Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Γηπεδική βία και οπαδικός "κανιβαλισμός"

Ως γνωστόν, το γήπεδο αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Έτσι το τελευταίο αρκετό καιρό γινόμαστε μάρτυρες ενός άλλου κανιβαλισμού, του γηπεδικού/ οπαδικού. Τη στιγμή που το κράτος και οι αθλητικές αρχές προσπαθούν να μεταμορφώσουν το ποδόσφαιρο από λαϊκό άθλημα (προσιτό σε όλους) σε πανάκριβο προϊόν (προσιτό μόνο στους λίγους οικονομικά ευνοημένους) και τη στιγμή που ασκούν πόλεμο στον οπαδικό χώρο με αυστηρούς και αντισυνταγματικούς νόμους (ιδιώνυμο αθλητικού νόμου, κάρτα φιλάθλου κτλ) και βίαιη καταστολή από την αστυνομία, οι οπαδοί αντί να προσανατολιστούν σε ένα ενιαίο οπαδικό μέτωπο απέναντι στους παραπάνω, συνεχίζουν να αλληλοτρώγονται.

Από παλιότερα η βία υπήρχε πάντα στο γηπεδικό χώρο λόγω αδρεναλίνης, έντασης και νεανικής ενέργειας. Οι μπουνιές, οι κλωτσιές και η ανταλλαγή καπνογόνων ήταν αρκετά συνήθη φαινόμενα αλλά σταμάταγαν εκεί. Πολύ σπάνια ξέφευγε περισσότερο η κατάσταση. Επίσης τις παλιότερες εποχές τα χουλιγκάνια είχαν κάποιους «κώδικες» που τις περισσότερες φορές των περιπτώσεων τηρούσαν. Αυτά δεν ισχύουν πια ενώ η βία στα γήπεδα δείχνει να ξεφεύγει και να ακολουθείται από αναβαθμισμένα «οπλοστάσια» και τακτικές. «Κέρατα», αυτοσχέδια φλογοβόλα, δυναμίτες, γκαζάκια, καλάσνικοφ(!!!), θανατηφόρα ραντεβού, διασυνδέσεις με το παρακράτος της νύχτας και της ακροδεξιάς κτλ. Και όλα αυτά παρατηρούνται σε όλο το φάσμα του εγχώριου οπαδικού χώρου αλλά κυρίως σε αυτούς που τα καθιέρωσαν, που δεν είναι άλλοι από κάποιους οπαδικούς πυρήνες των μεγαλύτερων και πιο δημοφιλών ομάδων οι οποίες προέρχονται από τα μεγαλύτερα πολεοδομικά συγκροτήματα της χώρας .

Η απαράδεκτη αυτή «μόδα», ορμώμενη από τον οπαδικό χώρο των πιο δημοφιλών και μαζικών ομάδων της χώρας, δείχνει να βρίσκει ανταπόκριση και σε οπαδικούς πυρήνες των ίδιων ομάδων στην επαρχία. Κάπως έτσι φτάσαμε στο να διαβάζουμε για περιστατικά με καλάσνικοφ και γκαζάκια σε μικρές επαρχιακές πόλεις. Στη πόλη μας δεν έχουν παρατηρηθεί ακόμη τόσο ακραία φαινόμενα βίας αλλά παρόλα αυτά η διαμάχη μεταξύ ολυμπιακών και παναθηναϊκών κυρίως, καλά κρατεί. Πιο συγκεκριμένα πριν από κάποιο διάστημα (και ενώ είχαν ήδη μεσολαβήσει αρκετοί διάσπαρτοι περίοδοι έντασης) καμιά 20αριά ντόπιοι οπαδοί και των δυο ομάδων παραλίγο να εμπλακούν σε επεισόδια στο κέντρο της πόλης μας με αποτέλεσμα να επέμβουν οι δυνάμεις της κρατικής καταστολής και να προχωρήσουν και σε προσαγωγές.

Έτσι λοιπόν οι οπαδοί των αιωνίων στη πόλη μας δείχνοντας άκρατο μιμητισμό προερχόμενο από τη «μητέρα μητρόπολη», βάλθηκαν να φέρουν τις μητροπολιτικές μόδες και στα μέρη μας, όπου τόσα χρόνια είχαμε μάθει να πίνουμε όλοι μαζί μπύρες, ανεξάρτητα τις ομάδες που υποστηρίζουμε (και ανεξάρτητα του ότι η τεράστια πλειοψηφία της πόλης υποστηρίζει την τοπική μας ομάδα). Και η ειρωνεία της όλης φάσης είναι ότι όλα αυτά προκαλούνται από κάποιους οπαδούς (και σίγουρα όχι από όλο το σύνολο τους) που υποστηρίζουν τις ομάδες οι οποίες πάντα αποτελούσαν τα εγχώρια ποδοσφαιρικά κατεστημένα και κέντρα εξουσίας.

Αντί λοιπόν να σταματήσουν τις εχθροπραξίες και να προσανατολιστούν και αυτοί σε ένα ενιαίο οπαδικό μέτωπο που θα αντιμετώπιζε όλους αυτούς που θέλουν να μας κόψουν το γήπεδο, συνεχίζουν με τη συμπεριφορά τους να δίνουν πατήματα στην εξουσία για να εφεύρει ακόμη πιο αυστηρούς νόμους και να εντείνει τη καταστολή η οποία θα χτυπήσει και τους μικρότερους οπαδικούς χώρους των «μικρότερων» ομάδων που είναι και πιο ευάλωτοι. Βέβαια μη ξεχνάμε ότι τάσεις αναίτιας βίας και οπαδικού «κανιβαλισμού» δυστυχώς εμφανίζονται (σε πολύ μικρότερο βαθμό βέβαια) και σε οπαδικούς πυρήνες επαρχιακών και γενικότερα «μικρότερων» ομάδων.

Έτσι λοιπόν αντί ο οπαδικός χώρος να κατανοήσει ότι ο εχθρός είναι αλλού και είναι αυτός που προσπαθεί να μας κόψει τη μπάλα, συνεχίζει να αλληλοτρώγεται. Έχει καταντήσει τραγικό πια το γεγονός να ψηφίζονται ιδιώνυμα και αθλητικοί τρομονόμοι, να εμφανίζονται κάρτες φιλάθλων, σκυλιά στα γήπεδα, να εντείνεται η αστυνομική βία, να ακριβαίνουν τα εισιτήρια και οι οπαδοί όχι απλά να μη κάνουν τίποτα αλλά να επιδίδονται σε ένα "γηπεδικό κανιβαλισμό".

Καλό είναι λοιπόν να μη ξεχνάμε ότι A.C.A.B δε σημαίνει μόνο να μη γουστάρουμε τους μπάτσους αλλά και να μη συμπεριφερόμαστε σαν αυτούς..

Εξαθλίωση, ξενοφοβία και κοινωνικός κανιβαλισμός

Όλοι μας βιώνουμε όλο και πιο έντονα τον τελευταίο καιρό τον πόλεμο που ασκεί η οικονομική και πολιτική εξουσία στον λαό και τη κοινωνία στην ελλάδα αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου. Δυσβάσταχτες φορολογίες, περικοπές σε συντάξεις και μισθούς, ανεργία, εκμετάλλευση, αύξηση στις τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης και καταστολή συνθέτουν ένα σκηνικό οικονομικής καταπίεσης και εξαθλίωσης που χτυπά τις μεσαίες και τις ακόμη λιγότερο ευνοημένες τάξεις που δεν είναι άλλοι από τους ντόπιους και μετανάστες άνεργους και εργάτες αλλά και τους νεολαίους και τους εργαζόμενους γενικότερα.

