Κείμενο της κατάληψης Apertus με αφορμή τη συμπλήρωση δυο ετών από τη δολοφονία του μετανάστη εργάτη Σαχτζάτ Λουκμάν

Τα ξημερώματα της 17ης του Γενάρη του 2013 ο 26χρονος μετανάστης Σαχτζάτ Λουκμάν, εργάτης από το Πακιστάν, δέχεται επίθεση και δολοφονείται εν ψυχρώ από τους φασίστες συμμορίτες της χρυσής αυγής Χρήστο Στεργιόπουλο και Διονύση Λιακόπουλο στα Πετράλωνα της Αθήνας. Ο Σαχτζάτ Λουκμάν ήταν σε ποδήλατο όταν οι δολοφόνοι τον πλησίασαν από πίσω οδηγώντας μηχανάκι και τον μαχαίρωσαν εν ψυχρώ. Η αντίδραση κάποιων κατοίκων ανάγκασαν την αστυνομία να ασχοληθεί με αποτέλεσμα οι φασίστες δολοφόνοι να συλληφθούν λίγη ώρα αργότερα ενώ πάνω τους βρέθηκαν τα μαχαίρια που χρησιμοποίησαν. Σε έρευνα που έγινε αργότερα στο σπίτι τους, βρέθηκαν όπλα και μαχαίρια καθώς και προπαγανδιστικό υλικό της Χρυσής Αυγής. Όλα αυτά και σε συνδιασμό με τις καλυμμένες πινακίδες του δίκυκλου στο οποίο επέβαιναν οι δολοφόνοι φανερώνουν ότι αποτελούσαν και αυτοί μέλη των ταγμάτων εφόδου και ότι είχαν βγει για κυνήγι μεταναστών.

Η στάση των μ.μ.ε απέναντι στο γεγονός ήταν η αναμενόμενη. Η εν ψυχρώ και με ρατσιστικό υπόβαθρο δολοφονία χώρεσε και παίχτηκε με το ζόρι κανα δυο φορές από τις ειδησεογραφικές εκπομπές των καθεστωτικών μ.μ.ε και την άλλη μέρα απλά εξαφανίστηκε. Ακόμη, το υπουργείο «προστασίας» του πολίτη προσπάθησε να υποβαθμίσει το γεγονός ενώ οι δολοφόνοι δεν παραπέμφθηκαν καν με το νόμο περί ρατσισμού. Εννοείται πως κανάλια, κόμματα και κρατικοί φορείς προσπάθησαν να παρουσιάσουν το γεγονός ως μια «δυσάρεστη εξαίρεση». Από την πρώτη στιγμή η κοινή γραμμή μπάτσων και μ.μ.ε μιλούσε για μια παρεξήγηση μεταξύ των δυο μεθυσμένων φασιστών και του μετανάστη εργάτη επειδή αυτός τους έκλεισε το δρόμο με το ποδήλατό του και για αυτό το λόγο αυτοί του έριξαν και μερικές μαχαιριές σκοτώνοντας τον…

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η δολοφονία του 26χρονου Σαχτζάτ Λουκμάν δεν αποτελεί ένα τυχαίο και μεμονωμένο περιστατικό. Τα τελευταία χρόνια στη πόλη της Αθήνας αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα έχουν σημειωθεί χιλιάδες επιθέσεις σε μετανάστες και πρόσφυγες. Το κράτος αφού προχωρά στην εκμετάλλευση και στην αφαίμαξη της εργατικής δύναμης των "αόρατων" μεταναστών, αυτών χωρίς χαρτιά δηλαδή (κάτι που συνεπάγεται πολυ φτηνά εργατικά χέρια χωρίς ασφάλεια και ιατρική περίθαλψη, συνθήκες δηλαδή που αγγίζουν τα όρια της δουλείας) στη συνέχεια προχωρά σε απελάσεις, σε επιχειρήσεις σκούπα στέλνοντας χιλιάδες ανθρώπους στα κέντρα κράτησης καθώς και στη τρομοκράτηση και το ξυλοφόρτωμα ανθρώπων που ζητούν είτε καλύτερη μεταχείριση είτε απλά τα δεδουλευμένα τους. Και όταν δεν επαρκούν τα επίσημα μέσα του κράτους, τότε είναι που ενεργοποιούνται τα παρακρατικά δεκανίκια του, τα τάγματα εφόδου και τα μαχαίρια των φασιστών που δολοφόνησαν τον Παύλο Φύσσα και τον Σαχτζάτ Λουκμάν.

O φασισμος τσακιζεται στο δρομο

Κατάληψη Apertus
Αγρίνιο, Ιανουάριος 2015

A.C.A.B. - Ενημέρωση από σημερινές διαδηλώσεις στη πόλη μας και συγκέντρωση αλληλεγγύης αύριο πρωί στο Δικαστικό μέγαρο

Σαν χθες, 05/12/2003 σκοτώθηκε από μπάτσους ο 22χρονος Ηρακλης Μαραγκάκης στη Κρήτη (διαβάστε περισσότερα εδώ) ενώ σαν σήμερα το 2008 ο μπάτσος Κορκονέας δολοφόνησε τον 15χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο στα εξάρχεια στην Αθήνα (διαβάστε εδώ). Αλλά ο κατάλογος με τις κρατικές δολοφονίες για τις οποίες υπεύθυνες είναι οι δυνάμεις της κρατικής καταστολής είναι ακόμη μεγαλύτερος και συμπεριλαμβάνει πολλούς ακόμη ανθρώπους  αλλά και ακόμη περισσότερους πρόσφυγες και μετανάστες με άγνωστες ιστορίες και άγνωστα ονόματα (διαβάστε περισσότερα εδώ,  εδώ και εδώ).

Οι μπάτσοι σήμερα (Σάββατο 06/12) στο Αγρίνιο απέδειξαν για άλλη μια φορά πόσο αλήτες είναι και πόσο αντικοινωνικός είναι ο ρόλος τους. Το μεσημέρι και ενώ πραγματοποιούνταν υπό βροχή πορεία από 40-50 περίπου διαδηλωτές, κυρίως μαθητές και φοιτητές, ο πορευόμενος κόσμος χτυπήθηκε απρόκλητα και με μανία από υπεράριθμες δυνάμεις των μπάτσων (υ.μ.ε.τ/ο.π.κ.ε/ασφ-αλήτες) που εξάντλησαν τη δολοφονική τους μανία πάνω στους διαδηλωτές, ακόμη και σε μικρά παιδιά, προκαλώντας πολλους τραυματισμούς. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης πραγματοποιήθηκαν και τρεις προσαγωγές οι οποίες μετατράπηκαν σε συλλήψεις.

Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση με μικροφωνική στη πλατεία Δημοκρατίας ενώ λίγες αργότερα ξεκίνησε μαζικότατη πορεία περίπου 400-500 ατόμων με τη παρουσία αναρχικών/αντιεξουσιαστών, νεολαίων, φοιτητών, αριστερών αλλά και πολλών γηπεδικών και οπαδών. Η πορεία διένυσε το κέντρο της πόλης μας και ήταν αρκετά δυναμική με τα συνθήματα να αναφέρονται κυρίως στον αναρχικό απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό και με τα υπόλοιπα να καταφέρονται ενάντια σε μπάτσους, κράτος και φασίστες.

Αύριο, Κυριακή 07/12, θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση αλληλεγγύης στους τρεις συλληφθέντες στις 09.00 το πρωί στο Δικαστικό Μέγαρο με τη παρουσία όλων μας να κρίνεται απαρίτητη και σημαντική.

Διαβάστε περισσότερα για τα μεσημεριανά γεγονότα αλλά και για τη πορεία εδώ και εδώ. Δείτε φώτο από την επίθεση των δυνάμεων της αστυνομίας εδώ.

Κάτω τα ξερά σας από την Ardita San Paolo και από την ιδέα για ένα ποδόσφαιρο «από τα κάτω»

H Ardita San Paolo (ASD) είναι μία ομάδα λαϊκής συμμετοχής της Ρώμης που ιδρύθηκε το 2011. Η ομάδα που ακολουθεί τα χνάρια γνωστών αγγλικών ποδοσφαιρικών εγχειρημάτων (FC United of Manchester, AFC Wimbledon, Clapton F.C) δημιουργήθηκε από οπαδούς και ποδοσφαιρόφιλους που έχουν απογοητευθεί από την εμπορευματοποίηση του μοντέρνου ποδοσφαίρου οι οποίοι με βασικό πρόταγμα την ιδέα της επανοικειοποίησης το ποδόσφαιρο αποφάσισαν να ιδρύσουν μία ποδοσφαιρική ομάδα που θα ανήκει 100% στα χέρια των οπαδών της, χωρίς την ύπαρξη και μεσολάβηση παραγόντων και χρηματοδοτών. Μια ομάδα που αποσκοπεί να γίνει κοινό κτήμα όχι μόνο των μελών-οπαδών, αλλά και του τεχνικού επιτελείου και των παιχτών. Οι άνθρωποι που αποτελούν το κινητήριο μοχλό για το νέο αυτό ποδοσφαιρικό εγχείρημα είναι πολιτικοποιημένοι και ανήκουν στον ευρύτερο αριστερό και αντιφασιστικό χώρο κάτι που φαίνεται και από το όνομα της ομάδας που παραπέμπει ξεκάθαρα στην Arditi del Popolo, την ιστορική πρώτη αντιφασιστική πολιτοφυλακή που αντιπαρατέθηκε στους δρόμους με τον ιταλικό φασισμό τη περίοδο 1918-1922 και που το 1921 αριθμούσε 20.000 περίπου μέλη. Παρόλα αυτά και σύμφωνα με τα λεγόμενα τους, οι οπαδοί της έχουν επιλέξει να μη χρησιμοποιούν την κερκίδα σαν χώρο προπαγάνδισης των ιδεών τους και περιορίζονται στο να διαδίδουν από εκεί την ιδέα ενός ποδοσφαίρου «από τα κάτω». Όπως και να χει τα ελευθεριακά, αντικαπιταλιστικά και σίγουρα αντιφασιστικά χαρακτηριστικά της διαφορετικής αυτής ομάδας φαίνεται πως ενόχλησαν κάποια ακροδεξιά αποβράσματα....

Στις 16 Νοεμβρίου 2014 η Ardita αγωνιζόνταν εκτός έδρας και πιο συγκεκριμένα  στο γήπεδο της Magliano Romano όταν, περίπου στα μισά του πρώτου ημιχρόνου, μία ομάδα τριάντα ατόμων που είχαν καλυμμένα τα χαρακτηριστικά τους εισέβαλε στην κερκίδα και επιτέθηκε στους οπαδούς της Ardita με σιδερολοστούς και ρόπαλα τραυματίζοντας έξι άτομα, έναν από τους οποίους σοβαρά. Λίγη ώρα αργότερα η αστυνομία συνέλαβε εννέα άτομα που επέβαιναν σε δύο αυτοκίνητα και στα οποία βρέθηκαν κουκούλες και κράνη. Και οι εννέα συλληφθέντες ήταν γνωστοί ως μέλη της νεοφασιστικής οργάνωσης Casa Pound και μάλιστα ο ένας από αυτούς ήταν υποψήφιος δήμαρχος της πόλη του Βιτέρμπο με την Casa Pound.

