.
Από τη στιγμή λοιπόν που το έντυπο αυτό όσο και η συλλογικότητα των Radical Fans δήλωνε ότι απευθύνεται σε οποιονδήποτε γηπεδικό, οπαδό φίλαθλο, που δεν αντέχει άλλο την εμπορευματοποίηση, την αλληλοεξόντωση,το καφριλίκι,την xουλιγκανοποζεριά,το ρατσισμό,την πειθάρχηση, την καταστολή και που είχε σαν βασικό πρόταγμα τη φράση «Για μια Κερκίδα Χρωμάτων & Συνείδησης» δεν γινόταν από τη δικιά μας πλευρά να μη στηρίξουμε το συγκεκριμένο εγχείρημα μιας και το όραμα μας για τη κερκίδα και γενικότερα το γήπεδο (αυτή τη μικρογραφία της κοινωνίας) συμβάδιζε με όλα τα παραπάνω.
Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν αποφασίσαμε φέτος να στηρίξουμε έμπρακτα με τη παρουσία μας το 2ο φεστιβάλ των RFU. Ούτως ή άλλως είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να γνωριστούμε με άλλους ανθρώπους (γιατί πρώτα από όλα είμαστε άνθρωποι και μετά οπαδοί), να ανταλλάξουμε απόψεις για οτιδήποτε μας απασχολεί και έχει να κάνει τόσο με τον οπαδικό χώρο όσο και με τη κοινωνία. Και φυσικά δε παραβλέπουμε και τη δυνατότητα να ξεσκουριάσουμε λιγάκι παίζοντας μπαλίτσα και μπασκετάκι για το χαβαλέ μας, τη πάρτη μας και φυσικά αφιλοκερδώς σε μια εποχή που σχεδόν τα πάντα πωλούνται και τα πάντα αγοράζονται..

A.C.A.B

* Τον Μάιο δυο μέλη της νέας στο Αγρίνιο κατασταλτικής μονάδας με το όνομα Αη- Δίας σταμάτησαν άτομο με σκοπό την εξακρίβωση στοιχείων και ένα τυπικό έλεγχο. Βέβαια δεν είναι τυχαίο ούτε το ότι το παιδί φορούσε μπλουζάκι A.C.A.B ούτε ότι το περιστατικό έγινε μόλις 50 μέτρα από τη κατάληψη Apertus (που λειτουργεί στη πόλη μας από τις αρχές Μαίου) και την οποία το παιδί είχε επισκεφθεί μόλις λίγα λεπτά πριν τον σταματήσουν οι μπάτσοι. Αφού τελείωσαν την εξακρίβωση και τον έλεγχο και αφού επιδόθηκαν σε ειρωνίες σχετικά με το μπλουζάκι οι μπάτσοι την έκαναν.

* Στις 2 Μαίου μπάτσοι στήνουν μπλόκο έξω από τη πόλη του Αγρινίου και συλλαμβάνουν τον Αγρινιώτη συμπολίτη μας Αλτίν Τσάλα.Οι μπάτσοι κάνουν έλεγχο στα χαρτιά του και τον κατηγορούν ότι δεν έχει άδεια παραμονής παρόλο που η υπόλοιπη οικογένεια του ζει νόμιμα και μόνιμα στην Ελλάδα εδώ και 12 χρόνια. Ο Αλτίν Τσάλα προφυλακίζεται και ξεκινάει η διαδικασία της απέλασης του. Το Σάββατο 8 Μαίου πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στη Πλατεία Δημοκρατίας και στη συνέχεια πορεία.

* Στο γήπεδο Χαριλάου στο τελευταίο παιχνίδι του Άρη με τον Πάοκ για τα play off και ενώ η παρουσία των δυνάμεων της κρατικής καταστολής ήταν ιδιαίτερα έντονη οι οπαδοί του Άρη θεώρησαν ότι η παρουσία των κατασταλτικών δυνάμεων στο γήπεδο τους είναι ανεπιθύμητη. Έτσι οπαδοί του Άρη συγκρούστηκαν με τις αστυνομικές δυνάμεις εκτός γηπέδου για όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού ενώ υπήρξε και εκτεταμένη χρήση χημικών. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε το: aris-autonomen.blogspot.com