Ξεκάθαρη είναι και η τακτική της εξουσίας να αποπροσανατολίζει τη κοινωνία στρέφοντας έντεχνα την οργή και αγανάκτηση αυτής όχι προς τη μεριά του κράτους αλλά προς τη μεριά των μεταναστών και γενικότερα των καταπιεσμένων. Και όλα αυτά με την ευγενική συνεισφορά των δεκανικιών της, των μμε και του ακροδεξιού παρακράτους. Το ακροδεξιό παρακράτος πριν λίγο καιρό προχώρησε σε μαζικά ρατσιστικά πογκρόμ στο κέντρο της αθήνας (με την ανοχή της αστυνομίας) με αποτέλεσμα πολλούς τραυματισμένους και τρομοκρατημένους μετανάστες και πρόσφυγες συνανθρώπους μας και ένα αθώο νεαρό μπαγκλαντεσιανό νεκρό, θύμα της εθνικιστικής και ρατσιστικής υστερίας.

Συνοδοιπόροι των ρατσιστικών και εθνικιστικών ανθρωπάριων σε αυτά τα πογκρόμ ήταν και αρκετοί καταπιεσμένοι και εξαθλιωμένοι ντόπιοι που θέλοντας να ξεσπάσουν κάπου για την εξαθλίωση τους, έχαψαν το παραμύθι και θεώρησαν ως υπαίτιους για τη κατάσταση τους, τους «από κάτω» (τους πιο αδύναμους και εξαθλιωμένους, τους μετανάστες δηλαδή) και όχι τους «από πάνω» ( την εξουσία δηλαδή).

Έτσι λοιπόν η εξαθλιωμένη κοινωνία αλληλοτρώγεται και έτσι εμφανίζεται όλο και πιο έντονο το φαινόμενο του κοινωνικού κανιβαλισμού. Οι ακροδεξιοί βέβαια χρησιμοποίησαν ως αφορμή για να δημιουργήσουν ένα δικό τους «δεκέμβρη» (κάτι που τελικά δεν τους βγήκε) πραγματοποιώντας όλα αυτά τα ρατσιστικά πογκρόμ ένα άλλο περιστατικό κοινωνικού κανιβαλισμού. Τον αποτρόπαιο θάνατο ενός 44χρονου συνανθρώπου μας από τρεις άλλους ανθρώπους (που έτυχε να είναι μετανάστες όπως τουλάχιστον λέγεται) για μια κάμερα.

Με αυτό το τρόπο λοιπόν η εξουσία καταφέρνει να στρέψει τα εξαθλιωμένα αυτά κομμάτια της κοινωνίας σε ένα αλληλοσπαραγμό την ώρα που αυτή όχι απλά δεν απειλείται από αυτά τα καταπιεσμένα κοινωνικά σύνολα αλλά ταυτόχρονα συνεχίζει να τα απομυζεί και εξαθλιώνει περισσότερο.

Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Ανασκόπηση Πρωταθλήματος 2010- 2011

Ο Παναιτωλικός πραγματοποίησε μια καταπληκτική χρονιά και κατάφερε να κάνει πραγματικότητα κάτι που αποτελούσε για όλους μας διακαή πόθο για δεκαετίες τώρα. Να βρεθεί μετά από 34 χρόνια στην Ά Εθνική κατηγορία! Ο Παναιτωλικός αν και έκανε τις «κοιλιές» του, ήταν σε γενικές γραμμές σταθερότατος και αποτελεσματικότατος με ένα συμπαγές και φιλότιμο σύνολο που απέδωσε ένα μέσο όρο που κυμαινόταν μεταξύ μετρίων και πολύ καλών αποδόσεων. Αν και έχασε κάποιους βαθμούς στο απόρθητο φρούριο του που είναι η σκληροτράχηλη έδρα του (τρεις ισοπαλίες και μια απρόσμενη ήττα) παρόλα αυτά στα εκτός έδρας παιχνίδια δεν θύμιζε καθόλου την ομάδα του παρελθόντος με το γνωστό κόμπλεξ των εκτός έδρας παιχνιδιών μιας και κατάφερε να αποσπάσει δέκα(!!) νίκες και τρεις ισοπαλίες. Φυσικά θα πρέπει να αναφερθεί και η συμμετοχή των δυο προπονητών σε αυτή την τεράστια επιτυχία της ομάδας.

Και ενώ για το μεγαλύτερο διάστημα του πρωταθλήματος ακολουθούσε από την 2η θέση τον Π.Α.Σ γιάννενα τελικά κατάφερε τη τελευταία αγωνιστική να τον ξεπεράσει και να κατακτήσει τη 1η θέση και το πρωτάθλημα. Μια κατάκτηση που αποκτούσε ακόμη περισσότερη σημασία αφού επιτεύχθηκε απέναντι σε μια πολύ δυνατή ομάδα η οποία όμως τόσο άδικα κατάφερε να αποδράσει από το γήπεδο μας με την ισοπαλία με τον απαράδεκτο και αλησμόνητο εκείνο τρόπο της μη τήρησης του fair play στο παιχνίδι του 1ου γύρου. Ένα πολύ δυνατό παιχνίδι με φάσεις και από τις δυο ομάδες με τον Παναιτωλικό όμως να είναι σίγουρα και σαφέστατα καλύτερος.

Φυσικά η κατάκτηση του πρωταθλήματος συνοδεύτηκε και με μια σημαντικότατη εκτός έδρας νίκη μέσα στην εχθρική ηλιούπολη, απέναντι σε μια ομάδα που ο Παναιτωλικός τα λιγοστά χρόνια που βρέθηκε να παίζει στις ίδιες κατηγορίες μαζί της δεν είχε καταφέρει να κερδίσει εκτός έδρας (μιας και μέτραγε δυο ήττες και μια ισοπαλία).

Ο κόσμος του Παναιτωλικού φάνηκε πως είναι από τους πιο πιστούς μιας και συγκέντρωνε σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι αρκετές χιλιάδες φίλων και οπαδών του ενώ γι άλλη μια φορά απέδειξε ότι είναι από τους πιο εκδρομικούς στη χώρα μιας και βρέθηκε κοντά στην αγαπημένη του ομάδα στη τεράστια πλειοψηφία των εκτός έδρας παιχνιδιών και όσο και μακριά και αν ήταν αυτά, δημιουργώντας τις περισσότερες φορές τόσο ογκώδεις ποσοτικά εκτός έδρας κερκίδες όσο και ποιοτικές

International scene (Διεθνής σκηνή)

Σε αυτή τη νέα στήλη θα παρουσιάζονται νέα και διάφορα θέματα από την Ευρώπη αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο όπως και προσωπικές εμπειρίες μελών και φίλων της Αυτόνομης Ζώνης από επισκέψεις σε γήπεδα του εξωτερικού (groundhoppin)….

