Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009
ΚΥΠΕΛΛΟ: ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ-ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ
Σιγουρα ενα απο τα ματς που θα χαρακτηρίσουν τη φετινή χρονιά.Η διοργανώτρια αρχή όρισε το ματς ημέρα τρίτη,ώρα 14:15 (…)Το κλουβί ασφυκτικά γεμάτο ζει για άλλη μια φορά μεγάλες στιγμές.Αναμεσα μας 4-5 οπαδοί του Παναιγιαλειου που γουστάρουνε τη φάση μας και ήρθανε να τη δούνε και να τη ζησουνε και από κοντά.Η ομάδα κόντραρε στα ίσια τον Πανιώνιο και ηττήθηκε στα πέναλτι.Στο κλουβί των φιλοξενούμενων περίπου 30 οπαδοί του πανιωνίου.Ενας από αυτούς,κατά τη διάρκεια λεκτικών διαπληκτισμών φωτογράφισε με τη μηχανή του οπαδούς του Παναιτωλικού,απορούμε για ποιο λόγο, ενέργεια που δεν ταίριαζε με το αντιφασιστικό μπλουζάκι που φορούσε τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι οπαδοί του Πανιωνίου.Με τη λήξη του αγώνα οι διαπληκτισμοί συνεχίστηκαν και τελικά οδήγησαν σε συγκρούσεις των οπαδών του Παναιτωλικου με τους μπάτσους,μέσα και έξω από το γήπεδο (με εκτεταμένη ρίψη χημικών)κάνοντας άλλη μια φορά ξεκάθαρο πως δε θα ανεχτούμε καμία καταστολή και κανέναν τσαμπουκά από κανέναν μπάτσο,ένστολο η μη,κανέναν ρουφιάνο,κανέναν σεκιουριτά στο σπίτι μας
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ:6Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ-ΑΙΓΑΛΕΩ 1-0
Ο Παναιτωλικός δε παρουσιάστηκε καθόλου καλός και πήρε μια μάλλον αγχωτική νίκη με 1-0 ένα λονδρέζικο μεσημέρι στο Αγρίνιο με έντονη συννεφιά και ψιλόβροχο διαρκείας. Οι δυο ομάδες είχαν και από ένα δοκάρι. Το παιχνίδι παρακολούθησαν περίπου 3500 κόσμος από τους οποίους 30 περίπου ήταν οι οπαδοί του Αιγάλεω (το οποίο αγωνίζεται στη Β εθνική λόγω της συγχώνευσης του με τον Ηλυσιακό, μια συγχώνευση στην οποία εναντιώνονται οι οπαδοί του Ηλυσιακού) για τους οποίους ισχύουν τα ίδια και χειρότερα από αυτά που γράψαμε για το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό Βόλου. Απίστευτα προκλητικοί από τη 1η στιγμή που μπήκαν στο γήπεδο ( εκ του ασφαλούς πάντα λόγω της ασφάλειας που παρέχει τόσο το προστατευτικό κλουβί αλλά και η διμοιρία που στέκεται στη μεριά των οπαδών της ομάδας μας) εξαγρίωσαν τους οπαδούς του Παναιτωλικού με αποτέλεσμα να υπάρχει μια συνεχής ένταση. Ένταση επικράτησε και με τους μπάτσους κατά τη διάρκεια και το τέλος του παιχνιδιού εντός γηπέδου αλλά το αποκορύφωμα ήταν εκτός γηπέδου μετά το ματς όπου πραγματοποιήθηκαν και μικρής κλίμακας συμπλοκές. Το highlight ήταν η εικόνα άπειρου κάλλους από το κλουβί που βρισκόταν οι φιλοξενούμενοι οπαδοί όπου κάποιος επιδείκνυε μπλουζάκι με κόκκινο αστέρι (σήμα κατατεθέν αριστερών ιδεολογιών) και φώναζε γνωστό πολιτικό σύνθημα σχετικά με τις φυλακές τη στιγμή που ακριβώς δίπλα του κάποιος άλλος φορώντας μπλουζάκι των ειδικών δυνάμεων αποκαλούσε τους Αγρινώτες κωλοαλβανούς(το κωλοβλαχοι το παραμερίζουμε) ….Τα έχετε μπερδέψει λίγο εκεί πέρα μου φαίνεται. Εμείς πάντως ως γνωστόν δεν έχουμε πρόβλημα με τους μετανάστες.
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ:5Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ-ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ 3-1
Πέμπτη αγωνιστική και ευκαιρία για εκδρομή στην Καρδίτσα που έμελλε να μας μείνει πραγματικά αξέχαστη.Το ραντεβου όπως πάντα πλέον είχε δοθεί στον παλιό σταθμό του τραίνου.Ένα πούλμαν ξεκινά οργανωμένα από Αγρίνιο και άλλο ένα από Αθήνα.Το κλίμα κάτι παραπάνω από θετικό ώσπου τα οργανα (της ταξης) μας σταματάνε εξω από την πολη της καρδίτσας για τον καθιερωμένο έλεγχο.Αν και τις προηγούμενες μέρες στις μεταξύ μας συζητήσεις αναφέραμε τα ΄όσα είχαμε ακούσει και μαθει για τη στάση των μπάτσων της Καρδίτσας ,απέναντι στους οπαδούς άλλων ομάδων που ταξίδευαν εκεί,σίγουρα δεν περιμέναμε να αντικρίσουμε τόσους πολλούς.Ματάδες,οπκε,λιτες,καπελακιδες και κάθε λογής μπάτσος βρίσκονταν εκεί.Αποτέλεσμα των παραπάνω η σύλληψη (με τις γνωστές κουτοπόνηρες ρουφιανομπατσοτακτικές)ενός 17χρονου οπαδού του Παναιτωλικού που στη θέση του βρέθηκε ένα καπνογόνο,ενώ η πρόθεση των μπάτσων ηταν να τραβήξουνε και καναδυό ακόμη άτομα,πράγμα που δεν πέτυχαν.Αν και όλους μας ξενέρωσε η σύλληψη,αν και η ομάδα αγωνιστικά δεν ηταν καλη (ήττα με 3-1) η εξέδρα ήταν από τις καλύτερες των τελευταίων χρόνων για εκτός έδρας ματς.Φωνή και τραγούδι 90 λεπτά ,πράγμα που ανάγκασε τους έτσι και αλλιώς φιλικους οπαδους της καρδιτσας(στην ανάπαυλα τα είπαμε και από κοντά με τα παιδιά σε ένα πολύ φιλικό κλίμα οπαδικής αλληλεγγύης) στο τελος του ματς να μας χειροκροτησουν.Στο δρόμο της επιστροφής έγινε και το συμβάν που χάραξε την συγκεκριμένη εκδρομή στο μυαλό όλων.Λίγο έξω από τα γιάννενα νταλίκα που βρισκόταν σε πάρκινγκ στο ρεύμα μας,επιχειρεί αναστροφή κλείνοντας το δρόμο στο πούλμαν μας,ο οδηγός φρενάρει και κάνει ελιγμό για να αποφύγει τη σύγκρουση,χάνει τον έλεγχο και το πούλμαν κάνει 3 περιστροφές,κινδυνεύει να τουμπάρει και τελικά σταματάει την πορεία του έξω από το δρόμο σε ένα ανάχωμα,χωρίς ευτυχώς κανείς να πάθει το παραμικρό. Μετά από επικοινωνία με το πούλμαν της ομάδας κανονίζεται να μπούνε σε αυτό οι μεγαλύτεροι και οι μικρότεροι σε ηλικία από εμάς,ενώ οι υπόλοιποι θα περιμένανε (μεσα σε ασταματητη βροχη) άλλο πούλμαν για να συνεχίσουμε για Αγρίνιο.Με το που φτάνει λοιπόν η ομάδα γνωστός παλαίμαχος που τωρα εχει αλλο ποστο μας λέει πως υπάρχουν 5-6 θέσεις για εμάς στο λεωφορείο.Τότε ένας από εμάς μπαίνει μέσα και διαπιστώνει πως οι θέσεις είναι αρκετά περισσότερες.Το θέμα έληξε με την παρέμβαση του παλιού τερματοφύλακα της ομάδας Νικολα’ί’δη ο οποίος και μας είπε πως θα μπούνε στο πούλμαν όλοι όσοι από εμάς θέλουνε να μπούνε.Τα συμπεράσματα και τους χαρακτηρισμούς για τον καθένα τα αφήνουμε στην κρίση σας…
Τέλος ,σε αυτό το ματς έκανε την πρώτη του εκτός έδρας ‘’εμφάνιση’’ το πανό της Αυτόνομης Ζώνης ενώ αξίζει αναφορά σε ένα σύνθημα γραμμένο σε τοίχο του γηπέδου από τους οπάδους της καρδίτσας :’ Στα εκτός υπάρχει ασυλία και μεσα στην καρδίτσα αστυνομοκρατία’’.Εμείς δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας και τους ευχόμαστε κουράγιο με τους εκεί μπάτσους.
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ:4Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ-ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ 3-0
Ο Παναιτωλικός ήταν απλά πολύ καλύτερος και σαρωτικός και καθάρισε το ματς από το 1ο ημίχρονο. Στα highlights είναι για άλλη μια φορά ο κόσμος και η φανταστική ατμόσφαιρα αλλά και το απόλυτα πετυχημένο coreo που ήταν η 1η προσπάθεια που έγινε σε αυτό το τομέα από τους οργανωμένους και όχι μόνο οπαδούς της μικρής κερκίδας, της Θύρας 6 δηλαδή. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ρθούν και άλλες όμορφες εικόνες από το γήπεδο μας.
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ:3Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΙΩΝΙΚΟΣ-ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ 1-1
Η ομάδα μας αν και ήταν καλύτερη στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, αν και προηγήθηκε και έχασε τουλάχιστον δύο πολύ καλές ευκαιρίες να τελειώσει το ματς κλείστηκε πάλι αναίτια πίσω στο 2ο ημίχρονο και έδωσε χώρο σε μια ομάδα που δεν έχει να επιδείξει κάτι το ιδιαίτερο. Το αποτέλεσμα ήταν το γνωστό και αναμενόμενο, να μας ισοφαρίσουν στις καθυστερήσεις. Οι οπαδοί του Παναιτωλικού έδωσαν για άλλη μια φορά βροντερό παρόν σε εκτός έδρας παιχνίδι. 800-900 άτομα κατέκλυσαν το γήπεδο. Το πέταλο ήταν σχεδόν τίγκα ενώ καμιά 150αριά περίπου οπαδοί του Παναιτωλικού κάθισαν στη κερκίδα ακριβώς δίπλα και αριστερά του πετάλου. Οι οπαδοί του Ιωνικού ήταν περίπου 200 οπότε ήταν λες και παίζαμε πάλι εντός έδρας. Αξιοσημείωτο ήταν ότι μεγαλο-παράγοντας του Ιωνικού λόγω της κόντρας που έχει με τους οργανωμένους του Ιωνικού κυκλοφορούσε στο γήπεδο με συνοδεία αρκετών «φουσκωτών» οι οποίοι έγιναν αποδέκτες υβριστικών συνθημάτων και από μερίδα οπαδών της ομάδας μας. Έχει παραγίνει το κακό με όλους αυτούς τους «φουσκωτούς» στα γήπεδα τα τελευταία χρόνια. Δε τους θέλουμε στα γήπεδα, είναι και αυτοί ανεπιθύμητοι. Επίσης ξέραμε ότι στο λεκανοπέδιο η κατάσταση με τη καταστολή και τη μπατσοκρατία έχει ξεφύγει αλλά έπρεπε να το διαπιστώσουμε και μόνοι μας. Στο σημείο όπου θα σταματούσαμε- το πούλμαν των οργανωμένων από το Αγρίνιο αλλά και το πούλμαν των οργανωμένων από την Αθήνα- για να μας πάρουν συνοδεία μας περίμεναν μια κλούβα με πράσινους ματάδες και αρκετοί δελτάδες, ξέρετε μωρέ, αυτοί με τα παπάκια. Μετά το τέλος του παιχνιδιού οπαδοί της τοπικής ομάδας τη πέσανε σε 5-6 οπαδούς του Παναιτωλικού μεγάλης ηλικίας (από το Αγρίνιο και την Αθήνα που ήρθαν στο γήπεδο με τα δικά τους οχήματα όπως και η μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών της ομάδας μας που βρέθηκαν στο γήπεδο) κυρίως αλλά και σε 11χρονο παιδί. Και μετά φωνάζουμε για οπαδική αλληλεγγύη. Άσε που οι χουλιγκάνοι παλιότερα είχαν κώδικες που τους σέβονταν, τώρα μάλλον δεν ισχύουν αυτά.. Τα περιστατικά αναίτιας αλλά και θρασύδειλης καφρίλας όλο και αυξάνονται στα ελληνικά γήπεδα και ειδικότερα σε αυτά που βρίσκονται στα δυο μεγαλύτερα πολεοδομικά συγκροτήματα της χώρας.
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ:2Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΒΟΛΟΥ 2-2
Όλοι γνωρίζαμε από πριν ότι το πρωτάθλημα της Β εθνικής είναι πιο αμφίρροπο από αυτό της σούπερ κλίκας. Δε γνωρίζαμε όμως ότι είναι επίσης το ίδιο, αν όχι περισσότερο, «περίεργο» από αυτό της σούπερ λίγκας. Ο διαιτητής λίγο πριν το τέλος της ποδοσφαιρικής αναμέτρησης αρνήθηκε να δώσει καταφανέστατο πέναλτυ υπέρ της ομάδας μας και ενώ το σκορ ήταν 2-2. …Ο Παναιτωλικός κατά τα άλλα αν και προηγήθηκε 2-0 κλείστηκε αναίτια πίσω και ισοφαρίστηκε. Το παιχνίδι παρακολούθησαν περισσότεροι από 5000 κόσμου από τους οποίους περίπου 50-60 ήταν οι οπαδοί του Ολυμπιακού Βόλου. Οι οπαδοί του Παναιτωλικού μας δημιούργησαν μια φανταστική ατμόσφαιρα και βοήθησαν πάρα πολύ την ομάδα. Η ομάδα όμως τελικά δε κατάφερε να πάρει το τρίποντο. Στα αξιοσημείωτα ήταν και το γεγονός ότι για πρώτη φορά στη (σύγχρονη τουλάχιστον) ιστορία του Παναιτωλικού οπαδοί φιλοξενούμενης ομάδας τοποθετήθηκαν στη μικρή κερκίδα του γηπέδου, εκεί που παραδοσιακά άραζαν οι οργανωμένοι και οι λοιποί σκληροπυρηνικοί οπαδοί του Παναιτωλικού. Το μέρος στο οποίο λοιπόν φιλοξενούνται πια οι οπαδοί άλλων ομάδων που επισκέπτονται τη πόλη μας και το γήπεδο μας είναι ένα ψηλό κλουβί με διπλό κιγκλίδωμα (μεταξύ των δύο κιγκλιδωμάτων υπάρχει κενό). Οι οπαδοί του Ολυμπιακού Βόλου (οι οποίοι απασχόλησαν τον εγχώριο οπαδικό χώρο και για τα διάφορα απαράδεκτα ρατσιστικά συνθήματα που ακούστηκαν στο γήπεδο τους με αποδέκτη τον ποδοσφαιριστή Τζιμπρίλ Σισέ) ή κάποιοι από αυτούς τουλάχιστον εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός της ασφάλειας που παρείχε το κλουβί αυτό σε συνδυασμό με τη παρουσία μίας διμοιρίας και πλέον μπάτσων στη κερκίδα μας και υπήρξαν ιδιαίτερα προκλητικοί . Εκ του ασφαλούς πάντα. Για να επιτευχθεί ένα κλίμα αλληλεγγύης μεταξύ των οπαδών (ειδικά σε αυτή τη περίεργη εποχή που χαρακτηρίζεται από περίεργους νόμους, περίεργες διώξεις και καταστολή) πρέπει να υπάρξει και ο ανάλογος αλληλοσεβασμός…. Εκτός της έντασης που δημιουργήθηκε μεταξύ των οπαδών, ένταση δημιουργήθηκε και μεταξύ των οπαδών της ομάδας μας και των δυνάμεων καταστολής κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε παρουσία μπάτσων στη μικρή κερκίδα και το μόνο σίγουρο είναι το ότι είναι ανεπιθύμητοι..