Οι αθλητές και τα μέλη της Ardita ζήτησαν «από όλους τους λαϊκούς αθλητικούς συλλόγους και από όσους οπαδούς συμμερίζονται τις αξίες μας, να εκθέσουν στην επόμενη αθλητική εκδήλωση που θα συμμετάσχουν ένα πανό που θα γράφει: Κάτω τα χέρια από το λαϊκό αθλητισμό». Πολλοί ήταν λοιπόν οι οπαδικοί πυρήνες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα αυτό αναρτώντας πανιά και δηλώνοντας την αλληλεγγύη τους στα μέλη της ομάδας της Ardita και εκφράζοντας την αντίθεση τους στις φασιστικές πεποιθήσεις και τις παρακρατικές πρακτικές. Ακολουθούν φώτο από κάποια από τα πανιά αυτά:

Από οπαδούς της Perugia

Από οπαδούς της Clapton F.C-Λονδίνο

Από οπαδούς της A.C Pozzo

Από οπαδούς της Atletico San Lorenzo

Από οπαδούς της RFC Lions (Ska Football Club - Caserta)

Από οπαδούς της Spartak Lecce

Από την ποδοσφαιρική  ομάδα Liberi Nantes Football Club - Fugees Football Club

Διαβάστε και δείτε περισσότερα στην ιστοσελίδα του Humba καθώς και εδώ

Αφίσα, κείμενα και εκπομπή για τον Κώστα Κατσούλη

Αφίσα των R.F.U με αφορμή το περιστατικό που στοίχισε τη ζωή 

στον Κώστα Κατσούλη. Ακολουθεί το κείμενο της αφίσας:

Χουλιγκάνε μεγάλε και τρανέ, που υποστηρίζεις τις "μεγάλες" ομάδες της Ελλάδας, κάποια μέρα θέλω να σου μοιάσω.

Να ψάχνομαι συνεχώς για τσαμπουκάδες ανεξάρτητα αν προκαλούμαι ή όχι, ανεξάρτητα αν έχω απέναντί μου 10 ή 500. Να κουβαλάω πάντα πάνω μου τα απαράιτητα γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι κουβαλάει ο αντίπαλος. Να μην σταματάω το "σκηνικό" όταν ο αντίπαλος είναι κάτω αλλά να τον στείλω νοσοκομείο. Να με νοιάζει περισσότερο το "σκηνικό" από την ομάδα μου την ίδια. Να κάνω και εγώ πράξη το γαμημένο μότο "εδώ μόνο εμείς" και να μην κουνιέται κανείς στην έδρα μου, στην πόλη μου, στη γειτονιά μου. Να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να μην αρθεί ποτέ ο νόμος για την απαγόρευση μετακινήσεων, ούτε στα μικρά γήπεδα ούτε στα μεγάλα. Να κάνω τη μαλακία μου αλλά να τρέμω σε περίπτωση στραβής το ενδεχόμενο της φυλακής. Να είμαι μάγκας μόνο όταν απουσιάζουν οι μπάτσοι, και όταν είναι εκεί τις περισσότερες φορές να κάνω τουμπεκί. Να ορίζω ως μαγκιά το πέσιμο, το κάψιμο, το μαχαίρωμα, το ξύλο όταν έχω απέναντι μου αντίπαλους οπαδούς και όχι μια κερκιδάρα που ξελαρυγγιάζεται για την ομάδα μου και σέβεται τον αντίπαλο που έκανε χιλιόμετρα να δει και να υποστηρίξει την δική του ομάδα...

Τι; Σου έχω μοιάζει ήδη; Μπα, έχω ακόμα δρόμο. Ένας νεκρός οπαδός δεν λέει τίποτα, δεν μετράει. Και ήταν και από ξύλο; Τυχαίο γεγονός μωρέ, θα μπορούσε και να είχε ζήσει... Το θέμα είναι να την πέφτεις επί τούτου. Θάνατος στους αλλόθρησκους ρε...

ΥΓ. Καλό ταξίδι Κώστα Κατσούλη. Δεν χωράνε ευχολόγια για την περίπτωσή σου, μόνο πράξεις...

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΚΩΣΤΑ ΚΑΤΣΟΥΛΗ

Διαβάστε επίσης την ανακοίνωση των R.F.U εδώ και ένα πολύ εύστοχο κείμενο από την ιστοσελίδα footbal blabla εδώ. Ακόμη ακούστε εδώ την εκπομπή του Humba που πραγματοποιήθηκε στις 04/10/14 στη μνήμη του Κώστα Κατσούλη

Για τον Κώστα Κατσούλη... R.I.P

Ο 46χρονος Πειραιώτης Κώστας Κατσούλης ήταν ένας οπαδός του Εθνικού αλλά και ένας άνθρωπος με έντονες πολιτικές και κοινωνικές ανησυχίες, ευαισθησίες και δράσεις. Πιο συγκεκριμένα, το 1991, ως σπουδαστής των ΤΕΙ Πάτρας, συμμετείχε ενεργά στον αγώνα ενάντια στους δολοφόνους του Νίκου Τεμπονέρα ενώ το 1996, πρωτοστάτησε στον αγώνα κατά των ναζί της χρυσής αυγής στον Πειραιά και σύμφωνα με πληροφορίες είχε χτυπηθεί με αιχμηρό αντικέιμενο (μαχαίρι ή ξυράφι) μαζί με τον αδελφό του από φασιστικά ανθρωπάρια της χ.α. Από τα φοιτητικά του χρόνια ο Κώστας είχε επιδείξει έντονη αγωνιστική διάθεση και δράση η οποία και συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια της ζωής του. Στις 25/1/1996 χρυσαυγίτες, που συμμετείχαν στα εγκαίνια των γραφείων τους στο κέντρο του Πειραιά, πέταξαν μπογιές από τον όροφο σε αντιφασίστες της πόλης που έκαναν συγκέντρωση διαμαρτυρίας, αλλά "φωτογράφισαν" και ορισμένους από αυτούς. Λίγο αργότερα, παρακρατικά φασιστοειδή έκαναν έφοδο στο Πασαλιμάνι στοχοποιώντας τον Κώστα ο οποίος τελικά γλίτωσε με μικρές εκδορές από την επίθεση τους. Ήταν ένας άνθρωπος που μέχρι το τέλος της ζωής του παρέμεινε αφοσιωμένος στις αρχές και τις αξίες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Ότι δεν κατάφεραν οι ακροδεξιές συμμορίες των "ρέιντζερς", της οννεδ και της χρυσής αυγής το κατάφεραν μια χούφτα καγκουροχούλιγκανς από τη Ν. Αλικαρνασσό του Ηρακλείου κρήτης. Ο Κώστας χτυπήθηκε βάναυσα και θανατηφόρα από κάποιους ντόπιους "οπαδούς" κατά τη διάρκεια του αγώνα Ηρόδοτος-Εθνικός Πειραιά. Ο ίδιος τα τελευταία πολλά χρόνια είχε μετακομίσει στα Χανιά όπου και διέμενε μόνιμα. Τι πιο λογικό για έναν άνθρωπο που αγαπούσε πολύ την ομάδα του να ταξιδέψει λίγα χιλιόμετρα προκειμένου να παραβρεθεί κοντά της. Που να ήξερε βέβαια θα έπεφτε θύμα θρασύδειλης επίθεσης. Ο Κώστας Κατσούλης μετά τη θρασύδειλη και θανατηφόρα τελικά επίθεση που δέχτηκε μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου και παρέμεινε δυο εβδομάδες σε κρίσιμη κατάσταση και τελικά εξέπνευσε τη Δευτέρα 29/09/14.

Η εγχώρια (και όχι μόνο) οπαδική σκηνή έχει αποδεδειγμένα εκφυλιστεί και μπολιαστεί τόσο με το φετίχ της ακραίας βίας όσο και με τις διάφορες φασιστικού, συμμορίτικου και παρακρατικού τύπου συμπεριφορές. Απόψεις και κλισέ του τύπου "εδώ μόνο εμείς και σε όποιον δεν αρέσει ξύλο" κτλ, τυφλή βία (ακόμη και ενάντια σε άσχετους και άκυρους με τη χουλιγκάνικη φάση), όπλα, μαχαίρια, εμπρηστικοί μηχανισμοί, μπράβοι και μαφίες έχουν κατακλύσει την εγχώρια οπαδική φάση. Είναι καθαρά θέμα τύχης που δεν είναι ακόμη μεγαλύτερος ο κατάλογος των θυμάτων της οπαδικής βίας στην Ελλάδα. Ας ελπίσουμε αυτό το επικίνδυνο βάλτωμα της οπαδικής εγχώριας σκηνής κάποια στιγμή να σταματήσει. Ας ελπίσουμε κάποια στιγμή ο εγχώριος οπαδικός χώρος να επιδείξει διαφορετική συμπεριφορά και χαρακτήρα από αυτή του παρόντος και του πρόσφατου παρελθόντος.

Σαν επίλογο θα θέλαμε να δανειστούμε την εξής πρόταση (από την ιστοσελίδα football blabla): Γιατί η παιδεία μας και η κουλτούρα μας είναι ανάλογη της κοινωνίας, της πολιτικής, του ποδοσφαίρου μας...

Κώστα Κατσούλη ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει.

Υ.Γ: Η οικογένεια του γνωστοποίησε πως αντί στεφάνων επιθυμούν ο κόσμος να ενισχύσει το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά ή οποιαδήποτε άλλη δομή υποστηρίζει αδύναμους ανθρώπους.

A.C.A.B. : Davide Bifolco (29/09/97-05/09/14)

Ο 17χρονος Ιταλός, κάτοικος Νάπολι, Davide Bifolco στις 05/09/14 βγήκε για μια βόλτα με δυο φιλαράκια του, μια βόλτα που έμελε να ναι η τελευταία του μιας και έπεσε θύμα της αστυνομικής βαρβαρότητας, όπως άλλωστε έγινε πρόσφατα και με τους επίσης νεαρούς Αλέξη Γρηγορόπουλο στην Ελλάδα και Berkin Elvan στη Τουρκία. Ο 17χρονος επέβαινε σε ένα σκούτερ μαζί με δύο φίλους του και δεν σταμάτησαν σε μπλόκο των καραμπινιέρων για έλεγχο (κάτω από παρόμοιες συνθήκες έπεσε νεκρός και ο Ηρακλειώτης νεαρός Ηρακλής Μαραγκάκης). Το δίκυκλο ανετράπη λίγο πιο κάτω και οι νεαροί άρχισαν να τρέχουν. Οι καραμπινιέροι συνέλαβαν τους δύο, αλλά ένας από τους μπάτσους άνοιξε πυρ κατά του 17χρονου Davide και τον τραυμάτισε σοβαρά. Ο νεαρός, ο οποίος θα έκλεινε τα 17 του χρόνια στις 29 Σεπτεμβρίου, υπέκυψε στα τραύματά του, στο νοσοκομείο όπου και διεκομίσθη. Συντετριμμένος και οργισμένος ο αδελφός του Davide δήλωσε τα εξής: «Ντρέπομαι που είμαι Ιταλός. Τώρα πώς θα απολογηθεί το κράτος σε εμάς για αυτό που έγινε;». Η δολοφονία του 17χρονου προκάλεσε οργή, αγανάκτηση και διαμαρτυρίες από εκατοντάδες ανθρώπους (κυρίως νεαρούς) που βγήκαν στους δρόμους εκδηλώνοντας την οργή τους, ενώ ενώ επιτέθηκαν στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής Τραϊάνο κοντά στο οποίο συνέβη το περιστατικό. Δυο περιπολικά της αστυνομίας καταστράφηκαν ολοσχερώς και πολλά περισσότερα υπέστησαν ζημιές. Διαδηλώτρια δήλωσε σε ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ότι «Είναι ντροπή. Η αστυνομία πρέπει να μας υπερασπίζεται και αντ' αυτού σκότωσε ένα αθώο παιδί. Εδώ στη γειτονιά Τραϊάνο δεν θέλουμε πια την αστυνομία».