• Κάθε ταξίδι στο εξωτερικό αποτελεί πάντα ευκαιρία για να μπορέσει κάποιος να δει τις εκεί οπαδικές σκηνές, να δει από τα μέσα τις εκεί εξέδρες αλλά και τη γενικότερη αντιμετώπιση της κοινωνίας προς το ποδόσφαιρο. Όλα αυτά βέβαια αποκτούν διπλή σημασία όταν πρόκειται για ένα ταξίδι στη χώρα που έχει διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό τον οπαδισμό στη σημερινή του μορφή, την Ιταλία.
Ιντερ-Μπολόνια:
Στις αρχές της χρονιάς λοιπόν βρεθήκαμε για κάποιες μέρες στην βόρεια ιταλία και το να παρακολουθήσουμε αγώνες ήταν επιθυμία ‘όλης της παρέας. Έτσι, ημέρα Σάββατο θα βλέπαμε το ματς πρωταθλήματος ανάμεσα στην Ιντερ και στην Μπολόνια .Φροντίζουμε αρκετά πριν από τη σέντρα να είμαστε έξω από το γήπεδο .Φτάνοντας στον κοντινότερο σταθμό του μετρό αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια αφού είμαστε περίπου 20-30 λεπτά με τα πόδια μακριά από το γήπεδο και ήδη βλέπουμε τους πρώτους πλανόδιους. Λίγο πιο κάτω βλέπουμε τον επιβλητικό ιππόδρομο της πόλης που στους ατέλειωτους τοίχους του τα γκράφιτι των οπαδών των 2 ομάδων του Μιλάνου δίνουν και παίρνουν. Σύντομα βρεθήκαμε έξω από το γήπεδο όπου βλέπουμε όλο το πανηγυράκι που έχει στηθεί με μικροπωλητές να πουλάνε μπλουζάκια, καπέλα, κασκόλ και ότι άλλο φαντάζεται κανείς με διακριτικά τόσο της Ιντερ όσο και της Μίλαν , άσχετα αν γηπεδούχος αυτή τη μέρα είναι η πρώτη.. Το παζλ συμπληρώνουν οι δεκάδες καντίνες με φαγητό. Δε χάσαμε χρόνο και πήγαμε στα εκδοτήρια όπου και μας τύπωσαν το ηλεκτρονικό μας εισιτήριο με όλα τα στοιχεία μας επάνω. Σχεδόν αμέσως ακολουθεί η ψακτική από τους μπάτσους και η εμμονή τους να μην περάσουμε αναπτήρα στο γήπεδο. Τα εισιτήρια μας είναι για το τρίτο διάζωμα του γηπέδου ,στο βόρειο πέταλο ,ακριβώς πάνω δλδ από τους ultras της Ιντερ .Εκεί γίνεται η πρώτη συνάντηση με αυτούς αφού κάποιοι προσπαθούν να μπουν με ντου μέσα και γίνονται και οι σχετικές μανούρες με τους μπάτσους. Δεν αργήσαμε να διαπιστώσουμε πως οι οπαδοί της Ιντερ παρά την ονομασία της ομάδας τους Ιντερνασιονάλε δηλαδή Διεθνής ,εχουν εντελώς αντίθετα πολιτικά πιστεύω εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια και φροντίζουν να το δείχνουν με κάθε ευκαιρία χρησιμοποιώντας και αντίστοιχα σύμβολα τόσο στα πανό τους ,στα γκράφιτι ακόμη και στο ντύσιμο τους.Ο αγώνας λοιπόν αρχίζει με ικανοποιητική προσέλευση κόσμου αφού το γήπεδο φαίνεται μισογεμάτο,με τον αγώνα να παρακολουθούν και περίπου 500 οπαδοί της Μπολόνια.. Με την έναρξη του ματς επικρατεί πανικός και για το πρώτο δεκάλεπτο η εξέδρα φλέγεται και μετά εντελώς ξαφνικά σιωπή, στο κομμάτι των οργανωμένων ακούγονται ελάχιστα άτομα να φωνάζουν και οι σημαίες που κυμάτιζαν στην αρχή τώρα έχουν κατέβει. Μέχρι και το 3-0 αυτό το σκηνικό άλλα μόνο μετά από κάθε γκολ, ενώ μετά και το 3-0 οι οπαδοί της Μπολόνια ,που μέχρι εκείνη τη στιγμή ακούγονταν συχνά , σταμάτησαν τελείως. Μετά το 4ο γκολ των γηπεδούχων κ ενώ απέμεναν 10 λεπτά για τη λήξη είδαμε όχι μόνο τους ultras αλλά σχεδόν όλο το γήπεδο στο πόδι να κουνάει τα κασκόλ του και να τραγουδάει συνεχώς ένα σύνθημα. Τελικό σκορ 4-1.

Τζένοα-Ουντινέζε:
Κυριακή πρωί κατευθυνόμαστε στο σταθμό των τραίνων στο Μιλάνο με σκοπό να πάμε στη Γένοβα. Το ταξίδι διαρκεί σχεδόν μιάμιση ώρα κ φτάνουμε έτσι σε μια πόλη που είναι γνωστή μεταξύ πολλών άλλων και για τις πολιτικές πεποιθήσεις των κατοίκων της, τις δράσεις που κάνουν χρόνια τώρα, καθώς και για τη δολοφονία του Κάρλος Τζουλιάνι από τους μπάτσους εκεί το 2001. Πέρα από αυτά η πόλη δείχνει ξεκάθαρα ότι λατρεύει το ποδόσφαιρο αφού και οι δυο ομάδες της έχουν από τα πιο φανατικά κοινά. Εκείνη τη μέρα στην πόλη έπαιζε η Τζένοα και υποδεχόταν την Ουντινέζε. Από το σταθμό των τραίνων πήραμε λεωφορείο που μας άφησε σχεδόν έξω από το γήπεδο Λουίτζι Φερράρι που αποτελεί κοινή έδρα της Τζένοα και της Σαμπντόρια ,και σε όλη τη διαδρομή προς αυτό βλέπαμε γκράφιτι των δυο ομάδων, σε μια πόλη όπου οι οπαδοί κρεμάνε όχι μόνο σημαίες αλλά και πανό ολόκληρα στα μπαλκόνια των σπιτιών τους. Η εικόνα που συναντάμε έξω από το γήπεδο δεν έχει καμία σχέση με ότι είδαμε το προηγούμενο βράδυ στο Μεάτσα αφού υπάρχει μόλις ένας πάγκος με διακριτικά. Στα εκδοτήρια η ίδια η υπάλληλος μας προτείνει να μας βγάλει εισιτήριο για το πέταλο των ultras και έτσι και εδώ παίρνουμε το ηλεκτρονικό μας εισιτήριο και ακολουθεί η ψακτική με τους μπάτσους να εξακολουθούν κ εδώ να έχουν κόλλημα με τους αναπτήρες,
Οι αριστερές πολιτικές απόψεις των κατοίκων της πόλης εκδηλώνονται και στο γήπεδο αφού υπάρχουν παντού αστέρια και άλλα τέτοια σύμβολα. Ο αγώνας αρχίζει και στα δυο διαζώματα του πετάλου επικρατεί πανικός από τα συνθήματα και τις φωνές αλλά και πάλι για λίγο. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι η εικόνα της ομάδας ήταν αποκαρδιωτική με τον Ντι Νατάλε να κάνει πάρτυ στην άμυνα της Τζένοα, όμως με το που το ρολόι έδειξε το 85ο λεπτό και παρά το γεγονός ότι το σκορ ήταν 2-4 επικρατεί φρενίτιδα στο κόσμο και μέχρι το σφύριγμα της λήξης φωνάζει σχεδόν όλο το γήπεδο, οι ultras δίνουν την τελευταία τους μάχη. Ο αγώνας τελειώνει και οι περίπου 50 οπαδοί της Ουντινέζε που τόση ώρα έκαναν τον δικό τους αγώνα είναι οι μόνοι που φεύγουν χαρούμενοι από το γήπεδο.

Απ’ όσα είδαμε στους 2 αυτούς αγώνες καταλάβαμε ότι αυτό που λέμε στην ελλάδα 90 λεπτά φωνή, εκεί δεν υπάρχει, οι οπαδοί φαίνεται προσπαθούν με άλλους τρόπους να στηρίξουν τις ομάδες τους. Φανερή επίσης είναι και η επιρροή της βρετανικής casual κουλτούρας. Η αλήθεια πάντως είναι ότι με την κάρτα οπαδού, τα ηλεκτρονικά εισιτήρια, τις κάμερες αλλά και τη γενικότερη στάση του κράτους απέναντι στους οπαδούς όλο και περισσότεροι οπαδοί απομακρύνονται από τα γήπεδα.

• Οι Δανέζικες αθλητικές και όχι μόνο αρχές αποφάσισαν πως ο κάθε οπαδός που θα θέλει να προμηθευτεί εισιτήριο για ποδοσφαιρικό αγώνα θα πρέπει πρώτα να δώσει αποτυπώματα!! Έτσι αποφάσισαν πως το νέο αυτό μέτρο θα ξεκινήσει πριν το ντέρμπυ της Κοπεγχάγης μεταξύ των Brøndby IF και F.C. Copenhagen που θα διεξαγόταν στις 20 Μαρτίου. Οι οπαδοί πάνω στους οποίους θα εφαρμόζονταν αυτό το γελοίο μέτρο ήταν αυτοί της φιλοξενούμενης Brøndby IF. Φυσικά και οι οπαδοί δεν δέχτηκαν κάτι τέτοιο αρνούμενοι να πάρουν τελικά εισιτήρια για το ντέρμπυ. Το group οπαδών της γερμανικής Borrussia Dortmund με το όνομα The Unity φάνηκαν αλληλέγγυοι στους δανούς αναρτώντας πανί με ανάλογο μήνυμα στο γήπεδο τους.