* Σε πορεία διαμαρτυρίας που οργάνωσαν οι οπαδοί του Ηρακλή Θεσσαλονίκης για την πιθανότητα υποβιβασμού του ποδοσφαιρικού τμήματος της ομάδας τους στο κέντρο της πόλης της Θεσσαλονίκης οι κατασταλτικές δυνάμεις επιτέθηκαν χωρίς λόγο στη πορεία κάνοντας χρήση χημικών. Δημιουργήθηκε έτσι αποπνικτική ατμόσφαιρα κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να μεταφερθούν στο νοσοκομείο πολλοί άνθρωποι, ανάμεσα τους και ένα δεκάχρονο παιδί. Σε αντίστοιχη πορεία που έκαναν οι οπαδοί του Ηρακλή στην Αθήνα και ενώ αυτή κατευθυνόταν προς τη βουλή παρεμποδίστηκε από ισχυρές δυνάμεις των μπάτσων.Επίσης σε πορεία που έγινε πάλι στη Θεσσαλονίκη για το ίδιο θέμα στις 21 Ιουνίου έγιναν μεγάλης κλίμακας συγκρούσεις μεταξύ των οπαδών του Ηρακλή και των κατασταλτικών δυνάμεων. Το κέντρο της πόλης πνίγηκε πάλι στα χημικά, στήθηκαν οδοφράγματα, έγιναν προσαγωγές και δυο συλλήψεις ενώ αναφορές λένε και για τραυματισμένους μπάτσους. Στις 24 Ιουνίου οι οπαδοί του Ηρακλή κατέβηκαν πάλι στην Αθήνα και συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία της ΕΠΟ αναμένοντας την απόφαση για το μέλλον της ποδοσφαιρικής ομάδας τους. Απίστευτα ισχυρές και πολυπληθείς δυνάμεις της αστυνομίας περίμεναν τους οπαδούς του Ηρακλή (αναφορές από ιντερνετικές πηγές λένε ότι σχεδόν για κάθε οπαδό του Ηρακλή αντιστοιχούσε και ένας μπάτσος) οι οποίες μάντρωσαν τους οπαδούς σε γηπεδάκια 5χ5 και γενικότερα ήταν πολύ προκλητικοί απέναντι στους οπαδούς!!!!Και σαν να μην έφτανε αυτό ήρθε και το κερασάκι στη τούρτα όταν τρεις οπαδοί του Ηρακλή που απομακρύνθηκαν κάποια μέτρα από το παρκάκι (που τους είχαν μαντρωμένους οι μπάτσοι,κανά χιλιόμετρο μακριά από τα γραφεία της ΕΠΟ) δέχθηκαν επίθεση από οπαδούς κάφρους αθηναικής ομάδας με απότελεσμα να παρασχεθούν στους τρεις Ηρακλειδείς οι πρώτες βοήθειες σε κοντινό νοσοκομείο.

* Οι οπαδοί του Ολυμπιακού Πειραιά συγκρούστηκαν με ισχυρές δυνάμεις της καταστολής έξω από το γήπεδο Γ. Καραϊσκάκης για περισσότερες από δυο ώρες και ενώ το παιχνίδι με τον Άρη Θεσσαλονίκης ήταν σε εξέλιξη. Οι συγκρούσεις ήταν σφοδρές και εξαπλώθηκαν και σε μεγάλους δρόμους σχετικά μακριά και περιμετρικά του γηπέδου. Οι οπαδοί της ίδιας ομάδας ξανά συγκρούστηκαν με τους μπάτσους και στο παιχνίδι με τον Πάοκ για τα play off. Αυτή τη φόρα οι συγκρούσεις έγιναν μέσα στο γήπεδο και οι μπάτσοι εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το γήπεδο.

* Συγκρούσεις έγιναν και στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας (όπου και συναντήθηκαν ο Παναθηναικός και ο Άρης Θεσσαλονίκης) μεταξύ των οπαδών του Παναθηναϊκού και των δυνάμεων της καταστολής. Οι συγκρούσεις με τους μπάτσους που έγιναν στη κερκίδα ήταν ιδιαίτερα σφοδρές.Στο παιχνίδι οι οπαδοί και των δυο ομάδων δημιούργησαν φοβερή ατμόσφαιρα αλλά δυστυχώς κάποιοι οπαδοί και των δυο πλευρών επέλεξαν να συγκρουστούν μεταξύ τους σε ένα σκηνικό που συμπεριλάμβανε φωτοβολίδες, καπνογόνα και χούλιγκανς με στολή σεκιούριτυ.