Δεν ξεχνάμε κανένα θύμα της κρατικής καταστολής-Δεν συγχωρούμε

A.C.A.B. : Tony Onuoha (18/08/2007) - Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε..

Σαν σήμερα, το 2007 στη Καλαμαριά Θεσ/νίκης δολοφονείται από ασφ-αλήτες ο νιγηριανός μετανάστης  Τόνυ Ονούα. Στις 18/08/2007 ο Τόνυ  και ενώ εργαζόνταν ως μικροπωλητής cd καταδιώκεται από μπάτσους με πολιτικά. Ο Τόνυ τους αναγνώρισε, αφού οι ίδιοι τον είχαν ξυλοκοπήσει στο παρελθόν. Στη προσπάθειά του να γλιτώσει απ' τους ασφ-αλήτες προσπάθησε να βγει από ένα παράθυρο καφετέριας κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να πέσει στο κενό και να σκοτωθεί.

Με το άκουσμα της δολοφονίας του Τόνυ αρχίζουν να συγκεντρώνονται στο σημείο Νιγηριανοί φίλοι και συνεργάτες του οι οποίοι συγκρούονται με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις οι οποίες είχαν συγκεντρωθεί στο σημείο. Στη συνέχεια καταφθάνουν και αλληλέγγυοι, οι οποίοι μαζί με τους Νιγηριανούς στήνουν οδοφράγματα και συγκρούονται με τις δυνάμεις των μπατσων μέχρι το πρωί.  

Δύο μέρες μετά, στις 20/08/07, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Τόνυ και στη συνέχεια πορεία προς το αστυνομικό τμήμα Καλαμαριάς. Η πορεία, η οποία φώναζε συνθήματα αλληλεγγύης στους μετανάστες και συνθήματα κατά της αστυνομίας, φτάνοντας σε μια κλούβα που έφραζε τον δρόμο δίπλα στο τμήμα άρχισε να συγκρούεται ξανά με τις αστυνομικές δυνάμεις για αρκετή ώρα. Την επόμενη ξαναπραγματοποιείται πορεία, η οποία συγκρούεται με τις δυνάμεις καταστολής στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια της πορείας μια ομάδα διαδηλωτών εγκλωβίζεται και στη συνέχεια ξυλοκοπιέται ενώ συλλαμβάνονται περίπου 21 άτομα. Για άλλη μια φορά το κράτος και τα "παπαγαλάκια" του, τα μ.μ.ε, θάβουν το περιστατικό μιλώντας για αυτοκτονίες και "άτυχες" στιγμές και οι δολοφόνοι μπάτσοι για άλλη μια φορά τη βγάζουν "λάδι". 

Δεν ξεχνάμε κανένα θύμα της κρατικής καταστολής - Δεν συγχωρούμε

Ακολουθούν κάποιες φώτο από τις πορείες διαμαρτυρίας και οργής που πραγματοποιήθηκαν το διάστημα μετά τη δολοφονία του νιγηριανού μετανάστη καθώς και πανί που είχε αναρτηθεί πριν μερικά χρόνια στο πέταλο της Θύρας 6 από τους Warriors και αναφέρονταν στη δολοφονική βιά των μπάτσων και σε κάποια από τα θύματα της, μέσα σε αυτά και ο Τόνυ Ονούα.

 

Για τους αγώνες των καπνεργατών της περιοχής μας

Το 1926 η κατακόρυφη άνοδος του συναλλάγματος, είχε άμεσες ευεργετικές επιπτώσεις στο καπνεμπόριο. Έτσι οι καπνεργάτες κινητοποιούνται και απαιτούν ανάλογη αύξηση στα πενιχρά τους μεροκάματα. Οι καπνέμποροι αρνούνται κατηγορηματικά και έτσι οι καπνεργάτες κήρυξαν απεργία το Σάββατο 31 Ιουλίου 1926.

Οι μέρες περνούσαν, οι δύο πλευρές έμεναν αμετακίνητες στις αρχικές θέσεις τους. Το Σωματείο, μετά από 8 ημέρες απεργίας χωρίς καμία πρόοδο στις διαπραγματεύσεις, βρέθηκε μπροστά σε δίλημμα: Αν συνέχιζε την απεργία, θα άρχιζε η διαρροή, αφού οι ανάγκες εκατοντάδων οικογενειών ήταν πιεστικές. Αν αποφάσιζε την μαχητική παρουσία με δυναμικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, η σύγκρουση με την Χωροφυλακή θα ήταν αναπόφευκτη.

Αποφασίζουν το δεύτερο και ζητούν άδεια για να συγκεντρωθούν οι απεργοί την Δευτέρα, 9 Αυγούστου, στην πλατεία της Αγοράς, (Πλατεία Στράτου, σημερινή Πλατεία Ειρήνης) εκεί όπου γίνονταν όλες οι πολιτικές εκδηλώσεις. Οι αρχές αρνούνται και τους χορηγούν άδεια για την συγκέντρωσή τους στο χώρο της Αγίας Σωτήρας (το σημερινό Πάρκο), που τότε θεωρούνταν εκτός της πόλης. Πράγματι από το πρωί της Κυριακής 8 Αυγούστου, οι απεργοί άρχισαν να συγκεντρώνονται στον χώρο της Αγίας Σωτήρας, με μαύρες σημαίες πάνω στις οποίες έγραφαν: «Δικαία απαίτησις, ή 100 δράμια ψωμί ή ένα χρόνο απεργία».

Γύρω στις 8 το πρωί είχαν συγκεντρωθεί γύρω στους 8000 απεργούς. Οι αρχές είχαν τοποθετήσει ισχυρή δύναμη Χωροφυλακής στην «καμπή» της οδού Αγρινίου-Αμφιλοχίας, καθώς και μία δύναμη Ευζώνων, που είχε έρθει από το Μεσολόγγι. Μετά από τους λόγους που εκφωνήθηκαν, η συγκέντρωση διαλύθηκε και οι απεργοί σκορπίστηκαν άλλοι προς τον προσφυγικό συνοικισμό Αγ. Κωνσταντίνου και άλλοι προς την πόλη. Η ομάδα που κατευθύνθηκε προς την πόλη, ήρθε αντιμέτωπη με τις δυνάμεις της Χωροφυλακής. Ο ταγματάρχης Ζαμπετάκης που ήταν επικεφαλής, τους προέτρεψε να κατέβουν προς την πόλη ανά δύο άτομα. Οι απεργοί διαβεβαίωσαν τον Ζαμπετάκη ότι η συγκέντρωσή τους είχε διαλυθεί, αλλά αρνήθηκαν να χωριστούν σε ομάδες των δύο.

Ακολουθεί συμπλοκή και η διαταγή του ταγματάρχη να πυροβολήσουν στον αέρα ήταν η αφορμή να επιτεθούν με πέτρες μερικές εργάτριες στην δύναμη της χωροφυλακής. Οι σφαίρες που μέχρι τότε έπεφταν στον αέρα, γύρισαν προς τους απεργούς. Μία σφαίρα βρίσκει στο κεφάλι τον νεαρό, σχεδόν παιδί, Θεμιστοκλή Καρανικόλα, που, σύμφωνα με μαρτυρίες, βρέθηκε τυχαία στο χώρο του επεισοδίου. Μία άλλη σφαίρα τραυματίζει θανάσιμα την έγκυο καπνεργάτρια Βασιλική Γεωργαντζέλη, που ξεψύχησε λίγο αργότερα. Ήταν 29 ετών και είχε ήδη δύο παιδιά, τον Γεράσιμο 9 ετών και την Παρασκευή 5 ετών. Ο εργάτης Δ. Τσαμπάς τραυματίζεται σοβαρά στο μπράτσο, που ακρωτηριάστηκε. Το νέο διαδίδεται στο Αγρίνιο γρήγορα και η κηδεία της Βασιλικής Γεωργαντζέλη και του Θεμιστοκλή Καρανικόλα, γίνεται στον Άγιο Δημήτριο παίρνοντας μορφή διαδήλωσης.

Διαβάστε περισσότερα στην ιστοσελίδα του Παροξυσμού

A.C.A.B. : Mark Duggan (15/09/81-04/08/11) Gone but never forgotten...

Σήμερα συμπληρώνονται τρία χρόνια από τη κρατική δολοφονία του 29χρονου Λονδρέζου νεολαίου Mark Duggan. Όπως αναφέρεται και στη στήλη Made in Britain του 7ου τεύχους του εντύπου της Αυτόνομης Ζώνης στις 04 Αυγούστου του 2011  μπάτσοι πυροβόλησαν και δολοφόνησαν εν ψυχρώ τον 29χρονο Mark Duggan, πατέρα τεσσάρων παιδιών στο Tottenham, λούμπεν, εργατικό και φτωχό προάστιο του Λονδίνου στα βόρεια της αγγλικής μητρόπολης. Η δολοφονία του 29χρονου αποτέλεσε έναυσμα και αφορμή για να βγουν στους δρόμους χιλιάδες άνθρωποι από τις λιγότερο έως και καθόλου ευνοημένες οικονομικά τάξεις. Έτσι λοιπόν άνεργοι, φτωχοί, νεολαίοι από τις φτωχογειτονιές, εργάτες αλλά και εξαθλιωμένοι και απογοητευμένοι αστοί ξεχύθηκαν στους δρόμους και συγκρούστηκαν με τους μπάτσους, επιτέθηκαν σε υποκαταστήματα τραπεζών και έκαψαν και λεηλάτησαν εμπορικά κέντρα. Το οργισμένο αυτό πλήθος αποτελούσε ένα ενιαίο και πολυπολιτισμικό «μωσαϊκό» ανθρώπων μιας και στις συγκρούσεις αλλά και στις ταραχές συμμετείχαν λευκοί, μαύροι και ασιάτες άγγλοι. Σίγουρα οι μαύροι και οι ασιάτες που κατέβηκαν στους δρόμους ήταν περισσότεροι από τους λευκούς άγγλους αλλά αυτό οφείλεται στο ότι η φτώχεια, η εξαθλίωση και η καταπίεση αλλά και η καταστολή χτυπά λίγο περισσότερο την πόρτα αυτών των φυλετικών ομάδων. 