• Με το σύνθημα "Voetbal is van ons!" (Το ποδόσφαιρο μας ανήκει!) οπαδοί 18 διαφορετικών ομάδων από την πρώτη και δεύτερη κατηγορία της Ολλανδίας διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στο
μοντέρνο ποδόσφαιρο τον Φεβρουάριο αναρτώντας πανιά σε πολλά γήπεδα με μηνύματα που φυσικά εναντιώνονται στη αλόγιστη εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου αλλά και τις νομοθετικές διατάξεις που τους αφορούν.

• Στις αρχές του Απριλίου και κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού μεταξύ των Hamburg και Borrussia Dortmund οι οργανωμένοι οπαδοί και των δυο ομάδων προχώρησαν σε μια κοινή δράση αναρτώντας πανιά ενάντια στα ακριβά εισιτήρια θέλοντας έτσι να τονίσουν πως το ποδόσφαιρο πρέπει να είναι οικονομικά προσιτό για όλους.

• Τον Απρίλιο στη γειτονική Ιταλία, οπαδοί της Bologna ανάρτησαν πανί το οποίο αναφερόταν στο ρόλο των δημοσιογράφων μιας και το πανί αυτό ανέγραφε «Giornalisti terroristi» που σημαίνει «Δημοσιογράφοι τρομοκράτες».

• Στη μακρινή Ουρουγουάη και στο γήπεδο της Penarol, οι οπαδοί της άπλωσαν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού με την Independiente μια τεράστια σημαία μήκους 300 μέτρων και πλάτους 48 μέτρων.

• Στις 20 Μαρτίου, σε ένα προάστειο του Buenos Aires ξέσπασαν σφοδρά επεισόδια μεταξύ των οπαδών της γηπεδούχου Velez Sarsfield και αυτών της San Lorenzo αλλά και μεταξύ οπαδών και των δυνάμεων της αστυνομίας με αποτέλεσμα πολλούς τραυματίες και ένα νεκρό 40χρονο οπαδό. Σύμφωνα με τα μμε της χώρας και τα λεγόμενα της γυναίκας του νεκρού οπαδού, υπεύθυνη για τον θάνατο του ήταν η αστυνομία η οποία χτύπησε ,φόρεσε χειροπέδες και στη συνέχεια εγκατέλειψε τον άτυχο άνθρωπο μέχρι να έρθει με μεγάλη καθυστέρηση ασθενοφόρο.

•Τα ξημερώματα της 29ης Μαΐου στη Βαρκελώνη οπαδοί της Μπαρτσελόνα (που πανηγύριζαν τη κατάκτηση του Champions League) συγκρούστηκαν με τις ισπανικές δυνάμεις της κρατικής καταστολής με αποτέλεσμα τη δημιουργία σφοδρών συγκρούσεων με πολλούς τραυματίες και αρκετές συλλήψεις. Νεαρή οπαδός της καταλανικής ομάδας έχασε τη ζωή της από ατύχημα κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών. Να σημειωθεί ότι τη προηγούμενη μέρα οι ισπανικές δυνάμεις της αστυνομίας επιτέθηκαν με μανία κατά των «αγανακτισμένων καταλανών» χρησιμοποιώντας ακόμη και λαστιχένιες σφαίρες με το πρόσχημα ότι έπρεπε να μετακινηθούν για να στηθούν γιγαντο- οθόνες που θα μετέδιδαν τον τελικό.

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Made in Britain

Μέσα από αυτή τη νέα στήλη θα σας παρουσιάζουμε διάφορα νέα και θέματα από το μεγάλο νησί, την Αγγλία δηλαδή και γενικότερα τη Βρετανία που ευθύνεται για τη γέννηση του αγαπημένου μας αθλήματος, του ποδοσφαίρου αλλά και της γηπεδικής και οπαδικής φάσης.

• Το φαινόμενο FC United είναι πραγματικά εκπληκτικό. Μια ομάδα που δημιουργήθηκε από οπαδούς της Manchester United οι οποίοι δεν άντεχαν να βλέπουν την ομάδα τους να ξεπουλιέται σε κάθε τυχάρπαστο και στυγνό επιχειρηματία που τον μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η τσέπη του, μια ομάδα που έρχεται να μας υπενθυμίσει πως το ποδόσφαιρο δεν πρέπει να είναι μπίζνα. Πιο συγκεκριμένα, το 2005 η οικογένεια Glazer από τις Η.Π.Α αγοράζουν την ιστορικότατη Manchester United. Φυσικά και ήταν πολλοί αυτοί οι οπαδοί της Man. United που απογοητεύθηκαν με την αγορά αυτή μιας και θεωρούσαν πως οι αμερικανοί είναι απλά επιχειρηματίες με μοναδικό απώτερο σκοπό τη μεγιστοποίηση του κέρδους τους χρησιμοποιώντας ως μέσο για κάτι τέτοιο την αγαπημένη τους ομάδα. Έτσι εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες απογοητευμένοι οπαδοί της Man United αποχωρούν από το Old Trafford και αποφασίζουν να ιδρύσουν τη δική τους ομάδα. Έτσι φτάνουμε στις 14 Ιουνίου του 2005 όπου όλοι αυτοί αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια ερασιτεχνική ομάδα στο προάστιο Μπέρι του Great Manchester η οποία θα είναι η «φωνή» κατά του Γκλέιζερ και θα πρεσβεύει το ατόφιο νόημα του συλλόγου. Το όνομα είναι FC United of Manchester και τα χρώματα της ίδια με της Man United. (κόκκινο-άσπρο-μαύρο).

Οι ανησυχίες τους για το ξεπούλημα της Man United φυσικά και αποδείχτηκαν ορθές μιας και η ομάδα απέκτησε τεράστια χρέη ενώ οι αμερικανοί είναι αδαείς με το ποδόσφαιρο και τους ενδιαφέρει η επιχείρηση Manchester United (πώς να βγάλουν χρήματα) και όχι η αγάπη των οπαδών για την ομάδα και το ποδόσφαιρο. Η προσπάθεια αυτή των οπαδών είναι συνώνυμη με την εναντίωση στο μοντέρνο ποδόσφαιρο. Η ατμόσφαιρα στο γήπεδο όπου παίζει η FC United θυμίζει άλλες παλιές εποχές και old school αγγλικές κερκίδες. Το παρατσούκλι της ομάδας είναι «Red Rebels» («κόκκινοι επαναστάτες) μιας και σημαίες, πανό ακόμα και πυρσοί/καπνογόνα κάνουν την εμφάνιση τους στα εντός αλλά και στα εκτός έδρας παιχνίδια και συνθέτουν μια γηπεδική old school κατάσταση. Τα πράσινα-χρυσά κασκόλ τα οποία είναι τα «αντι-γκλέιζερ» εμφανίζονταιι και στο Old Trafford μαζί με τα πανό “Hate Glazer, Love United”.

Η ημί- ερασιτεχνική αυτή ομάδα (που αποτελεί ταυτόχρονα και μια κοινότητα ανθρώπων) διοικείται από τα 2000 μέλη της που ευελπιστούν να γίνουν ακόμη πιο πολλά μιας και οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται για το ποδοσφαιρικό αυτό εγχείρημα μπορεί να εγγραφεί και να συμμετέχει ισότιμα στα δρώμενα της ομάδας. Στο παιχνίδι με την Rochdale, η κερκίδα ήταν καταπληκτική ενώ στο πρώτο γκολ οπαδοί μπήκαν μέσα να πανηγυρίσουν μαζί με τους παίκτες και αξίζει να αναφερθεί ότι υπήρχαν όλες οι ηλικίες στην εξέδρα. Άλλωστε οπαδοί και παίκτες είναι «ένα» καθώς πανηγυρίζουν μαζί, διασκεδάζουν μαζί στις pubs, είναι μια οικογένεια το οποίο σημαίνει ότι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ οπαδών και παιχτών καταργείται εντελώς! Η FC United πρεσβεύει μία άλλη όψη του ποδοσφαίρου, μακριά από χρήματα και οικονομικά συμφέρονται κάτι πολύ σπάνιο σε μια εποχή που εξουσιάζει το κεφάλαιο και το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα μέσα στο οποίο όλα αγοράζονται και όλα πωλούνται.. Η FC United αποτελεί μια όμορφη παρασπονδία. Είναι η επανάσταση του ποδοσφαίρου!!!!!

