Editorial

• Η προσπάθεια της Αυτόνομης Ζώνης συνεχίζεται ακάθεκτη και το σημαντικότερο είναι ότι ο κόσμος δείχνει να την αγκαλιάζει και αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμάς γιατί καταρχάς χαιρόμαστε να ανακαλύπτουμε ανθρώπους που μοιραζόμαστε ίδιες ή παρόμοιες απόψεις και ανησυχίες στα γηπεδικά θέματα, στα πολιτικό-κοινωνικά θέματα, στη μουσική και γενικότερα σε διάφορες πτυχές της καθημερινότητας μας και των κοινωνικών δραστηριοτήτων μας και γιατί χαιρόμαστε να αποδεικνύουμε ότι είναι πολλοί τελικά αυτοί οι οπαδοί που δεν είναι «άβουλοι και αποπροσανατολισμένοι κάφροι» με αντικοινωνικό προφίλ και χωρίς ενδιαφέροντα και ανησυχίες.
• Μεταξύ του 2ου και του 3ου τεύχους της Αυτόνομης Ζώνης μεσολάβησαν πολλά γεγονότα. Ένα από αυτά ήταν και η απαγόρευση των μετακινήσεων των οπαδών στα εκτός έδρας παιχνίδια. Άλλο ένα χουντικό μέτρο που προστέθηκε στα ήδη υπάρχοντα τα οποία ειδικεύονται στη δίωξη του οπαδικού χώρου. Οι αντιδράσεις των οπαδών ήταν άμεσες αλλά όχι τόσο μαζικές όσο θα περιμέναμε. Σηκώθηκαν πανό σε αρκετά γήπεδα ενώ πραγματοποιήθηκαν και κάποιες πορείες τόσο από τους οπαδούς του Πάοκ όσο και από τους οπαδούς της αγαπημένης μας ομάδας, του Παναιτωλικού δηλαδή.