Οι συγκρούσεις του Tottenham αποτέλεσαν την αφετηρία για το ξέσπασμα και άλλων συγκρούσεων και σε άλλες λούμπεν και προλετάριες περιοχές του ευρύτερου Λονδίνου όπως στο γειτονικό Enfield, στα νότια προάστια στο Brixton, στα ανατολικά προάστια όπως το Hackney και το Bethnal Green, ακόμη και στο κέντρο της μητρόπολης και σε έναν από τους πιο εμπορικούς δρόμους αυτής, την Oxford street. Σειρά πήραν και άλλες μεγάλες πόλεις της αγγλίας όπως το Birmingham, Manchester, Liverpool, Leeds, Bristol, Nottingham. Συγκρούσεις με τους μπάτσους, εμπρησμοί και λεηλασίες εμπορικών κέντρων και επιθέσεις με μολότοφ σε αστυνομικά τμήματα πραγματοποιήθηκαν και σε αυτές τις πόλεις. Κατά τη διάρκεια της μεγάλης αυτής κοινωνικής έκρηξης πραγματοποιήθηκαν περισσότερες από 3.000 προσαγωγές ενώ συνολικά οδηγήθηκαν στα δικαστήρια περισσότεροι από 2000 άνθρωποι. Περισσότεροι από 16.000 μπάτσοι επιστρατεύτηκαν μόνο στο Λονδίνο προκειμένου να καταστείλουν τη τεράστια αυτή κοινωνική έκρηξη. Μάλιστα πολλοί από αυτούς ήταν εξοπλισμένοι με πλαστικές σφαίρες ενώ ο στρατός ήταν έτοιμος να βγει στους δρόμους. Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων τραυματίστηκαν περίπου 190 μπάτσοι.

Το δικαστήριο παρόλο που αρχικά αποφάνθηκε πως ο Mark Duggan δεν έκανε κάποια κίνηση για να απειλήσει τους μπάτσους (με το όπλο που οι μπάτσοι ισχυρίζονται οτι είχε πάνω του) και πως πυροβολήθηκε και δολοφονήθηκε εν ψυχρώ την ώρα που ήταν έτοιμος να παραδοθεί, στο τέλος της δίκης που κράτησε μέχρι τις 08/01/14 αποφάνθηκε πως οι μπάτσοι σκότωσαν τον νεαρό με νομότυπες διαδικασίες αθωώνοντας τους. Η οικογένεια, οι φίλοι και οι γείτονες του δολοφονημένου νέου δήλωσαν πως δεν θα υπάρξει ειρήνη μέχρι να υπάρξει δικαιοσύνη και αγωνίζονται μέχρι σήμερα για τη δικαίωση τους. Ο Mark δολοφονήθηκε σαν σήμερα και για αυτό οι γονείς του καλούν σε συγκέντρωση και πορεία μνήμης και διαμαρτυρίας στη γειτονιά τους, σήμερα το απόγευμα, στο  Broadwater Farm του Tottenham και πιο συγκεκριμένα στο σημείο που έπεσε νεκρός ο Mark Duggan. 

Δεν ξεχνάμε κανένα θύμα της κρατικής καταστολής

Σκατά στο κράτος, στην αστυνομία, στους φασίστες & στο καπιταλισμό.

Babylon shall fall down

Ακολουθούν μερικές φώτο από το 5μερο της φωτιάς που ταρακούνησε για τα καλά τη "κανονικότητα" της πιο παρακολουθούμενης χώρας και με τη πιο άρτια οργανωμένη και εξοπλισμένη αστυνομική καταστολή σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι φωτό είναι από περιοχές του Λονδίνου αλλά και από άλλες πόλεις της Αγγλίας (πχ Birmingham, Manchester, Liverpool, Leeds, Bristol).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ακολουθουν δυο μουσικά βίντεο σχετικά τόσο με τη δολοφονία 

του Mark Duggan όσο και με τη κρατική καταστολή και την 

αστυνομικη και καπιταλιστική βαρβαρότητα γενικότερα:

 

 

 

Κάποιες σκέψεις για τα περιστατικά της Ν. Φιλαδέλφειας και η σχετική ανακοίνωση των R.F.U

Πριν λίγο καιρό συνέβη ένα περιστατικό στη Ν. Φιλαδέλφεια κατά τη διάρκεια του οποίου κάφροι και ανεγκέφαλοι οπαδοί της Α.ε.κ συνεπικουρούμενοι από φασιστοειδή που επωφελήθηκαν της κατάστασης και μπράβους του επιχειρηματία και κεφαλαιοκράτη Μελισσανίδη. ολοι μαζί με τη μορφή ενός ιδιωτικού στρατού του εν λόγω επιχειρηματία, επιτέθηκαν σε αγωνιζόμενους πολίτες της Ν. Φιλαδέλφειας καθώς και στον αυτο-οργανωμένο κοινωνικό χώρο της κατάληψης Στρούγκα που όλοι τους μαζί αντιστέκονται απέναντι στα συμφέροντα και στα πλάνα του προέδρου της Α.ε.κ υπερασπιζόμενοι το άλσος της πόλης τους. Οι συγκεκριμένοι ¨οπαδοί" της Α.ε.κ και το υπόλοιπο παρακρατικό συνοθύλευμα αφού κάλεσαν αντισυγκέντρωση στη καλεσμένη συγκέντρωση απο πολίτες, φορείς και πολιτικές ομάδες λειτουργώντας σαν παρακρατική συνμμορία επιτέθηκαν εφορμώντας μέσα από τις γραμμές των μ.α.τ στους πολίτες τραυματίζοντας αρκετούς και εισέβαλαν στο εσωτερικό χώρο της Στρούγκας προκαλώντας πολλές ζημιές. "Οπαδοί" της Α.ε.κ λοιπόν διεκδικούν άλλη μια παννελαδική πρωτοτυπία αφού μετά από πέσιμο σε (περσινό) οπαδικό φεστιβάλ αλληλεγγύης των R.F.U μάλλον πρέπει να είναι και οι πρώτοι που εισβάλουν σε αυτο-οργανωμένο χώρο με την ανοχή μάλιστα των μ.α.τ... Φυσικά και αυτή η συμπεριφορά των εν λόγω οπαδών καταρχάς μας υπέδειξε για άλλη μια φορά σε τι επίπεδο βρίσκεται ακόμη ο εγχώριος οπαδικός χώρος και ότι για κάθε ένα βήμα μπροστά που επιτυγχάνεται με τα χίλια ζόρια, έρχονται στιγμές που μας πάνε τουλάχιστον 10 βήματα πίσω. Επίσης το εν λόγω απαράδεκτο σκηνικό έδωσε το έναυσμα για να ξεσαλώσουν διάφοροι (αναρχικοί & σε κάποιες περιπτώσεις και αριστεροί) πολιτικάντηδες που με αναρτήσεις σε διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και σε γνωστές ιστοσελίδες αντιπληροφόρησης πέσαν με τα μούτρα στις γνωστές "ελευθεριακές" τακτικές του τσουβαλιάσματος και της υπερ-απλούστευσης προκειμένου να μας πείσουν ότι όλοι όσοι ασχολούνται με το γήπεδο και την οπαδική φάση είναι παρακρατικοί, ανεγκέφαλοι, απολίτικοι, φασίστες, πιόνια, καταναλωτές, υπάλληλοι, κάφροι, μαριονέτες κτλ κτλ... Εντύπωση μας προκάλεσε πως πολιτικοί χώροι "ξέθαψαν" παλιότερα κείμενα τους στις ιστοσελίδες τους σχετικά με το ποδόσφαιρο και τη γηπεδική φάση που μπορούν να θεωρηθούν το λιγότερο "μονόχνωτα" και υπερ-απλουστευμένα (διαβάστε σχετικά εδώ). Επίσης διαβάστε άλλο ένα πρόσφατο σχόλιο από την ιστοσελίδα μας για το περιστατικό αυτό εδώ.

Η συλλογικότητα των Radical Fans United εξέδωσε μια ενδιαφέρουσα ανακοίνωση που ανφέρεται στο συγκεκριμένο και όχι μόνο 

περιστατικό την οποία και αναδημοσιεύουμε αυτούσια παρακάτω:

Η θέση μας με αφορμή τα όσα έγιναν στη Νέα Φιλαδέλφεια: Ας πετάξουμε την μπάλα στη μούρη των... επισήμων

Εδώ και εβδομάδες η Νέα Φιλαδέλφεια έχει γίνει το hot spot της εγχώριας πολιτικής και οπαδικής σκηνής. Η κόντρα μεταξύ κάποιων οπαδών της ΑΕΚ με κάποιες πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες της περιοχής της Ν.Φ. ούτε από τον ουρανό έπεσε ούτε είναι κάτι που δεν περιμέναμε. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι εμείς, ως Radical Fans United, είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθούμε κατά πόδας την επικαιρότητα και να βγάζουμε άμεσα ανακοινώσεις καταγγελίας ή συμπαράστασης λες και είμαστε κάποιο πολιτικό γραφείο. Και εξηγούμαστε παρακάτω για όλα αυτά.