• Οπαδοί της Manchester United τρύπωσαν στα μουλωχτά στο Enfield κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού Liverpool- Tottenham και ανάρτησαν πανί που ανέγραφε «M.U.F.C. 19 TIMES» και αναφερόταν στα 19 πια πρωταθλήματα της ομάδας του Manchester σαν «εκδίκηση» για το πανί «Come Back When You Have Won 18» που είχαν αναρτήσει το 1994 οι οπαδοί της Liverpool μιας και μέχρι τότε η United είχε κατακτήσει εννέα πρωταθλήματα. Οι οπαδοί της United τρύπωσαν στη κερκίδα των οπαδών της Liverpool και κρέμασαν το πανί όταν οι της Liverpool τραγουδούσαν το «You ‘ll never walk alone» και στη συνέχεια την έκαναν από το γήπεδο. Φυσικά και το πανί δεν έμεινε πολύ ώρα αναρτημένο μιας και οι οπαδοί της Liverpool το ξεκρέμασαν μόλις το αντιλήφθηκαν και στη συνέχεια το έκαψαν.

• Στο τοπικό ντέρμπυ μεταξύ της Birmingham και της Aston Villa στα πλαίσια του Carling cup δημιουργήθηκαν μεγάλης έκτασης επεισόδια τόσο εντός γηπέδου όσο και έξω από αυτό. Με τη λήξη του παιχνιδιού (το οποίο κέρδισε η Birmingham 2-1) περισσότεροι από 1500 οπαδοί της Birmingham εισέβαλλαν στον αγωνιστικό χώρο και κατευθύνθηκαν στο απέναντι πέταλο όπου βρίσκονταν οι 4000 οπαδοί της Villa. Οι οπαδοί της Birmingham άρχισαν τότε να κάνουν χειρονομίες και να πετούν αντικείμενα προς τους Villagers με αποτέλεσμα αυτοί να απαντήσουν με σπασμένα καθίσματα και καπνογόνα. Κάπως έτσι τα επεισόδια εκτραχύνθηκαν και συνεχίστηκαν και εκτός γηπέδου. Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων τραυματίστηκαν 14 οπαδοί, δυο αστυνομικοί και δυο αστυνομικά σκυλιά ενώ οι αγγλικές δυνάμεις της κρατικής καταστολής πραγματοποίησαν 5 συλλήψεις. Πάντως οι άγγλοι διάλεξαν τη καλύτερη στιγμή για να τα σπάσουν μιας και την επόμενη μέρα θα ανακοινώνονταν το αποτέλεσμα της ανάθεσης του Μουντιαλ του 2018 που τελικά δεν πήρε η Αγγλία και έτσι λοιπόν οι πολίτες της, γλίτωσαν τα χρέη που θα άφηνε στις πλάτες τους άλλο ένα αθλητικό εμπορικό πανηγύρι (όπως οι ολυμπιακοί αγώνες της αθήνας που άφησαν σαν παρακαταθήκη στους πολίτες ένα σωρό χρέη και δεκάδες θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα)..

• Στο Λονδίνο και στο παιχνίδι για το FA Cup μεταξύ της Chelsea και της Cardiff δημιουργήθηκαν συμπλοκές και συγκρούσεις μεταξύ οπαδών των δυο ομάδων με αποτέλεσμα να συλληφθούν 24 οπαδοί της Λονδρέζικης ομάδας οι οποίοι καταδικάστηκαν σε φυλάκιση έως και 18 μήνες και σε αποκλεισμό από τα γήπεδα έως και 8 χρόνια. Με τη βοήθεια του κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης οι δυνάμεις της κρατικής καταστολής και οι δικαστικές αρχές συνέχισαν να απαγγέλουν κατηγορίες και αρκετές μέρες μετά το παιχνίδι σε άλλα 95 άτομα ενώ άλλοι 10 οπαδοί καταδικάστηκαν. Η Chelsea είναι μια ομάδα με πυρήνες οπαδών με παράδοση στο χουλιγκανισμό, όπως πχ το firm των Headhunters που ήταν όμως φασιστικά και ακροδεξιά κατακάθια.

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

1ο All Colours Are Beautiful festival (21-22 Μαΐου 2011)

Το πρώτο All Colοurs Are Beautiful festival της Αυτόνομης Ζώνης πραγματοποιήθηκε με επιτυχία το διήμερο 21-22 Μαΐου στη πόλη μας και στα δημοτικά γηπεδάκια πίσω από το άλσος του παλαιού Αγ. Χριστοφόρου. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη μιας και τη πρώτη μέρα του festival πέρασαν από το μέρος περισσότερα από 150 άτομα (με τη μεγάλη πλειοψηφία να προέρχεται από τον οπαδικό χώρο του Παναιτωλικού). Χαρακτηριστικό είναι το ότι στο ποδοσφαιρικό τουρνουά 5χ5 συμμετείχαν δεκατρείς ομάδες!

H πρώτη μέρα του festival συμπεριλάμβανε εκτός του τουρνουά, προβολές (ένα βίντεο σχετικό με την ιστορία του συνδέσμου των Warriors και ένα άλλο σχετικό με το group της Αυτόνομης Ζώνης και με λίγες αναφορές στα περιστατικά της νίκαιας και στη καταστολή στα γήπεδα) ενώ το βράδυ πραγματοποιήθηκε συζήτηση με θέμα «Τα γήπεδα προπομπός για τα κατασταλτικά μέτρα της εξουσίας πριν εφαρμοστούν και στην υπόλοιπη κοινωνία». Στη συζήτηση την οποία παρακολούθησαν περίπου 30 άτομα και στη οποία συμμετείχε και αντιπροσωπεία των Radical Fans United που ταξίδεψε μέχρι το Αγρίνιο, ακούστηκαν αρκετές απόψεις με την άποψη που λέει ότι μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τη καταστολή βαραίνει και τους οπαδούς (που η τάση αλληλοεξόντωσης και η συμπεριφορά τους δίνει επιπλέον πατήματα στην εξουσία για περισσότερη και πιο βάρβαρη καταστολή) να επικρατεί.

Σε όλη τη διάρκεια του 2μερου έπαιζε μουσική την οποία επιμελήθηκε η de_control collective με πολλά και διαφορετικά dj sets (ska, reggae, dub, dubstep, ska punk, punk, stoner, hip hop κτλ),υπήρχε πάγκος με εντυπάκια και κείμενα της Αυτόνομης Ζώνης και των RFU ενώ λειτουργούσε αυτό-οργανωμένη κάβα και ψησταριά με σουβλάκια. Τα έσοδα θα διατεθούν κυρίως για τα δικαστικά έξοδα των 25 διωκόμενων οπαδών του Παναιτωλικού ενώ ένα μικρό μέρος θα διατεθεί για την έκδοση του 6ου επερχόμενου τεύχους της Αυτόνομης Ζώνης και για την οικονομική ενίσχυση των κινηματικών υποδομών της de_control collective.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους εκατοντάδες οπαδούς και φίλους του Παναιτωλικού (οργανωμένους και μη) που στήριξαν το festival είτε με τη βοήθεια τους είτε με τη παρουσία τους, όλους τους φίλους που παραβρέθηκαν στο 2μερο και μας βοήθησαν, τα παιδιά από το club του Παναθηναϊκού στο Αγρίνιο που στήριξαν τη προσπάθεια και τους μεμονωμένους φίλους και οπαδούς του Ολυμπιακού, της Α.ε.κ και του Π.α.ο.κ από τη πόλη μας. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στα παιδιά από τη συλλογικότητα των RFU για τη συμμετοχή τους και για την οικονομική τους συνεισφορά στη προσπάθεια συγκέντρωσης χρημάτων για τα δικαστικά έξοδα των 25 οπαδών του Παναιτωλικού.