• Διαβάσαμε σε πολιτικό διαδικτυακό χώρο και αφού είχαν προηγηθεί επεισόδια μεταξύ οπαδών ομάδων της 2ης εθνικής ότι "η βία μεταξύ των καταπιεσμένων δίνει και παίρνει πέφτοντας μερικές φορές και πάνω στην ένστολη διαμεσολάβηση και καταστολή. Το γήπεδο ήταν από καταβολής του ένα εκτονωτήριο, ένας χώρος ελεγχόμενης -ή επιμελημένα ανεξέλεγκτης- αποφόρτισης συμπιέσεων της καθημερινής ζωής για μια ήσυχη και πειθαρχημένη εβδομάδα στη δουλειά και την κατανάλωση…Μεσούσης της κρίσης ο οπαδισμός ντοπάρεται με επιπλέον φορτία που και πάλι όμως, νομοτελειακά, προσδιορίζουν την εκτόνωσή τους γύρω από τους στρογγυλούς ναούς της εκτόνωσης, τους “συνδέσμους” του αντιπάλου και πάει λέγοντας"…Εν μέρει θα συμφωνήσουμε αφού όπως είχαμε γράψει και στο 2ο τεύχος και πιο συγκεκριμένα στο άρθρο για τη καταστολή στα γήπεδα, το γήπεδο χρησιμοποιήθηκε σίγουρα για κάποιο διάστημα από τους εξουσιαστές προκείμενου να εκτονώνεται εκεί το καταπιεσμένο κοινωνικό σύνολο και να τους αφήνει να καταστρώνουν ανενόχλητοι τα μισάνθρωπα και αντικοινωνικά τους σχέδια (πιστεύουμε βέβαια ότι κανείς σκεπτόμενος οπαδός δεν θέλει το γήπεδο να είναι ένας χώρος κοινωνικής συνάθροισης με τέτοια χαρακτηριστικά). Κάποια στιγμή όμως το σύνολο αυτό άρχισε να στρέφεται με λύσσα εναντίων των οργάνων της εξουσίας ωθούμενο από διάφορους κοινωνικούς αλλά μάλλον απολιτικούς (τις περισσότερες φορές τουλάχιστον αν όχι όλες) παράγοντες. Για αυτό άλλωστε η (ορισμένες φορές απολιτική) αντιμπατσική διάθεση είναι διάχυτη στα γήπεδα όπως ήταν άλλωστε και σε παλαιότερες ή πρόσφατες, μικρότερες ή τεράστιες κοινωνικές εκρήξεις. Είναι γνωστό επίσης ότι στις πρώτες γραμμές των συγκρούσεων και πίσω από τα οδοφράγματα σε πολλές από αυτές τις εκρήξεις (π.χ δεκέμβρης 2008) ή σε διάφορες διαδηλώσεις (π.χ επέτειοι πολυτεχνείου) έδιναν μαζικό παρόν γηπεδικοί και χουλιγκάνoi πολλές φορές καλυμμένοι με τα κασκόλ της αγαπημένης τους ομάδας τόσο στην ελλάδα,όσο και σε άλλες χώρες(στις 7 Μαρτίου του 1985 και δυο μέρες μετά τη τραγική κατάληξη της απεργίας των ανθρακωρύχων στο Ντόνκαστερ της αγγλίας μερικές εκατοντάδες οπαδών της τοπικής ομάδας ενώθηκαν με ομάδες νεαρών ανθρακωρύχων και λεηλάτησαν μαγαζιά στη πόλη και συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις της καταστολής ενώ ας μη ξεχνάμε ότι η θάτσερ κατά τη διάρκεια της θητείας της στην εξουσία είχε βάλει κάποιες κοινωνικές ομάδες στο στόχαστρο, οι βασικότερες από αυτές ήταν οι απεργοί, τα συνδικάτα και τα χουλιγκάνια). Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι όλα τα μέτρα καταστολής δοκιμάζονται πρώτα στα γήπεδα και μετά στις πορείες και στις διαδηλώσεις κάτι που ισχύει και με τους αντίστοιχους νόμους π.χ στην αρχή είχαμε το ιδιώνυμο του χουντικού αθλητικού νόμου και στη συνέχεια είχαμε τον απαράδεκτο «κουκουλονόμο». Το μένος που δείχνει λοιπόν η κρατική καταστολή στα γήπεδα και γύρω από αυτά αναιρεί τον ισχυρισμό ότι το γήπεδο αποτελεί ένα χώρο ελεγχόμενης -ή επιμελημένα ανεξέλεγκτης- αποφόρτισης συμπιέσεων της καθημερινής ζωής. Το βασικό πρόταγμα της Αυτόνομης Ζώνης είναι το ότι ο οπαδικός χώρος θα πρέπει να συνειδητοποιήσει και αυτός ότι ο εχθρός δεν βρίσκεται απαραίτητα στην απέναντι κερκίδα αλλά στη καθημερινότητα μας είτε αυτός ο εχθρός είναι ένστολος είτε όχι. Και μόνο αν παραμεριστούν οι -τις περισσότερες φορές – επίπλαστες διαφορές θα επιτευχθεί ένα κλίμα αλληλεγγύης και αλληλοσεβασμού μεταξύ των οπαδών. Το γήπεδο αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας με παρόμοια χαρακτηριστικά. Οπότε η politically correct/incorrect ταμπέλα που κάποιοι προσδίδουν σε αυτή την μικρογραφία της κοινωνίας δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει εύκολα και σίγουρα χρίζει πολλής συζήτησης. Και σίγουρα ο οπαδικός χώρος συμπεριλαμβάνει καφρίλα, βία, δηθενισμό, ποζεριά, ανεγκέφαλες και ηλίθιες απόψεις που πολλές φορές συνθέτουν ένα ότι να ΄ναι αχταρμά, αποπροσανατολισμό, εσωτερικές διαμάχες, «κλειστά» κοινωνικά σύνολα-ομάδες ανθρώπων και "μικρόκοσμους" με αντικοινωνικό προφίλ ή μηδαμινή κοινωνική απήχηση κτλ. Αλλά μήπως αυτά δεν αποτελούν χαρακτηριστικά και άλλων κοινωνικών ή πολιτικών συνόλων,ομάδων ή χώρων;; Ή μήπως όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά που έχουν εξαλειφθεί από όλους τους τομείς της κοινωνίας;