1. Η συλλογικότητα των RFU λειτουργεί οριζόντια, αυτοοργανωμένα και αμεσοδημοκρατικά. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι δράσεις, οι αποφάσεις και οι ανακοινώσεις μας λαμβάνονται, αποφασίζονται και υλοποιούνται μέσα από την εβδομαδιαία συνέλευσή μας. Αυτό το λέμε (και το ξαναλέμε) για να κάνουμε σαφές προς όλους όσοι περίμεναν βομβαρδισμό κειμένων από την πλευρά μας για τα γεγονότα της Ν.Φ. ότι επιθυμούμε να υπάρχει πλατύς διάλογος (για να χρησιμοποιήσουμε και ένα sic όρο του πρόσφατου πολιτικού βερμπαλισμού) στο εσωτερικό μας, να αφουγκραζόμαστε την άποψη του καθενός ξεχωριστά, να ερχόμαστε σε επαφή και να μαθαίνουμε τι έχει να πει το κάθε εμπλεκόμενο υποκείμενο (την παρούσα στιγμή η Original 21) και έπειτα να τοποθετούμαστε δημόσια για κάθε… φλέγον ζήτημα.
2. Αρχικά, να πούμε ξεκάθαρα το αυτονόητο: ότι είναι απαράδεκτο να την πέφτει κάποιος σε ένα στέκι, μία κατάληψη, έναν αυτοδιαχειριζόμενο χώρο. Είναι τουλάχιστον μαλακία να την πέφτεις στον οποιονδήποτε διαφωνεί με την άποψή σου και να χρησιμοποιείς άκριτα βία όταν απέναντί σου είναι ένας μεσήλικας, μία γυναίκα, ένας πατέρας με το παιδί του και απλά έχει διαφορετική άποψη από τη δικιά σου. Και είναι δύο φορές μαλακία όταν αυτός ο κάποιος προέρχεται και από έναν οπαδικό χώρο που έχει σηκώσει επανειλημμένως πανί αλληλεγγύης στις καταλήψεις και έχει εκφράσει ποικιλλοτρόπως τη στήριξή του σε δομές αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης. Η Original, στην ανακοίνωσή της, παραδέχεται αυτό το φάουλ γράφοντας «Κάπου εκεί λοιπόν έρχεται και το δικό μας ΛΑΘΟΣ. Λάθος που δεν μπορέσαμε να συγκρατήσουμε τα νεύρα μας, που δεν μπορέσαμε να συγκρατήσουμε τον απλό κόσμο, που δεν μπορέσαμε να συγκρατήσουμε μέλη της ORIGINAL, που δεν μπορέσαμε να αποτρέψουμε την επίθεση σε έναν αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο. Ένα λάθος που έκανε να γελάνε τα ζώα που πριν μια βδομάδα μας γέμιζαν χημικά στην Κυψέλη». Η δημόσια αυτοκριτική είναι το πιο σημαντικό και ντόμπρο πράγμα που μπορεί να κάνει ένας σύνδεσμος. Και όσοι ασχολούμαστε με τα οπαδικά, ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι κάτι τέτοιο και τέτοιες προσπάθειες πρέπει να αντιμετωπίζονται θετικά. Το πολύ σημαντικότερο ζήτημα βέβαια είναι η αυτοκριτική να μη μείνει στα λόγια αλλά να γίνει πράξη.
3. Θα προτρέπαμε τους ΑΕΚτσήδες που σπεύδουν να πάρουν θέση απέναντι στους κατοίκους που αγωνίζονται για την προάσπιση του άλσους, να προβληματιστούν για το ρόλο των φασιστικών μορφωμάτων που πήραν αμέσως το πλευρό των οπαδών. Τα ερπετοειδή συμμορίτικα μορφώματα στο πρόσφατο παρελθόν είχαν μόνο κακή σχέση με τους οπαδούς και την οργανωμένη έκφρασή τους. Ας θυμηθεί κάποιος τον πόλεμο μεταξύ Θύρας 4 και ΧΑ, τα αντιφασιστικά πανό σε όλα σχεδόν τα γήπεδα της χώρας μετά τηδολοφονία του Παύλου, την κόντρα της Original 21 Κορίνθου με την τοπική οργάνωση της ΧΑ, τις αντιφασιστικές πορείες των οπαδών του Παναιτωλικού, του Πανιωνίου και της Original 21 Περιστερίου. Ξαφνικά, αυτοί οι κουραδόμυαλοι, αμέσως με του που γίνεται το σκηνικό στη Στρούγκα, δημοσιεύουν αναρτήσεις. Η ΧΑ στην ιστοσελίδα της λέει «Οπαδοί της ΑΕΚ ξυλοφόρτωσαν αναρχικούς και συριζαίους που αντιδρούν στην κατασκευή γηπέδου στην Νέα Φιλαδέλφεια». Ας μας πουν οι αμοιβάδες του Ζαρούλια και πόσους φασίστες έχουν ξαπλώσει οι οπαδοί της ΑΕΚ. Έτσι, για να κάνουμε έναν πρόχειρο υπολογισμό... Να θυμήσουμε επίσης ότι η ΧΑ, στα πλαίσια του πολιτικού εισοδισμού και της πολιτικής σπέκουλας επί των οπαδών του ΠΑΟ, σπεύδει να κατεβάσει υποψήφιο περιφερειακό σύμβουλο παλαιότερο μέλος της Θύρας 13 με πρόσχημα το «Γήπεδο μόνο στη Λεωφόρο» -και τελικά να φάει τα μούτρα της.
4. Η ανακοίνωση της Original 21 ξεκαθαρίζει πως «Σε αυτούς τους φασίστες δηλώνουμε απερίφραστα πως η ORIGINAL 21 δεν θα παίξει το πολιτικό παιχνίδι που επιδιώκουν. Η πόρτα της ΟRIGINAL ήταν , είναι και θα είναι πάντα κλειστή για εσάς και τις ναζιστικές ιδέες σας. Ιδέες που δεν αρμόζουν στις προσφυγικές ρίζες της ΑΕΚ». Δεν θα μπορούσε να τονιστεί πιο εύγλωττα και πιο μεστά ο αντιφασιστικός χαρακτήρας των οργανωμένων οπαδών της ΑΕΚ. Το έχουν αποδείξει πολλάκις με τις συλλογές ρούχων και τροφίμων για κοινωνικά παντοπωλεία, με τη συμμετοχή τους σε αντιφασιστικά συλλαλητήρια, με πανό στα γήπεδα. . Η ανακοίνωση της ΟR21 επικαλείται (και δικαίως) την ιστορία. Η ιστορία όμως εέχει πολλά επεισόδια και καλό είναι να μην ξεχνάει κανείς μία σειρά από σοβαρά γεγονότα που διδάσκουν ότι ο ο αντιφασισμός δεν είναι απλά μια ταμπέλα που την κρεμάς στον λαιμό σου όποτε σε βολεύει. Είναι στάση ζωής. Έτσι, το είχαμε πει και πέρσι με αφορμή το φεστιβάλ, ότι δεν διανοείται αντιφασίστας να την πέφτει σε αντιφασίστα επειδή υποστηρίζει άλλη ομάδα. Αυτό για εμάς είναι ξεκάθαρο και όποιος δεν το καταλαβαίνει ας προσπαθήσει να το ξεκαθαρίσει μέσα του. Η περσινή συμπεριφορά κάποιων οπαδών της ΑΕΚ στο φεστιβάλ μας στη Νέα Ιωνία έδειξε ότι ακόμα κάποιοι αδυνατούν να κατανοήσουν τα όρια μεταξύ «αντιφασισμού» και «οπαδισμού». Το είχαμε ξαναβιώσει άλλες δύο φορές σε φεστιβάλ μας από οπαδούς της ίδιας ομάδας, αλλά όχι τόσο έντονα και οργανωμένα όπως πέρσι. Το είδαμε να συμβαίνει και πρόπερσι σε αντιρατσιστικό συλλαλητήριο στην Ομόνοια που «κιτρινόμαυροι» οπαδοί έψαχναν οπαδούς άλλων χρωμάτων για «να γίνουν». Για να μην θυμήθουμε και τα ξύλα που έπαιζαν «πράσινοι» και «κόκκινοι» κατά τη διάρκεια των συγκεντρώσεων στην Πλατεία Συντάγματος το 2011 επειδή βρέθηκαν στον ίδιο χώρο. Αυτές οι συμπεριφορές είναι καταδικαστέες και μη ανεκτές. Όποιος σηκώνει χέρι σε αντιφασίστα, θα του κόβεται και ας είναι και ο διπλανός μας στην  κερκίδα. Κάποια πράγματα ξεπερνούν την έχθρα των χρωμάτων και δεν είμαστε διατεθειμένοι να τα χαρίσουμε σε κανέναν... τιμητή του αντιφασισμού που νομίζει πως μόνο αυτός έχει δίκιο. Όταν συμμετέχουμε σε μία πορεία ή σε ένα φεστιβάλ, προτάσσουμε και προασπιζόμαστε τον αντιφασιστικό μας χαρακτήρα και όχι την οπαδική μας ταυτότητα. 
5. Επιπλέον, όταν καλείς σε συγκέντρωση, επειδή κάποιοι άλλοι μαζεύονται να μιλήσουν για ένα πρόβλημα της περιοχής τους και περιοχής σου, και δεν επιδιώκεις να πας και να ανιχνεύσεις τις προθέσεις των «αντιπάλων» σου, τότε είναι λογικό όλοι να στραφούν εναντίον σου και να σε χαρακτηρίσουν «τραμπούκο». Και πόσω μάλλον όταν υιοθετείς μία τέτοια αμυντική λογική ενώ παίζεις στην έδρα σου. Δεν θα ήταν καλύτερα να πάει η Original και να πει αυτά που λέει στην πρώτη της ανακοίνωση; Ότι δηλαδή «Τασσόμαστε ψυχή κ σώματι υπέρ της ανέγερσης του σπιτιού μας στο χώρο που ανήκει στην ΑΕΚΑΡΑ μας και μόνο και θα βοηθήσουμε με ΟΛΕΣ μας τις δυνάμεις για να γίνει μετά από 11 χρόνια προσφυγιάς το όνειρό μας πραγματικότητα (άρθρο 81). Σε αυτό είμαστε ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟΙ… Όσον αφορά άλλες δραστηριότητες, βλέψεις, σχέδια, δουλειές διαφόρων μεγαλοεπιχειρηματιών ανά την επικράτεια (άρθρο 82), φυσικά και είμαστε κάθετα αντίθετοι, αρνητικοί και ενίοτε στο πλευρό όσων αντιστέκονται σε τέτοιες βλέψεις». Να επιδιώξει λοιπόν κοινό μέτωπο με τους συμπολίτες της μιας και οι δύο τάσσονται κατά του άρθρου 82. Δεν θα είχαν αποφευχθεί έτσι τα χειρότερα; Και αν στο κάτω κάτω οι ίδιοι οι κάτοικοι δεν σε ήθελαν τότε θα μπορούσες να επανεξετάσεις τη θέση σου. Είναι δηλαδή σαν να λέμε ότι αν εγκριθεί το γήπεδο του ΠΑΟ στη Λεωφόρο και πρέπει να γκρεμιστούν τα Προσφυγικά και να ξεσπιτωθούν δεκάδες άνθρωποι, δεν θα πρέπει η Θύρα 13 να πάει και να βρει μια κοινή λύση με αυτούς τους ανθρώπους, αλλά να πάει να τους βγάλει από τα σπίτια τους προκειμένου να μην χαθεί το γήπεδο. Δεν είμαστε με τα καλά μας...