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ:1Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΙΕΡΙΚΟΣ-ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ 2-0
Κάθε 1η αγωνιστική σε κάθε πρωτάθλημα έχει τις ιδιομορφίες της και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της. Έτσι έγινε και σε αυτό το πρωτάθλημα της Β εθνικής, μιας κατηγορίας από την οποία ο Παναιτωλικός μας έλειψε για πολλά χρόνια. Παρόλα αυτά ο Παναιτωλικός έπαιξε πολύ καλή μπάλα αφήνοντας υποσχέσεις. Το παιχνίδι ήταν πάρα πολύ καλό με εκατέρωθεν ευκαιρίες και για τις δύο ομάδες αν και πιστεύουμε ότι αυτές του Παναιτωλικού ίσως ήταν λίγο πιο κλασικές. Και ενώ όλα έδειχναν ότι το παιχνίδι θα έμενε στην ισοπαλία που θα ήταν και το πιο δίκαιο αποτέλεσμα η ομάδα μας δέχτηκε ένα γκολ λίγο πριν το τέλος και άλλο ένα στις καθυστερήσεις. Το παιχνίδι παρακολούθησαν γύρω στους 2000 κόσμος από τους οποίους περίπου 70 ήταν οπαδοί του Παναιτωλικού, σαράντα από αυτούς ήταν οι οργανωμένοι εκδρομείς από το Αγρίνιο και οι υπόλοιποι ταξίδεψαν μόνοι τους από το Αγρίνιο, αλλά και τη Θεσσαλονίκη και την υπόλοιπη βόρεια Ελλάδα.
Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009
Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ (ΚΑΙ) ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ
Τα γήπεδα υπήρξαν παγκοσμίως χώρος φθηνής ψυχαγωγίας για όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτου τάξης, φυλής, χρώματος, πεποιθήσεων. Αν και τα πράγματα έχουν αλλάξει λίγο παρόλα αυτά ακόμη και τώρα αποτελούν χώρο συνάθροισης ενός μεγάλου μέρους του κοινωνικού συνόλου. Οπότε είναι λογικό να αποτελούν και μια μικρογραφία της κοινωνίας η οποία όμως έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Το γήπεδο σαν μέρος συνάθροισης πολλών ανθρώπων αποτελεί χώρο μέσα στον οποίο λαμβάνουν μέρος κοινωνικές και πολιτικές ορισμένες φορές ζυμώσεις. Ακόμη αποτελεί τεράστιο πόλο έλξης για την ανήσυχη νεολαία όπως και για μέλη της εργατικής τάξης αλλά και των λιγότερο ευνοημένων μελών της αστικής τάξης. Δεν είναι λίγοι αυτοί που εκτονώνουν τη καταπίεση που τους ασκούν η εξουσία, η καθημερινότητα, η εργασία και άλλοι παράγοντες στο γήπεδο. Αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό αυτής της μικρογραφίας της κοινωνίας είναι και το ότι μέσα σε ένα κοινωνικό σύστημα που δεν ευνοεί ιδιαίτερα τη δημιουργία αλλά και την ανάπτυξη των ανθρωπίνων σχέσεων, σε ένα σύστημα εντελώς απρόσωπο και μοναχικό, ο οπαδός περιμένει καρτερικά τη Κυριακή για να ενσωματωθεί σε αυτό το μικρό κοινωνικό σύνολο του γηπέδου και να νιώσει μέλος του. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά σε συνδυασμό με την ωμή νεανική ορμή και την αδρεναλίνη που το ίδιο το άθλημα ξεβράζει έκαναν πολλά γήπεδα να μοιάζουν με καζάνια που βράζουν. Οι εξουσιαστές και όλοι όσοι καθορίζουν τις ζωές μας θέλησαν να το εκμεταλλευτούν. Ο τρόπος ήταν απλός: Αφήστε τους να δουλεύουν σαν ρομπότ όλη τη βδομάδα και να περιμένουν τη Κυριακή να εκτονωθούν. Άσε που αν έχουν ως κύρια ενασχόληση τη μπάλα δε θα μας ενοχλούν καθόλου και δε θα αντιδρούν.. Εν μέρει το πετύχανε. Έλα όμως που αυτή η ωμή ενέργεια που ξεπηδούσε από τις κερκίδες και τους γύρω δρόμους άρχισε να γίνεται ανεξέλεγκτη και αχαλιναγώγητη. Σε κάποιες περιπτώσεις οι οπαδοί ή χούλιγκανς άρχιζαν να δρουν αυτόνομα και να γίνονται επικίνδυνοι για το καθωσπρεπισμό ενώ η βία που τους άρεσε να εξασκούν μεταξύ τους και μόνο με αυτούς που το επιδίωκαν και οι ίδιοι (όπως γινόταν στις περισσότερες τουλάχιστον φορές των περιπτώσεων στη Βρετανία όπου τα χουλιγκάνια μανουριάζανε μεταξύ τους μόνο και όχι με κόσμο-οπαδούς που δε γούσταρε τη φάση αυτή-κάτι που δεν ισχυει εδώ όπου τις περισσότερες φορές η βία είναι τυφλή αναίτια και υπερβολική) πολλές φορές στρεφόταν με μεγαλύτερη λύσσα στις δυνάμεις της καταστολής. Δεν είναι τυχαίο ότι η δεξιότατη Θάτσερ κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της έκανε δριμύτατη και λυσσαλέα επίθεση και άσκησε καταστολή στα συνδικάτα, στους χούλιγκανς και στους χίππηδες που διοργάνωναν τότε στην Αγγλία τα θρυλικά free festivals. Και μόνο το ότι οι τότε Βρετανοί πολιτικοί αντιμετώπισαν τους απεργούς και τα συνδικάτα με το ίδιο μένος και λύσσα που αντιμετώπισαν τους χούλιγκανς δείχνει ότι η ενέργεια που ανέβλυζαν τα γήπεδα ήταν ισχυρή και ανεξέλεγκτη πια. Επίσης στους γηπεδικούς κύκλους άρχισαν να αναπτύσσονται κάποιοι λίγοι πυρήνες με αριστερίστικο, ελευθεριακό ή αντεξουσιαστικό background (όπως και δυστυχώς με ακροδεξιό, κάτι που θα μας απασχολήσει σε άλλο αρθρο) οπότε ο γηπεδικός πονοκέφαλος για τη κρατική καταστολή γινόταν διπλός. Τα χουλιγκάνια λοιπόν τότε φακελώθηκαν, δε τους επιτρεπόταν η είσοδος στα γήπεδα, άλλοι φυλακίστηκαν ενώ υπήρξε και το σχέδιο για την δημιουργία οπαδικών ταυτοτήτων που τελικά δεν ευδοκίμησε(αυτό που θέλουν να κάνουν τώρα στην Ελλάδα). Το σχέδιο επίσης συμπεριλάμβανε και την εισβολή under-cover μπάτσων (ασφαλιτών στα ελληνικά δηλαδή) στο εσωτερικό πολλών firms (κλειστές ομάδες σκληροπυρηνικών χούλιγκανς) με σκοπό την άντληση πληροφοριών που θα οδηγούσε στη διάλυση τους.
Μια παρόμοια κατάσταση βιώνουν και οι οπαδοί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Οι κάμερες είναι πανταχού παρόντες και στα (περισσότερα) γήπεδα πια, οι μπάτσοι αυξάνονται και γίνονται πιο επιθετικοί και προκλητικοί, οι τιμές των εισιτηρίων αυξάνονται για να αποτρέψουν μεγάλο αριθμό του κοινωνικού συνόλου να προσέρχεται στα γήπεδα (αλλά και για να πλουτίζουν κάτι λαμόγια κεφαλαιοκράτες που έχουν κάνει το ποδόσφαιρο εμπόριο σαν τα μούτρα τους). Η δίωξη αυτή γιγαντώνεται με την εφαρμογή του νέου αθλητικού τρομο-νόμου, αυτού του χουντικού, φασιστικού τερατουργήματος ο οποίος επιβάλλει μη αναστάλσιμες και εξαγοράσιμες ποινές φυλάκισης ακόμη και για λόγους ηλίθιους εντελώς όπως η ρίψη πλαστικών μπουκαλιών ή το άναμμα καπνογόνων.
Και όλα αυτά τη στιγμή που η κρατική καταστολή σκοτώνει, βασανίζει, κάνει πογκρόμ σε μετανάστες, ξεβρακώνει κόσμο στα πεζοδρόμια ενώ τα ποσοστά ανεργίας αυξάνονται και ο κόσμος είναι βουτηγμένος στα χρέη.
ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥΣ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥΣ, ΣΤΙΣ ΟΠΑΔΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ, ΣΤΗ ΜΠΑΤΣΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΦΟΥΣΚΩΤΟΥΣ ΣΕΚΙΟΥΡΙΤΑΔΕΣ.
ΟΙ ΚΑΜΕΡΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΓΗΠΕΔΑ, ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΤΙΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ
Το νέο αυτό μέτρο λοιπόν υποχρεώνει όλους τους οπαδούς και τους ποδοσφαιρόφιλους να φακελωθούν εντελώς μέσω αυτής της κάρτας η ύπαρξη της οποίας προϋποθέτει τη καταχώρηση πολλών προσωπικών δεδομένων.
Άντε σε λίγο και μικροτσίπ εμφυτευμένο κάπου στο σώμα μας!!
Το ωραίο είναι ότι ως γνωστόν κάτι τέτοιο «μαγειρεύεται» και στην Ελλάδα και το οποίο χαρακτηρίζει τον οπαδό ως πελάτη………
Μια παρόμοια κατάσταση βιώνουν και οι οπαδοί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Οι κάμερες είναι πανταχού παρόντες και στα (περισσότερα) γήπεδα πια, οι μπάτσοι αυξάνονται και γίνονται πιο επιθετικοί και προκλητικοί, οι τιμές των εισιτηρίων αυξάνονται για να αποτρέψουν μεγάλο αριθμό του κοινωνικού συνόλου να προσέρχεται στα γήπεδα (αλλά και για να πλουτίζουν κάτι λαμόγια κεφαλαιοκράτες που έχουν κάνει το ποδόσφαιρο εμπόριο σαν τα μούτρα τους). Η δίωξη αυτή γιγαντώνεται με την εφαρμογή του νέου αθλητικού τρομο-νόμου, αυτού του χουντικού, φασιστικού τερατουργήματος ο οποίος επιβάλλει μη αναστάλσιμες και εξαγοράσιμες ποινές φυλάκισης ακόμη και για λόγους ηλίθιους εντελώς όπως η ρίψη πλαστικών μπουκαλιών ή το άναμμα καπνογόνων.
Και όλα αυτά τη στιγμή που η κρατική καταστολή σκοτώνει, βασανίζει, κάνει πογκρόμ σε μετανάστες, ξεβρακώνει κόσμο στα πεζοδρόμια ενώ τα ποσοστά ανεργίας αυξάνονται και ο κόσμος είναι βουτηγμένος στα χρέη.
ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥΣ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥΣ, ΣΤΙΣ ΟΠΑΔΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ, ΣΤΗ ΜΠΑΤΣΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΦΟΥΣΚΩΤΟΥΣ ΣΕΚΙΟΥΡΙΤΑΔΕΣ.
ΟΙ ΚΑΜΕΡΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΓΗΠΕΔΑ, ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΤΙΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ
ΚΑΡΤΑ ΟΠΑΔΟΥ!!!!!
Στις 14 Νοεμβρίου στη Ρώμη περίπου 4 με 5 χιλιάδες οπαδοί από διαφορετικές ομάδες της Ιταλίας πραγματοποίησαν πορεία στο κέντρο της πόλης διαμαρτυρόμενοι για το νέο αντισυνταγματικό μέτρο της ιταλικής κυβέρνησης που ακούει στο όνομα κάρτα οπαδού. Η ιταλική κυβέρνηση θέλει να θεσπίσει αυτό το νέο μέτρο προκειμένου να πατάξει τη βία στα γήπεδα φακελώνοντας έτσι όλους τους οπαδούς. Το ερώτημα είναι βέβαια τη βία των εξουσιαστών και των μπάτσων ποιος θα τη πατάξει; Τη βία που ασκούν στις τσέπες μας, τη βία που ασκούν στους μετανάστες, τη βία που ασκούν σε οποιονδήποτε δε συμπορεύεται μαζί τους και τέλος τη βία που ασκούν στους οπαδούς (πριν λίγο διαβάσαμε κάπου στο διαδίκτυο ότι στο παιχνίδι της Γ Εθνικής μεταξύ του Πυρσού Γρεβενών και της Βέροιας έγιναν πολλές συλλήψεις οπαδών από τους οποίους οι περισσότεροι ήταν πολύ νεαρής ηλικίας!!).Το νέο αυτό μέτρο λοιπόν υποχρεώνει όλους τους οπαδούς και τους ποδοσφαιρόφιλους να φακελωθούν εντελώς μέσω αυτής της κάρτας η ύπαρξη της οποίας προϋποθέτει τη καταχώρηση πολλών προσωπικών δεδομένων.
Άντε σε λίγο και μικροτσίπ εμφυτευμένο κάπου στο σώμα μας!!
Το ωραίο είναι ότι ως γνωστόν κάτι τέτοιο «μαγειρεύεται» και στην Ελλάδα και το οποίο χαρακτηρίζει τον οπαδό ως πελάτη………
Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009
REGGAE-DUB NIGHT FOR A WORLD FULL OF COLORS AND NO BORDERS
Στις 2 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε με απόλυτη επιτυχία το αυτοοργανωμένο party των εκπομπών της Ραδιουργίας FM One World-One Race και Αυτόνομης Ζώνης. Το όλο σκηνικό στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία παρόλα τα λιγοστά προβλήματα που λύθηκαν αμέσως χάρη στη καλή διάθεση και το καλό κλίμα που επικρατούσε στο χώρο. Το party το οποίο ξεκίνησε στις 21.30 και διήρκησε μέχρι τις 02.00 περίπου ήταν χωρισμένο σε τρεις μουσικές θεμάτικες ενότητες(dub reggae, e-dub και dubstep). Τα περίπου 100 άτομα που
πέρασαν από το party διασκέδασαν, χόρεψαν και ξεσάλωσαν στο χώρο του πανεπιστημίου στο Αγρίνιο.Εκτός των dj sets υπήρχε προτζέκτορας που πρόβαλλε μουσικά και όχι μόνο βίντεο όπως και πάγκους με έντυπο υλικό αλλά και αυτοοργανωμένη κάβα. Τα έσοδα από τη φάση δόθηκαν για την οικονομική ενίσχυση τόσο του Αυτοοργανωμένου Κοινωνικού ραδιοφώνου Ραδιουργία FM όσο και για την οικονομική ενίσχυση των μέχρι πρόσφατα έγκλειστων προσφύγων στο Α.Τ Αγρινίου μετά το βίαιο διωγμό τους από το καταυλισμό της Πάτρας.
