Ο άνθρωπος είναι το πιο καταστροφικό ον του ταλαιπωρημένου πλανήτη μας τόσο ως προς τον εαυτό του όσο και ως προς το υπόλοιπο οικοσύστημα. Εξαϋλώνει δάση για να συντηρεί τις ανάγκες του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος, καίει δάση για να δημιουργηθούν στη θέση τους πολυτελή σπίτια ή ξενοδοχειακά συγκροτήματα, η κερδοσκοπική του μανία και η τυφλή του υπακοή στις αρχές του καπιταλισμού προκαλούν μεγάλα εγκλήματα κατά του οικοσυστήματος (με πιο πρόσφατο το ατύχημα στο κόλπο του Μεξικό στο οποίο εμπλέκεται πολυεθνικός κολοσσός της πετρελαιοπαραγωγής ), σφαγιάζει φάλαινες για να παράγει λάδι και άλλα τέτοια, θερίζει καρχαρίες για να σερβίρουν τα ακριβά εστιατόρια σούπες, σκοτώνει δελφίνια μέσα σε λουτρό αίματος στα πλαίσια μιας «τελετής» ενηλικίωσης εφήβων, βασανίζει πιθήκους, ποντίκια, κουνέλια, γάτες, σκυλιά και άλλα ζωάκια προκειμένου να κατασκευαστούν καλλυντικά και φάρμακα, σκοτώνει ζώα για να κατασκευάσει γούνες, δερμάτινα ρούχα, τσάντες, πορτοφόλια για να φοράνε οι μικρο-αστοί και η μπουρζουαζία, κλείνει ζώα σε κλουβιά και τα βασανίζει σε τσίρκο για κερδοσκοπικούς σκοπούς και τρέφει και εκπαιδεύει σκυλιά για να μαλώνουν μεταξύ τους στα πλαίσια ενός απάνθρωπου τζόγου. Και είναι και πολλά άλλα τα οποία άνετα χωράνε σε ένα ολόκληρο βιβλίο.
Έτσι λοιπόν το ανθρώπινο είδος παίρνοντας στα «σοβαρά» το χαρακτηρισμό του ως «ανώτερο» θηλαστικό φροντίζει να το εξωτερικεύει κιόλας φερόμενο σπισιστικά (όπου σπισισμός -από τη λέξη species- ο ανθρώπινος ρατσισμός απέναντι στα άλλα είδη) απέναντι στα ζώα. Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά και την ανθρώπινη τάση για τον πλουτισμό και το κέρδος, την αχαριστία και την ανθρώπινη κτηνωδία τότε συνθέτεται το παζλ που ακούει στο όνομα ανθρώπινο είδος. Όλα τα προηγούμενα συμβαίνουν σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο.
Η Ελλάδα βέβαια κατέχει και κάποια πρωτεία όσον αφορά τον αριθμό των αδέσποτων και τις περιπτώσεις κακοποίησης ζώων στην ευρώπη. Στις περισσότερες από τις ευρωπαϊκές χώρες (και περισσότερο στις βόρειες) δεν υπάρχουν αδέσποτα ενώ η αντιμετώπιση των κατοικίδιων τουλάχιστον ζώων στις περισσότερες τουλάχιστον φορές των περιπτώσεων είναι κάπως πιο πολιτισμένη. Είναι χαρακτηριστικό το ότι πχ στην Αγγλία εκτός του ότι δεν υπάρχουν αδέσποτα, δίνονται επιδόματα σε όσους έχουν χαμηλό εισόδημα αλλά παρόλα αυτά επιλέγουν να έχουν ένα σκυλάκι να τους κάνει παρέα. Για αυτό και η πλειοψηφία των αστέγων της χώρας έχουν ένα ή δυο σκυλιά ο καθένας τους έτσι ώστε να επωφελούνται και αυτοί από τα επιδόματα αυτά χωρίς αυτό να σημαίνει (τις περισσότερες φορές τουλάχιστον) ότι παραμελούν τους τετράποδους φίλους τους.
Στην ελλάδα όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Και πώς να μην είναι βέβαια σε μια χώρα που μεγάλο μέρος της χαρακτηρίζεται από την αδιαφορία και τις ιδιοτελείς ανθρώπινες σχέσεις, το ρουσφέτι, το προσωπικό συμφέρον ως αξία, τον ρατσισμό, τη ξενοφοβία, την κοινωνική ανισότητα, την βία της εξουσίας και της κρατικής καταστολής, τη φτώχεια, την ανεργία, την εκμετάλλευση, τον εθνικισμό, την έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας και την ανύπαρκτη έως κτηνώδη και βάρβαρη αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ζητήματος (βουλιαγμένες βάρκες, ξυλοδαρμοί, εκμετάλλευση, πογκρομ, διώξεις). Βέβαια δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από τη μεριά των εξουσιαστών, ούτε θεωρούμε ότι σε άλλες χώρες τα πράγματα είναι πάρα πολύ καλύτερα (ο καπιταλισμός και η εξουσία είναι παντού ίδιοι) αλλά σίγουρα εδώ τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα και δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα. Και φυσικά σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η συμπεριφορά των ελλήνων απέναντι στα ζώα.
Το φαινόμενο της ραγδαίας αύξησης των αδέσποτων οφείλεται στο μέσο νεόπλουτο και μικροαστό έλληνα. Κάποια στιγμή κάποιοι νομίζουν ότι τα ζωάκια είναι διακοσμητικά είδη και ένα είδος μόδας και ανακαλύπτουν τη φιλοζωία υιοθετώντας ένα ζωάκι κατά προτίμηση ακριβής ράτσας από ένα κολαστήριο pet- shop. Κάποια στιγμή βέβαια φτάνει η στιγμή που θα το βαρεθεί ή πρέπει να πάει διακοπές και δεν έχει που να το αφήσει ή θα αποκτήσει παιδί. Τότε είναι που θα το παρατήσει στο δρόμο και κάπως έτσι έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουν γεμίσει οι δρόμοι αδέσποτα ζώα που δίνουν μάχη για να επιβιώσουν και που πολλές φορές γίνονται αποδέκτες βάναυσης και σαδιστικής συμπεριφοράς από τα ελληνικά «ανώτερα» θηλαστικά.
Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί ραγδαία έξαρση περιστατικών κακοποίησης ζώων σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας. Δεν είναι μόνο οι περιπτώσεις ζώων που χάνουν τις ζωές τους στην άσφαλτο από τα διερχόμενα οχήματα. Είναι και οι περιπτώσεις όπου διάφορα κομπλεξικά ανθρωπάρια με έντονα συμπλέγματα κατωτερότητας, κτηνωδίας, θρασυδειλίας, ηλιθιότητας και περίσσιου κομπλεξισμού ξεσπάνε πάνω στα αβοήθητα ζωάκια. Έχουμε έτσι λοιπόν περιστατικά μαζικών δολοφονιών με τη μέθοδο της φόλας γατιών, σκυλιών, περιστεριών. Σκυλιά χρησιμοποιούνται ως κινητοί στόχοι σε πεδία βολής του ελληνικού στρατού. Φαντάροι του ελληνικού στρατού βιντεοσκοπούν γελώντας και γεμάτοι υπερηφάνεια άλλον φαντάρο να δελεάζει με φαγητό πεινασμένη γάτα προκειμένου να έρθει κοντά του και να τη κλωτσήσει. Σε διάφορες πόλεις και χωριά ανθρωπόμορφα τέρατα κρεμούν επιδεικτικά σε δένδρα σκυλιά θανατώνοντας τα. Σε ορεινό χωριό παγιδευμένη λύκαινα ξυλοκοπιέται μέχρι θανάτου. Σε νησιώτικο χωριό μωρό αλεπουδάκι βασανίζεται από παρέα παιδιών(!!) μέχρι που το βρίσκει σχεδόν τυφλό και παράλυτο τουρίστας και το περιθάλπει αφού πρώτα ανακαλύπτει ένα άλλο πρόσωπο του ελληνικού πολιτισμού που δεν αναγράφεται στα τουριστικά διαφημιστικά φυλλάδια. Σε άλλη τουριστική περιοχή της χώρας δηλητηριασμένα σκυλιά από φόλες αργοπεθαίνουν επώδυνα δίπλα από καφενεία γεμάτα κόσμο αλλά κανείς δεν συγκινείται εκτός από μια τουρίστρια που προσπαθεί να περισώσει τη κατάσταση. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι σε κοντινό περίχωρο της πόλης μας και μόλις μερικά χλμ από το κέντρο της βρέθηκε κρεμασμένο σκυλί σε χωράφι.
Είναι λίγα μόνο από τα περιστατικά κακοποίησης ζώων που γίνονται στην χώρα του πολιτισμού, των τεχνών και της φιλοξενίας που ακούει στο όνομα Ελλάδα.
Και για να καταλάβετε που μπορεί να φτάσει αυτού του είδους η κτηνωδία και παράνοια πριν λίγο καιρό διαβάσαμε στο διαδίκτυο ότι αναρτήθηκε σελίδα facebook με τίτλο «θάνατος στα αδέσποτα» με φωτογραφίες ανθρωπόμορφων τεράτων να σκοτώνουν και να βασανίζουν ζώα.
Επειδή τέτοιοι υπάνθρωποι μπορεί να κυκλοφορούν και ανάμεσα μας καλό είναι να είμαστε ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι και να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας σε εγρήγορση.. Πρέπει επιτέλους να σταματήσει αυτή η βάναυση και ρατσιστική συμπεριφορά των «ανώτερων» θηλαστικών προς τα ζώα.
Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010
Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010
Ανασκόπηση Πρωταθλήματος ΄Β Εθνικής 2009-2010
Η ομάδα που υποστηρίζουμε, ο Παναιτωλικός δηλαδή πραγματοποίησε ένα σχετικά μέτριο πρωτάθλημα. Η άσχημη παράδοση των εκτός έδρας παιχνιδιών συνεχίστηκε και στο πρωτάθλημα της ΄Β εθνικής μιας και στα εκτός έδρας παιχνίδια η ομάδα μας κατάφερε τέσσερις νίκες και απέσπασε τέσσερις ισοπαλίες. Δεν τα κατάφερε όμως τόσο καλά, όσο τουλάχιστον άλλες χρονιές, και στην έδρα μας που αποτελούσε ένα απόρθητο φρούριο από πολύ παλιά, με μία μόνο ήττα αλλά τέσσερις ισοπαλίες οι περισσότερες από τις οποίες παραχωρήθηκαν σε ομάδες χαμηλότερης δυναμικότητας σε σχέση με τον Παναιτωλικό. Όλα αυτά συνετέλεσαν στο να μην μπορέσει η ομάδα να διεκδικήσει με αξιώσεις την άνοδο στην σούπερ κλίκα.
Αν η ομάδα μας μετουσίωνε έστω τις τρεις από τις τέσσερις εντός έδρας ισοπαλίες σε νίκες και κατάφερνε να αποσπάσει κάνα δυο ακόμη εκτός έδρας ισοπαλίες και κάνα δυο ακόμη διπλά σε όχι ισχυρές έδρες σίγουρα θα κατακτούσε μια από τις τρεις «προνομιούχες» πρώτες θέσεις. Αν και από την αρχή του πρωταθλήματος οι περισσότεροι από μας δεν πίστευαν ότι η άνοδος ήταν και πολύ εφικτή παρόλα αυτά όλοι μας ευελπιστούσαμε ότι η ομάδα μας θα μπορούσε να τερματίσει μέσα στην πρώτη τετράδα ή πεντάδα του πρωταθλήματος. Και φυσικά δεν μας ένοιαζαν τα μπαράζ ή αλλιώς play off (ή ακόμη καλύτερα pay more) στην ύπαρξη των οποίων εναντιωνόμαστε μιας και το μονάδικο πράγμα που εξυπηρετούν είναι τα επιπλέον κέρδη από διαφημίσεις, τηλεοπτικές μεταδόσεις κυρίως προς όφελος των ποδοσφαιρικών «αρχών» αλλά και των παε για τις οποίες τα play off σημαίνουν επιπλέον κέρδη από εισιτήρια, μεταδόσεις κτλ. Απλά θα θέλαμε να τερματίσει η ομάδα μας στις αξιοπρεπείς τέσσερις πρώτες θέσεις στη πρώτη συμμετοχή της μετά από χρόνια στο πρωτάθλημα της ΄Β εθνικής ανεξάρτητα από την ύπαρξη των play off.