6. Αυτή λοιπόν την αντίφαση την ξέρουμε καλά. Ξέρουμε τα όριά της και συνδιαλλεγόμαστε μαζί της. Όσοι είναι έξω από το χορό δεν μπορούν να το καταλάβουν. Και φυσικά αναφερόμαστε σε δημοσιεύματα κάποιων πολιτικών και κοινωνικών φορέων της περιοχής. Ή για να το πούμε ορθότερα, δεν θέλουν να το καταλάβουν. Για αυτό προτιμούν να βγάζουν ανακοινώσεις, άρθρα και κείμενα που θα τσουβαλιάζουν τους οπαδούς και θα τους χαρακτηρίζουν συλλήβδην «ιδιωτικό στρατό», «υπαλλήλους», «τραμπούκους», «φασίστες» και ό,τι άλλο κατεβάσει εκείνη τη στιγμή ο νους τους. Θα πούμε απλά ότι τέτοιες λογικές τσουβαλιάσματος και απόδοσης συλλογικής ευθύνης δεν ταιριάζουν σε προοδευτικούς και ριζοσπαστικούς σχηματισμούς. Κάθε πολιτική και κοινωνική συλλογικότητα που θέλει να αλλάξει το συστημικό βόθρο που μας περιβάλλει, οφείλει να έχει τα μάτια και τα αυτιά της ανοιχτά, να συδιαλλέγεται με όλους όσους βλέπει πως έχουν αναφορές κοινές με τις δικές της και να αποφεύγει να κακοχαρακτηρίζει και να χρησιμοποιεί ισοπεδωτικές λογικές για όποιον δεν ταιριάζει στο προφίλ του «καλού επαναστάτη». Είναι τουλάχιστον ατυχές να εξομοιώνονται οι απαράδεκτες αντιδράσεις μίας μειοψηφίας  οπαδών με τα κρατικά σχέδια τύπου «Καρφίτσα» που διαβάσαμε και ξαναδιαβάσαμε λες και οι συγκεκριμένοι οπαδοί έβαλαν στόχο ζωής να εξαφανίσουν τις πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες από προσώπου γης. Απλά, ας έχει ο καθένας υπόψη του ότι όταν μιλά για «υπαλλήλους» και «ιδιωτικό οπαδικό στρατό», να φροντίζει να μαθαίνει ότι στην Ελλάδα οι οπαδοί πολλές φορές τα έχουν βάλει με τις διοικήσεις των ομάδων τους. Ναι, μπορεί ο τρόπος που υπερασπίζονται μερικές φορές την ομάδα τους να λειτουργεί έμμεσαπρος όφελος του Προέδρου, αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν σημαίνει πως γίνεται σώνει και ντε επειδή έιναι «καθοδηγούμενοι» ή «μισθοφόροι». Άλλωστε, αυτοί οι τελευταίοι, τα «τσιράκια», τα «security», οι «υπάλληλοι» δεν απολαμβάνουν και της μεγαλύτερης αποδοχής στις κερκίδες τους. Είναι άδικο και αναποτελεσαμτικό  να εξισώνεις και να τσουβαλιάζεις τους τραμπούκους, τους τσάτσους, τους επαγγελματίες και τους καμμένους(που φυσικά υπάρχουν στις κερκίδες) με όσους στις ίδιες κερκίδες μάχονται αυτές ακριβώς τις λογικές και  προσπαθούν να προτάξουν την ανεξαρτησία από τις διοικήσεις, την αξιοπρέπεια και την αλληλεγγύη (και όποιος δεν είναι σε θέση να διακρίνει ότι τα τελευταία χρόνια τα κομμάτια αυτά είναι δυνατότερα από ποτέ, είναι εκτός πραγματικότητας).
7. Σα συλλογικότητα έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να τονίζουμε (και να ξανατονίζουμε) πως εμείς οι οπαδοί δεν πέσαμε από τον Άρη, αλλά μεγαλώσαμε και ζούμε στον ίδιο τόπο με τον καθένα και επιλέγουμε να συμμετέχουμε, ο καθένας με τον τρόπο του, σε πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες, δράσεις και γεγονότα που προσπαθούν να αλλάξουν τον κόσμο προς το καλύτερο. Από τον Δεκέμβρη του 2008 και μετά, η πλειοψηφία των κερκίδων της χώρας έχουν δείξει ξεκάθαρα με ποιανού το πλευρό είναι. Είμαστε «με τον κόσμο του αγώνα» για να το πούμε με τον όρο που θα το κάνει όσο πιο ξεκάθαρο γίνεται. Για αυτό και τον Δεκέμβρη ήμασταν στο δρόμο, για αυτό εκφράσαμε την αποστροφή μας στα Μνημόνια, για αυτό συμμετέχουμε σε αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές εκδηλώσεις, για αυτό συλλέγουμε είδη πρώτης ανάγκης για κοινωνικά παντοπωλεία, κοινωνικά φαρμακεία και απόρους (ένα από search στη μηχανή αναζήτησης του blog μας με αυτές τις λέξεις-κλειδιά θα πείσει και τον πλέον άσχετο). Αυτού του είδους η κοινωνική αλληλεγγύη έχει πάρει τεράστια έκταση την τελευταία διετία. Αρκεί κάποιος να ψάξει στο διαδίκτυο για να πειστεί. Όταν λοιπόν ένα μεγάλο και αξιοσέβαστο μέρος των οργανωμένων οπαδών αυτής της χώρας προβαίνει σε τέτοιου τύπου δράσεις, δεν σημαίνει ότι κάτι έχει αλλάξει στην κερκίδα; Δεν σημαίνει ότι πια οι οπαδοί δεν είναι μόνο «άβουλα ζώα», αλλά έχουν λόγο και τον εκφράζουν; Πώς γίνεται αυτά να τα ξεχνάμε μπροστά στην πρώτη μαλακία που θα συμβεί; Πώς γίνεται όλα αυτά να πηγαίνουν περίπατο επειδή κάποιοι κάφροι επέλεξαν να την πέσουν σε έναν αυτοδιαχειριζόμενο χώρο; Και να μην ξεχνάμε ότι οι οπαδοί είναι ένα κοινωνικό κομμάτι που οργανώνεται και έχει φωνή. Δεν είναι σκόρπιες παρέες ή άτομα με την αποψάρα τους. Είναι άνθρωποι που επέλεξαν να συλλογικοποιηθούν σε κάποιο σύνδεσμο και να εκφράζουν συλλογικά την άποψή τους. Για αυτό έχει και ειδική βαρύτητα μία ανακοίνωση ή μία δράση.
8. Επειδή εμείς δεν μασάμε τα λόγια μας και δεν θέλουμε να τηρούμε το «πολιτικά ορθό», ας πούμε και κάποια πράγματα ακόμα. Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν ο ΣΥΡΙΖΑ να υιοθετεί μία τόσο αντιφατική στάση; Άλλα θέλουν και ψηφίζουν κάποια στελέχη του ύστερα από εμφανή συννενόηση με τον Τίγρη και άλλα θέλουν και ψηφίζουν μετά την επίθεση στη Στρούγκα. Είναι (ορθο)λογική στάση αυτή; Σύσσωμος ο προοδευτικός χώρος (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), από προσωπικά ποσταρίσματα στα σόσιαλ μίδια (στη μάστιγα της νέας εποχής) μέχρι ανακοινώσεις, έσπευσε να υιοθετήσει απαράδεκτους χαρακτηρισμούς σαν αυτούς που αναφέραμε παραπάνω. Έσπευσε να βρει στο πρόσωπο των οπαδών το νέο εχθρό μετά τους «προσκυνημένους μικροαστούς». Έσπευσε να τσουβαλιάσει αυτούς που μέχρι πριν λίγες μέρες τους είχε βασικούς πρωταγωνιστές σε ένα κάρο εκδηλώσεις που αφορούσαν το γήπεδο και την άνοδο του φασισμού. Εκεί όμως καταλήγεις όταν επιλέγεις να ανοίγεις στο εσωτερικό σου δημόσιες εκδηλώσεις για το γήπεδο μόλις την τελευταία διετία και χωρίς (στις περισσότερες των περιπτώσεων) να καλείς τους ίδιους τους οπαδούς, αλλά μόνο αθλητικογράφους και παλαίμαχους. Πώς λοιπόν να μην υιοθετήσεις τα στερεότυπα του «πρεζάκια χουλίγκανου» όταν τον ίδιο τον χουλίγκανο τον έχεις δει μόνο σε φωτογραφίες; Όταν δεν σε νοιάζει να μάθεις τι θέλει ή ακόμα και όταν μάθεις, να επιλέγεις να το χλευάζεις αντί να προσπαθήσεις να το κατανοήσεις. Και η κατανόηση, δεν σημαίνει ταύτιση αγαπητοί φίλοι.
9. Για αυτό ακριβώς τονίζουμε (και ξανατονίζουμε) ότι είναι απαραίτητη η διαλεκτική σχέση, ο διάλογος με μία λέξη, ανάμεσα σε όλους όσοι έχουν κοινές αναφορές και κοινό ορίζοντα. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει ο καθένας να υπερασπίζεται την άποψή του λες και είναι η μόνη σωστή και να κλείνεται στο καβούκι του αρνούμενος να ακούσει την άλλη πλευρά επειδή είναι «ανύπαρκτοι πολιτικάντηδες» ή «κάφροι οπαδοί». Οι οπαδοί της ΑΕΚ εν προκειμένω έχουν κάθε λόγο και δίκιο να επιθυμούν γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια. Εκεί ήταν η έδρα της ομάδας τους, εκεί είναι οι αναφορές της, εκεί είναι που μεγαλούργησε. Σε αυτό είμαστε μαζί τους: ΓΗΠΕΔΟ ΣΤΗ ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ και πουθενά αλλού. Γήπεδο στη Ν.Φ. λοιπόν για να ξαναδούμε φιλοξενούμενους οπαδούς εκεί, για να ξαναδεί ο ΑΕΚτσής την ομάδα του σπίτι του. Όμως, ένα γήπεδο στη Ν.Φ. αφορά όλους τους κατοίκους της Ν.Φ. και όχι μόνο τους ΑΕΚτσήδες. Για αυτό και θα πρέπει να υπάρχει συνεννόηση και κατανόηση μεταξύ όλων των εμπλεκομένων για να υπάρξει μία κοινή γραμμή απέναντι σε όποιον θέλει γήπεδο για να κάνει το εμπορικό του κομμάτι (βλέπε Τίγρης). Και χαρήκαμε πολύ που σε κάποιες πολιτικές ανακοινώσεις έγινε ξεκάθαρο το «ΝΑΙ στο γήπεδο, ΟΧΙ  στην καταστροφή του Άλσους». Το ξαναλέμε λοιπόν: ΓΗΠΕΔΟ ΣΤΗ ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ και πουθενά αλλού. Χωρίς εμπορικά κέντρα, χωρίς εμπορικές δραστηριότητες εκτός των ορίων του γηπέδου. ΤΟ ΑΛΣΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ χώρος οξυγόνου και αναψυχής και όχι να γίνει περιουσία του οποιουδήποτε πλουτοκράτη. Αυτός είναι ο κοινός τόπος όλων και πάνω σε αυτό θα πρέπει να δουλέψουμε όλοι μαζί για να έχουμε κοινή στάση και να μπούμε εμπόδιο στα σχέδια του κάθε Τίγρη που προτιμά να μπαίνουν μπροστά οι οπαδοί για να μην τσαλακώνει ο ίδιος την εικόνα του.
10. Ναι, πολλές φορές οι οπαδοί έχουμε βάλει αυτογκόλ. Είτε με τα δολοφονικά πεσίματα είτε με το να κάνουμε δόγμα μας το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Καταφέρνουμε δηλαδή εκεί που πάμε ένα βήμα μπροστά να πηγαίνουμε στη συνέχεια άλλα εκατό βήματα πίσω. Δυστυχώς, αυτή η λογική που λέει «πάνω απ’ όλα η θύρα μας και η ομάδα μας», αντί να στρέφεται κατά των των α(θ)λητικών (τρομο)νόμων, της Πολιτείας και των προέδρων, στρέφεται κατά όποιου δεν «προσκυνά» τα χρώματά μας. Και αυτό το λάθος είναι που δίνει πάτημα στον καθένα να μιλά, με το δίκιο του σε αυτές τις περιπτώσεις, για άβουλα όντα και «ανεγκέφαλους». Για αυτό και εμείς ως RFU προσπαθούμε να περάσουμε μία διαφορετική οπαδική νοοτροπία και κουλτούρα και χαιρόμαστε που βρίσκουμε όλο και περισσότερους υποστηρικτές. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΩΝ ΟΠΑΔΩΝ λοιπόν.
11. Και κάτι τελευταίο. Τον κόσμο της ΑΕΚ που θέλει γήπεδο με κάθε μέσο δεν τον προβληματίζει το ότι ο Τίγρης δεν έχει αρθρώσει κουβέντα όλο αυτό το διάστημα; Δεν τον προβληματίζει ότι όλοι μιλούν για την επένδυση του Τίγρη, αλλά ο ίδιος αντί να βρυχάται σαν υποτιθέμενος τίγρης υπερασπιζόμενος τα ιερά και τα όσια, έχει μετατραπεί σε χρυσόψαρο, τηρώντας σιγή ιχθύος; Δεν τον προβληματίζει που η επίθεση στη Στρούγκα έγινε με την ανοχή των μπάτσων και τα ΜΜΕ δεν είπαν το παραμικρό ενώ αν ήταν πέσιμο των οπαδών στη διμοιρία, θα είχαμε πάλι τηλεδικαστήρια; Δεν τον προβληματίζει που τα άρθρα 81 και 82 έχουν συνταχθεί έτσι ώστε είτε υπέρ τους είσαι είτε κατά στην ουσία θα γίνει αυτό που λέει το κράτος;  Δεν τον προβληματίζει που αυτός που κάποτε δεν έφυγε με τον καλύτερο τρόπο τώρα γυρνά ως «λυτρωτής»; Μήπως, για μία ακόμα φορά, ο εξωτερικός «εχθρός» (στην προκειμένη οι υπερασπιστές του άλσους) είναι η καλύτερη πρόφαση για να κλείσει το εσωτερικό μέτωπο; Μήπως είναι η ώρα να ξεσκεπαστεί το παραμύθι των προέδρων που απολαμβάνουν τιμές Μεσσία; Και αυτό ισχύει για όλες τις ομάδες και όχι μόνο για την ΑΕΚ. 