*Συγκρούσεις μικρότερης κλίμακας μεταξύ οπαδών και αστυνομικών δυνάμεων έγιναν και σε άλλα γήπεδα της χώρας.

Παγκόσμιο κύπελλο και εκμετάλευση

Είναι γνωστή η άποψη μας για το μοντέρνο ποδόσφαιρο και όλες τις συνισταμένες του. Όπως είναι γνωστή και η εναντίωση μας στην εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου και του υπόλοιπου αθλητισμού που προάγει το μοντέλο των πολυτελών γηπέδων - πολυκαταστημάτων με τα πανάκριβα εισιτήρια, των χορηγών, των κυριλέ οπαδών – καταναλωτών που μπορούν άνετα να συνεισφέρουν το οικονομικό αντάλλαγμα προκειμένου να τους προσφερθεί το «αθλητικό» αυτό προιόν ή είδος προς κατανάλωση.

Αν και η αλήθεια είναι ότι σαν τρελοί ποδοσφαιρόφιλοι που είμαστε δεν χάνουμε την ευκαιρία να παρακολουθούμε με πάρα πολύ ενδιαφέρον τα ματσάκια των παγκοσμίων κυπέλλων κάθε φορά που μια τέτοια διοργάνωση πραγματοποιείται παρόλα αυτά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τη πραγματική σημασία τέτοιων διοργανώσεων.

Σίγουρα αποτελούν μια παρέλαση των κορυφαίων εθνικών ομάδων του πλανήτη, μια παρέλαση των κορυφαίων ποδοσφαιριστών της υφηλίου (με τη πλειοψηφία αυτών να είναι βέβαια καλοπληρωμένοι επαγγελματίες με προκλητικά υπέρογκα ποσά σε μια εποχή που διέπεται από κρίση, αβεβαιότητα και ανεργία) και μια ευκαιρία να απολαύσεις ωραία μπαλίτσα με την παρέα σου με ξηρούς καρπούς, μπύρες και όλα τα συναφή.

Είναι όμως και μια παρέλαση χρημάτων, μιζών και κρατικών συμφερόντων (κάθε κράτος που αναλαμβάνει μια τέτοια διοργάνωση εκτός του ότι του ανεβαίνει και καλά το πρεστίζ έχει και σαν απώτερο σκοπό την οικονομική ενδυνάμωση της κλίκας που το απαρτίζει) . Ενώ λοιπόν κάποιοι πλουτίζουν και φουσκώνουν τις τσέπες τους δεν είναι λίγες οι φορές που μετά από τέτοιες διοργανώσεις όπως το μουντιάλ ή οι ολυμπιακοί αγώνες η οικονομία της κάθε χώρας ανακαλύπτει χρέη που οφείλονται στο κόστος της διοργάνωσης ενός τέτοιου αθλητικού γεγονότος και για τα οποία θα φορολογηθεί ο απλός λαός ο οποίος θα επωμιστεί άλλο ένα δυσβάσταχτο βάρος στη πλάτη του που θα διογκώσει την καταπίεση που του ασκεί το κράτος και η εξουσία.

Χαρακτηριστικό είναι άλλωστε και το παράδειγμα των ολυμπιακών αγώνων της αθήνας του 2004 για την διοργάνωση των οποίων δαπανήθηκαν τεράστια ποσά τη στιγμή που γίνονται μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις και αυξήσεις στη φορολογία. Και ας μη ξεχνάει κανείς μας τα υπεράριθμα εργατικά ατυχήματα με τους δεκάδες εργάτες (κυρίως μετανάστες αλλά και έλληνες) που θυσιάστηκαν στο βωμό των χορηγών, των επενδύσεων, των διαφημίσεων, των κρατικών - εθνικών προπαγανδών και φυσικά των μιζών.