Ακολουθεί το κείμενο της Αυτόνομης Ζώνης που αναφέρετε στη πρώτη αυτή προσπάθεια και υπήρχε στο πάγκο με τα έντυπα:

«Η Αυτόνομη Ζώνη είναι ένα group οπαδών του Παναιτωλικού που εναντιώνεται στον ρατσισμό, στον φασισμό,στη κρατική καταστολή αλλά και στην εμπορευματοποίηση και μοντερνοποίηση του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα. Το group αποτελείται τόσο από οργανωμένους οπαδούς της αγαπημένης μας ομάδας (κυρίως Warriors αλλλά και Guerreros) αλλά και από άλλους που δεν ανήκουν σε κάποιο οργανωμένο πυρήνα. Όλα ξεκίνησαν με το ομώνυμο έντυπο που είναι ένα έντυπο δρόμου τοπικού κυρίως χαρακτήρα που εκδίδεται μη περιοδικά στο Αγρίνιο, διανέμεται από χέρι σε χέρι & δεν έχει αντίτιμο. Σκοπός τόσο του εντύπου όσο και του group είναι η αυτοοργάνωση των οπαδών της τοπικής ομάδας της πόλης μας (αλλά & των οπαδών από τη πόλη μας που επέλεξαν να υποστηρίζουν άλλες ομάδες) μακριά τόσο από τα καλούπια που έχουν σμιλέψει οι ΠΑΕ, οι αθλητικοί φορείς & άρχοντες με τους νόμους τους & το μοντέρνο ποδόσφαιρο (που αποτελεί δημιούργημα όλων των προηγούμενων) όσο & από τις άνευ λόγου & αιτίας καφρίλες & ψευτό-τσαμπουκάδες μεταξύ των οπαδών. Βασική προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η επίτευξη ενός κλίματος αλληλεγγύης αλλά & αλληλοσεβασμού μεταξύ των οπαδών. Η Αυτόνομη Ζώνη θεωρεί ότι ο γηπεδικός χώρος και οι κερκίδες αποτελούν μια μικρογραφία της κοινωνίας με πολλές ομοιότητες με αυτή αλλά και τα δικά τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Για αυτό και θεωρούμε ότι τα γήπεδα αποτελούν μέρος πολιτικών και κυρίως κοινωνικών ζυμώσεων. Το τελευταίο πολύ καιρό όλοι οι οπαδοί στην Ελλάδα (και όχι μόνο) βιώνουν περίεργες καταστάσεις. Καταστολή, ρατσισμός, διαφθορά, κυκλώματα, στημένα παιχνίδια, μπραβιλίκια και παρακράτος και ατελείωτη αναίτια και υπερβολική βία μεταξύ των οπαδών. Σε όλα αυτά, απαντάμε με τη πρώτη απόπειρα του “All Colours Are Beautiful” festival, ένα festival που αποσκοπεί στη ψυχαγωγία αλλά και στην ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των οπαδών του Παναιτωλικού αλλά και άλλων ομάδων σε θέματα που μας αφορούν όλους, ένα festival που εναντιώνεται στο ρατσισμό, στο σεξισμό και στην ομοφοβία, στη κρατική καταστολή και καταπίεση, στη χουλιγκανοποζεριά και στην ανεγκέφαλη και μάτσο- συμπεριφορά μεγάλου μέρους του οπαδικού χώρου. Ας μη ξεχνάμε ότι καθαρή πόλη σημαίνει πόλη χωρίς φασιστικές συμπεριφορές και ότι κάθε φορά που παίζουμε ξύλο μεταξύ μας κάποιοι άλλοι τρίβουν με ικανοποίηση τα χέρια τους και πλουτίζουν. Βέβαια επειδή τυχαίνει να είμαστε και ρεαλιστές, κατανοούμε ότι με τις περισσότερες κερκίδες είναι περισσότερα αυτά που μας ενώνουν από αυτά που μας χωρίζουν αλλά σίγουρα όχι με όλες από αυτές. Έτσι λοιπόν προκλήσεις από κερκίδες με φασιστικές νοοτροπίες, παρακρατικά χαρακτηριστικά και θρασύδειλες, ανεγκέφαλες και αναίτια επιθετικές συμπεριφορές δεν θα μένουν αναπάντητες. Τη συνεργασία κράτους και παρακράτους στα γήπεδα τη βιώσαμε για τα καλά οι οπαδοί του Παναιτωλικού στη νίκαια όπου οι φίλοι και οπαδοί της ομάδας μας ήρθαν αντιμέτωποι με «φουσκωτούς», «οπαδούς» και ασφ- αλήτες με τα γνωστά αποτελέσματα. Έτσι λοιπόν τα έσοδα από αυτή τη πρώτη απόπειρα μας θα πάνε για την οικονομική ενίσχυση των 25 διωκόμενων οπαδών του Παναιτωλικού όσο και για την υλοποίηση του 6ου επερχόμενου τεύχους της Αυτόνομης Ζώνης.»

Στο ποδοσφαιρικό 5χ5 τουρνουά συμμετείχαν 13 ομάδες. Στη πρώτη φάση ύστερα από κλήρωση πραγματοποιήθηκαν τα εξής παιχνίδια:
Μύλος 6 – Σ_Έξι Χωριάτες 7-2
Warriors – Youth Block 3-3 (3-4 πεν)
Κατάληψη Apertus – Δυναμό Ποδηλάτου 7-5
Zematistas 6 – Colour Factory 1-4
Στην 2η φάση πέρασαν χωρίς αγώνα οι: Αυτόνομη Ζώνη, Zapatistas 6, Remalistas και Agrinio club 13.

Κατά τη διάρκεια της 2ης φάσης πραγματοποιήθηκαν με κλήρωση τα εξής παιχνίδια:
Zapatistas 6 – Colour Factory 2-5
Αυτόνομη Ζώνη – Κατάληψη Apertus 6-6 (5-6 πεν)
Μύλος 6– Kamikaze 4-1
Agrinio club 13 - Remalistas 3-7


Στη συνέχεια και προκειμένου να μείνουν 4 ομάδες για τα ημιτελικά πραγματοποιήθηκε με κλήρωση ο εμβόλιμος προκριματικός Μύλος 6 – Youth Block 5-4

Έτσι λοιπόν στα ημιτελικά έλαβαν μέρος μετά από κλήρωση τα εξής παιχνίδια:
Κατάληψη Apertus – Colour Factory 4-1
Μύλος 6 – Remalistas 6-6 (0-3 πεν) σε ένα παιχνίδι πολύ δυνατό και με περίσσια ένταση!

Κάπως έτσι φτάσαμε στο μεγάλο τελικό oπου η κατάληψη Apertus κράτησε το σκορ σε χαμηλά επίπεδα στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού αλλά στα τελευταία λεπτά έμεινε από δυνάμεις κάτι που αντικατοπτρίζεται και στο τελικό σκορ: Remalistas – Κατάληψη Apertus 7-2 με τους Remalistas να δικαιολογούν τον τίτλο του φαβορί!! Στους παίχτες της πρωταθλήτριας ομάδας απονεμήθηκε το έπαθλο που ήταν τι άλλο από ένα τελάρο μπύρες το οποίο οι νικητές του τουρνουά μοιράστηκαν με τους άλλους φιναλίστ του τελικού!!