Ας ελπίσουμε ότι την επόμενη χρονιά η ομάδα μας θα είναι ακόμη πιο δυνατή στο γήπεδο. Τα παρασκήνια και οι παράγκες δεν μας νοιάζουν μιας και όταν λέμε ότι είμαστε ενάντια στο μοντέρνο ποδόσφαιρο το εννοούμε.
Αν η ομάδα μας μετουσίωνε έστω τις τρεις από τις τέσσερις εντός έδρας ισοπαλίες σε νίκες και κατάφερνε να αποσπάσει κάνα δυο ακόμη εκτός έδρας ισοπαλίες και κάνα δυο ακόμη διπλά σε όχι ισχυρές έδρες σίγουρα θα κατακτούσε μια από τις τρεις «προνομιούχες» πρώτες θέσεις. Αν και από την αρχή του πρωταθλήματος οι περισσότεροι από μας δεν πίστευαν ότι η άνοδος ήταν και πολύ εφικτή παρόλα αυτά όλοι μας ευελπιστούσαμε ότι η ομάδα μας θα μπορούσε να τερματίσει μέσα στην πρώτη τετράδα ή πεντάδα του πρωταθλήματος. Και φυσικά δεν μας ένοιαζαν τα μπαράζ ή αλλιώς play off (ή ακόμη καλύτερα pay more) στην ύπαρξη των οποίων εναντιωνόμαστε μιας και το μονάδικο πράγμα που εξυπηρετούν είναι τα επιπλέον κέρδη από διαφημίσεις, τηλεοπτικές μεταδόσεις κυρίως προς όφελος των ποδοσφαιρικών «αρχών» αλλά και των παε για τις οποίες τα play off σημαίνουν επιπλέον κέρδη από εισιτήρια, μεταδόσεις κτλ. Απλά θα θέλαμε να τερματίσει η ομάδα μας στις αξιοπρεπείς τέσσερις πρώτες θέσεις στη πρώτη συμμετοχή της μετά από χρόνια στο πρωτάθλημα της ΄Β εθνικής ανεξάρτητα από την ύπαρξη των play off.
Ας ελπίσουμε ότι την επόμενη χρονιά η ομάδα μας θα είναι ακόμη πιο δυνατή στο γήπεδο. Τα παρασκήνια και οι παράγκες δεν μας νοιάζουν μιας και όταν λέμε ότι είμαστε ενάντια στο μοντέρνο ποδόσφαιρο το εννοούμε.
Τρίτη 20 Ιουλίου 2010
34η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ – ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ 4-1
Η αγαπημένη μας ομάδα έκανε απλά αυτό που έπρεπε. Κέρδισε την ηλιούπολη με το ευρύ και επιβλητικό 4-1. Σαφώς ανώτερος ο Παναιτωλικός έκανε πραγματικότητα αυτό που του ζητούσαν 4500 περίπου παθιασμένοι και φανατισμένοι οπαδοί του που δημιούργησαν απίστευτα καυτή ατμόσφαιρα και συνέτριψε μια ομάδα (από μια περιοχή της αττικής) που πολλές φορές ο πανελλήνιος αθλητικός τύπος αλλά και ο οπαδικός και ποδοσφαιρικός χώρος της χώρας την είχε συνδέσει με κάποιες περίεργες ιστορίες σχετικά με κομμένα δοκάρια, σφαίρες από αγνώστους σε πούλμαν, μπράβους, τραμπουκισμούς και άλλα τέτοια. Είχαμε αναλύσει κάπως την προϊστορία των αναμετρήσεων του Παναιτωλικού μας με την ομάδα της συγκεκριμένης περιοχής της αττικής στο προηγούμενο τεύχος του fanzine μας. Ο Παναιτωλικός είναι μια (τουλάχιστον στη καρδιά μας) μεγάλη ομάδα, μια ομάδα με ιστορία και πολύ κόσμο ο οποίος αποτελεί αναμφισβήτητα μέρος τόσο της ιστορίας της όσο και της δυναμικής της. Και αυτό φάνηκε και μέσα στον αγωνιστικό χώρο με τον δείκτη του σκορ να δείχνει 4-1! Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει και στα δυο πανιά που αναρτήθηκαν στο γήπεδο. Το πρώτο αναρτήθηκε στην αρχή του παιχνιδιού και έγραφε «Μπάτσοι, μπράβοι, παρακρατικοί όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί», ένα ξεκάθαρο και τόσο επίκαιρο μήνυμα με αρκετούς αποδέκτες. Τα ξαναείπαμε και στο προηγούμενο τεύχος. Επίσης στο τέλος του παιχνιδιού αναρτήθηκε και το πανί που ανέγραφε «Παναιτωλικός- Πρωτάθλητης απέναντι στα στημένα σας». Ένα μήνυμα επίσης με ξεκάθαρο μήνυμα λόγω του ντόρου που είχε γίνει με τη λίστα της UEFA που συμπεριλάμβανε ένα σωρό "ύποπτα" και στημένα παιχνίδια της Β Εθνικής.Η συγκεκριμένη λίστα συμπεριλάμβανε τα ονόματα πολλών ομαδών όχι όμως το όνομα της δικιάς μας ομάδας.