πέρασαν από το party διασκέδασαν, χόρεψαν και ξεσάλωσαν στο χώρο του πανεπιστημίου στο Αγρίνιο.Εκτός των dj sets υπήρχε προτζέκτορας που πρόβαλλε μουσικά και όχι μόνο βίντεο όπως και πάγκους με έντυπο υλικό αλλά και αυτοοργανωμένη κάβα. Τα έσοδα από τη φάση δόθηκαν για την οικονομική ενίσχυση τόσο του Αυτοοργανωμένου Κοινωνικού ραδιοφώνου Ραδιουργία FM όσο και για την οικονομική ενίσχυση των μέχρι πρόσφατα έγκλειστων προσφύγων στο Α.Τ Αγρινίου μετά το βίαιο διωγμό τους από το καταυλισμό της Πάτρας.
Το έντυπο και το παρεάκι της Αυτόνομης Ζώνης βρήκε τώρα τη δική του ραδιοφωνική φωνή μέσα από τη συχνότητα του Αυτοοργανωμένου κοινωνικού ραδιοφώνου Ραδιουργία FM (radiourgia.squat.gr) στα 88.0 Mhz στα Fm κάθε Τρίτη και ώρα 20.00-21.00
Ετικέτες
εκδηλωσεις-parties (Α.Ζ),
Ραδιουργία FM,
τευχος2
Editorial
Editorial
Η Αυτόνομη Ζώνη είναι ένα έντυπο δρόμου τοπικού κυρίως χαρακτήρα που εκδίδεται μη περιοδικά στο Αγρίνιο, διανέμεται από χέρι σε χέρι & δεν έχει αντίτιμο.
Σκοπός του εντύπου είναι η αυτοοργάνωση των οπαδών της τοπικής ομάδας της πόλης μας (αλλά & των οπαδών από τη πόλη μας που επέλεξαν να υποστηρίζουν άλλες ομάδες) μακριά τόσο από τα καλούπια που έχουν σμιλέψει οι ΠΑΕ, οι αθλητικοί φορείς & άρχοντες με τους νόμους τους & το μοντέρνο ποδόσφαιρο (που αποτελεί δημιούργημα όλων των προηγούμενων) όσο & από τις άνευ λόγου & αιτίας καφρίλες & ψευτό-τσαμπουκάδες μεταξύ των οπαδών. Βασική προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η επίτευξη ενός κλίματος αλληλεγγύης αλλά & αλληλοσεβασμού μεταξύ των οπαδών. Επειδή όμως το αγαπημένο μας ποδόσφαιρο δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση αυτοσκοπό στη ζωή μας θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια ανέντακτη πολιτικό/κοινωνική κατεύθυνση αλλά & μια μουσικό/πολιτιστική χροιά σε αυτό το νέο εντυπάκι.
Το εντυπάκι αυτό αντικατοπτρίζει τις απόψεις και τις γνώμες μόνο της παρέας που το δημιουργεί και όχι απαραίτητα και των οργανωμένων συνδέσμων οπαδών του Παναιτωλικού αν και πάρα πολλά μέλη της παρέας μας είναι ταυτόχρονα και μέλη δυο οπαδικών συνδέσμων της αγαπημένης ομάδας μας.
Όλο αυτό το διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ των δυο τευχών συνέβηκαν αρκετά αξιοσημείωτα πράγματα και συμβάντα: Η αγαπημένη μας ομάδα δεν έκανε και το ιδανικότερο ξεκίνημα (η γνωστή πια αρρώστια των εκτός έδρας) ο κόσμος της όμως ήταν και είναι παντού παρών, οι αντιδράσεις των οπαδών της μικρής κερκίδας του γηπέδου μας για τη μεταφορά τόσο των φιλοξενούμενων οπαδών (σε ειδικά διαμορφωμένο κλουβί ασφαλείας) όσο και των δυνάμεων καταστολής στη συγκεκριμένη κερκίδα που ανέκαθεν συγκέντρωνε το πιο σκληροπυρηνικό μέρος των οπαδών του Παναιτωλικού, η καταστολή στα εγχώρια και όχι μόνο γήπεδα συνεχίζει και ποινικοποιεί τους οπαδούς τις περισσότερες φορές με εντελώς γελοίες κατηγορίες, η Αυτόνομη Ζώνη βρίσκει τη φωνή της στα ερτζιανά και αυτό θα γινόταν μόνο μέσα από την αυτοοργανωμένη φωλιά της Ραδιουργίας FM ,η Αυτόνομη Ζώνη σε συνεργασία με την εκπομπή One World One Race της Ραδιουργίας FM κάνουν παρτυ στο Πανεπιστήμιο του Αγρινίου με σκοπό την οικονομική ενίσχυση τόσο του ραδιοσταθμού όσο και των έγκλειστων στο Α.Τ Αγρινίου προσφύγων, ενώ συλλογικότητες διοργανώνουν ανοιχτή συζήτηση στο Εντευκτήριο τρένου όπως και συγκέντρωση στη πλατεία Παναγοπούλου με κεντρικό θέμα το ρατσισμό, τη ξενοφοβία και την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες ενώ η αγαπημένη όλων μας St. Pauli επικράτησε με 0-2 της Hansa Rostock με τους πολλούς ακροδεξιούς οπαδούς μέσα στο άνδρο τους..
Υ.Γ1:Πανό, καπέλα και μπλουζάκια με ύποπτο περιεχόμενο είναι ανεπιθύμητα στις κερκίδες μας, εντός και εκτός…
Υ.Γ2:Τα απειροελάχιστα φασιστικά και μισάνθρωπα ανθρωπάρια τα οποία η τοπική κοινωνία του Αγρινίου έχει περιθωριοποιήσει ενίοτε βγαίνουν από τα λαγούμια τους για να πάρουν φωτογραφίες από γωνίες ή μέσα από αυτοκίνητα έτσι ώστε να παραμένουν αθέατα κατά τη διάρκεια εκδηλώσεων ή για να πετάξουν τα γνωστά για το εμετικό περιεχόμενο τους τρικάκια τις πιο απίθανες ώρες….
Υ.Γ3:Το τεύχος αυτό είναι αφιερωμένο στον Κλικ. Καλό ταξίδι φίλε..
Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009
the dub-reggae corner(by One World,One Race) The Bush Chemists
Μέσα από το dub reggae corner θα ασχοληθούμε λιγάκι με κάποια projects και τραγουδοποιούς της dub-reggae φάσης που τόσο αγαπάμε. Η αρχή έγινε στο 1ο τεύχος της Αυτόνομης Ζώνης με τους Άγγλους The Vibronics και θα συνεχιστεί με τους επίσης Άγγλους The Bush Chemists. Οι The Bush Chemists λοιπόν είναι ένα e-dub project από το λούμπεν Hackney του Ανατολικού Λονδίνου. Ξεκίνησαν το μουσικό παρεάκι τους το 1994 αλλά ήταν το 1996 που έκαναν τη 1η τους ολοκληρωμένη full album μουσική τους απόπειρα. Το project αποτελείται από τον Dougie Wardrop που είναι και ο πρωτεργάτης του project αλλά η μουσική αυτή dub κολλεκτίβα ή αλλιώς το διευρυμένο παρεάκι των The Bush Chemists συμπεριλαμβάνει όλα αυτά τα χρόνια και πολλούς άλλους όπως τους Paul Davey, Chazbo, King General, Culture Freeman,Kenny Knots, Johna Dan κτλ. Ο Dougie Wardrop αρχικά δραστηριοποιούνταν στους Centry κάπου στα τέλη των 80s (εκείνη τη περίοδο έβαλε μπρος και το δικό του ανεξάρτητο label και studio Conscious Sounds) αλλά με τη διάλυση τους δημιούργησε τους The Bush Chemists. O Dougie Wardrop μέσα από το studio του ηχογράφησε τα περισσότερα albums των The Bush Chemists αλλά και πολλών άλλων projects (ως παραγωγός ή συμπαραγωγός) όπως East meets West, Hydroponics, The Dub Specialists κτλ. Η βασική δισκογραφία τους είναι η εξής:
- Strictly Dubwise 1994
- Dub Convention (split μαζί με τους Dub Organiser) 1996
- Dub Outernational 1996
- Light up your spliff 1996
- Money run things 1996
- Dubz from zion valley 1997
- Conqueror 1998
- Light up your chalice 1999
- Dub Fire Blazing 2001
- Raw Raw Dub 2005
- Broke again 2009
Τέλος έχουν κυκλοφορήσει και πάρα πολλά 7ιντσα, 10ιντσα και έχουν συμμετάσχει και σε πολλές συλλογές.
Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΤ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Μετά τη βίαιη εκκένωση του καταυλισμού των μεταναστών της Πάτρας και τον εμπρησμό στη συνέχεια, 23 Σομαλοί και Αφγανοί μετανάστες που διέμεναν σε αυτόν, μεταφέρθηκαν στα κρατητήρια του Α.Τ. Αγρινίου . Οι 16 από αυτούς τους μετανάστες εξακολουθούν να κρατούνται μετά από δύο μήνες στοιβαγμένοι σε ένα χώρο που κανονικά λειτουργεί ως χώρος προσωρινής κράτησης, χωρίς φυσικό αερισμό και φωτισμό, άγνωστο για πόσο χρονικό ακόμα διάστημα. Στις 11 και 12 Αυγούστου 8 από αυτούς μεταφέρθηκαν στο Γ. Νοσοκομείο Αγρινίου με συμπτώματα αφυδάτωσης, εμφανώς καταβεβλημένοι από τις συνθήκες κράτησης.
Προερχόμενοι και αυτοί, όπως χιλιάδες άλλοι, από χώρες που βρίσκονται σε εμπόλεμο καθεστώς, αναγκάστηκαν να ξεκινήσουν το ταξίδι προς το δυτικό για αυτούς «παράδεισο». Προς τις χώρες του δυτικού καπιταλισμού που έχουν χτίσει την ευδαιμονία τους στη λεηλασία των χωρών της Ασίας και της Αφρικής και που ευθύνονται για το ξεριζωμό ολόκληρων πληθυσμών με τους στρατιωτικούς και οικονομικούς πολέμους τους.
Στα σύνορα της Ευρώπης ορθώνεται ένα φρούριο και οι μετανάστες έρμαια των δουλεμπόρων ρισκάρουν τη ζωή τους όταν περνούν ναρκοθετημένες περιοχές, αντικρίζουν τις συνοριακές περιπόλους, βυθίζονται τα σκάφη με τα οποία ταξιδεύουν. Και ο κατάλογος συνεχίζει μακρύς. Συλλήψεις, απελάσεις, παράνομες πολύμηνες κρατήσεις, βασανιστήρια, στρατόπεδα συγκέντρωσης, εξευτελισμοί , απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Και αν τελικά καταφέρουν να φτάσουν στο προορισμό τους έχουν να αντιμετωπίσουν το κρατικό και θεσμικό ρατσισμό, αστυνομική βία, το κυνήγι μιας ροζ κάρτας στις ουρές της Π. Ράλλη (με 3 νεκρούς μετανάστες τον προηγούμενο χειμώνα), τις επιχειρήσεις σκούπας. Αλλά και του ξεζούμισμά τους από τα ντόπια ανά την επικράτεια αφεντικά είτε στα φραουλοχώραφα της Ηλείας είτε πριν κάποια χρόνια στα καπνοχώραφα της περιοχής του Αγρινίου. Ο ρατσισμός αυτός, θεσμιμένος και διάχυτος, δεν εφαρμόζεται μόνο σε μετανάστες και μετανάστριες, αλλά και σε καθένα και καθεμία που μπορεί να θεωρηθεί «μιαρό στοιχείο», όπως συμβαίνει για παράδειγμα στην Λευκάδα στην περίπτωση των Ρομά.(τσιγγάνων) που τους έχουν αναγκάσει να μένουν σε ένα σκουπιδότοπο και που δέχονται συνεχώς ταπεινώσεις, εξευτελισμούς και ξυλοδαρμούς.
Τους τελευταίους μήνες το ελληνικό κράτος έχει εξαπολύσει ένα πογκρόμ εναντίων των μεταναστών σε όλη την επικράτεια συλλαμβάνοντας, φυλακίζοντας, απελαύνοντας. Έχει στο πλευρό του για άλλη μια φορά τα ΜΜΕ, που εμφανίζουν τους μετανάστες ως πλεονάζων πληθυσμό εν μέσω κρίσης και καλλιεργούν ένα ξενοφοβικό κλίμα, και τη πλειοψηφία των κομμάτων με το ακροδεξιό ΛΑΟΣ να δίνει κατευθυντήριες γραμμές δράσης. Όλοι συμπορεύονται για να αποσπαστεί η απαραίτητη κοινωνική συναίνεση για αυτό που θα ακολουθήσει.. Και τι είναι αυτό; Επιχειρήσεις σκούπα στα μεγάλα αστικά κέντρα όπου υπάρχει μεγάλος αριθμός μεταναστών, εκκενώσεις κτιρίων που βρίσκουν καταφύγιο, εκκένωση του καταυλισμού της Πάτρας, φυλακίσεις σε ΑΤ σε όλη τη χώρα.
Επιπλέον εξαγγέλλονται νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών σε Αττική και Β. Ελλάδα, πραγματοποιείται τροποποίηση της νομικής διαδικασίας απόκτησης ασύλου ώστε να γίνει ακόμη πιο δύσκολη η απόκτηση έστω και μιας προσωρινής «νομιμότητας» για τους μετανάστες, και ενισχύονται ακόμα περισσότερο τα σύνορα μέσω της frontex, της ευρωπαϊκής συνοριακής υπηρεσίας.
Οι μετανάστες βρισκόμενοι στη τελευταία βαθμίδα της κοινωνικής ιεραρχίας δέχονται μια πρωτοφανή καταστολή και δίωξη. Αν και αποτελούνται από ένα ετερόκλητο πλήθος ανθρώπων με διαφορετική γλώσσα, κουλτούρα και κατά κύριο λόγω φοβισμένοι, σε αρκετές περιπτώσεις το τελευταίο καιρό έχουν αναπτύξει αντιστάσεις. Πραγματοποιούν εξεγέρσεις όπως στη Παγανή της Λέσβου απεργίες πείνας όπως στο κέντρο κράτησης του αεροδρομίου Ε. Βενιζέλος. Η αλληλεγγύη σε κάθε μετανάστη, μετανάστρια και πρόσφυγα από τη μεριά μας είναι δεδομένη και πηγάζει από το γεγονός πως οι μηχανισμοί, οι συνθήκες και οι αιτίες που οδηγούν στην υποταγή σε μια αβίωτη ζωή είναι ίδιοι και για τους «ντόπιους» και για τους «ξένους» εργάτες, με τη διαφορά ότι στους δεύτερους εκφράζεται με τον πιο ειδεχθή τρόπο. Μια αλληλεγγύη που ξεπερνά τους πλαστούς εθνικούς διαχωρισμούς και ανοίγει μέτωπα με κάθε είδος ρατσισμού από όπου και αν αυτός πηγάζει ή προέρχεται. Αυτή η αλληλεγγύη, που εκφράζεται διάχυτα και δεν γυρεύει πολιτικά ανταλλάγματα και ψήφους, είναι που θα κάνει την συνομοταξία των αφεντικών και των λακέδων τους να τρέμει.