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Αλλαγή μέρας μετάδοσης της τακτικής επανάληψης της Κερκίδας Συνειδήσεων

Η τακτική επανάληψη της εκπομπής Κερκίδα Συνειδήσεων που μεταδίδονταν κάθε Κυριακή βράδυ στις 12 από τώρα και στο εξής θα μεταδίδεται κάθε Τρίτη στις 12 το βράδυ.

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

34η Αγωνιστική: Ηλιούπολη- Παναιτωλικός 2-3

Ο Παναιτωλικός έκανε αυτό που έπρεπε και κέρδισε την ηλιούπολη απογοητεύοντας τους λιγοστούς οπαδούς της που εδώ και καιρό ευελπιστούσαν να κερδίσουν και να στερήσουν από την ομάδα μας την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Όχι μόνο δεν το κατάφεραν αλλά η ομάδα μας πανηγύρισε τη κατάκτηση του πρωταθλήματος της ΄Β εθνικής μέσα στην έδρα τους, κερδίζοντας πιο χαλαρά από ότι φανερώνει το τελικό σκορ. Με αυτό τον τρόπο δόθηκε το έναυσμα για ένα νέο ξέφρενο πανηγύρι που ξεκίνησε ξανά από τη γέφυρα στο Αντίρριο και κορυφώθηκε στη πόλη μας, τόσο στο γήπεδο της ομάδας μας όσο και στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης μας. Χαρακτηριστική η σκηνή της υποδοχής της αποστολής της ομάδας στο γήπεδο κατά τη διάρκεια της οποίας οι παίχτες έχουν ανεβεί στην οροφή του λεωφορείου και φωνάζουν συνθήματα χρησιμοποιώντας τη ντουντούκα των οργανωμένων. Φυσικά και για άλλο ένα βράδυ στήθηκε ολόκληρο πανηγύρι σε ολόκληρη τη πόλη.

Για άλλη μια φορά οι «οπαδοί» της ηλιούπολης επιδόθηκαν σε αστείες, «απειλητικές» και «αποφασιστικές» ανακοινώσεις, όπως άλλωστε είχαν κάνει και στο παιχνίδι του 1ου γύρου με ανάλογη ανακοίνωση σχετική με τη τότε επικείμενη εκδρομή τους στο Αγρίνιο που δεν πραγματοποίηθηκε.

Το παιχνίδι- φιέστα με το πανιώνιο και τα «σόου» με τα ελικόπτερα και τις λοιπές βλακείες καλύτερα να μη το σχολιάσουμε….

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

1ο All Colours Are Beautiful festival

Το πρώτο "All Colours Are Beautiful" festival της Αυτόνομής Ζώνης θα πραγματοποιηθει στις 21-22 του Μάη. Για το τουρνουά 5χ5 οι αιτήσεις συμμετοχής σταματούν την Τετάρτη, 18 του Μάη.
Τα έσοδα του 2μέρου θα διατεθούν για τα δικαστικά έξοδα των 25 διωκόμενων οπαδών του Παναιτωλικού στα περιστατικά της νίκαιας. Ένα μικρό μέρος των εσόδων θα διατεθεί για την έκδοση του επερχόμενου 6ού τεύχους του εντύπου της Αυτόνομης Ζώνης.

Σάββατο 14 Μαΐου 2011

Γενέθλια της κατάληψης Δέλτα στη Θεσσαλονίκη

33η Αγωνιστική: Παναιτωλικός-Διαγόρας 3-0

Ο Παναιτωλικός μας συνεπής με το μεγάλο του ραντεβού με την ιστορία έκανε αυτό που έπρεπε κερδίζοντας άνετα τον διαγόρα και εξασφαλίζοντας έτσι την άνοδο του στα «καθαρά» μεγάλα σαλόνια της Α εθνικής ή αλλιώς σούπερ κλίκας.

Σε ένα κατάμεστο από 6500 και πλέον ίσως φίλους και οπαδούς της που δημιούργησαν καταπληκτική ατμόσφαιρα, η ομάδα που αποτελεί τον πρεσβευτή της πόλης μας και της ευρύτερης περιοχής κατάφερε να δώσει ατελείωτη χαρά σε μια πόλη που μαστίζεται από φτώχεια, ανεργία, εγκατάλειψη. Χαρακτηριστικό της κοσμοσυρροής είναι το ότι το μεγαλύτερο μέρος της μικρής κερκίδας ήταν ασφυκτικά γεμάτο όπως και ο χώρος πίσω από το τέρμα μιας και πολλοί που δεν είχαν εισιτήριο κατάφεραν να μπουν στο γήπεδο ενώ τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν τη πρώτη μέρα που κυκλοφόρησαν και μέσα σε δέκα ώρες. Για άλλη μια φορά οι οργανωμένοι (και όχι μόνο) οπαδοί της μικρής κερκίδας δημιούργησαν καταπληκτικές εικόνες τόσο με το τεράστιο κερκιδοπανό όσο και με τη φωνή αλλά και τα εκατοντάδες καπνογόνα στο τέλος του παιχνιδιού.

Βέβαια πολλοί ήταν και οι λεγόμενοι πανηγυρτζήδες που ξαφνικά θυμήθηκαν την ομάδα τώρα, στις χαρές και στα πανηγύρια ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν άφαντοι. Για αυτό λοιπόν, για όλους εμάς που δεν ξεχάσαμε την ομάδα στο βούρκο της Δ και της Γ εθνικής και την ακολουθούσαμε και τότε, αυτή η άνοδος μας γέμισε με διπλή χαρά γιατί εκτός των άλλων αποτέλεσε και μια επιβράβευση για όλους εμάς τους ρομαντικούς και φανατικούς υποστηρικτές της. Επίσης ειδική αναφορά πρέπει να γίνει και στους ντόπιους πολιτικούς και "'άρχοντες" στα επίσημα που κάνοντας δημόσιες σχέσεις και ψηφοθηρία και αφού φυσικά καταδέχθηκαν να προσέλθουν σε γήπεδο θυμήθηκαν και τον ξεγραμμένο μέχρι πριν κάποια χρόνια Παναιτωλικό.

Σχεδόν δυόμιση ώρες πριν το παιχνίδι ξεκίνησε πορεία αρχικά από το σύνδεσμο των Warriors και στη συνέχεια από τη κεντρική πλατεία της πόλης μας, τη πλατεία Δημοκρατίας. Η πορεία στην οποία συμμετείχαν 500 και πλέον οπαδοί και φίλοι της ομάδας μας διέσχισε το κέντρο της πόλης με τελικό προορισμό το γήπεδο. Κάποια στιγμή πολλοί οπαδοί και φίλοι (όλων των ηλικιών) του Παναιτωλικού που δεν πρόλαβαν ή δεν μπόρεσαν να προμηθευτούν εισιτήριο επιχείρησαν να κάμψουν το εμπόδιο των «φουσκωτών» σεκιουριτάδων και να εισέλθουν στο γήπεδο με ντου. Πολλοί από αυτούς το κατάφεραν με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένταση, με τους πανικόβλητους σεκιουριτάδες να κλείνουν την είσοδο της θύρας κάτι που δημιούργησε περισσότερη ένταση. Τελικά με την παρέμβαση άλλων πιο ψύχραιμων φίλων και οπαδών της ομάδας μας, τα πράγματα ηρέμησαν μιας και η κατάσταση είχε ξεφύγει αφού μέσα στο μπούγιο υπήρχε κόσμος που εξαιτίας του συνωστισμού και του σπρωξίματος κινδύνευε να ποδοπατηθεί.

Η γιορτή φυσικά και συνεχίστηκε και μετά το παιχνίδι και για πολλές ώρες σε ολόκληρη τη πόλη ενώ στους κεντρικούς δρόμους και πλατείες στήθηκε ολόκληρο πάρτυ.