33η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΔΟΞΑ ΔΡΑΜΑΣ- ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ 0-1
Ο Παναιτωλικός πραγματοποιώντας καλούτσικη εμφάνιση κατάφερε κάτι που δεν μας έχει συνηθίσει να το κάνει και σε μεγάλη συχνότητα, πήρε διπλό και μάλιστα σε μια πολύ δύσκολη έδρα. Αν είχε πάρει κάνα δυο ακόμη διπλά σε πιο εύκολες κιόλας έδρες όπως και κάνα δυο- τρία παιχνίδια στα οποία παραχώρησε εντός έδρας ισοπαλίες θα ήμασταν πολύ ψηλότερα στη βαθμολογία.
32η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ Α.Ο ΚΕΡΚΥΡΑ- ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ 0-0
Σε ένα μετριότατο παιχνίδι και οι δυο ομάδες φάνηκαν ικανοποιημένες με το ισόπαλο αποτέλεσμα μιας και η τοπική ομάδα εξασφάλισε και μαθηματικά την άνοδο της στη super league ενώ ο Παναιτωλικός μας πήρε βαθμό σε μια εξαιρετικά δύσκολη έδρα.
Σάββατο 17 Ιουλίου 2010
Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010
Απαγόρευση εισόδου μεταναστών σε σούπερμαρκετ!!
Στην Ηγουμενίτσα, την πόλη που πριν ένα χρόνο λιμενόμπατσοι δολοφόνησαν μετά βασανιστηρίων τον κούρδο μετανάστη Αριβάν Οσμάν Αμπντουλάχ, η επίθεση στους μετανάστες συνεχίζεται με όλα τα μέσα.
Στην πόλη, όπου οι δολοφόνοι και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Αριβάν, κυκλοφορούν ανενόχλητοι, ο αποκλεισμός 400 περίπου μεταναστών στο βουνό του Λαδοχωρίου συνεχίζεται και γίνεται όλο και πιο ασφυκτικός. Τα πραιτοριανά σώματα του θεσμικού ρατσισμού, εμποδίζουν ακόμα και την διέλευση των μεταναστών μέσα από την πόλη της Ηγουμενίτσας: οι ξυλοδαρμοί, οι εξευτελισμοί και η τρομοκρατία έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας για αυτούς. Είναι ο ίδιος ρατσισμός που θεωρεί τους μετανάστες περιττούς, εμπόδια που πρέπει να παραμεριστούν, να πεταχτούν στο οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο, στα γρανάζια των ατερμόνων διαδικασιών του νομοσχεδίου για την ιθαγένεια, στις φυλακές ή στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης που τώρα ονομάζονται ανενδοίαστα «χώροι υποδοχής και φιλοξενίας».
Όμως, η κουλτούρα του αποκλεισμού και της εγκατάλειψης δεν μένει μόνο στους θεσμικούς φορείς και στα όργανα καταστολής τους. Διαχέεται και μέσα στο κοινωνικό σώμα και βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να αναπαραχθεί στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στις πλατείες, στις γειτονιές και στις πόλεις μας. «Εγκληματίες», «κλέφτες», «μιαροί»… Αυτά τα κοσμητικά επίθετα φέρουν, προφανώς, οι μετανάστες για την εργοδοσία του DIA Λαδοχωρίου στην περιοχή της Ηγουμενίτσας. Αρχικά το εν λόγω κατάστημα την μεγάλης αλυσίδας Super Market DIA επέτρεπε στους μετανάστες να μπαίνουν για να ψωνίζουν ένας-ένας κάτω από καθεστώς επιτήρησης (στο εν λόγω κατάστημα χρέη ιδιωτικής ασφάλειας εκτελούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μετά από εντολή των εργοδοτών). Στη συνέχεια, όμως, τα μέτρα αυξήθηκαν με συνέπεια την πλήρη απαγόρευση εισόδου σε αυτό. Με λίγα λόγια «έξω οι ξένοι απ’ το κατάστημά μας!». Όταν ρωτήθηκαν κάποιοι εργαζόμενοι του συγκεκριμένου καταστήματος τον λόγο της απαγόρευσης εισόδου στους μετανάστες, η απάντηση ήταν η αναμενόμενη: «Εντολή από τον προϊστάμενο μας».
Η έννοια της ιδιοκτησίας και της κατοχύρωσης του ζωτικού χώρου πάντα συμπορεύεται με τον ρατσισμό, θεσμικό ή διάχυτο.
Είναι ο ρατσισμός που κάνει τους «ντόπιους» να αποδίδουν στους «ξένους εισβολείς» τις ευθύνες για την καταπίεση και την εκμετάλλευση τους και για την καθημερινή μιζέρια που παράγει ο καπιταλισμός. Όμως ο ρατσισμός και η ξενοφοβία δεν δημιουργείται μόνο εκ των έξωθεν. Στη συνείδηση του καθενός και της καθεμίας είναι να ξεπεράσει τους πλαστούς διαχωρισμούς και να πάψει να δαιμονοποιεί τους μετανάστες αντιμετωπίζοντας τους σαν το «επικίνδυνο Άλλο».
Να σταματήσει ο αποκλεισμός των μεταναστών στην Ηγουμενίτσα
Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες του DIA Λαδοχωρίου να μην υπακούσουν στις ρατσιστικές και φασιστικές εντολές της εργοδοσίας τους.
Πόλεμο στο Ρατσισμό – Αλληλεγγύη στους μετανάστες
Αντιρατσιστική Κίνηση Ηγουμενίτσας
Ιός Αταξίας, σύντροφοι-ισσες από Αγρίνιο
Στην πόλη, όπου οι δολοφόνοι και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Αριβάν, κυκλοφορούν ανενόχλητοι, ο αποκλεισμός 400 περίπου μεταναστών στο βουνό του Λαδοχωρίου συνεχίζεται και γίνεται όλο και πιο ασφυκτικός. Τα πραιτοριανά σώματα του θεσμικού ρατσισμού, εμποδίζουν ακόμα και την διέλευση των μεταναστών μέσα από την πόλη της Ηγουμενίτσας: οι ξυλοδαρμοί, οι εξευτελισμοί και η τρομοκρατία έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας για αυτούς. Είναι ο ίδιος ρατσισμός που θεωρεί τους μετανάστες περιττούς, εμπόδια που πρέπει να παραμεριστούν, να πεταχτούν στο οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο, στα γρανάζια των ατερμόνων διαδικασιών του νομοσχεδίου για την ιθαγένεια, στις φυλακές ή στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης που τώρα ονομάζονται ανενδοίαστα «χώροι υποδοχής και φιλοξενίας».