Συνέλευση αναρχικών, αντιεξουσιαστών –τριών και αλληλέγγυων Αγρινίου
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ- ΠΟΡΕΙΑ
ΣΑΒΒΑΤΟ 17/10 ΩΡΑ 11:30 ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΡΙΒΑΝΙΟΥ
Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009
Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009
Reggae-Dub night
Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009
εκδήλωση / συζήτηση
Λίγα λόγια για το φαινόμενο της μετανάστευσης
Η μετανάστευση οργανωμένη ή όχι, δεν αποτελεί μια καινούρια πτυχή στην ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών αλλά ένα φαινόμενο που τα ίχνη του χάνονται στο βάθος του χρόνου. Η πραγματικότητα όσον αφορά την Ελλάδα είναι ότι τα τελευταία χρόνια δέχεται ένα μεγάλο αριθμό μεταναστών, γεγονός που οφείλεται κυρίως στη γεωγραφική της θέση που την έχει καταστήσει πύλη εισόδου για τους πληθυσμούς που μετακινούνται από Ασία με απώτερο σκοπό να περάσουν στις βορειότερες χώρες της Ευρώπης
Κατά τη δεκαετία του ΄90 η Ελλάδα δέχεται το πρώτο μεγάλο κύμα μεταναστών κυρίως από βαλκανικές χώρες με τους αλβανούς να αποτελούν το μεγαλύτερο πληθυσμιακά κομμάτι. Το ελληνικό κράτος εμφανίζεται χωρίς ίχνος μεταναστευτικής πολιτικής, γεγονός που δεν το εμπόδισε να χρησιμοποιήσει – εκμεταλλευτεί τους μετανάστες αποκομίζοντας πολλά οφέλη. Στην εργασία αυτών των μεταναστών στηρίχθηκε η ανάκαμψη της οικονομίας τόσο στα μεγάλα αστικά κέντρα όσο και στη περιφέρεια ( τα περισσότερα έργα που πραγματοποιηθήκαν για την ολυμπιάδα του 2004 αλλά και η αγροτική οικονομία στηρίχθηκε στην εργασία των μεταναστών).
Και αυτά που αντιμετώπισαν οι μετανάστες δεν ήταν παρά η εκμετάλλευση, η μαύρη εργασία, τα εξευτελιστικά μεροκάματα, ο ρατσισμός και η εγκληματοποιησή τους από τα μμε, οι επιχειρήσεις σκούπα από την αστυνομία και οι απελάσεις και φυσικά το να μην έχουν κανένα δικαίωμα για αρκετά χρόνια. Κομμάτι από αυτό το κύμα μεταναστών μπορούμε να πούμε πως έχει ενταχθεί και ενσωματωθεί στο κοινωνικό σύνολο «απολαμβάνοντας» τα ελάχιστα δικαιώματα ως πολίτες αυτής της χώρας μετά από τους μεταναστευτικούς νόμους που ψηφίστηκαν από το ‘98 και έπειτα. Νόμοι που στην ουσία επιδιώκουν να ελέγχουν το κομμάτι αυτών των μεταναστών παρέχοντας ψίχουλα και εισάγοντας το διαχωρισμό μεταξύ αυτών που θα καταφέρουν να αποκτήσουν τα απαραίτητα έγγραφα και σε αυτούς που θα μείνουν χωρίς χαρτιά.
Η κατάσταση σήμερα
Από το 2000 και μετά το δεύτερο κύμα μεταναστών που καταφθάνει στην Ελλάδα προέρχεται κυρίως από χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Αποτελούν αυτούς που αποκαλούνται «χωρίς χαρτιά» αυτούς που δέχονται πλέον τη μεγαλύτερη ταξική / εθνική /σεξιστική καταπίεση και το θεσμισμένο και διάχυτο κοινωνικό ρατσισμό. Όσοι επιλέγουν να φύγουν από τις χώρες τους, δεν φεύγουν παρά επειδή αυτές έχουν καταστεί αντικείμενο εκμετάλλευσης και λεηλασίας από τα δυτικά κράτη και τις πολυεθνικές που εδρεύουν σε αυτά. Οι πόλεμοι σε Αφγανιστάν και Ιράκ ή οι «αντι-τρομοκρατικές επιχειρήσεις» όπως η εξουσία τις ονομάζει, έχουν δημιουργήσει μεγάλα ρεύματα φυγής από αυτές τις χώρες προς τις δυτικές καπιταλιστικές. Αλλά και η εξαθλίωση που επικρατεί σε αυτές τις χώρες , καθώς και η περιβαλλοντική καταστροφή -παράγωγο της εγκληματικής διαχείρισης της φύσης από τον καπιταλισμό -, δυναμώνουν ακόμα περισσότερο τα ανθρώπινα αυτά ρεύματα. Οι κάτοικοι αυτών των χωρών βιώνουν εμφύλιους πολέμους και καταστροφές. Αρκεί να αναφέρουμε πως 42 εκατομμύρια άνθρωποι μετακινήθηκαν μόνο το 2008 λόγω επεκτατικών πολέμων και εμφύλιων συρράξεων, χρεοκοπημένων οικονομιών, απολυταρχικών καθεστώτων…
Γιατί λοιπόν να μένουν οι κάτοικοι της περιφέρειας εκεί που μόνο φτώχια και θάνατος τους περιμένουν; Διότι όποιος λέει για τους μετανάστες «να φύγουν» πρέπει να λέει και πού να πάνε.
Η αντιμεταναστευτική πολιτική και ο θεσμικός ρατσισμός
Τους τελευταίους μήνες η παράνομη μετανάστευση έχει αναχθεί ως ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που πρέπει μα αντιμετωπίσει το ελληνικό κράτος που εξαπολύει ένα πρωτοφανές πογκρόμ σε όλη την επικράτεια. Πλέον η παράνομη μετανάστευση δεν καταπολεμάτε μόνο με τις γνωστές μεθόδους στα χερσαία και υδάτινα σύνορα (δολοφονίες στα σύνορα και απελάσεις) αλλά και στο εσωτερικό των μεγάλων πόλεων. Καθημερινές επιχειρήσεις σκούπα, εκκενώσεις κτηρίων που βρίσκουν καταφύγιο οι μετανάστες (εφετείο), εκκένωση και εμπρησμός του καταυλισμού στη Πάτρα, αλλά και επιθέσεις σε μετανάστες από ακροδεξιά στοιχεία με την συγκάλυψη της ονομασίας «επιτροπές κατοίκων» ( Αγ. Παντελεήμονας, πλ. Αττικής). Τα γεμάτα στρατόπεδα συγκέντρωσης και η εξαγγελία για τη δημιουργία καινούριων δείχνουν τη στάση μηδενικής ανοχής που έχει αποφασίσει να κρατήσει το ελληνικό κράτος.
Μέσα σε αυτό το αντιμεταναστευτικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί, το ελληνικό κράτος θεσπίζει ακόμη πιο σκληρές πολιτικές όσον αφορά τους μετανάστες. Η πολιτική που ακολουθεί το ελληνικό κράτος συμβαδίζει απόλυτα με την πολιτική της ΕΕ. Η Ευρώπη φρούριο θωρακίζει ακόμη περισσότερο τα σύνορά της απέναντι στους μετανάστες. Ούτως ή άλλως ένα γνώρισμα της παγκοσμιοποίησης είναι η λήψη αποφάσεων από πολλές χώρες συντονισμένα. Πλέον, για τα κρίσιμα ζητήματα διεθνούς φύσεως δεν αποφασίζει μεμονωμένα η Ελλάδα ουσιαστικά συναινεί και αφομοιώνει νομοθετικά κοινοτικές Οδηγίες & Κανονισμούς – υλοποιώντας τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει σε διεθνές επίπεδο. Ουσιαστικά όταν τα κόμματα και δημοσιογραφικά τους φερέφωνα ωρύονται για την επίλυση των «προβλημάτων που δημιουργούν οι μετανάστες» αποδεικνύεται ξανά ότι το εν λόγω θέμα χρησιμοποιείται για λόγους εσωτερικής προπαγάνδας.
Η προσφυγιά και η μετανάστευση στα δυτικά μμε παρουσιάζεται ως «πρόβλημα». Αλλά δεν αναφέρεται ποτέ ως αποτέλεσμα. Διότι αν αντιμετωπιστεί ως αποτέλεσμα, θα πρέπει να αναφερθούν και τα αίτια…
Η Ελλάδα ζητά και τελικά φαίνεται πως η συμβολή της ΕΕ στη φύλαξη των συνόρων είναι δεδομένη. Η frontex (υπηρεσία για τον έλεγχο των συνόρων) αναβαθμίζεται και ενισχύεται θεσμικά και εξοπλιστικά. Ακόμη προωθείται η πρακτική των απελάσεων παρακάμπτοντας νομικές διαδικασίες (δυνατότητα 18μηνης φυλάκισης, απελάσεις παιδιών και ηλικιωμένων). Η συμφωνία μεταξύ Ιταλίας και Λιβύης -η συμφωνία αυτή επιτρέπει στην Ιταλία να στέλνει πίσω τους μετανάστες που φεύγουν από τις ακτές της Λιβύης και να τους συλλαμβάνει πριν φθάσουν στις ιταλικές ακτές-, αλλά και η θέληση της Ελλάδας για ανάλογη συμφωνία με τη Τουρκία δείχνει τη προσπάθεια της ΕΕ το κύμα των μεταναστών να ανακόπτεται έξω από τα σύνορα της.
Διάχυτος κοινωνικός ρατσισμός
Θεσμικός ρατσισμός συμπληρώνεται από τον διάχυτο, ο οποίος συντονίζεται με την κίνηση του κοινωνικού σώματος. Οι ταγοί του ρατσισμού, στηρίζουν τα κατάπτυστα ιδεολογήματά τους κυρίως πίσω από δύο επιχειρήματα. Το πρώτο λέει πως «οι μετανάστες μας παίρνουν τις δουλείες και ρίχνουν τα μεροκάματα». Η ανεδαφικότητα του επιχειρήματος έγκειται στο γεγονός πως, αν και οι δουλειές δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, οι μετανάστες καταπιάνονται με εργασίες κοινωνικά απαξιωμένες που κανένας έλληνας μέχρι πρότινος δεν καταδέχονταν να ασχοληθεί. Όσο για τα μεροκάματα αποκλειστική ευθύνη έχουν τα αφεντικά και οι εκβιαστικοί τους ελιγμοί. Το δεύτερο ισχυρίζεται πως «η αύξηση εγκληματικότητα οφείλεται στους μετανάστες». Στατιστικά, πουθενά δεν έχει συνδεθεί η εγκληματικότητα με το φαινόμενο της μετανάστευσης. Η παραβατικότητα, μικρή ή μεγάλη, συνδέεται με τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που επικρατούν σε κάθε χώρα και που σε κύρια βάση ορίζονται από την κεφαλαιοκρατική ελίτ. Και όποιος ξεχνάει ας θυμηθεί ή ας ρωτήσει πως ονόμαζαν τους έλληνες μετανάστες στο εξωτερικό. «Βρωμοέλληνες», «χαρτοκλέφτες», «μαυροκέφαλοι» (γκασταμπάιτερ) ήταν μερικά από τα κοσμητικά τους επίθετα σε Αμερική, Ιταλία και Γερμανία
Οι μετανάστες και παιδία τους αποτελούν βαλβίδα αποσυμπίεσης για τους καταπιεσμένους «εγχώριους» στα σχολεία, τα γιαπιά, στις γειτονιές, στο δρόμο και παντού. Είναι το «υποδεέστερο Άλλο», ότι πρέπει για ασκήσεις μίσους και υπεροχής.
Για τα αφεντικά, οι μετανάστες πέρα από σάκο του μποξ, αποτελούν και μια καλή ευκαιρία για εξέλιξη και ξεζούμισμα με το λιγότερο δυνατό κόστος. Πρόσφατα παραδείγματα, η επίθεση με βιτριόλι στην Κ. Κούνεβα αλλά και η εργατική δολοφονία δύο «τριτοκοσμικών» μεταναστών πριν κάποιες μέρες, που ενώ καθάριζαν τα λύματα αποχετεύσεων στα βόρεια προάστια των Αθηνών έπαθαν ασφυξία από τις αναθυμιάσεις διότι δεν είχαν παρθεί τα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας και τελικά βρήκαν τραγικό θάνατο πνιγμένοι μέσα στα λύματα…
Άραγε, πόσοι «εγχώριοι» θα είχαν αυτή την κατάληξη;
Πίσω από το ρατσισμό, οχυρώνεται η έννοια της ιδιοκτησίας και ο θεσμός της ελληνορθόδοξης οικογένειας. Οχυρώνεται, αλλά και επιτίθεται με εξευτελισμούς, αποκλεισμούς, βασανισμούς, «επιτροπές κατοίκων», στιλέτα και δίκαννα, στην μητρόπολη και την επαρχία, στον Αγ. Παντελεήμονα και την Πάτρα, στη Μανωλάδα, το Αγρίνιο…
Ο διάχυτός ρατσισμός που έρπεται μέσα στις πόλεις, τα χωριά, τους δρόμους, τα χωράφια και τις πλαγιές με την πρώτη αφορμή μετατρέπει και τον πιο φιλήσυχο ιδιοκτήτη σε αδίστακτο και πάνοπλο υπερασπιστή του «ζωτικού χώρου» του.
Φαίνεται πως στη χώρα της φιλοξενίας με τα ωραία μάρμαρα και τις καταγάλανες παραλίες, ο Ξένιος Δίας στην περίπτωση των μεταναστών δείχνει το πιο αμείλικτο και άγριο πρόσωπό του…
Το αδιέξοδο του πολιτικού ασύλου
Πρόκειται για θεσμό που υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια, συνίσταται στο ότι κάποια πρόσωπα αναγκάζονται να φύγουν από τον τόπο τους επειδή διώκονται λόγω των πολιτικών τους ή των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. Αργότερα, με τις διεθνείς συμβάσεις που υπογράφτηκαν από πολλές χώρες στα πλαίσια του ΟΗΕ στην αρχή της δεκαετίας του 1950 διευρύνθηκε ο ορισμός ώστε να περιλάβει κάθε είδους δίωξη – οπότε να χορηγείται άσυλο και για λόγους περισσότερο ανθρωπιστικούς παρά πολιτικούς. Εν μέσω ψυχρού πολέμου βέβαια αυτές οι συμβάσεις αποτέλεσαν και όπλο πολιτικής πίεσης.
Με τα σημερινά δεδομένα, η αναγνώριση κάποιου ως πολιτικού πρόσφυγα και η χορήγηση σε αυτόν πολιτικού ασύλου σημαίνει ότι ένα κράτος αναγνωρίζει ότι υπάρχουν πόλεμοι και θύματα πολέμου, δικτατορία, κατοχή, βασανιστήρια, απάνθρωπες συνθήκες… Επίσης αναγνωρίζει πως υπάρχει λεηλασία, κυρίως των χωρών της Ασίας και της Αφρικής από τα ανεπτυγμένα δυτικά κράτη, τις πολυεθνικές εταιρίες, που εκδιώκουν ή σφαγιάζουν τους γηγενείς πληθυσμούς.
Έτσι ταυτόχρονα καταρρέει και το παραμύθι της παγκοσμιοποίησης ότι δήθεν ο κόσμος είναι ένα «μεγάλο χωρίο» και όπου ο ένας βοηθάει τον άλλο.
Για παράδειγμα:
Πώς να αναγνωρίσει καθεστώς πολιτικού πρόσφυγα το ελληνικό κράτος σε ιρακινούς ή αφγανούς υπηκόους, όταν το ίδιο έχει στρατό στα πλαίσια διεθνούς επέμβασης; Είναι σαν αναγνωρίζει τον εαυτό του ως κατοχική δύναμη.
Πώς να αναγνωρίσει καθεστώς πολιτικού πρόσφυγα σε γεωργιανούς, ότι δηλαδή η Ρωσία συνεχίζει και κατέχει τμήμα του γεωργιανού κράτους και εκδιώκει τους γεωργιανούς υπηκόους από τις περιοχές της Αμπχαζίας και της Οσετίας (διαδικασία «βαλκανιοποίησης»), όταν την ίδια στιγμή υπογράφει συμβάσεις με τη Ρωσία για ενεργειακά και οπλικά θέματα; Το ίδιο συμβαίνει και με την Τσετσενία που επικρατεί ένας διαρκής ακύριχτος πόλεμος.