ΝΑΙ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΣΤΗ ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ

ΟΧΙ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ-ΕΜΠΟΡΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΣΟΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΓΗΠΕΔΩΝ

Radical Fans United

Για μια κερκίδα χρωμάτων και συνείδηση

Ποιος είναι ο λαγός, ο κυνηγός, ο θηριοδαμαστής?

Δυο παλιότερες αφίσες με αφορμή τόσο την επίθεση που δέχτηκαν πολίτες της Ν. Φιλαδέλφειας Αττικής καθώς και ο αυτοδιαχειριζόμενος χώρος της κατάληψης Στρούγκα από τραμπούκους οπαδούς της Α.ε.κ & παρακρατικούς  μπράβους του κεφαλαιοκράτη επιχειρηματία Μελισσανίδη με την ανοχή και επίβλεψη της αστυνομίας αλλά και κάποια άλλα ανάλογα περιστατικά του μακρινού και πρόσφατου παρελθόντος (π.χ τραυματισμός Αγρινιώτη αντιφασίστα από χουλιγκάνο της Α.ε.κ σε άγαστη συνεργασία με ντόπιους οργανωμένους χρυσαυγίτες και μπράβους το 2007, επιθέσεις "οπαδών" σε θέατρα, τραμπουκισμοί από "οπαδούς" σε άλλους οπαδούς κατά τη διάρκεια μεγάλων διαδηλώσεων μόνο και μόνο επειδή έφεραν διακριτικά άλλης ομάδας, τραμπουκισμοί & προπηλακισμοί από "οπαδούς" και προστάτες των συμφερόντων επιχειρηματιών/ προέδρων π.α.ε/ υποψήφιων δημάρχων & δημοτικών συμβούλων έξω από εκλογικά κέντρα, στρατολόγηση οπαδών από τα πέταλα για τις ανάγκες των νεοφασιστικών συμμοριών με no politica περίβλημα, στρατολόγηση οπαδών για τις ανάγκες των παρακρατικών μαφιών της νύχτας, πέσιμο από "οπαδούς" της Α.ε.κ στο περσινό οπαδικό φεστιβάλ αλληλεγγύης των RFU, ιδιωτικοί "οπαδικοί" στρατοί επιχειρηματιών και εφοπλιστών, πρόεδροι π.α.ε/κ.α.ε που ταυτόχρονα αποτελούν κρυφούς ή φανερούς χρηματοδότες/δωρητές των κρατικών -βλέπε αστυνομία- και παρακρατικών -βλέπε χ.α- συμμοριών και άλλα πολλά τέτοια όμορφα).

Για τους αγώνες αθλητών που δε βραβεύτηκαν

Οι Ρωμαίοι έτρεφαν μεγάλη αγάπη για το απάνθρωπο και αιματοβαμμένο άθλημα των μονομαχιών στις αρένες της αρχαίας Ρώμης. Εκεί πραγματοποιούνταν μονομαχίες μεταξύ ζώων και μονομάχων ή μόνο μεταξύ μονομάχων. Οι μονομάχοι ήταν αιχμάλωτοι ή σκλάβοι. Ο Σπάρτακος δεν γεννήθηκε σε καθεστώς δουλείας: ήταν ένας ελεύθερος άνθρωπος από τη Θράκη, λιποτάκτης από τον ρωμαϊκό στρατό. Πουλήθηκε ως σκλάβος και έγινε ένας αθλητής που διέπρεψε στις ρωμαϊκές αρένες. Κατάφερε όμως να συνωμοτήσει με άλλους 70-80 μονομάχους που τελικά έγιναν αρκετές χιλιάδες. Κάποιο πρωί οι ρωμαίοι είδαν τους μονομάχους να τους κοιτούν με υψωμένες τις λόγχες. Εκείνες τις μέρες οι σκλάβοι αντιμετώπισαν τις ρωμαϊκές λεγεώνες, επιστρέφοντας ένα μέρος από την βία που δέχονταν μετά από τόσα χρόνια υποδούλωσης. Οι εξεγερμένοι μονομάχοι μετά από αρκετό καιρό σφαγιάστηκαν. Κατάφεραν όμως να ζήσουν δύο χιλιετίες, ως σύμβολο των ανθρώπων που δεν σκύβουν το κεφάλι σε καμιά εξουσία και υποδούλωση.

Η Μίλντρεντ Ντίντρικσον («Μπέιμπ») γεννήθηκε το 1911 στο Τέξας και διέπρεψε σε αναρίθμητα αθλήματα. Στίβος, γκολφ, τένις, μπάσκετ, κολύμπι, μπιλιάρδο, μπόουλινγκ… Ένας δημοσιογράφος της εποχής την είχε ρωτήσει αν υπάρχει κάποιο παιχνίδι που να μην είχε παίξει. «Οι κούκλες» ήταν η απάντηση, δηλωτική του πνεύματος της. Η καθημερινότητά της Μπέιμπ ήταν μια μόνιμη σύγκρουση με τα κοινωνικά στερεότυπα περί θηλυκότητας. Μια σύγκρουση με τις έμφυλες διακρίσεις. Μια πρόταση για την γυναικεία χειραφέτηση. Το παρατσούκλι της δεν ήταν παρά ένα οξύμωρο σχήμα.

Ο Τζέιμς Όουενς γεννήθηκε το 1913 και ήταν το έβδομο από τα έντεκα αδέρφια της οικογένειάς του. Ήταν ένας μαύρος, γεννημένος στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ και οι παππούδες του ήταν σκλάβοι. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1936, κέρδισε 4 χρυσά ολυμπιακά μετάλλια στο τρέξιμο και στο άλμα εις μήκος, προκαλώντας την οργή του Χίτλερ. Έμπρακτα ακύρωσε τις φυλετικές θεωρίες του Γ' Ράιχ. Πολλοί γιόρτασαν με αυτήν την νίκη. Όταν ο Όουενς επέστρεψε στην χώρα του, δεν δέχτηκε καμία τιμητική διάκριση. Επέστρεψε στην προηγούμενη ζωή του: έμπαινε στα λεωφορεία από την πίσω πόρτα, έτρωγε σε εστιατόρια για μαύρους, χρησιμοποιούσε τουαλέτες για μαύρους, έμενε σε ξενοδοχεία για μαύρους.

Ο γίγαντας του Μποξ δεν πάλεψε λυσσαλέα μόνο μέσα στο ρινγκ. Ο Μοχάμεντ Άλι έδωσε μάχες και έξω από αυτό, μεταφέροντας τους αγώνες μέσα στην κοινωνία. Αγάπησε από μικρός το μποξ. Ο ρατσισμός και οι φυλετικές διακρίσεις στον αμερικανικό νότο που γεννήθηκε τον οδήγησαν στην πυγμαχία για να καταφέρει να επιβιώσει απέναντι στην  βία του δρόμου. Βιώνοντας τον ρατσισμό και την προκατάληψη, αρνήθηκε να πάρει μέρος στον Πόλεμο του Βιετνάμ. «Κανένας Βιετκόνγκ δεν με έχει αποκαλέσει αράπη» θα πει εμφατικά στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης το 1967. Έτσι τον αποκάλεσαν προδότη της παρτίδας, του αφαίρεσαν τον τίτλο του παγκόσμιο πρωταθλητή. Του απαγόρευσαν να συνεχίσει το μποξ. Όσο το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ τον έσερνε σε δίκη για την άρνηση στράτευσης, κάποιοι νέοι που τον συμπαραστέκονταν του ζήτησαν να απαγγείλει κάτι.  «Me, we». Εγώ, εμείς.

1968. Η χρονιά των εξεγέρσεων και των κινημάτων αμφισβήτησης. Στο ολυμπιακό στάδιο της Πόλης του Μεξικό στο βάθρο ανεβαίνουν ξυπόλυτοι, δυο αμερικανοί μαύροι αθλητές, ο Τομι Σμιθ και ο Τζον Κάρλος, στην πρώτη και τρίτη θέση αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια ανάκρουσης του εθνικού αμερικανικού ύμνου, οι δυο αθλητές σκύβουν το κεφάλι και υψώνουν τη σφιγμένη γροθιά τους, μέσα σε μαύρα γάντια. Είναι ο χαιρετισμός του επαναστατικού κινήματος των Μαύρων Πανθήρων… Καταγγέλλουν σε ολόκληρο τον κόσμο τον ρατσισμό των Η.Π.Α. Η Αμερική στιγματίζεται. Τους διώχνουν αμέσως από το ολυμπιακό χωρίο. Τους απαγορεύεται να λάβουν ξανά μέρος σε αθλητική συνάντηση. Επιστρέφοντας στην χώρα τους δεν τους δίνει κανείς δουλεία. Η γροθιά τους, όμως,  παραμένει υψωμένη.

Από το 14ο τεύχος του Αγρινιώτικου εντύπου δρόμου Παροξυσμός

A.C.A.B.

