Γηπεδική βία και οπαδικός "κανιβαλισμός"

Ως γνωστόν, το γήπεδο αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Έτσι το τελευταίο αρκετό καιρό γινόμαστε μάρτυρες ενός άλλου κανιβαλισμού, του γηπεδικού/ οπαδικού. Τη στιγμή που το κράτος και οι αθλητικές αρχές προσπαθούν να μεταμορφώσουν το ποδόσφαιρο από λαϊκό άθλημα (προσιτό σε όλους) σε πανάκριβο προϊόν (προσιτό μόνο στους λίγους οικονομικά ευνοημένους) και τη στιγμή που ασκούν πόλεμο στον οπαδικό χώρο με αυστηρούς και αντισυνταγματικούς νόμους (ιδιώνυμο αθλητικού νόμου, κάρτα φιλάθλου κτλ) και βίαιη καταστολή από την αστυνομία, οι οπαδοί αντί να προσανατολιστούν σε ένα ενιαίο οπαδικό μέτωπο απέναντι στους παραπάνω, συνεχίζουν να αλληλοτρώγονται.

Από παλιότερα η βία υπήρχε πάντα στο γηπεδικό χώρο λόγω αδρεναλίνης, έντασης και νεανικής ενέργειας. Οι μπουνιές, οι κλωτσιές και η ανταλλαγή καπνογόνων ήταν αρκετά συνήθη φαινόμενα αλλά σταμάταγαν εκεί. Πολύ σπάνια ξέφευγε περισσότερο η κατάσταση. Επίσης τις παλιότερες εποχές τα χουλιγκάνια είχαν κάποιους «κώδικες» που τις περισσότερες φορές των περιπτώσεων τηρούσαν. Αυτά δεν ισχύουν πια ενώ η βία στα γήπεδα δείχνει να ξεφεύγει και να ακολουθείται από αναβαθμισμένα «οπλοστάσια» και τακτικές. «Κέρατα», αυτοσχέδια φλογοβόλα, δυναμίτες, γκαζάκια, καλάσνικοφ(!!!), θανατηφόρα ραντεβού, διασυνδέσεις με το παρακράτος της νύχτας και της ακροδεξιάς κτλ. Και όλα αυτά παρατηρούνται σε όλο το φάσμα του εγχώριου οπαδικού χώρου αλλά κυρίως σε αυτούς που τα καθιέρωσαν, που δεν είναι άλλοι από κάποιους οπαδικούς πυρήνες των μεγαλύτερων και πιο δημοφιλών ομάδων οι οποίες προέρχονται από τα μεγαλύτερα πολεοδομικά συγκροτήματα της χώρας .

Η απαράδεκτη αυτή «μόδα», ορμώμενη από τον οπαδικό χώρο των πιο δημοφιλών και μαζικών ομάδων της χώρας, δείχνει να βρίσκει ανταπόκριση και σε οπαδικούς πυρήνες των ίδιων ομάδων στην επαρχία. Κάπως έτσι φτάσαμε στο να διαβάζουμε για περιστατικά με καλάσνικοφ και γκαζάκια σε μικρές επαρχιακές πόλεις. Στη πόλη μας δεν έχουν παρατηρηθεί ακόμη τόσο ακραία φαινόμενα βίας αλλά παρόλα αυτά η διαμάχη μεταξύ ολυμπιακών και παναθηναϊκών κυρίως, καλά κρατεί. Πιο συγκεκριμένα πριν από κάποιο διάστημα (και ενώ είχαν ήδη μεσολαβήσει αρκετοί διάσπαρτοι περίοδοι έντασης) καμιά 20αριά ντόπιοι οπαδοί και των δυο ομάδων παραλίγο να εμπλακούν σε επεισόδια στο κέντρο της πόλης μας με αποτέλεσμα να επέμβουν οι δυνάμεις της κρατικής καταστολής και να προχωρήσουν και σε προσαγωγές.

Έτσι λοιπόν οι οπαδοί των αιωνίων στη πόλη μας δείχνοντας άκρατο μιμητισμό προερχόμενο από τη «μητέρα μητρόπολη», βάλθηκαν να φέρουν τις μητροπολιτικές μόδες και στα μέρη μας, όπου τόσα χρόνια είχαμε μάθει να πίνουμε όλοι μαζί μπύρες, ανεξάρτητα τις ομάδες που υποστηρίζουμε (και ανεξάρτητα του ότι η τεράστια πλειοψηφία της πόλης υποστηρίζει την τοπική μας ομάδα). Και η ειρωνεία της όλης φάσης είναι ότι όλα αυτά προκαλούνται από κάποιους οπαδούς (και σίγουρα όχι από όλο το σύνολο τους) που υποστηρίζουν τις ομάδες οι οποίες πάντα αποτελούσαν τα εγχώρια ποδοσφαιρικά κατεστημένα και κέντρα εξουσίας.

Αντί λοιπόν να σταματήσουν τις εχθροπραξίες και να προσανατολιστούν και αυτοί σε ένα ενιαίο οπαδικό μέτωπο που θα αντιμετώπιζε όλους αυτούς που θέλουν να μας κόψουν το γήπεδο, συνεχίζουν με τη συμπεριφορά τους να δίνουν πατήματα στην εξουσία για να εφεύρει ακόμη πιο αυστηρούς νόμους και να εντείνει τη καταστολή η οποία θα χτυπήσει και τους μικρότερους οπαδικούς χώρους των «μικρότερων» ομάδων που είναι και πιο ευάλωτοι. Βέβαια μη ξεχνάμε ότι τάσεις αναίτιας βίας και οπαδικού «κανιβαλισμού» δυστυχώς εμφανίζονται (σε πολύ μικρότερο βαθμό βέβαια) και σε οπαδικούς πυρήνες επαρχιακών και γενικότερα «μικρότερων» ομάδων.

Έτσι λοιπόν αντί ο οπαδικός χώρος να κατανοήσει ότι ο εχθρός είναι αλλού και είναι αυτός που προσπαθεί να μας κόψει τη μπάλα, συνεχίζει να αλληλοτρώγεται. Έχει καταντήσει τραγικό πια το γεγονός να ψηφίζονται ιδιώνυμα και αθλητικοί τρομονόμοι, να εμφανίζονται κάρτες φιλάθλων, σκυλιά στα γήπεδα, να εντείνεται η αστυνομική βία, να ακριβαίνουν τα εισιτήρια και οι οπαδοί όχι απλά να μη κάνουν τίποτα αλλά να επιδίδονται σε ένα "γηπεδικό κανιβαλισμό".

Καλό είναι λοιπόν να μη ξεχνάμε ότι A.C.A.B δε σημαίνει μόνο να μη γουστάρουμε τους μπάτσους αλλά και να μη συμπεριφερόμαστε σαν αυτούς..