Πώς να αναγνωρίσει καθεστώς πολιτικού πρόσφυγα σε αφρικανούς, όταν αυτό θα σημαίνει ότι αναγνωρίζει ότι δυτικές πολυεθνικές λεηλατούν σταθερά για δεκαετίες τις χώρες τους;
Εν τέλει, πώς είναι δυνατόν το ελληνικό κράτος να έχει διπλωματικές σχέσεις με ένα κράτος, όταν την ίδια στιγμή αναγνωρίζει στους πολίτες αυτού πολιτικό άσυλο;
Για αυτό με βάση τις νέες ρυθμίσεις, καταργείται ουσιαστικά κάθε έννοια προστασίας των προσφύγων και τροποποιούνται προς το χειρότερο ακόμη και οι σημερινές άθλιες διαδικασίες και πρακτικές χορήγησης ασύλου. Αφού, λοιπόν, η Ελλάδα δεν μπορεί να αγνοήσει την ύπαρξη δεκάδων χιλιάδων προσφύγων που ζουν εντός συνόρων της, θα αναλάβει δράση να τους εξαφανίσει με νομοθετικές ρυθμίσεις.
Έτσι από τις 30 Ιουνίου 2009 δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ) 81, το οποίο τροποποιεί την ρύθμιση σχετικά με τις ελάχιστες προδιαγραφές για τις διαδικασίες με τις οποίες τα κράτη μέλη χορηγούν και ανακαλούν το καθεστώς του πρόσφυγα, με το οποίο η κατάσταση δυσχεραίνει ακόμα πιο πολύ.
Ενδεικτικά η Ελλάδα χορηγούσε πολιτικό άσυλο μόνο στο 0,05% - 1% των αιτήσεων που υποβάλλονται. Το εξευτελιστικό αυτό ποσοστό των εγκρίσεων οφείλοταν κυρίως στις εγκρίσεις της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Προσφύγων, η οποία πλέον καταργείται.
Το ζήτημα της αλληλεγγύης
Η αλληλεγγύη στους μετανάστες και τις μετανάστριες ξεκινάει από την αντίληψη της ενσυναίσθησης, δηλαδή το να καταφέρνει κάποιος να μπαίνει στη θέση του Άλλου. Πως θα φαίνονταν σε κάποιον να βρίσκονταν σε μια χώρα με αδιάκοπο πόλεμο, να φεύγει από αυτή ταξιδεύοντας μέρες και μήνες, αντιμετωπίζοντας πνιγμούς, νάρκες και σφαίρες, για να καταλήξει ετοιμόρροπος σε κάποιο άγνωστο τόπο, έτοιμος να αντιμετωπίσει τη βία του ρατσισμού, των θεσμών, της εκμετάλλευσης και τελικά να βρεθεί ανώνυμος και στοιβαγμένος σε ένα κρατητήριο χωρίς καμιά προοπτική για κάτι καλύτερο; Κανένας μετανάστης και μετανάστρια δεν είχε ονειρευτεί όταν ήταν παιδί να αντιμετωπίζει τα ελληνορθόδοξα μαχαίρια των θλιβερών συμμαχιών παρακρατικών και «αγανακτισμένων πολιτών» στον Αγ. Παντελεήμονα ή να βρεθεί φυλακισμένος με άλλα 20 άτομα στα κρατητήρια του Α.Τ. Αγρινίου.
Η αλληλοβοήθεια, ως κομμάτι της έμπρακτης και διάχυτης αλληλεγγύης, ενδυναμώνεται και μετουσιώνεται σε πολιτική πράξη όταν δεν μένει στην διαπροσωπική σχέση και τις προσωπικές ευαισθησίες, αλλά όταν σβήνει τις διαχωριστικές γραμμές και επιλέγει να συναντιέται με τον «ξένο» συνειδητά με όρους εμπιστοσύνης. Η αλληλοβοήθεια αυτή δεν μπορεί να συσχετιστεί σε καμιά περίπτωση με την φιλανθρωπική «ανιδιοτέλεια» των «μεγαλόψυχων» ουραγών, που από την μία ελεημονούν και από την άλλη εκμεταλλεύονται στην καθημερινότητά τους μετανάστες αλλά και συμβάλουν με την στάση ή την θέση τους στην συστηματική λεηλασία ολόκληρου του τρίτου κόσμου.
Η αλληλεγγύη, ξεπερνά τους πλαστούς εθνικούς και θρησκευτικούς διαχωρισμούς και τις προκαταλήψεις, αποτελεί μια βαθμίδα προς συνεύρεση και σύμπραξη και πηγάζει από το γεγονός πως οι μηχανισμοί, οι συνθήκες και οι αιτίες που οδηγούν στην υποταγή σε μια αβίωτη ζωή είναι ίδιοι και για τους «ντόπιους» και για τους «ξένους» καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους, με τη διαφορά ότι στους δεύτερους εκφράζεται με τον πιο ειδεχθή τρόπο.
Μια αλληλεγγύη, που εκφράζεται διάχυτα και δεν γυρεύει πολιτικά ανταλλάγματα και ψήφους, που αποτελεί συνιστώσα του αγώνα των μεταναστών για αξιοπρέπεια και χειραφέτηση και ανοίγει μέτωπα με κάθε είδος ρατσισμού από όπου και αν αυτός πηγάζει ή προέρχεται.
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Συνέλευση αναρχικών, αντιεξουσιαστών –τριών αλληλέγγυων Αγρινίου
Ετικέτες
αναδημοσιεύσεις,
εκδηλωσεις-parties
Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009
Δράσεις για τους 23 πρόσφυγες
Οι 23 πρόσφυγες που κρατουνται στο Α.Τ. Αγρινίου
δεν είναι μόνοι τους
Εδώ και ένα μήνα, μετά τη βίαιη εκκένωση και τον εμπρησμό στη συνέχεια του καταυλισμού των μεταναστών της Πάτρας, 23 Σομαλοί και Αφγανοί μετανάστες που διέμεναν σε αυτόν, μεταφέρθηκαν και κρατούνται στα κρατητήρια του Α.Τ. Αγρινίου παράνομα. Οι 23 μετανάστες στοιβάζονται σε ένα χώρο που κανονικά λειτουργεί ως χώρος προσωρινής κράτησης, χωρίς φυσικό αερισμό και φωτισμό, άγνωστο για πόσο χρονικό ακόμα διάστημα. Στις 11/12 Αυγούστου 8 από αυτούς μεταφέρθηκαν στο Γ. Νοσοκομείο Αγρινίου με συμπτώματα αφυδάτωσης, εμφανώς καταβεβλημένοι από τις συνθήκες κράτησης.
Προερχόμενοι και αυτοί, όπως χιλιάδες άλλοι, από χώρες που βρίσκονται σε εμπόλεμο καθεστώς, αναγκάστηκαν να ξεκινήσουν το ταξίδι προς το δυτικό για αυτούς «παράδεισο». Προς τις χώρες του δυτικού καπιταλισμού που έχουν χτίσει την ευδαιμονία τους στη λεηλασία των χωρών της Ασίας και της Αφρικής και που ευθύνονται για το ξεριζωμό ολόκληρων πληθυσμών με τους στρατιωτικούς και οικονομικούς πολέμους τους.
Στα σύνορα της Ευρώπης ορθώνεται ένα φρούριο και οι μετανάστες έρμαια των δουλεμπόρων ρισκάρουν τη ζωή τους όταν περνούν ναρκοθετημένες περιοχές, αντικρίζουν τις συνοριακές περιπόλους, βυθίζονται τα σκάφη με τα οποία ταξιδεύουν. Και ο κατάλογος συνεχίζει μακρύς. Συλλήψεις, επανοπροωθήσεις, παράνομες πολύμηνες κρατήσεις, βασανιστήρια, στρατόπεδα συγκέντρωσης, εξευτελισμοί , απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Και αν τελικά καταφέρουν να φτάσουν στο προορισμό τους έχουν να αντιμετωπίσουν το κρατικό και θεσμικό ρατσισμό, αστυνομική βία, το κυνήγι μιας ροζ κάρτας στις ουρές της Π. Ράλλη (με 3 νεκρούς μετανάστες τον προηγούμενο χειμώνα), τις επιχειρήσεις σκούπας. Αλλά και του ξεζούμισμά τους από τα ντόπια ανά την επικράτεια αφεντικά είτε στα φραουλοχώραφα της Ηλείας είτε πριν κάποια χρόνια στα καπνοχώραφα της περιοχής του Αγρινίου. Ο ρατσισμός αυτός, θεσμιμένος και διάχυτος, δεν εφαρμόζεται μόνο σε μετανάστες και μετανάστριες, αλλά και σε καθένα και καθεμία που μπορεί να θεωρηθεί «μιαρό στοιχείο», όπως συμβαίνει για παράδειγμα στην Λευκάδα στην περίπτωση των Ρομά.(τσιγγάνων) που τους έχουν αναγκάσει να μένουν σε ένα σκουπιδότοπο και που δέχονται συνεχώς ταπεινώσεις, εξευτελισμούς και ξυλοδαρμούς.
Τους τελευταίους 3 μήνες το ελληνικό κράτος έχει εξαπολύσει ένα πογκρόμ εναντίων των μεταναστών σε όλη την επικράτεια συλλαμβάνοντας, φυλακίζοντας, απελαύνοντας. Έχει στο πλευρό του για άλλη μια φορά τα ΜΜΕ, που εμφανίζουν τους μετανάστες ως πλεονάζων πληθυσμό εν μέσω κρίσης και καλλιεργούν ένα ξενοφοβικό κλίμα, και τη πλειοψηφία των κομμάτων με το ακροδεξιό ΛΑΟΣ να δίνει κατευθυντήριες γραμμές δράσης. Όλοι συμπορεύονται για να αποσπαστεί η απαραίτητη κοινωνική συναίνεση για αυτό που θα ακολουθήσει.. Και τι είναι αυτό; Επιχειρήσεις σκούπα στα μεγάλα αστικά κέντρα όπου υπάρχει μεγάλος αριθμός μεταναστών, εκκενώσεις κτιρίων που βρίσκουν καταφύγιο, εκκένωση του καταυλισμού της Πάτρας, φυλακίσεις σε ΑΤ σε όλη τη χώρα. Και τι ακολουθεί; Νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών σε Αττική και Β. Ελλάδα, τροποποίηση της νομικής διαδικασίας απόκτησης ασύλου ώστε να γίνει ακόμη πιο δύσκολη η απόκτηση έστω και μιας προσωρινής «νομιμότητας» για τους μετανάστες, και ενίσχυση ακόμα περισσότερο των συνόρων μέσω της frontex της ευρωπαϊκής συνοριακής υπηρεσίας.
Η αλληλεγγύη σε κάθε μετανάστη, μετανάστρια και πρόσφυγα πηγάζει από το γεγονός πως οι μηχανισμοί, οι συνθήκες και οι αιτίες που οδηγούν στην υποταγή σε μια αβίωτη ζωή είναι ίδιοι και για τους «ντόπιους» και για τους «ξένους» εργάτες, με τη διαφορά ότι στους δεύτερους εκφράζεται με τον πιο ειδεχθή τρόπο. Μια αλληλεγγύη που ξεπερνά τους πλαστούς εθνικούς διαχωρισμούς και ανοίγει μέτωπα με κάθε είδος ρατσισμού από όπου και αν αυτός πηγάζει ή προέρχεται. Αυτή η αλληλεγγύη, που εκφράζεται διάχυτα και δεν γυρεύει πολιτικά ανταλλάγματα και ψήφους, είναι που θα κάνει την συνομοταξία των αφεντικών και των λακέδων τους να τρέμει.
Συνέλευση αναρχικών, αντιεξουσιαστών –τριών για την αλληλεγγύη στους μετανάστες
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΤΟ ΣΙΝΤΡΙΒΑΝΙ ΠΕΜΠΤΗ 20/08 ΩΡΑ 11:00
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΑΔΗ ΠΕΜΠΤΗ 20/08 ΩΡΑ 20:00
Ετικέτες
αναδημοσιεύσεις,
εκδηλωσεις-parties
Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009
Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009
ΞΑΝΑ ΣΤΗ Β ΕΘΝΙΚΗ
Αυτό που όλοι περιμέναμε εδώ & σχεδόν μια 8ετία επιτέλους έγινε. Ο Παναιτωλικός ξεκόλλησε από το βούρκο μες στον οποίο φυτοζωούσε & επέστρεψε στη φυσική του κατηγορία (αν & εμείς τον θέλουμε ακόμη πιο ψηλά) στην οποία αν δε κάνουμε λάθος κατέχει ακόμη το ρεκόρ συμμετοχών. Με τα χίλια ζόρια καταφέραμε να φτάσουμε μέχρι το μπαράζ. Εκεί που η ΕΠΟ & η ΠΑΕ ΡΟΔΟΣ δημιούργησαν ένα ολόκληρο σήριαλ με σκοπό να αφήσουν έξω από το γήπεδο όσο το δυνατόν περισσότερους Αγρινιώτες & γενικότερα οπαδούς του Παναιτωλικού. Αλλά αυτοί δεν πτοήθηκαν. Αγνόησαν εμπόδια όπως τα ακριβά & περιορισμένα εισιτήρια, τις προκλήσεις & τα χημικά των μπάτσων, τους αναίτιους & & αποτυχημένους ψευτοτσαμπουκάδες λιγοστών οπαδών της εκεί τοπικής ομάδας, τους προκλητικούς σεκιουριτάδες & τις απαράδεκτες συνθήκες σε ένα γήπεδο της super league (όπως λέμε super market) στο οποίο υπήρχε μόνο μια θύρα για χιλιάδες κόσμο ενώ δεν υπήρχε νερό τη στιγμή που επικρατούσε κιόλας μίνι καύσωνας. Βλέπετε μάλλον ο Παναιτωλικός & το Αγρίνιο δεν είναι τόσο trendy για τα δεδομένα των σαλονιών της ποδοσφαιρικής (& όχι μόνο) κλίκας της πρωτεύουσας. Παρόλα αυτά οι οπαδοί του Παναιτωλικού δεν πτοήθηκαν & 7000 & πλέον κατέκλυσαν το γήπεδο της Ν. Σμύρνης. Από πολύ νωρίς το κέντρο της Αθήνας (η Λεωφ. Συγγρού είχε κατακλυστεί από εκατοντάδες αυτοκίνητα με κυανοκίτρινα διακριτικά) & ολόκληρη η Ν. Σμύρνη θύμιζαν Αγρίνιο. Οι οργανωμένοι της Αθήνας μετέβηκαν στο γήπεδο αρχικά με το τραμ & στη συνέχεια με πορεία στη Ν. Σμύρνη & οι οργανωμένοι από το Αγρίνιο με μία από τις μεγαλύτερες εκδρομές που χει γίνει από επαρχιακή ομάδα με 16 πούλμαν & στη συνέχεια με πορεία ενός περίπου χιλιομέτρου μέχρι το γήπεδο. Στο γήπεδο επικρατούσε πάθος & ένταση με αποτέλεσμα να υπάρξουν & συλλήψεις οπαδών του Παναιτωλικού κυρίως με τις γνωστές πια γελοίες κατηγορίες της οπλοκατοχής(??) & της εξύβρισης της αρχής. Όσον αφορά το παιχνίδι είχε άγρια ομορφιά & χιτσκοκικό φινάλε. Ο Παναιτωλικός ήταν καλύετρος ειδικά στο 2ο ημίχρονο& δίκαια αποχαιρέτησε το βούρκο της Γ εθνικής.
Υ.Γ: Σε σύνδεσμο οπαδών της τοπικής ομάδας που προαναφέραμε & πιο πάνω είδαμε το εξής οξύμωρο: τύποι με τζίβες αλλά & αντιμπατσικά συνθήματα συνηπύρχαν με τύπους που κυκλοφορούσαν φορώντας μπλουζάκια των ειδικών δυνάμεων & άλλα τέτοια «χαριτωμένα».
Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009
AMOK
Οι αμόκ είναι ένα μουσικό εγχείρημα από το Αγρίνιο, δημιουργηθήκαν κάπου στα τέλη του 2003 μέσα από το στούντιο του αυτοοργανωμένου χώρου ανάπλους, όπου τα μέλη ήταν και ενεργά μέλη του ανάπλους. Μέχρι και σήμερα συνεχίζουν να υπάρχουν και να στηρίζουν καταλήψεις αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, αυτοοργανομένες καταστάσεις εκδηλώσεις αλληλεγγύης, για τους φυλακισμένους, τους μετανάστες, και την επανακοιοποίηση των χώρων σε όλη την Ελλάδα. Έχουν κυκλοφορήσει ένα demo με τίτλο ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΝΕΚΡΟ ΧΡΟΝΟ που μοιράστηκε χέρι με χέρι σε εκδηλώσεις στο Αγρίνιο αλλά και σε διάφορες πόλεις , πάντα χωρίς αντίτιμο θεωρώντας ότι η μουσική και οι στίχοι που γράφουμε δεν είναι μόνο ψυχαγωγία και διασκέδαση αλλά και πολιτική, αυτά τα οποία πιστεύουμε και είναι κομμάτι της ζωής μας δεν μπορούμε να τους βάλουμε κάποιο αντίτιμο και να τα μοιραστούμε με φίλους, γνωστούς και αγνώστους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουν αξία, προσωπικές εμπειρίες, προβληματισμοί, σκέψεις, προτάσεις και αντιδράσεις γίνονται στίχοι, χρωματίζονται μουσικά και τα μοιραζόμαστε όλοι μας, αυτή είναι και η δικιά μας ΄΄πληρωμή΄΄ βλέποντας κάτι δικό μας, να ξεφεύγει από τα όρια του ΄΄δικού μας΄΄ και να μετατρέπεται σε κάτι συλλογικό, και με αυτό τον τρόπο προσπαθούμε να σπάσουμε όσο μπορούμε το φράγμα των εμπορικών σχέσεων που μας έχουν πλασάρει ως αυτονόητες.
Το 2006 οι αμόκ με το κομμάτι ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΉ ΧΑΡΑ συμμετέχουν στην συλλογή ΔΙΑΤΑΡΑΞΗ ΚΟΙΝΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ σαν μια συνέχεια της ΔΙΑΤΑΡΑΞΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΗΣΥΧΙΑΣ (1985) και της ΔΙΑΤΑΡΑΞΗΣ ΟΙΚΙΑΚΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ (1996) συμμετέχουν διάφορα συγκροτήματα της D.I.Y. μουσικής σκηνής απ όλη την Ελλάδα και μοιράζεται σε εκδηλώσεις χωρίς αντίτιμο αλλά με την ελεύθερη συνεισφορά του καθενός σε μια προσπάθεια προώθησης της αυτοοργανωμένης μουσικής σκηνής. Εδώ και κάποιο καιρό βρισκόμαστε στο στούντιο για ηχογραφήσεις προσπαθώντας να κλείσουμε έναν μουσικό και στιχουργικό κύκλο με τους αμόκ μέσα από αυτό το c.d και ελπίζοντας να ανοίξουμε κάποιον άλλον (ευχόμαστε και θα προσπαθήσουμε να είναι πολλοί οι κύκλοι)
Το μουσικό σχήμα των αμόκ είναι ο Νίκος (μπάσο), Δημήτρης (κιθάρα, φωνή), Κώστας (τύμπανα)
ΓΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: plousana@yahoo.gr
Υ.Γ. Στηρίζουμε την προσπάθεια των ατόμων της αυτόνομης ζώνης με το έντυπο εγχείρημα όπου μέσα από αυτό θα ενημερώνει την τοπική κοινωνία με διάφορα κοινωνικοπολιτικά και όχι μόνο ζητήματα, εκεί που η μελάνι των τοπικών ΜΜΕ τελειώνει…
Καλή αρχή καλή δύναμη και καλή συνέχεια στην αυτόνομη ζώνη.
Πέμπτη 28 Μαΐου 2009
Τρίτη 12 Μαΐου 2009
the dub-reggae corner(by One World,One Race) The Vibronics
Οι Vibronics είναι μια e-dub/reggae κολλεκτίβα από το Leicester της Αγγλίας. Ξεκίνησαν το 1995 μέσω του ανεξάρτητου label «Universal Egg» των έτερων Άγγλων e-dubsters Zion Train. Η μουσική τους άμεσα επηρεασμένη από τη dub-reggae σκηνή των 70s πατούσε πάνω στις ήδη υπάρχουσες reggae φόρμες αλλά είχε μια 90s ηλεκτρονική κατεύθυνση. Άλλοτε χορευτική, άλλοτε αργή, trippy & ονειρική η μουσική των Vibronics αποτέλεσε (μαζί με αυτή των Zion Train) σκαλί πάνω στο οποίο πάτησαν όλοι τα μεταγενέστερα e-dub projects sτης Αγγλίας & όχι μόνο. Το project ξεκίνησε από τους Steve Vibronics & Richi Rootz αλλά από τη σύνθεση του project πέρασαν πολλά ακόμη ονόματα ενώ κάποια στιγμή δημιούργησαν & το δικό τους label το Scoops. Tα albums που έχουν κυκλοφορήσει είναι τα Outernational Dub Convention (1998), Dub Italizer (2000), Dubliftment (2004), UK Dub story (2008) & πολυάριθμα singles, 10” & remixes όπως & πολυάριθμες συμμετοχές σε συλλογές.
Πρόσφατα εμφανίστηκαν & στο Αντιαπαγορευτικό φεστιβάλ στο οποίο & παραβρεθήκαμε. Αν & δεν έχουμε ακούσει ακόμη το νέο τους album, έχουμε την εντύπωση ότι τα φωνητικά μέρη στη μουσική τους ήταν μάλλον αυξημένα σε σχέση με τα παλαιότερα albums τους που ήταν κάπως πιο ορχηστρικά Όπως & να χει το σετ τους ήταν πάρα πολύ καλό, κατάφεραν να ξεσηκώσουν τον κόσμο ο οποίος χόρευε ασταμάτητα παρά το πολύ προχωρημένο της ώρας μιας & ξεκίνησαν το σετ τους κοντά στις 4 τα ξημερώματα. Αν θυμόμαστε καλά (γιατί τέτοια ώρα τέτοια λόγια..) έπαιξαν γύρω στις 2 ώρες. Γενικότερα επικρατούσε ένα πολύ όμορφο & θετικό vibe στο όλο event στο οποίο όλοι οι παραβρισκόμενοι απαγόρευσαν πραγματικά τις ανόητες απαγορεύσεις που κάποιοι μας επιβάλλουν..
Παρασκευή 8 Μαΐου 2009
Editorial
Η Αυτόνομη Ζώνη είναι ένα έντυπο δρόμου τοπικού κυρίως χαρακτήρα που εκδίδεται μη περιοδικά στο Αγρίνιο, διανέμεται από χέρι σε χέρι & δεν έχει αντίτιμο.
Σκοπός του εντύπου είναι η αυτοοργάνωση των οπαδών της τοπικής ομάδας της πόλης μας (αλλά & των οπαδών της πόλης μας που επέλεξαν να υποστηρίζουν άλλες ομάδες) μακριά τόσο από τα καλούπια που έχουν σμιλέψει οι ΠΑΕ, οι αθλητικοί φορείς & άρχοντες με τους νόμους τους & το μοντέρνο ποδόσφαιρο (που αποτελεί δημιούργημα όλων των προηγούμενων) όσο & από τις άνευ λόγου & αιτίας καφρίλες & ψευτό-τσαμπουκάδες μεταξύ των οπαδών. Βασική προυπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η επίτευξη ενός κλίματος αλληλεγγύης αλλά & αλληλοσεβασμού μεταξύ των οπαδών.
Επειδή όμως το αγαπημένο μας ποδόσφαιρο δεν αποτελεί σε καμμία περίπτωση αυτοσκοπό στη ζωή μας θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια ανέντακτη πολιτικό/κοινωνική κατεύθυνση αλλά & μια μουσικό/πολιτιστική χροιά σε αυτό το νέο εντυπάκι.
Παναιτωλικός Γ. Φ. Σ
Ο Παναιτωλικός είναι άμεσα συνδεδεμένος με τα παιδικά μας χρόνια & με τα αντίστοιχα βιώματα μας στις διάφορες γειτονιές του Αγρινίου & των προαστίων του στις οποίες μεγαλώσαμε. Ήταν ανέκαθεν μια διέξοδος στα προβλήματα μας, τροπος εκτόνωσης & ψυχαγωγίας & γροθιά στο κατεστημένο που ήθελε το Αγρίνιο (όπως & τις περισσότερες επαρχιακές πόλεις) να ερημώνει να παρακμάζει & να μαστίζεται από την ανεργία & την αβεβαιότητα. Σε μια (σε γενικές γραμμές) άσχημη επαρχιακή τσιμεντούπολη (αν βέβαια εξαιρέσουμε τα υπέροχα φυσικά τοπία που μας περιτριγυρίζουν) που μαστίζεται από ανεργία & άλλα κοινωνικά προβλήματα η ομάδα της πόλης αποτελούσε ένα τρόπο να βροντοφωνάξουμε ότι ναι, υπάρχουμε!!
Όλοι μας περιμέναμε τη Κυριακή για να κατευθυνθούμε μαζικά στο γήπεδο του ή για να τον ακολουθήσουμε αν έπαιζε εκτός Αγρινίου όσο μακριά και αν έπρεπε να ταξιδέψουμε. Εάν τύχαινε να παίζει καθημερινή τότε όλη η πόλη παρέλυε. Τα σχολεία & τα ουζερί άδειαζαν, οι αγρότες άφηναν τα χωράφια τους, οι εργάτες τα γιαπιά & τις βιοτεχνίες & οι ντόπιοι μικρό/μεσαίοι έμποροι έκλειναν τα μαγαζιά τους. Ο Παναιτωλικός αποτελούσε πάντα πόλο έλξης για τους απανταχού εργάτες, αγρότες , προλετάριους, άνεργους, λούμπεν, «ξεπεσμένους» αστούς & για τα απανταχού ριζοσπαστικά στοιχεία του Αγρινίου & των περιχώρων. Όλοι οι Αγρινιώτες (έλληνες, άλλα & αρκετοί τσιγγάνοι & μετανάστες ) γίνονται όλοι ένα κουβάρι κάθε Κυριακή στο γήπεδο του Παναιτωλικού μας, στο 2ο μας σπίτι δηλαδή.
Ο Πανατωλικός ιδρύθηκε το 1926. Το όνομα του περιείχε & τη λέξη Φιλεκπαιδευτικός μιας & εκτός από αθλητικό σωματείο αποτέλεσε & κοινωνικό σωματείο αφού μεριμνούσε για τη μόρφωση & όχι μόνο πολλών άπορων παιδιών.
Ο Πανατωλικός ιδρύθηκε το 1926. Το όνομα του περιείχε & τη λέξη Φιλεκπαιδευτικός μιας & εκτός από αθλητικό σωματείο αποτέλεσε & κοινωνικό σωματείο αφού μεριμνούσε για τη μόρφωση & όχι μόνο πολλών άπορων παιδιών.
Το 1954-55 κατάφερε να σπάσει το κατεστημένο του ΠΟΚ & να συμμετάσχει στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα όπου συμμετείχαν οι έξι καλύτερες της χώρας (ύστερα από νικηφόρο μπαράζ ενάντια στη Παναχαϊκή που πραξικοπηματικά είχε οριστεί να γίνει στο Αίγιο!!). Επίσης έχει συμμετάσχει δύο φορές & στο πρωτάθλημα της Α Εθνικής τη περίοδο 1975-77 αλλά οι διάφορες εχθρικές διαιτησίες & τα μεγάλα ποδοσφαιρικά αφεντικά στέκονται εμπόδιο. Τα τελευταία δυστυχώς πολλά χρόνια η αγαπημένη μας ομάδα παραπαίει. Ήταν & είναι πολλοί αυτοί που προκείμενου να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους ματαιοδοξίες για πλουτισμό & δόξα έφτασαν το Παναιτωλικό ένα σκαλί πριν τη διάλυση.
Σαν επίλογο θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε σε κάποιους ότι ο Παναιτωλικός δεν είναι μαγαζί κανενός. Δεν ανήκει σε κανένα λαμόγιο, κεφαλαιοκράτη-επιχειρηματία-σωτήρα, σε κανένα «κομμουνιστή», «σοσιαλιστή», συντηρητικό, ρουφιάνο ή μπάτσο. Ο Παναιτωλικός ανήκει μόνο στο λαό του & σίγουρα όχι σε αυτούς που τον διώκουν τοποθετώντας κάμερες στο γήπεδο, στο 2ο μας σπίτι.
Σεβασμός στους οπαδούς του Παναιτωλικού.
Σεβασμός στους οπαδούς γενικότερα.
ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
Η τεράστια κοινωνική έκρηξη (& για πολλούς εξέγερση) του Δεκέμβρη ήταν η έκρηξη μιας ωρολογιακής βόμβας της οποίας οι δείκτες του ρολογιού της ίσως να γυρνούσαν αργά. Και αυτό γιατί κάλλιστα η «έκρηξη» της θα μπορούσε να έχει πυροδοτηθεί αρκετές άλλες φορές στο παρελθόν που ξαναυπήρξαν θύματα της βίαιης κρατικής καταστολής, έλληνες & μετανάστες. Αιτίες & αφορμές για κάτι τέτοιο μάλλον προυπήρχαν αλλά ίσως ήταν τελικά η συγκεκριμένη τοποθεσία που έγινε το συμβάν αυτή που αποτέλεσε & τη βασική ώθηση για την έκρηξη αυτή. Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι ότι αν κάτι τέτοιο συνέβαινε κάπου αλλού (π.χ στο Ηράκλειο, στη Φλώρινα, στο Μενίδι που βρίσκεται μόλις λίγα χλμ μακριά από το μέρος που έγινε το θλιβερό συμβάν ή σε κάποιο χωριό) δε θα πυροδοτούνταν μια τόσο μεγάλη αλυσιδωτή αντίδραση. Και το αιτιολογούν χρησιμοποιώντας ως παραδείγματα ανάλογα περιστατικά που έγιναν στο σχετικά πρόσφατο εώς πολύ πρόσφατο παρελθόν..
Εκεί που μάλλον συμφωνούν οι περισσότεροι είναι στη διαπίστωση ότι ήταν μια κοινωνική & όχι πολιτική έκρηξη (ή εξέγερση). Αιτίες της ήταν η συσσωρευμένη οργή & αγανάκτηση λόγω της φτώχειας, της ανεργίας, της καταπίεσης, της αβεβαιότητας, του ρατσισμού & της βίαιης κρατικής καταστολής που φόρεσε για ακόμη μια φορά το άγριο, μισάνθρωπο & βάρβαρο προσωπείο της.
Στη πόλη μας, στους κοινωνικούς κύκλους της οποίας υπήρχαν ανέκαθεν πολιτικο-κοινωνικές ζυμώσεις & δραστηριότητες από μεγάλο αριθμό ατόμων που δεν ανήκουν σε συμβατικά ή κοινοβουλευτικά σύνολα ή ομάδες, έλαβαν μέρος πολλές δραστηριότητες & δράσεις κατά τη διάρκεια του Δεκέμβρη (& όχι μόνο). Εκδηλώσεις, διαδηλώσεις, πορείες, συνελεύσεις,, η κατάληψη του Δημαρχείου κ.α δείχνουν ότι η Αγρινιώτικη κοινωνία για άλλη μια φορά δεν έμεινε αμέτοχη. Ένα μεγάλο μέρος (με κάποιες εξαιρέσεις) των μέσων αντιπληροφόρησης (sites, έντυπα κτλ) προερχόμενων από τα δύο μεγαλύτερα αστικά συγκροτήματα της χώρας έκαναν από ελάχιστες έως μηδαμινές αναφορές σε όλες αυτές τις δράσεις.