Στο φετινό μουντιάλ έγινε ένα περιστατικό που έρχεται απλά να επιβεβαιώσει όλα τα παραπάνω. Στη Νότια Αφρική και πιο συγκεκριμένα στη πόλη Ντέρμπαν η κυβέρνηση και οι διάφοροι ιθύνοντες προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες μιας τέτοιας διοργάνωσης αποφάσισαν να προσλάβουν επιπλέον εργαζόμενους από τους οποίους οι περισσότεροι ήρθαν από τα γύρω χωριά για να καλύψουν διάφορα πόστα όπως η ασφάλεια του γηπέδου (σεκιούριτυ) και η καθαριότητα. Μετά το παιχνίδι της γερμανίας με την αυστραλία οι εργαζόμενοι ζήτησαν τη πληρωμή τους η οποία είχε συμφωνηθεί ότι θα ήταν 160 ευρώ και αφού οι εργαζόμενοι βρισκόταν στο περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου από τις πρώτες πρωινές ώρες μέχρι τα μεσάνυχτα σχεδόν. Όταν όμως παρέλαβαν τους φακέλους με τους μισθούς τους διαπίστωσαν ότι περιείχαν μόλις 20 ευρώ (για κάποιους το ποσό αυτό δεν έφτανε ούτε για να γυρίσουν πίσω στα χωριά τους) ενώ κάποιοι από αυτούς ήταν εντελώς άδειοι!! Αυτό προκάλεσε την αγανάκτηση τους η οποία μετουσιώθηκε σε οργή και έτσι ακολούθησαν σφοδρές συγκρούσεις με τις δυνάμεις των μπάτσων αλλά και του στρατού. Οι κατασταλτικές δυνάμεις αντιμετώπισαν τους 300-400 εργαζομένους με τους γνωστούς τρόπους. Ανελέητο ξύλο, δακρυγόνα(τα οποία σύμφωνα με δημοσιεύματα έκαναν την ατμόσφαιρα αποπνικτική), χειροβομβίδες κρότου λάμψης και πλαστικές σφαίρες. Υπήρξαν και δημοσιεύσεις για μια τραυματισμένη γυναίκα.

Τα φθηνά εργατικά χέρια αποτελούν πάντα το βασικό συστατικό της οικονομικής επιτυχίας και ευημερίας του κράτους και της εξουσίας και αυτό έγινε ακόμη πιο ξεκάθαρο στο Ντέρμπαν της Ν. Αφρικής . Εκεί όπου προκειμένου να μη χαλάσει η βιτρίνα και το πρεστίζ του εμπορεύματος του το κράτος εκμεταλλεύτηκε με τον χειρότερο τρόπο ένα σωρό εργαζομένους σε μια χώρα που η φτώχεια(χαμηλοί μισθοί, μαζική ανεργία που ξεπερνάει το 30% του συνολικού πληθυσμού, κακή παροχή υπηρεσιών) και η κοινωνική ανισότητα (στρατόπεδα συγκεντρώσεως σε μορφή γκέτο για τους φτωχούς και τους άστεγους) αποτελούν απλά στιγμές της καθημερινότητας. Και φυσικά τα οικονομικά οφέλη από τα τηλεοπτικά δικαιώματα και τις διαφημίσεις στη πραγματικότητα θα τα επωμιστεί η FIFA και οι ντόπιοι καπιταλιστές και κεφαλαιοκράτες ενώ οι εργαζόμενοι θα αναγκαστούν να μοιραστούν ψίχουλα και ξεροκόμματα.

Ενάντια στο μοντέρνο ποδόσφαιρο και την εμπορευματοπίηση.Αλληλεγγύη στον αγώνα των οπαδών του Ηρακλή