- Στις 10/11/13  οι οπαδοί του Ατρόμητου Περιστερίου και πιο συγκεκριμένα οι Fentagin δέχθηκαν συντονισμένη επίθεση από τις δυνάμεις της ελληνικής αστυνομίας (δ.ι.α.σ, μ.α.τ, ασφ-αλήτες κτλ) στα πλαίσια του αγώνα μπάσκετ της τοπικής ομάδας τους με τον ιωνικό. Όλα ξεκίνησαν επειδή οι Περιστεριώτες αντέδρασαν στην απόπειρα βιντεοσκόπησης τους από άγνωστους!!

- Στις 04/01/14 μεγάλος αριθμών δυνάμεων της αστυνομίας (χακί διμοιρίες ματ, ασφ-αλήτες, δ.ε.λ.τ.α, αη-δ.ια.σ κτλ) εισβάλουν στο κεντρικό σύνδεσμο της θύρας 13 στη λεωφόρο αλεξάνδρας με αφορμή ένα περιστατικό που συνέβη λίγο πιο πριν και κατά τη διάρκεια του οποίου άγνωστοι έριξαν φωτοβολίδα στην είσοδο της Γ.Α.Δ. Α. Οι τραμπούκοι της ελληνικής αστυνομίας προπηλάκισαν και άσκησαν σωματική και λεκτική βία σε όποιους βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στο σύνδεσμο ενώ στη συνέχεια προχώρησαν σε 28 προσαγωγές από τις οποίες οι 21 μετατράπηκαν σε συλλήψεις.

- Στις 13/02/14 οπαδοί του Π.α.ο.κ που βρέθηκαν στο γήπεδο της  ριζούπολης, μετά το τέλος του αγώνα και ενώ κατευθύνονταν προς το σταθμό του τρένου με το οποίο θα επέστρεφαν στη Θες/νίκη κυκλώνονται χωρίς κανένα λόγο από τις δυνάμεις των ματ που τους συνόδευαν και δέχονται λυσσαλέα επίθεση από τα ματ. 

- Στις 23/02/14 χακί διμοιρίες και λοιπές δυνάμεις της κρατικής καταστολής επιτέθηκαν με λύσσα και κάνοντας μάλιστα και εκτεταμένη χρήση χημικών σε οπαδούς και φίλους του Παναθηναϊκού οι οποίοι θέλησαν να διαμαρτυρηθούν προς τον διαιτητή έξω από τα αποδυτήρια. Οι μπάτσοι χτυπούσαν αλύπητα με τα κλομπς τους όποιον έβρισκαν μπροστά τους, από μπαρμπάδια και πατεράδες με παιδιά ενώ ακόμη και ηλικιωμένοι άνθρωποι κινδύνεψαν από την ατμόσφαιρα που χε δημιουργηθεί από τα χημικά.

- Στις 24/02/14 οπαδοί του Παναιτωλικού που είχαν εκδράμει στη καλογρέζα αττικής για τον αγώνα του Παναιτωλικού με την Α.ε.λ.κ δέχονται απρόκλητη επίθεση από χακί διμοιρία λίγο πιο έξω από τις αθλητικές εγκαταστάσεις του ο.α.κ.α. Τα θρασύδειλα ανθρωπάρια των ματ «παρεξηγήθηκαν» επειδή κάνα δυο οπαδοί του Παναιτωλικού αποφάσισαν να κατουρήσουν στα πέριξ του ο.α.κ.α.

- Στις 03/03/14 μπάτσοι ασκούν αναίτια βία σε κάποιους οπαδούς του Ολυμπιακού που κατευθύνονταν προς το φάληρο και το γήπεδο «Γ. Καραισκάκης». Μετά το τέλος του αγώνα οπαδοί του Ολυμπιακού συγκρούονται για αρκετή ώρα με τις δυνάμεις των μ.α.τ ενώ οι δυνάμεις των μπάτσων προχώρησαν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του αγώνα σε 26 προσαγωγές από τις οποίες 11 μετατρέπονται σε συλλήψεις.

- Στις 11/03/14 άφησε τη τελευταία του πνοή στην εντατική ο 15χρονος Τούρκος πιτσιρικάς Berkin Elvan. O 15χρονος βρισκόνταν για 269 μέρες στην εντατική εξαιτίας χτυπήματος που δέχθηκε από κάλυκα ή θραύσμα δακρυγόνου βολίδας που εκτοξεύθηκε από μπάτσο καττα τη διάρκεια αντικυβερνητικών διαδηλώσεων που λάμβαναν μέρος στην Κων/πολη-Istanbul τον Ιούνιο του '13. Πολλοι ήταν οι οπαδοί σε Ελλάδα και λοιπή Ευρώπη που τίμησαν τη μνήμη του με πανιά και συνθήματα (ανάμεσα σε αυτούς και οι Warriors- Θύρα 6) ενώ με αφορμή τον θάνατο του, οπαδοί διάφορων ομάδων της Istanbul (κυρίως της Besiktas) ενώθηκαν για άλλη μια φορά προκειμένου να συγκρουστούν με το μεγάλο τους εχθρό, το κράτος και την αστυνομία.

- Στις 17/03/14 περίπου 150 οπαδοί του Ηρακλή Θες/νίκης αποφάσισαν να μεταβούν στο κοντινό Αιγίνιο προκειμένου να παρακολουθήσουν αγώνα της ομάδας τους. Μπήκαν στο βαγόνι του προαστιακού με τα εισιτήρια τους αλλά οι μπάτσοι είχαν άλλα σχέδια. Με τα που το τρένο διένυσε 200 μέτρα ξαφνικά σταμάτησε και γύρισε πίσω στην αποβάθρα. Όπως αναφέρουν και οι οπαδοί του Ηρακλή σε ανακοίνωση τους εκεί περίμεναν αρκετές διμοιρίες ματ οι οποίοι στάθηκαν στις πόρτες του τρένου. Από τα μεγάφωνα του τρένου έγινε η εξής ανακοίνωση " οι οπαδοί του Ηρακλή απαγορεύεται να ταξιδέψουν με την αμαξοστοιχία και παρακαλούνται να αποβιβαστούν". Οι πόρτες άνοιξαν, επικράτησε αναστάτωση, ασφαλίτες μπήκαν στα βαγόνια και άρχισαν να κατεβάζουν με τη βοήθεια των ματ όσους η φάτσα τους "θύμιζε γήπεδο" όπως είπαν χαρακτηριστικά. Τελικά κατέβηκαν περίπου 100 οπαδοί ενώ 50 άλλοι που δεν "θύμιζαν γήπεδο" ταξίδεψαν κανονικά.

- Στις  21/03/14 πραγματοποιήθηκε στο δικαστικό μέγαρο Αγρινίου η δίκη τεσσάρων οπαδών και φίλων του Παναιτωλικού. Η δίκη αφορούσε το περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας και κτηνωδίας που συνέβη στις 25/09/11 κατά τη διάρκεια του οποίου μπάτσοι των ο.π.κ.ε και των υ.μ.ε.τ την είδαν σερίφηδες προκαλώντας, στην είσοδο της Θύρας 6 στο πέταλο, τους οπαδούς του Παναιτωλικού οι οποίοι αντέδρασαν. Κατά τη διάρκεια μάλιστα του περιστατικού μπάτσος τράβηξε το υπηρεσιακό του όπλο. Οι δικαστικές αρχές εξάντλησαν την αυστηρότητα τους μοιράζοντας απλόχερα ποινές φυλάκισης με αναστολή, τεράστια χρηματικά πρόστιμα και διετείς απαγορεύσεις εισόδου στα γήπεδα. Τις επόμενες μέρες ασκήθηκε έφεση για όλες τις περιπτώσεις. Αξίζει να αναφερθεί πως η πολιτική αγωγή που χρησιμοποίησε η αστυνομία προσπαθούσε να πείσει τους παραβρισκόμενους στην δικαστική αίθουσα  και τους δικαστές πως η τοπική κοινωνία περιμένει αγωνιωδώς τη παραδειγματική τιμωρία των οπαδών του Παναιτωλικού μιας και αυτοί είναι οι «τρομοκράτες» που τρομάζουν τη κοινωνία  και όχι οι πολιτικοί και οι τραπεζίτες που με τις τακτικές τους και τους νόμους τους έχουν φέρει στα όρια της εξαθλίωσης δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που τους παίρνουν τα σπίτια, τους κόβουν το ρεύμα, τους κοβουν τις συνταξεις, τους μισθους,τους ξυλοφορτωνουν σε διαδηλώσεις και διαμαρτυριες και τους οδηγουν σε ενα σωρο αποπειρες αυτοκτονιας που εχουν καταγραφει ή οχι τα τελευταια 2-3 χρονια τοσο στη πολη μας όσο και σε ολοκληρο το νομο αλλα και τον ελλαδικο χωρο. Βλεπετε "τρομοκράτες" είναι οι οπαδοί και όχι οι νεοφασιστες που μαχαιρώνουν μετανώστες και αντιφρονούντες στους δρόμους ή οι κάθε λογής μπάτσοι που ξυλοφορτώνουν παππούδες συνταξιούχους ή που βουλιάζουν βαρκες γεμάτες κόσμο στα αφιλόξενα νερά του αιγαίου αλλά και του κοντινού μας ιονίου.

- Στις 29/03/14, βράδυ Σαββάτου προς ξημερώματα Κυριακής και ενώ εξελίσσοταν αυτοοργανωμένο party στο κέντρο της Πάτρας, δυνάμεις των υ.μ.ε.τ εξαπέλυσαν αναίτια και λυσσαλέα επίθεση κατά των θαμώνων στη πλατεία που λάμβανε μέρος το party. Μάλιστα κατά τη δολοφονική και προσφιλη τους συνηθεια επιτέθηκαν με ευθείες βολές (από τα όπλα δακρυγόνων βολών αλλά και οβίδων κρότου λάμψης) με απο τελεσμα τους τραυματισμους τριών θαμώνων οι οποίοι και διακομίστηκαν στο νοσοκομείο.  Ένα μέρος του κόσμου αντέδρασε λαο επέλεξε να συγκρουστεί με τις ορδές των μπάτσων υπερασπιζόμενος τον εαυτο του απέναντι σε αυτή τη δολοφονική εισβολη. Και σαν να μην έφτανε αυτό, κατά τη διάρκεια των πρώτων πρωινών ωρών και ενώ είχαν ήδη μαζευτεί τα μηχανήματα και ο κόσμος αποχωρούσε, οι κρατικές ορδές των υ.μ.ε.τ/μ.α.τ κτλ αποφάσισαν να επιστρέψουν και να επιτεθούν σε μια ομάδα μόλις 10 ατόμων.

- Στις 04/04/14 (όπως άλλωστε και στις 16/03/14 και ένα σωρό ακόμη φορές) δυνάμεις των μ.α.τ επιτέθηκαν σε εκπαιδευτικούς που διαδήλωναν ενάντια στη διαθεσιμότητα και γενικότερα στο υπάρχον εργασιακό καθεστώς και συνθήκες. Σε απάντηση στις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών το κράτος προέβαλε τις αστυνομικές ορδές τους οι οποίες και επιτέθηκαν στους διαδηλωτές με κλομπιές και δακρυγόνα.