Όπως & να χει ένα πολύμορφο κράμα ανθρώπων που αποτελούνταν από ανένταχτους, αντιεξουσιαστές, άνεργους, κάποιους αριστερούς, μετανάστες, χουλιγκάνους & μαθητές κατέβηκαν στους δρόμους για να εκφράσουν την οργή & την αγανάκτηση τους. Η κρατική καταστολή ήταν απούσα (εκτός των περιπτώσεων που το εξοργισμένο πλήθος έφτασε έξω από το «σπίτι» τους οπότε & έπρεπε να το αντιμετωπίσει).
Σε πολλούς αυτή η απουσία φάνηκε περίεργη. Για όλους τους άλλους όμως που γνωρίζουν τη προιστορία των μάλλον μικρών άλλα μόνιμων & μακροπρόθεσμων αγώνων κοινωνικών αγώνων σε αυτή τη πόλη, -όπου οι κρατιστές & τα τσιράκια τους δεν αλώνιζαν μόνοι τους αλλά είχαν πάντα να αντιμετωπίσουν ένα μόνιμο αντίλογο- δε τους φαίνεται καθόλου περίεργο..
Σαν επίλογο διαλέξαμε κάποια σχόλια από κείμενο που μοιράστηκε κατα τη διαρκεια του Δεκέμβρη στο Αγρίνιο:
" Όπως όλοι είδαν στο Αγρίνιο ο στόχος των εξεγερμένων ήταν μόνο ο εχθρός. Χτυπήθηκαν οι μισητές τράπεζες, η εφορία, αστυνομία, οτε, ελτα, & οι λαομίσητοι φασίστες του λ.α.ο.ς. "
Εκεί που μάλλον συμφωνούν οι περισσότεροι είναι στη διαπίστωση ότι ήταν μια κοινωνική & όχι πολιτική έκρηξη (ή εξέγερση). Αιτίες της ήταν η συσσωρευμένη οργή & αγανάκτηση λόγω της φτώχειας, της ανεργίας, της καταπίεσης, της αβεβαιότητας, του ρατσισμού & της βίαιης κρατικής καταστολής που φόρεσε για ακόμη μια φορά το άγριο, μισάνθρωπο & βάρβαρο προσωπείο της.
Στη πόλη μας, στους κοινωνικούς κύκλους της οποίας υπήρχαν ανέκαθεν πολιτικο-κοινωνικές ζυμώσεις & δραστηριότητες από μεγάλο αριθμό ατόμων που δεν ανήκουν σε συμβατικά ή κοινοβουλευτικά σύνολα ή ομάδες, έλαβαν μέρος πολλές δραστηριότητες & δράσεις κατά τη διάρκεια του Δεκέμβρη (& όχι μόνο). Εκδηλώσεις, διαδηλώσεις, πορείες, συνελεύσεις,, η κατάληψη του Δημαρχείου κ.α δείχνουν ότι η Αγρινιώτικη κοινωνία για άλλη μια φορά δεν έμεινε αμέτοχη. Ένα μεγάλο μέρος (με κάποιες εξαιρέσεις) των μέσων αντιπληροφόρησης (sites, έντυπα κτλ) προερχόμενων από τα δύο μεγαλύτερα αστικά συγκροτήματα της χώρας έκαναν από ελάχιστες έως μηδαμινές αναφορές σε όλες αυτές τις δράσεις.
Όπως & να χει ένα πολύμορφο κράμα ανθρώπων που αποτελούνταν από ανένταχτους, αντιεξουσιαστές, άνεργους, κάποιους αριστερούς, μετανάστες, χουλιγκάνους & μαθητές κατέβηκαν στους δρόμους για να εκφράσουν την οργή & την αγανάκτηση τους. Η κρατική καταστολή ήταν απούσα (εκτός των περιπτώσεων που το εξοργισμένο πλήθος έφτασε έξω από το «σπίτι» τους οπότε & έπρεπε να το αντιμετωπίσει).
Σε πολλούς αυτή η απουσία φάνηκε περίεργη. Για όλους τους άλλους όμως που γνωρίζουν τη προιστορία των μάλλον μικρών άλλα μόνιμων & μακροπρόθεσμων αγώνων κοινωνικών αγώνων σε αυτή τη πόλη, -όπου οι κρατιστές & τα τσιράκια τους δεν αλώνιζαν μόνοι τους αλλά είχαν πάντα να αντιμετωπίσουν ένα μόνιμο αντίλογο- δε τους φαίνεται καθόλου περίεργο..
Σαν επίλογο διαλέξαμε κάποια σχόλια από κείμενο που μοιράστηκε κατα τη διαρκεια του Δεκέμβρη στο Αγρίνιο:
" Όπως όλοι είδαν στο Αγρίνιο ο στόχος των εξεγερμένων ήταν μόνο ο εχθρός. Χτυπήθηκαν οι μισητές τράπεζες, η εφορία, αστυνομία, οτε, ελτα, & οι λαομίσητοι φασίστες του λ.α.ο.ς. "
Έντυπα δρόμου στο Αγρίνιο (& όχι μόνο)
Πολλές φορές, όταν μοιράζουμε ένα έντυπο στους δρόμους της πόλης μας, μας ρωτάνε: «Τί είναι αυτό» και απαντάμε πως είναι ένα έντυπο δρόμου. Αν συνεχίσει η ερώτηση τους λέμε πως είμαστε μια παρέα ανθρώπων, που γράφουμε τις απόψεις μας, τις τυπώνουμε και τις μοιράζουμε υπό την μορφή εντύπου. Η απάντηση όμως δεν θα έπρεπε να είναι και τόσο απλή.
Τι ακριβώς λοιπόν είναι το έντυπο δρόμου;
Σίγουρα δεν είναι ένα έντυπο ανάλυσης, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν κείμενα ανάλυσης στο εσωτερικό του.
Επίσης δεν είναι έντυπο επικαιρότητας αν και κάποιες φορές υπάρχουν κείμενα σχετικά με τρέχοντα γεγονότα.
Οι ιδεολογίες και οι κομματικές γραμμές ιστορικά έχουν απαξιωθεί από τα έντυπα δρόμου.
Το ίδιο και οι διαφημίσεις και οι λεγόμενοι χορηγοί. Αν ένα έντυπο δρόμου, θέλει να σέβεται την υπόσταση και την αξιοπρέπεια του, θα πρέπει να μείνει μακριά και ενάντια των εμπορευματικών διαδικασιών. Για αυτό λοιπόν οι διαφημίσεις, οι παρουσιάσεις και οι μπισνες καρντς δεν μπορούν να συνυπάρξουν με τα έντυπα δρόμου.
Τελικά τι ακριβώς είναι ένα έντυπο δρόμου;
Είναι μια παραφωνία στους δρόμους της πόλης.
Εκεί όπου όλα ερμηνεύονται με ακριβείς υπολογισμούς με βάση το χρήμα και την ασφάλεια, ξαφνικά πετάγεται πλαγίως το έντυπο δρόμου που από μόνο του αποτελεί μια σφήνα στην καθημερινή ροη. Ίσως ακατανόητο για κάποιους, αιθεροβάμον για άλλους, μα ελεύθερο, άγριο και ζωντανό πάντα.
Διανέμεται χέρι με χέρι και έξω από τα πλαίσια διανομής και διακίνησης εντύπων και μακριά από τα εμπορικά- εμπορευματικά κυκλώματα. Οι εκδότες μπορεί να είναι μία ολιγομελή ομάδα ατόμων ή και απλά ένα άτομο.
Τα πολιτικά έντυπα χέρι με χέρι (έντυπα δρόμου) έχουν τις ρίζες τους στο 19ο αιώνα, με τις βραχύβιες εφημερίδες και φυλλάδες που κυκλοφορούσαν τότε με σκοπό τη διάδοση πολιτικών ιδεών. Στις δεκαετίες 60, 70 και ειδικά το 80 έκαναν πιο αισθητή την παρουσία τους, όταν έγιναν ένα από τα κύρια μέσα έκφρασης της αντικουλτούρας (ρεύμα αναδόμησης της καθημερινότητας με επιρροές που δεν σχετίζονταν με τον αστικό τρόπο ζωής και την κατεστημένη έννοια της τέχνης).
Ένα από τα χαρακτηριστικά των εντύπων δρόμου είναι και τα κείμενα με το λεγόμενο προσωπικό βιωματικό λόγο. Κείμενα στα οποία επιχειρείται να περάσει ένα πολιτικό μήνυμα μέσα από την καθημερινή εμπειρία του γράφοντα. Κάποιοι θεωρούν πως τέτοιου είδος λόγος στερείται ουσιαστικού πολιτικού περιεχομένου. Ωστόσο μια προσέγγιση μέσω της καθημερινής εμπειρίας και λόγου μπορεί πιο εύκολα να φέρει σε επαφή αυτούς που βιώνουν τα ίδια πράγματα στην κίνηση τους μες την πόλη. Αν ο λόγος εγκλωβίζεται στους όρους και τα όρια ενός πολιτικού μοντέλου τότε αναπόφευκτα περιχαρακώνεται η σκέψη και εγκλωβίζεται η δράση.
Το πρώτο έντυπο δρόμου στο Αγρίνιο κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 1998 και είχε τον Οργουελικό τίτλο «Οι Υπήκοοι της Ωκεανίας». Τυπώθηκε με φωτοτυπίες σε μόλις 60 αντίτυπα και στο πρώτο (και τελευταίο τεύχος) είχε θέματα για το πόλεμο, την θρησκεία, την εμπορευματοποίηση της ροκ μουσικής, τις εκλογές κα.
Το επόμενο έντυπο που κυκλοφόρησε ήταν το Institutional roommates (συγκάτοικοι στο ίδρυμα) που κυκλοφόρησε Δεκέμβρη του 1998 σε 500 αντίτυπα με την βοήθεια ατόμων από την villa Amalias στην Αθήνα. Είχε αναρχοπανκ αισθητική και θέματα ενάντια στα πειραματόζωα, τον χριστιανισμό, την μισθωτή σκλαβιά … Ο λόγος του εντύπου είχε αρκετό χιούμορ και ειρωνεία
Επόμενο έντυπο ήταν ο Παροξυσμός [που αρχικά ήταν να ονομαστεί πολιτι(στι)κό σκουπίδι]που το πρώτο του τεύχος κυκλοφόρησε την άνοιξη του 1999 σε 500 αντίτυπα. Τα επόμενα τεύχη που ακολούθησαν τυπώνονταν πλέον σε 2.000 αντίτυπα συνήθως. Ο Παροξυσμός έχοντας εκδώσει 11 τεύχη και ένα ειδικό τεύχος για την Ολυμπιάδα, αυτή τη στιγμή αποτελεί ίσως το μακροβιότερο έντυπο δρόμου της Ελλάδας. (Το τελευταίο τεύχος κυκλοφόρησε τον Απρίλιο 2009). Η θεματολογία αντλείται από το χώρο του αρνητικού με χαρακτηριστική κριτική στην καθημερινότητα της εμπορευματικής κοινωνίας. Τα κείμενα του τελευταίου τεύχους υπάρχουν στον ιστοχωρο
Και τα τρία παραπάνω έντυπα που παρουσιάσαμε ξεκίνησαν ως πρωτοβουλίες από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου.
Ένα άλλο έντυπο που κυκλοφόρησε στο Αγρίνιο & είχε σαν κεντρικό του θέμα τη μουσική & τον underground κινηματογράφο είναι το High Frequencies. Ξεκίνησε να κυκλοφορεί το Μάρτιο του 2004, ασπρόμαυρο & τα θέματα του ασχολούνταν αποκλειστικά με το stoner/heavy/psyched/space/acid rock χώρο & σκηνή (album reviews, συνεντεύξεις, live reviews κτλ)με λίγες punk αναφορές & με τον cult & underground κινηματογραφικό τρόμο (υπήρξαν αφιερώματα στους George Romero, Lucio Fulci κτλ). Τα τρία πρώτα τεύχη ήταν εντελώς underground με μια cult & ταυτόχρονα ρετρό αισθητική & ήταν όλα ασπρόμαυρα. Στη συνέχεια η παρέα του fanzine μεγάλωσε με αποτέλεσμα να υπάρξουν όπως & ήταν αναμενόμενο & πολλές αλλαγές. Καταρχάς το layout του εντύπου ήταν κάπως πιο προσεγμένο, με έγχρωμο εξώφυλλο & οπισθόφυλλο ενώ οι θεματικές του ενότητες παρουσίασαν μεγαλύτερη γκάμα. Εκτός των στάνταρντ θεμάτων που προυπήρχαν, τώρα το έντυπο συμπεριλάμβανε & αναφορές στο post rock αλλά & στη dub reggae. Το τελευταίο τεύχος του εντύπου που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2008 είχε πάλι ασπρόμαυρο εξώφυλλο. Αυτό ήταν & το τελευταίο τεύχος του fanzine που κυκλοφόρησε & όπως λένε οι πληροφορίες μας μάλλον ο κύκλος του συγκεκριμένου εντύπου έχει ήδη κλείσει. Να αναφέρουμε ότι το High Frequencies διανέμονταν από χέρι σε χέρι ή σε διάφορα σημεία του Αγρινίου, της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης & της Πάτρας & ταχυδρομικά σε όλη σχεδόν τη χώρα.
www.myspace.com/highfrequencies
Αφήσαμε τελευταίο ένα έντυπο που δεν είναι τοπικό αλλά είναι κομβικής & τεράστιας σημασίας μιας & αποτελεί τη πρώτη προσπάθεια αυτοοργάνωσης των οπαδών σε όλη τη χώρα. Αυτό είναι το Radical Fans United. Εκδίδεται στην Αθήνα αλλά κυκλοφορεί στις περισσότερες πόλεις της χώρας & διανέμεται από χέρι σε χέρι, σε διάφορα οπαδικά clubs, στα πέταλα & σε διάφορα άλλα σημεία. Το εντυπάκι αριθμεί ήδη 5 τεύχη & απευθύνεται σε οποιονδήποτε γηπεδικό..οπαδό..φίλαθλο..που δεν αντέχει άλλο την εμπορευματοποίηση,την αλληλοεξόντωση,το καφριλίκι,την χουλιγκανοποζεριά,το ρατσισμό,την πειθάρχηση,την καταστολή. Για μια Κερκίδα Χρωμάτων & Συνείδησης.
Όπως λένε & οι ίδιοι:
OI RFU ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΗΠΕΔΙΚΩΝ/ΟΠΑΔΩΝ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΠΟΥ ΣΑΝ ΣΤΟΧΟ ΕΧΕΙ ΑΦΕΝΟΣ ΤΗΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟΨΕΩΝ ΓΙΑ ΓΗΠΕΔΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ, ΚΑΙ ΑΦΕΤΕΡΟΥ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΜΑΣ ΣΑΝ ΟΠΑΔΟΙ. ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΚΕΡΚΙΔΑΣ ΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΠΟΥ ΑΝΤΙΔΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΙ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΔΡΑ (βλ. ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟ). Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ BLOG : http://rfu.blogspot.com, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΤΥΠΑΚΙ - FANZINE ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ BLOG ΜΑΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΕΡΚΙΔΕΣ ΜΑΣ... ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΑ ΠΕΤΑΛΑ!!! OΠΟΙΟΣ/Α ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ..ΣΤΟ ΕΜΑIL MΑΣ :rfu@fan.com
Τι ακριβώς λοιπόν είναι το έντυπο δρόμου;
Σίγουρα δεν είναι ένα έντυπο ανάλυσης, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν κείμενα ανάλυσης στο εσωτερικό του.