Η ιστορική ομάδα του Ηρακλή και κατ επέκταση ο κόσμος που τον ακολουθεί και τον στηρίζει βρίσκονται αντιμέτωποι με τη πιθανότητα υποβιβασμού του ποδοσφαιρικού τους τμήματος.Σύμφωνα με τους "νόμους" όλων αυτών των κεφαλαιοκρατών, διαφημιστών, χορηγών, γραφειοκρατών και λοιπών λαμογιών που έχουν κάνει το ποδόσφαιρο ένα απέραντο super market η ομάδα του Ηρακλή Θεσσαλονίκης δεν πληρεί τις προ-αποφασισμένες από τους ίδιους οικονομικές προυποθέσεις οπότε και δεν έχει θέση στην "υπερπολυτελή" βιτρίνα της super league. Βέβαια όλοι μας γνωρίζουμε ότι αυτοί οι ίδιοι δημιούργησαν τις οικονομικές αυτες συνθήκες που οδήγησαν την ομάδα σε αυτή την κατάσταση μιας και εμπορευματοποιώντας στο έπακρο το άθλημα μετέτρεψαν τους ποδοσφαιρικούς και γενικότερα αθλητικούς συλλόγους σε προιόντα και κερδοσκοπικές εταιρείες.
Το σίγουρο είναι το ότι ο κόσμος της Θεσσαλονικιάς ομάδας δεν θα το αφήσει έτσι αφού έχει ήδη προβεί σε διαμαρτυρίες. Η αρχή έγινε με μια τεράστια πορεία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης(στην οποία οι δυνάμεις της καταστολής επιτέθηκαν αναίτια κάνοντας χρήση χημικών με αποτέλεσμα πολύς κόσμος και ανάμεσα τους ένα 10χρονο παιδί να μεταφερθεί στο νοσοκομείο με αναπνευστικά προβλήματα) , συνεχίστηκε με το συμβολικό αποκλεισμό των Τεμπών για λίγες ώρες ενώ αρκετοί ήταν και οι οπαδοί του Ηρακλή που πραγματοποίησαν συγκέντρωση και πορεία στο κέντρο της Αθήνας(με πολύ παλμό, συνθήματα και τρικάκια) η οποία μάλιστα παρενοχλήθηκε από τις δυνάμεις καταστολής και ενώ κατευθύνονταν στη βουλή.Ήδη έχουν εκδόσει ανακοίνωση αλληλεγγύης τόσο οι οπαδοί του Λεβαδειακού, της Ξάνθης, της Αεκ, όσο και οι οπαδοί του Παναιτωλικού μέσα από το blog των Warriors.Παραθέτουμε πιο κάτω την ανακοίνωση των Warriors:

Με αφορμή το θέμα αδειοδότησης της ΠΑΕ Ηρακλής, θέλουμε να διευκρινίσουμε δυο θέματα.

1. Καλούμε την διοίκηση του ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΥ μας, να μην διεκδικήσει ούτε τις απειροελάχιστες πιθανότητες ανόδου, μη καταθέτοντας φάκελο αδειοδότησης στη Super League. Σταθερή και αμετάκλητη θέση μας είναι, οι αγώνες να κερδίζονται στο γήπεδο όχι στα χαρτιά.
2. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των οπαδών του Ηρακλή όπως σταθήκαμε και στους οπαδούς του Ηλυσιακού, που σε μια νύχτα έγινε Αιγάλεω. Δεν είναι δυνατόν κάποιοι ‘’παράγοντες’’ να αλλοιώνουν την ιστορία ή την θέση μιας ομάδας λόγω προσβάσεων σε ‘’γνωστά’’ κέντρα αποφάσεων.

Ο.Φ. ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΥ
ΘΥΡΑ 6 - WARRIORS

25η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ- ΟΦΗ 1-1

O Παναιτωλικός παρότι είχε στο πλευρό του 6000 οπαδούς του που δημιούργησαν μια απίστευτη ατμόσφαιρα ακόμη και σε βροχερές συνθήκες δεν κατάφερε να πάρει τη νίκη. Και αυτό εξαιτίας της ατυχίας του μιας και ήταν πολύ καλύτερος στο γήπεδο και δημιούργησε πολλές ευκαιρίες αλλά σκόραρε μόνο μια φορά. Για την ακρίβεια σκόραρε δυο φορές αλλά το 2ο τέρμα αν και πεντακάθαρο ο διαιτητής φρόντισε να το ακυρώσει. Ο κόσμος του Παναιτωλικού πραγματικά εκπληκτικός αφού αρχικά έκανε πορεία στο κέντρο της πόλης μας (για να διαδηλώσει ενάντια στα κατασταλτικά μέτρα που έχουν ως στόχο τον οπαδικό χώρο αλλά και ενάντια στον ηλίθιο νόμο της απαγόρευσης των μετακινήσεων των οπαδών) στη συνέχεια αγνόησε τη βροχή και κατέκλυσε το «κλουβί» μας δημιουργώντας μια εκπληκτική ατμόσφαιρα με πολύ παλμό, φωνή, πολλά καπνογόνα, μπύρες και τα γνωστά υπόλοιπα παραλειπόμενα που γεμίζουν τις Κυριακές μας και μας κάνουν περήφανους που είμαστε Παναιτωλικοί αλλά και γενικότερα που είμαστε οπαδοί!!