Όμως, η κουλτούρα του αποκλεισμού και της εγκατάλειψης δεν μένει μόνο στους θεσμικούς φορείς και στα όργανα καταστολής τους. Διαχέεται και μέσα στο κοινωνικό σώμα και βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να αναπαραχθεί στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στις πλατείες, στις γειτονιές και στις πόλεις μας. «Εγκληματίες», «κλέφτες», «μιαροί»… Αυτά τα κοσμητικά επίθετα φέρουν, προφανώς, οι μετανάστες για την εργοδοσία του DIA Λαδοχωρίου στην περιοχή της Ηγουμενίτσας. Αρχικά το εν λόγω κατάστημα την μεγάλης αλυσίδας Super Market DIA επέτρεπε στους μετανάστες να μπαίνουν για να ψωνίζουν ένας-ένας κάτω από καθεστώς επιτήρησης (στο εν λόγω κατάστημα χρέη ιδιωτικής ασφάλειας εκτελούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μετά από εντολή των εργοδοτών). Στη συνέχεια, όμως, τα μέτρα αυξήθηκαν με συνέπεια την πλήρη απαγόρευση εισόδου σε αυτό. Με λίγα λόγια «έξω οι ξένοι απ’ το κατάστημά μας!». Όταν ρωτήθηκαν κάποιοι εργαζόμενοι του συγκεκριμένου καταστήματος τον λόγο της απαγόρευσης εισόδου στους μετανάστες, η απάντηση ήταν η αναμενόμενη: «Εντολή από τον προϊστάμενο μας».
Η έννοια της ιδιοκτησίας και της κατοχύρωσης του ζωτικού χώρου πάντα συμπορεύεται με τον ρατσισμό, θεσμικό ή διάχυτο.
Είναι ο ρατσισμός που κάνει τους «ντόπιους» να αποδίδουν στους «ξένους εισβολείς» τις ευθύνες για την καταπίεση και την εκμετάλλευση τους και για την καθημερινή μιζέρια που παράγει ο καπιταλισμός. Όμως ο ρατσισμός και η ξενοφοβία δεν δημιουργείται μόνο εκ των έξωθεν. Στη συνείδηση του καθενός και της καθεμίας είναι να ξεπεράσει τους πλαστούς διαχωρισμούς και να πάψει να δαιμονοποιεί τους μετανάστες αντιμετωπίζοντας τους σαν το «επικίνδυνο Άλλο».
Να σταματήσει ο αποκλεισμός των μεταναστών στην Ηγουμενίτσα
Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες του DIA Λαδοχωρίου να μην υπακούσουν στις ρατσιστικές και φασιστικές εντολές της εργοδοσίας τους.
Πόλεμο στο Ρατσισμό – Αλληλεγγύη στους μετανάστες
Αντιρατσιστική Κίνηση Ηγουμενίτσας
Ιός Αταξίας, σύντροφοι-ισσες από Αγρίνιο
Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010
31η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ – ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ (Α.Ο ΜΑΝΗΣ) 2-2
Σε ένα πολύ καλό παιχνίδι με έντονο σασπένς και ένταση η ομάδα μας δεν εκμεταλλεύτηκε την αριθμητική της υπεροχή μιας και οι φιλοξενούμενοι αγωνίζονταν με ένα παίχτη λιγότερο από τις αρχές του 2ου ημιχρόνου. Η ομάδα μας έχασε πολλές ευκαιρίες (καλύτερος παίχτης του εθνικού ήταν ο τερματοφύλακας του) ενώ υπάρχουν και διαμαρτυρίες από τη μεριά μας για τη μη τήρηση του fair play από τους παίχτες του εθνικού κατά την επίτευξη του 2ου γκολ τους. Περίπου 4000- 4500 κόσμος βρέθηκαν ξανά στις εξέδρες.
Τρίτη 13 Ιουλίου 2010
30η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΡΟΔΟΣ- ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ 1-0
Επιστροφή στα άσχημα αποτελέσματα απέναντι σε μια ομάδα με την οποία η ομάδα μας έχει δημιουργήσει θετικότατη παράδοση. Τελικά o Παναιτωλικός κατάφερε σε άλλο ένα εκτός έδρας παιχνίδι να χάσει δεχόμενος μάλιστα γκολ στα τελευταία λεπτά για άλλη μια φορά. Θα θέλαμε να σταθούμε ξανά στο «εθνικό φρόνημα» των οπαδών και αυτής της ομάδας του νησιού και της πόλης της ρόδου. Τα ξανά- είπαμε βέβαια και στο κειμενάκι για το παιχνίδι με τον διάγορα. Εκεί ήταν το πανί που υπενθύμιζε την ελληνικότητα του νησιού και ανάφερε και κάτι άλλα αστεία για γιδοβοσκούς, για τη πόλη μας κτλ. Αυτή τη φορά οι οπαδοί της ομάδας της ρόδου (άσπονδοι εχθροί με αυτούς του διαγόρα αλλά κατά τα άλλα συνοδοιπόροι στα εθνικά ιδεώδη) εξέδωσαν μια ανακοίνωση η οποία μέσα σε όλα ανέφερε και το ότι σύσσωμος ο λαός της ρόδου (οι περίπου 300- 400 δηλαδή που παρακολούθησαν το παιχνίδι) έπρεπε να δώσουν το παρόν στο γήπεδο προκειμένου η ομάδα τους να πάρει τη νίκη και να δώσουν έτσι όλοι μαζί μια απάντηση στα «αντέθνικα» συνθήματα που είχαν φωνάξει οι οπαδοί του Παναιτωλικού μας. Και μετά την έκβαση του παιχνιδιού φρόντισαν να ανακοινώσουν (μέσω διαφόρων διαδικτυακών τόπων) πως εμείς οι Αγρινιώτες και οι οπαδοί του Παναιτωλικού γενικότερα «μάθαμε και είδαμε πως είναι οι έλληνες μιας και εμείς στα μέρη μας δεν συναντάμε έλληνες αλλά γίδες και τσοπάνηδες». Και αφού μας στείλανε χαιρετίσματα από τον «πολιτισμό» δεν ξέχασαν να αναφέρουν και όλα αυτά περί πατριωτισμού και ελληνικότητας… Το ξαναείπαμε πάλι βέβαια αλλά αν για κάποιους πολιτισμός σημαίνει να χάνονται ζωές προσφύγων και μεταναστών στα «φιλόξενα» νερά του Αιγαίου (τη στιγμή που κάποιοι -και σίγουρα όχι όλοι-ευρωπαίοι τουρίστες γεμίζουν με ξερατά και ηχορύπανση τους δρόμους του νησιού επιδιδόμενοι σε αναίτιους μπυροτσαμπουκάδες αλλά μιας και αυτοί πληρώνουν οι ντόπιοι τους ανέχονται) τότε έλληνες είστε και φαίνεστε.