Επίσης δεν είναι έντυπο επικαιρότητας αν και κάποιες φορές υπάρχουν κείμενα σχετικά με τρέχοντα γεγονότα.
Οι ιδεολογίες και οι κομματικές γραμμές ιστορικά έχουν απαξιωθεί από τα έντυπα δρόμου.
Το ίδιο και οι διαφημίσεις και οι λεγόμενοι χορηγοί. Αν ένα έντυπο δρόμου, θέλει να σέβεται την υπόσταση και την αξιοπρέπεια του, θα πρέπει να μείνει μακριά και ενάντια των εμπορευματικών διαδικασιών. Για αυτό λοιπόν οι διαφημίσεις, οι παρουσιάσεις και οι μπισνες καρντς δεν μπορούν να συνυπάρξουν με τα έντυπα δρόμου.
Τελικά τι ακριβώς είναι ένα έντυπο δρόμου;
Είναι μια παραφωνία στους δρόμους της πόλης.
Εκεί όπου όλα ερμηνεύονται με ακριβείς υπολογισμούς με βάση το χρήμα και την ασφάλεια, ξαφνικά πετάγεται πλαγίως το έντυπο δρόμου που από μόνο του αποτελεί μια σφήνα στην καθημερινή ροη. Ίσως ακατανόητο για κάποιους, αιθεροβάμον για άλλους, μα ελεύθερο, άγριο και ζωντανό πάντα.
Διανέμεται χέρι με χέρι και έξω από τα πλαίσια διανομής και διακίνησης εντύπων και μακριά από τα εμπορικά- εμπορευματικά κυκλώματα. Οι εκδότες μπορεί να είναι μία ολιγομελή ομάδα ατόμων ή και απλά ένα άτομο.
Τα πολιτικά έντυπα χέρι με χέρι (έντυπα δρόμου) έχουν τις ρίζες τους στο 19ο αιώνα, με τις βραχύβιες εφημερίδες και φυλλάδες που κυκλοφορούσαν τότε με σκοπό τη διάδοση πολιτικών ιδεών. Στις δεκαετίες 60, 70 και ειδικά το 80 έκαναν πιο αισθητή την παρουσία τους, όταν έγιναν ένα από τα κύρια μέσα έκφρασης της αντικουλτούρας (ρεύμα αναδόμησης της καθημερινότητας με επιρροές που δεν σχετίζονταν με τον αστικό τρόπο ζωής και την κατεστημένη έννοια της τέχνης).
Ένα από τα χαρακτηριστικά των εντύπων δρόμου είναι και τα κείμενα με το λεγόμενο προσωπικό βιωματικό λόγο. Κείμενα στα οποία επιχειρείται να περάσει ένα πολιτικό μήνυμα μέσα από την καθημερινή εμπειρία του γράφοντα. Κάποιοι θεωρούν πως τέτοιου είδος λόγος στερείται ουσιαστικού πολιτικού περιεχομένου. Ωστόσο μια προσέγγιση μέσω της καθημερινής εμπειρίας και λόγου μπορεί πιο εύκολα να φέρει σε επαφή αυτούς που βιώνουν τα ίδια πράγματα στην κίνηση τους μες την πόλη. Αν ο λόγος εγκλωβίζεται στους όρους και τα όρια ενός πολιτικού μοντέλου τότε αναπόφευκτα περιχαρακώνεται η σκέψη και εγκλωβίζεται η δράση.
Το πρώτο έντυπο δρόμου στο Αγρίνιο κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 1998 και είχε τον Οργουελικό τίτλο «Οι Υπήκοοι της Ωκεανίας». Τυπώθηκε με φωτοτυπίες σε μόλις 60 αντίτυπα και στο πρώτο (και τελευταίο τεύχος) είχε θέματα για το πόλεμο, την θρησκεία, την εμπορευματοποίηση της ροκ μουσικής, τις εκλογές κα.
Το επόμενο έντυπο που κυκλοφόρησε ήταν το Institutional roommates (συγκάτοικοι στο ίδρυμα) που κυκλοφόρησε Δεκέμβρη του 1998 σε 500 αντίτυπα με την βοήθεια ατόμων από την villa Amalias στην Αθήνα. Είχε αναρχοπανκ αισθητική και θέματα ενάντια στα πειραματόζωα, τον χριστιανισμό, την μισθωτή σκλαβιά … Ο λόγος του εντύπου είχε αρκετό χιούμορ και ειρωνεία
Επόμενο έντυπο ήταν ο Παροξυσμός [που αρχικά ήταν να ονομαστεί πολιτι(στι)κό σκουπίδι]που το πρώτο του τεύχος κυκλοφόρησε την άνοιξη του 1999 σε 500 αντίτυπα. Τα επόμενα τεύχη που ακολούθησαν τυπώνονταν πλέον σε 2.000 αντίτυπα συνήθως. Ο Παροξυσμός έχοντας εκδώσει 11 τεύχη και ένα ειδικό τεύχος για την Ολυμπιάδα, αυτή τη στιγμή αποτελεί ίσως το μακροβιότερο έντυπο δρόμου της Ελλάδας. (Το τελευταίο τεύχος κυκλοφόρησε τον Απρίλιο 2009). Η θεματολογία αντλείται από το χώρο του αρνητικού με χαρακτηριστική κριτική στην καθημερινότητα της εμπορευματικής κοινωνίας. Τα κείμενα του τελευταίου τεύχους υπάρχουν στον ιστοχωρο
Και τα τρία παραπάνω έντυπα που παρουσιάσαμε ξεκίνησαν ως πρωτοβουλίες από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου.
Ένα άλλο έντυπο που κυκλοφόρησε στο Αγρίνιο & είχε σαν κεντρικό του θέμα τη μουσική & τον underground κινηματογράφο είναι το High Frequencies. Ξεκίνησε να κυκλοφορεί το Μάρτιο του 2004, ασπρόμαυρο & τα θέματα του ασχολούνταν αποκλειστικά με το stoner/heavy/psyched/space/acid rock χώρο & σκηνή (album reviews, συνεντεύξεις, live reviews κτλ)με λίγες punk αναφορές & με τον cult & underground κινηματογραφικό τρόμο (υπήρξαν αφιερώματα στους George Romero, Lucio Fulci κτλ). Τα τρία πρώτα τεύχη ήταν εντελώς underground με μια cult & ταυτόχρονα ρετρό αισθητική & ήταν όλα ασπρόμαυρα. Στη συνέχεια η παρέα του fanzine μεγάλωσε με αποτέλεσμα να υπάρξουν όπως & ήταν αναμενόμενο & πολλές αλλαγές. Καταρχάς το layout του εντύπου ήταν κάπως πιο προσεγμένο, με έγχρωμο εξώφυλλο & οπισθόφυλλο ενώ οι θεματικές του ενότητες παρουσίασαν μεγαλύτερη γκάμα. Εκτός των στάνταρντ θεμάτων που προυπήρχαν, τώρα το έντυπο συμπεριλάμβανε & αναφορές στο post rock αλλά & στη dub reggae. Το τελευταίο τεύχος του εντύπου που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2008 είχε πάλι ασπρόμαυρο εξώφυλλο. Αυτό ήταν & το τελευταίο τεύχος του fanzine που κυκλοφόρησε & όπως λένε οι πληροφορίες μας μάλλον ο κύκλος του συγκεκριμένου εντύπου έχει ήδη κλείσει. Να αναφέρουμε ότι το High Frequencies διανέμονταν από χέρι σε χέρι ή σε διάφορα σημεία του Αγρινίου, της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης & της Πάτρας & ταχυδρομικά σε όλη σχεδόν τη χώρα.
www.myspace.com/highfrequencies
Αφήσαμε τελευταίο ένα έντυπο που δεν είναι τοπικό αλλά είναι κομβικής & τεράστιας σημασίας μιας & αποτελεί τη πρώτη προσπάθεια αυτοοργάνωσης των οπαδών σε όλη τη χώρα. Αυτό είναι το Radical Fans United. Εκδίδεται στην Αθήνα αλλά κυκλοφορεί στις περισσότερες πόλεις της χώρας & διανέμεται από χέρι σε χέρι, σε διάφορα οπαδικά clubs, στα πέταλα & σε διάφορα άλλα σημεία. Το εντυπάκι αριθμεί ήδη 5 τεύχη & απευθύνεται σε οποιονδήποτε γηπεδικό..οπαδό..φίλαθλο..που δεν αντέχει άλλο την εμπορευματοποίηση,την αλληλοεξόντωση,το καφριλίκι,την χουλιγκανοποζεριά,το ρατσισμό,την πειθάρχηση,την καταστολή. Για μια Κερκίδα Χρωμάτων & Συνείδησης.
Όπως λένε & οι ίδιοι:
OI RFU ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΗΠΕΔΙΚΩΝ/ΟΠΑΔΩΝ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΠΟΥ ΣΑΝ ΣΤΟΧΟ ΕΧΕΙ ΑΦΕΝΟΣ ΤΗΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟΨΕΩΝ ΓΙΑ ΓΗΠΕΔΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ, ΚΑΙ ΑΦΕΤΕΡΟΥ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΜΑΣ ΣΑΝ ΟΠΑΔΟΙ. ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΚΕΡΚΙΔΑΣ ΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΠΟΥ ΑΝΤΙΔΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΙ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΔΡΑ (βλ. ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟ). Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ BLOG : http://rfu.blogspot.com, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΤΥΠΑΚΙ - FANZINE ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ BLOG ΜΑΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΕΡΚΙΔΕΣ ΜΑΣ... ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΑ ΠΕΤΑΛΑ!!! OΠΟΙΟΣ/Α ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ..ΣΤΟ ΕΜΑIL MΑΣ :rfu@fan.com
Το φαινόμενο St. Pauli
Στον καιρό που το μοντέρνο ποδόσφαιρο έχει μετατρέψει τα πάντα γύρω από το αθλημα σε καταναλωτικο προ’ι’ον,και τους φιλάθλους και οπάδους σε απαθείς καταναλωτές του ποδοσφαίρου-εμπόρευμα,η St.Pauli,μια ομάδα που αυτή τη στιγμή αγωνίζεται στη 2η κατηγορία της Γερμανίας συγκεντρώνει την υποστηριξη ανθρώπων από πολλές χώρες
Ο χαρακτηρας της ομάδας όπως είναι γνωστός σήμερα αρχίζει να διαμορφώνεται στα μέσα της δεκαετίας του 80 όταν αλλάζει η έδρα της ομάδας και μεταφέρεται στην περιοχή που είναι οι αποβάθρες και το κέντρο της νυχτερινής ζωής της πόλης , στην οδο Reeperbahn .Αυτό σήμανε την συσπείρωση γύρω από την St.Pauli αντιφασιστών,αντιρατσιστών,αντισεξιστών και γενικα ενός συνόλου εναλλακτικών και προοδευτικών ανθρωπων.Οι οπαδοί της ήταν αυτοί οι οποίοι κράτησαν την ομάδα όρθια ,όταν αυτή την περίοδο 2001-2002 οδηγήθηκε σε πτώχευση, αφού με δικές τους ενέργειες τυπώθηκαν και πωλήθηκαν 140.000 μπλουζάκια σε διάστημα 6 εβδομάδων.
Η St.pauli είναι διαφορετική,έξω από τα πλαίσια της κανονικότητας του ποδοσφαίρου.Το σκορ στο γήπεδο της, το Millerntor αλλάζει χειροκίνητα,το μεγαλύτερο μερος των κερκίδων είναι τσιμεντενιο,χωρίς πλαστικά καθίσματα,θυμίζοντας κάτι από τον ποδοσφαιρικό ρομαντισμό.
Ο σύλλογος έχει πάρει θέση επίσημα εναντίον του φασισμού, του ρατσισμού και του σεξισμού και αποκλείει κάθε ακροδεξιά, φασιστική ή εθνικιστική εκδήλωση στο γήπεδό της ομάδας.
Ετσι και οι οπαδοί της Pauli θεωρούν αντιπάλους τους εκτός από τους συμπολίτες τους οπαδούς του Αμβούργου,τους οπαδούς της Hansa Rostock μεγάλο ποσοστό των οποίων δηλώνουν ακροδεξιοί
Υπάρχουν περίπου 200 επίσημα Clubs οπαδών, εκ των οποίων πολλά είναι εκτός Γερμανίας.
Η ομάδα αυτή είναι μία στάση ζωής που ξεπερνά κατά πολύ το ποδόσφαιρο. Αντιπροσωπεύει τον διαφορετικό, τον αντιφασίστα, τον αντιρατσιστή, τον αγώνα, τους αουτσάιντερ.
Η ιστορία της ξεκινάει το 1899 μέσα από έναν γυμναστικό σύλλογο του Αμβούργου. Τo 1910 ιδρύεται και επίσημα ο αθλητικός σύλλογος και το 1924 δημιουργείται το ξεχωριστό ποδοσφαιρικό τμήμα με τη σημερινή του μορφή.
Η St.pauli δεν έχει να επιδείξει σπουδαίες αθλητικές διακρίσεις.
Η St.pauli δεν έχει να επιδείξει σπουδαίες αθλητικές διακρίσεις.
Ο χαρακτηρας της ομάδας όπως είναι γνωστός σήμερα αρχίζει να διαμορφώνεται στα μέσα της δεκαετίας του 80 όταν αλλάζει η έδρα της ομάδας και μεταφέρεται στην περιοχή που είναι οι αποβάθρες και το κέντρο της νυχτερινής ζωής της πόλης , στην οδο Reeperbahn .Αυτό σήμανε την συσπείρωση γύρω από την St.Pauli αντιφασιστών,αντιρατσιστών,αντισεξιστών και γενικα ενός συνόλου εναλλακτικών και προοδευτικών ανθρωπων.Οι οπαδοί της ήταν αυτοί οι οποίοι κράτησαν την ομάδα όρθια ,όταν αυτή την περίοδο 2001-2002 οδηγήθηκε σε πτώχευση, αφού με δικές τους ενέργειες τυπώθηκαν και πωλήθηκαν 140.000 μπλουζάκια σε διάστημα 6 εβδομάδων.
Η St.pauli είναι διαφορετική,έξω από τα πλαίσια της κανονικότητας του ποδοσφαίρου.Το σκορ στο γήπεδο της, το Millerntor αλλάζει χειροκίνητα,το μεγαλύτερο μερος των κερκίδων είναι τσιμεντενιο,χωρίς πλαστικά καθίσματα,θυμίζοντας κάτι από τον ποδοσφαιρικό ρομαντισμό.
Ο σύλλογος έχει πάρει θέση επίσημα εναντίον του φασισμού, του ρατσισμού και του σεξισμού και αποκλείει κάθε ακροδεξιά, φασιστική ή εθνικιστική εκδήλωση στο γήπεδό της ομάδας.
Ετσι και οι οπαδοί της Pauli θεωρούν αντιπάλους τους εκτός από τους συμπολίτες τους οπαδούς του Αμβούργου,τους οπαδούς της Hansa Rostock μεγάλο ποσοστό των οποίων δηλώνουν ακροδεξιοί
Υπάρχουν περίπου 200 επίσημα Clubs οπαδών, εκ των οποίων πολλά είναι εκτός Γερμανίας.
Η ομάδα αυτή είναι μία στάση ζωής που ξεπερνά κατά πολύ το ποδόσφαιρο. Αντιπροσωπεύει τον διαφορετικό, τον αντιφασίστα, τον αντιρατσιστή, τον αγώνα, τους αουτσάιντερ.
viva pauli!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)