Άστοχη και απαράδεκτη η επιλογή των διοικούντων να φέρουν μαζορέτες στο ημίχρονο μιας και ούτε θαμώνες καμπαρέ είμαστε ούτε αρεσκόμαστε στο να πηγαίνουμε στο γήπεδο για να φάμε ποπ κορν και να παρακολουθήσουμε τέτοιου είδους «σόου». Στην ομάδα και στο ποδόσφαιρο που ονειρευόμαστε εμείς, τέτοια σκηνικά δεν χωράνε. Και σίγουρα το «σόου» αυτό δεν θα άρεσε και στις λιγοστές κοπέλες οι οποίες δίνουν πάντα το παρών στη μικρή κερκίδα του γηπέδου μας και ξελαρυγγιάζονται και αυτές όπως όλοι μας για την αγαπημένη μας ομάδα.

Η στάση του group μας φυσικά και αντικατοπτρίζεται στην “against modern football” οπαδική άποψη. Για αυτό και βλέπουμε τον Παναιτωλικό σαν ένα αθλητικό σωματείο το οποίο στηρίζουμε και υποστηρίζουμε αφιλοκερδώς και με ανιδιοτέλεια και όχι σαν μαγαζί- γωνία ή σαν μια επιχείρηση. Ο Παναιτωλικός για εμάς αντιπροσωπεύει άλλα πράγματα που καμιά σχέση δεν έχουν με το μάρκετινγκ και την εμπορευματοποίηση του αθλητισμού. Από την άλλη είμαστε αρκετά ρεαλιστές και γνωρίζουμε ότι η ομάδα μας διοικείται από μια παε και ότι σε αυτή αγωνίζονται επαγγελματίες παίχτες. Για αυτό το λόγο λοιπόν αναγνωρίζουμε ότι μερίδιο ευθύνης (μετά βέβαια από τους οπαδούς και τον κόσμο της ομάδας γενικότερα) για αυτή τη μεγάλη επιτυχία έχουν και οι παίχτες αλλά και άνθρωποι της παε. Παρόλα αυτά στο γήπεδο πάμε για να υποστηρίξουμε τον Παναιτωλικό και για να βροντοφωνάξουμε το δικό του όνομα. .

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Είναι όλα όμορφα πια.Έφτασε η μέρα!!

Οι ρομαντικοί αλήτες έρχονται στα "καθαρά" μεγάλα σαλόνια σας

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Ένα χρόνος κατάληψη apertus!

Ένας χρόνος πέρασε και φαίνεται σα χθες η 1η Μάη του 2010 που μπήκαμε και καταλάβαμε το παρατημένο κτίριο της οδού καλυβίων 70.

Ένας χρόνος, λοιπόν, με συνελεύσεις, συζητήσεις, συλλογικές διαδικασίες, κοινές αποφάσεις και δεσμεύσεις…και ατελείωτες ώρες δουλειάς για το φτιάξιμο του χώρου.

Ένας χρόνος με πολλά προβλήματα κτιριακής υποδομής να ξεπεραστούν και να επιλυθούν, μα με αρκετές χάρες αλλά και με λίγο …γκρίνια.

Ένας χρόνος με εκδηλώσεις στο χώρο της κατάληψης (παρουσιάσεις βιβλίων και μπροσούρων, συζητήσεων, θεατρικών δρώμενων…), συμμετοχής σε άλλα τοπικά αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αλλά και δράσεων μέσα στην πόλη του Αγρινίου όπως και στην ευρύτερη περιοχή της Δ. Ελλάδας.

Ένας χρόνος αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης, συντροφικότητας κόντρα στα σημεία των καιρών

Επιλέγοντας τα γενέθλια της κατάληψης να πλαισιωθούν από εκδηλώσεις και σε ανοιχτό δημόσιο χώρο σε κεντρικό σημείο της πόλης, κάνουμε λίγη υπομονή να ανοίξει ο καιρός και τα μετακινούμε στις αρχές Ιούνη.

Ραντεβού, λοιπόν, στις αρχές Ιούνη στο διήμερο της κατάληψης αλλά και στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα μιας και η κατάληψη παραμένει ένας ανοικτός κοινωνικός χώρος.

apertus.squat.gr


Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

32η Αγωνιστική: Εθνικός Πειραιά/Α.Ο Μάνης- Παναιτωλικός 0-1

Ο Παναιτωλικός πήρε ένα από τα πιο σημαντικά διπλά στην ιστορία του. Και αυτό γιατί η νίκη του αυτή τον φέρνει κατά 99% στη σούπερ κλίκα. Πραγματοποιώντας μέτρια προς καλή εμφάνιση και σε ένα γήπεδο χωράφι ο Παναιτωλικός κατέκτησε τους τρεις βαθμούς της νίκης και προκάλεσε μπαράζ πανηγυρικών εκδηλώσεων χαράς και συγκίνησης στους χιλιάδες φίλους του και οπαδούς. Το παιχνίδι παρακολούθησαν γύρω στα εκατό άτομα λόγω της γνωστής ιστορίας με τη φορολογική ενημερότητα που δεν επιτρέπει στη παε εθνικός να τυπώσει εισιτήρια. Παρόλα αυτά 25 περίπου οπαδοί και φίλοι του Παναιτωλικού παραβρέθηκαν στο γήπεδο και πανηγύρισαν δεόντως τη τεράστιας σημασίας αυτή νίκη. Επίθεση δέχτηκε φίλος του Παναιτωλικού έξω από το γήπεδο τη στιγμή που κατευθυνόταν μόνος του προς αυτό από 15- 20 θρασύδειλους, ανεγκέφαλους και ψευτόμαγκες "οπαδούς" του εθνικού οι οποίοι τον ξυλοφόρτωσαν. Θυμίζουμε ότι την τελευταία φορά που οπαδοί και φίλοι του Παναιτωλικού (περίπου 1500, ίσως και περισσότεροι) επισκέφθηκαν το γήπεδο του ελληνικού, οι οπαδοί του εθνικού εκτόξευσαν πέτρες προς τη μεριά των φίλων του Παναιτωλικού με αποτέλεσμα αυτοί να αντιδράσουν άμεσα κάτι που έκανε τους οπαδούς του εθνικού να αποχωρήσουν γρήγορα και να δώσουν τη σκυτάλη στους «χακήδες» μπάτσους που επιτέθηκαν με τη σειρά τους στους φίλους της ομάδας μας. Μετά το τέλος του παιχνιδιού πομπή αυτοκινήτων ξεκίνησε με κατεύθυνση το Αντίρριο με σκοπό να περιμένει το πούλμαν της αποστολής. Όταν το πούλμαν διέσχισε τη γέφυρα η πομπή το συνόδευσε μέχρι τη πόλη μας. Λίγο πριν η αποστολή φτάσει στο Αγρίνιο, πορεία με τη συμμετοχή 200 και πλέον οπαδών του Παναιτωλικού ξεκίνησε από το σύνδεσμο των Warriors και κατευθύνθηκε διασχίζοντας το κέντρο της πόλης προς το γήπεδο. Εκεί ήταν ήδη συγκεντρωμένοι άλλοι 500 φίλοι της ομάδας μας. Όταν η αποστολή έφτασε, εκατοντάδες καπνογόνα φώτισαν το νυχτερινό ουρανό την ώρα που οι ιαχές χαράς και τα συνθήματα δονούσαν την ατμόσφαιρα. Απαράδεκτη η τετραπλή «παράλληλη» μετάδοση του κρατικού καναλιού μιας και (ειδικά στο 1ο ημίχρονο) αντιμετώπισε τους Αγρινιώτες και τους απανταχού οπαδούς και φίλους του Παναιτωλικού σαν πολίτες β΄κατηγορίας αφού η τηλεοπτική της μετάδοση περιορίστηκε σε λίγες συνδέσεις της χρονικής διάρκειας κάθε φορά των 30 δευτερολέπτων με το γήπεδο του ελληνικού ενώ αφιέρωνε πολύ περισσότερη ώρα στα άλλα παιχνίδια και ειδικά στο ντέρμπυ αρσεναλ- τοτεναμ, συγνώμη, ιωνικός- διαγόρας θέλαμε να πούμε και μπερδευτήκαμε. Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν επιτεύχθηκε το γκολ της ομάδας μας το κρατικό κανάλι το έδειξε μετά από κάποια λεπτά!!