29η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ- ΠΑΝΣΕΡΡΑΙΚΟΣ 2-0
Επιτέλους και ένα καλό αποτέλεσμα για την ομάδα μας που σταμάτησε τον αγωνιστικό κατήφορο των προηγούμενων εβδομάδων. Παίζοντας κατά διαστήματα καλή μπάλα η αγαπημένη μας ομάδα κατάφερε να πάρει τους τρεις βαθμούς της νίκης. Ο κόσμος της ομάδας παρόλα τα συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα στάθηκε δίπλα στην ομάδα μιας και στο γήπεδο βρέθηκαν περίπου 4000 οπαδοί. Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει σε άλλο ένα όμορφο coreo που επιμελήθηκαν οι οργανωμένοι οπαδοί της μικρής κερκίδας και πιο συγκεκριμένα οι warriors. Επίσης το παιχνίδι παρακολούθησαν και τέσσερις- πέντε οπαδοί του Πανσερραικού που ταξίδεψαν από τις Σέρρες για να παρακολουθήσουν το παιχνίδι της ομάδας τους. Οι οπαδοί της βορείο- ελλαδίτικης ομάδας παρακολούθησαν το παιχνίδι (φορώντας τα διακριτικά της ομάδας τους και κρεμώντας το πανί τους) από τη μεγάλη κερκίδα μαζί με τους οπαδούς του Παναιτωλικού μας οι οποίοι ανταπέδωσαν τη φιλοξενία του 1ου γύρου. Κάπου εδώ αποδεικνύεται ότι όταν υπάρχει ο αλληλοσεβασμός μεταξύ μας η αλληλεγγύη γίνεται δεδομένη και τότε είναι που η ύπαρξη και ο ρόλος (που ούτως ή άλλως είναι αντικοινωνικός) της καταστολής και της αστυνομίας γίνεται περιττός, ακυρώνεται και καταργείται.
28η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑ- ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ 2-1
Η ομάδα μας κύλησε όλο και πιο πολύ στο βούρκο και συνέχισε το σερί των απαράδεκτων εμφανίσεων αφού κατάφερε να ηττηθεί από την καλαμάτα, μια από τους ουραγούς της βαθμολογίας! Για τους οπαδούς της καλαμάτας (ή τουλάχιστον για το μεγάλο μέρος των φανατικών της οπαδών) και τη πολιτική τους ταυτότητα τα είχαμε ξαναπεί στο προηγούμενο τεύχος και στο κειμενάκι που αναφερόταν στο παιχνίδι του 1ου γύρου. Ο σκληρός πυρήνας των οπαδών της συγκεκριμένης ομάδας διέπεται από υψηλό εθνικό φρόνημα και φασιστικές, εθνικιστικές και ρατσιστικές τάσεις και δεν ντρέπεται να το δείχνει. Κάτι που αποδείχτηκε περίτρανα και σε αυτό το παιχνίδι κατά τη διάρκεια του οποίου μερίδα των οπαδών της τοπικής ομάδας έβριζαν από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό τούρκο παίχτη της ομάδας μας. Ο συγκεκριμένος παίχτης της ομάδας μας (που είναι και από τους πιο αγαπημένους της κερκίδας μας) δεν έμεινε αμέτοχος σε όλα αυτά που εκστόμιζαν αυτά τα φασιστο- εθνικιστικά ανθρωπάρια προς αυτόν και απάντησε.
Σάββατο 10 Ιουλίου 2010
27η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ- ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ 1-1
Ο Παναιτωλικός μας συνέχισε το σερί άσχημων αποτελεσμάτων και δεν κατάφερα να κερδίσει την ομάδα του Αγροτικού Αστέρα στην έδρα του.
Μάλιστα στον 1ο γύρο του πρωταθλήματος η ομάδα μας είχε καταφέρει να πάρει τους τρεις βαθμούς της νίκης στην έδρα της ομάδας από την Θεσσαλονίκη. Ο
Ο Παναιτωλικός έπαιξε πολύ άσχημα και ξενέρωσε τους 4000 περίπου χιλιάδες οπαδούς του που παραβρέθηκαν για άλλη μια φορά στο γήπεδο.Από αυτό το παιχνίδι κρατάμε ξανά μόνο τις όμορφες εικόνες από τη μικρή κερκίδα του γηπέδου μας.
Τρίτη 6 Ιουλίου 2010
26η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΓΟΡΑΣ ΡΟΔΟΥ- ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ 2-1
Η αγαπημένη μας ομάδα σε άλλο ένα εκτός έδρας παιχνίδι έδειξε να ταλαιπωρείται για άλλη μια ακόμη φορά από το γνωστό σύνδρομο που παρουσιάζει στη πλειοψηφία των περιπτώσεων που αγωνίζεται μακριά από το Αγρίνιο. Θα θέλαμε να σταθούμε όμως στα εξής δυο σημεία που δεν έχουν να κάνουν με το αγωνιστικό μέρος του παιχνιδιού. Καταρχάς στη τεράστια κοσμοσυρροή οπαδών και φίλων του Παναιτωλικού έξω από το γήπεδο μας κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Πιο συγκεκριμένα περισσότεροι από 1000 άνθρωποι ήταν συγκεντρωμένοι έξω από το γήπεδο της ομάδας μας προκειμένου να παρακολουθήσουν σε γιγαντο- οθόνη το παιχνίδι. Διπλάσιος, ίσως και τριπλάσιος αριθμός ανθρώπων δηλαδή από αυτούς που παρακολουθούσαν το παιχνίδι μέσα από το γήπεδο του Διαγόρα στη Ρόδο! Το δεύτερο γεγονός στο οποίο θα θέλαμε να αναφερθούμε είναι η ανάρτηση ενός πανιού στο γήπεδο από τους οπαδούς του διαγόρα στο οποίο αναφερόταν κάτι για τη πόλη μας (αλήθεια ποιο είναι το πρόβλημα τους με τους γιδοβοσκούς?Αυτοί δεν τρώνε τυρί? Μόνο ψαράκια και χαβιάρι τρώνε εκεί?) αλλά και κάτι για την ελληνικότητα του νησιού της Ρόδου! Οι οπαδοί του διαγόρα λοιπόν φανερά ενοχλημένοι από «αντεθνικό» σύνθημα το οποίο είχαν φωνάξει οι οπαδοί της ομάδας μας - τόσο στο μπαράζ του Παναιτωλικού μας με τον άσπονδο εχθρό του διαγόρα, τη ρόδο (μπροστά στην «εθνική» ενότητα λοιπόν οι οπαδοί των δυο ομάδων παραμέρισαν τις παραδοσιακές διαφορές τους!!) όσο και στο παιχνίδι με το διαγόρα στο Αγρίνιο στον 1ο Γύρο του πρωταθλήματος- σήκωσαν το συγκεκριμένο πανί στη κερκίδα τους διεκδικώντας και αυτοί το βραβείο «εθνικού φρονήματος»! Αν πάντως Ελλάδα και ελληνική φιλοξενία για αυτούς που σήκωσαν το πανί και γενικότερα για τους φανατικούς εθνικόφρονες του νησιού (αλλά και όλης της χώρας) είναι οι βουλιαγμένες βάρκες με γυναικόπαιδα και οι πνιγμοί οικονομικών μεταναστών και προσφύγων στα «φιλόξενα» νερά του Αιγαίου τότε έλληνες είναι και φαίνονται.
Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010
2o RFU Festival 2010
Τη συλλογικότητα των Radical Fans United τη γνωρίσαμε αρχικά μέσω του ομώνυμου fanzine/εντύπου τους. Το έντυπο αυτό που εκδίδεται στην Αθήνα και κυκλοφορεί στις περισσότερες πόλεις της χώρας είναι ένα εγχείρημα τεράστιας και κομβικής σημασίας γιατί αποτελεί τη πρώτη προσπάθεια αυτό- οργάνωσης και ανταλλαγής απόψεων για διάφορα οπαδικά και κοινωνικά ζητήματα μεταξύ των οπαδών. Όπως λένε και οι ίδιοι οι RFU είναι μια ανοιχτή πρωτοβουλία γηπεδικών/ οπαδών από διάφορες ομάδες που σαν στόχο έχει αφενός την ανταλλαγή απόψεων για γηπεδικά ζητήματα και αφετέρου την υπεράσπιση των συμφερόντων μας σαν οπαδοί. Πιστεύουμε στη δημιουργία μιας κερκίδας με συνείδηση που αντιδρά σε κάθε τι που θέλει να μας εξαφανίσει από την εξέδρα.
Το RFU festival έγινε για πρώτη φορά πέρσι στο Λόφο του Στρέφη στην Αθήνα.Ένα εγχείρημα-πείραμα που αρχικά έμοιαζε απίστευτα δύσκολο (το να μαζέψεις στον ίδιο χώρο οπαδούς από διάφορες ομάδες λόγω της ύπαρξης πολλών -τις περισσότερες φορές επίπλαστων- διαφορών μεταξύ τους). Το πείραμα όμως πέτυχε αφού έφερε κοντά αρκετούς οπαδούς που κάθισαν δίπλα δίπλα, συζήτησαν όλοι μαζί τα προβλήματα τους, αντάλλαξαν απόψεις και προτάσεις σε πάρα πολλά ζητήματα (ρατσισμός, εμπορευματοποίηση, καταστολή, οπαδική βία κτλ) και άρχισαν να υλοποιούν την ιδέα ενός ενιαίου οπαδικού μετώπου που αποτελούμενο από οπαδούς από διάφορες ομάδες θα αποτελεί μια εστία αντίστασης ενάντια στις αθλητικές και όχι μόνο αρχές και στα κατασταλτικά μέτρα των εξουσιαστών που στοχεύουν τον οπαδικό χώρο.
Έτσι και φέτος πραγματοποιήθηκε πάλι στο Λόφο του Στρέφη το 2ο festival(04-05-06 Ιουνίου). Αυτή τη φορά συμμετείχε και η δικιά μας μεγάλη παρέα, η Αυτόνομη Ζώνη. Το φετινό festival συμπεριλάμβανε συζήτηση σχετικά με το θέμα της καταστολής στον γηπεδικό χώρο και της απαγόρευσης των μετακινήσεων αλλά και για το θέμα της βίας μεταξύ των οπαδών. Επίσης έγιναν προβολές και τουρνουά ποδόσφαιρου (5χ5) και μπάσκετ (3χ3). Η παρέα μας (η Αυτόνομη Ζώνη δηλαδή) συμμετείχε και στα δυο. Στο ποδοσφαιρικό τουρνουά αν και φανερά αγύμναστοι και επηρεασμένοι από τις πολλές καταχρήσεις καταφέραμε να περάσουμε μόνο ένα γύρο (και πάλι καλά!). Του χρόνου θα έιμαστε σίγουρα πιο έτοιμοι! Στο μπασκετικό τουρνουά τώρα παρουσιαστήκαμε σαφώς καλύτεροι και αφού περάσαμε σχετικά εύκολα τη 1η φάση αποκλειστήκαμε δύσκολα από μια από τις πολλές ομάδες (που συμμετείχαν και στα δυο τουρνουά) και είχαν άμεση σχέση με την ομάδα που εδρεύει στην εκεί ευρύτερη περιοχή,τον Αστέρα Εξαρχείων.
Στο γηπεδάκι που έγινε το τουρνουά λειτουργούσε πάγκος με έντυπο υλικό τόσο των RFU όσο και της Αυτόνομης Ζώνης, έκθεση φωτογραφικού υλικού από το Αντιρατσιστικό Festival που γίνεται (και φέτος) στην Ιταλία, κάβα με ποτά και μπύρες και αυτοσχέδια ψησταριά με πολύ νόστιμα σουβλάκια που είχαν αναλάβει τα παιδιά από τη Λιβαδειά μιας και η πόλη τους έχει παράδοση στο θέμα. Επίσης μην ξεχάσουμε και το γεγονός ότι καθ όλη τη διάρκεια του festival υπήρχε dj και μουσική.
Το festival αγκάλιασε πραγματικά πολύς κόσμος και κατά τη διάρκεια του 3μέρου υπολογίζουμε ότι πέρναγαν κάθε μέρα από το γηπεδάκι περισσότερα από 500 άτομα. Οι κερκίδες, ο περιβάλλοντας χώρος και τα βραχάκια ήταν γεμάτα κόσμο. Το σημαντικότερο ήταν ότι όλοι μας περάσαμε πολύ καλά, η κούραση ξεχάστηκε για λίγο (μιας και αρκετοί από μας ταξίδεψαν πολλά χλμ και μάλιστα καπάκια μετά από τη δουλειά), γνωρίσαμε και ανταλλάξαμε απόψεις με πολλά παιδιά από διάφορες ομάδες, παίξαμε και χαζέψαμε ένα σωρό ματσάκια, κάναμε χαβαλέ και τζερτζελέ και ξεσκουριάσαμε λιγάκι. Επικρατούσε πραγματικά ένα θετικότατο vibe (και ας υπήρχαν κάποια δικαιολογημένα ίσως παραπονάκια από πολλούς τόσο στη κερκίδα όσο και στο blog των RFU για τον υπερβάλλοντα ζήλο -σε σχέση με την αγωνιστική συμπεριφορά μες στο γήπεδο- που έδειξε κάποια ομάδα για την οποία υπήρξαν και διαμαρτυρίες ότι χρησιμοποίησε στη σύνθεση της και κανονικούς ποδοσφαιριστές) και όλα κύλησαν όπως έπρεπε.Μπράβο στους RFU
Το κειμενάκι που ακολουθεί γράφτηκε από την Αυτόνομη Ζώνη, εξηγεί τους λόγους που πήραμε μέρος στο festival και υπήρχε και αυτό στον πάγκο με το έντυπο υλικό των RFU:
Στο 1ο τεύχος του έντυπου εγχειρήματος της Αυτόνομης Ζώνης υπάρχει ένα μικρό αφιέρωμα στα fanzines και έντυπα δρόμου που δημιουργήθηκαν και κυκλοφόρησαν στη πόλη μας, στο Αγρίνιο. Παρότι το αρθράκι αυτό είχε σαν σκοπό να παρουσιάσει κάποια εντυπάκια που ήταν άμεσα συνδεδεμένα με τη πόλη μας δεν γινόταν να μην υπάρχει μια μεγάλη αναφορά στην έντυπη προσπάθεια που ακούει στο όνομα Radical Fans United. Μια προσπάθεια που όπως αναφέρει και το αρθράκι αυτό είναι τεράστιας και κομβικής σημασίας μιας και αποτελεί την πρώτη προσπάθεια αυτό-οργάνωσης των οπαδών όλης της χώρας.
Από τη στιγμή λοιπόν που το έντυπο αυτό όσο και η συλλογικότητα των Radical Fans δήλωνε ότι απευθύνεται σε οποιονδήποτε γηπεδικό, οπαδό φίλαθλο, που δεν αντέχει άλλο την εμπορευματοποίηση, την αλληλοεξόντωση,το καφριλίκι,την xουλιγκανοποζεριά,το ρατσισμό,την πειθάρχηση, την καταστολή και που είχε σαν βασικό πρόταγμα τη φράση «Για μια Κερκίδα Χρωμάτων & Συνείδησης» δεν γινόταν από τη δικιά μας πλευρά να μη στηρίξουμε το συγκεκριμένο εγχείρημα μιας και το όραμα μας για τη κερκίδα και γενικότερα το γήπεδο (αυτή τη μικρογραφία της κοινωνίας) συμβάδιζε με όλα τα παραπάνω.
Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν αποφασίσαμε φέτος να στηρίξουμε έμπρακτα με τη παρουσία μας το 2ο φεστιβάλ των RFU. Ούτως ή άλλως είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να γνωριστούμε με άλλους ανθρώπους (γιατί πρώτα από όλα είμαστε άνθρωποι και μετά οπαδοί), να ανταλλάξουμε απόψεις για οτιδήποτε μας απασχολεί και έχει να κάνει τόσο με τον οπαδικό χώρο όσο και με τη κοινωνία. Και φυσικά δε παραβλέπουμε και τη δυνατότητα να ξεσκουριάσουμε λιγάκι παίζοντας μπαλίτσα και μπασκετάκι για το χαβαλέ μας, τη πάρτη μας και φυσικά αφιλοκερδώς σε μια εποχή που σχεδόν τα πάντα πωλούνται και τα πάντα αγοράζονται..
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)