• Επειδή η Αυτόνομη Ζώνη οραματίζεται και αυτή ένα κόσμο όπου όλα τα χρώματα είναι όμορφα και όλα τα σύνορα είναι περιττά δε γίνεται να αφήσει ασχολίαστο όλο αυτόν το ντόρο γύρω από το μεταναστευτικό θέμα και την ηλίθια άποψη του δημοψηφίσματος. Και γιατί δημοψήφισμα; Για να αποφασίσουμε αν κάποιοι συνάνθρωποι μας ωθούμενοι από τη φτώχεια, τη πείνα, τη μιζέρια και τις εστίες πολέμου (που οι δυτικοί σύμμαχοι της ελλάδας δημιουργούν συνεχώς στις οικονομικά ασθενέστερες χώρες) αναγκάζονται να κάνουν τεράστια, επικίνδυνα ταξίδια γεμάτα αβεβαιότητα για να διεκδικήσουν το αναφαίρετο δικαίωμα τους στη ζωή. Και κάποιοι θέλουν να γίνουν εμπόδιο σε αυτή τη προσπάθεια αυτών των ανθρώπων με ηλίθιες φασιστικές και ρατσιστικές δικαιολογίες του στυλ να μην αλλοιωθεί η φυλή(!!!) ή ότι δεν υπάρχουν πολλές δουλειές. Και σίγουρα τα ποσοστά ανεργίας είναι υψηλά και το παραδεχόμαστε αλλά παρόλα αυτά δε βλέπουμε και πολλούς έλληνες να καταδέχονται να δουλέψουν στα γιαπιά, στα χωράφια, στα ναυπηγεία, στις λαχαναγορές, στις ιχθυόσκαλες, στα ολυμπιακά έργα κτλ. Βλέπετε τα εργατικά ατυχήματα δεν κάνουν διακρίσεις και για αυτό τα θύματα τους είναι έλληνες και πολλοί ξένοι που δεν είχαν τη δυνατότητα να σπουδάσουν, να διοριστούν στο δημόσιο, να δουλέψουν σε ένα γραφείο και γενικότερα να έχουν τη δυνατότητα της επιλογής. Άραγε πως θα φαινόταν στους έλληνες οικονομικούς μετανάστες των 70s αν αξίωναν το ίδιο δημοψήφισμα οι γερμανοί, οι αυστραλοί, οι αμερικάνοι, οι άγγλοι κτλ για να αποφασίσουν αν θα τους δεχθούν σε αυτές τις χώρες? Και ας μη ξεχνάμε ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων να ταξιδεύουν σε οποιαδήποτε γωνιά του ταλαιπωρημένου πλανήτη μας.
• Ανέκαθεν η πόλη μας ήταν καθαρή από κάθε φασιστική δράση. Ακόμα και στα μέσα των 80s όταν κάποια λιγοστά ακροδεξιά ανθρωπάρια θέλησαν να στεγάσουν τις εμετικές απόψεις τους κατάλαβαν ότι το Αγρίνιο δεν ήταν του χεριού τους. Από τότε η τοπική κοινωνία τους έχει τοποθετήσει εκεί που πραγματικά ανήκουν. Στο περιθώριο. Τα τελευταία χρόνια κάνουν δειλές εμφανίσεις στην αρχή με συνθήματα στους τοίχους και τώρα μόνο με τρικάκια που πετάνε τις πιο απίθανες ώρες. Ακόμη περιμένουμε τη περιβόητη εφόρμηση του πυρήνα φάντασμα Αιτωλοακαρνανίας στο Αγρίνιο.

• Για οποιονδήποτε θέλει να συνεισφέρει οικονομικά ή συντακτικά στο εγχείρημα της Αυτόνομης Ζώνης μπορεί να επικοινωνήσει: agriniozone6@gmail.com
• Και φυσικά μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε το αυτό-οργανωμένο ραδιοφωνικό εγχείρημα της Ραδιουργίας 88FM. Η Ραδιουργία εκπέμπει μέσω των ερτζιανών στο Αγρίνιο και στα κοντινά του περίχωρα και μέσω του site της ( radiourgia.squat.gr) σε όλο τον πλανήτη. Ακούστε κάθε Πέμπτη στις 9 το βράδυ την εκπομπή της Αυτόνομης Ζώνης.

ΕΞΩΦΥΛΛΟ 3ου ΤΕΥΧΟΥΣ

PARTY ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΖΩΝΗΣ !!!

Με απόλυτη επιτυχία έγινε το 2ο πάρτυ της παρέας της Αυτόνομης Ζώνης και πιο συγκεκριμένα της ραδιοφωνικής της εκπομπής στο αυτό-οργανωμένο, κοινωνικό εγχείρημα που ακούει στο όνομα ΡΑΔΙΟΥΡΓΙΑ 88FM (radiourgia.squat.gr). Η όλη φάση έγινε για την οικονομική ενίσχυση της Ραδιουργίας FM ενώ έγινε και συλλογή ειδών 1ης ανάγκης (με τεράστια ανταπόκριση) για τους βούλγαρους ρομά μετανάστες των Οινιάδων. Πριν την έναρξη του μουσικού μέρους της όλης φάσης έγινε προβολή της αγγλικής ταινίας I.D, μια ταινία που πραγματεύεται πολύ επίκαιρα πράγματα (αν και η υπόθεση της εξελίσσεται κάπου στα 80s στο Λονδίνο) όπως το ποδόσφαιρο και η κοινωνία και το (θατσερικό) μοντέλο καταστολής της τότε εποχής στην αγγλία . Τη προβολή παρακολούθησαν περίπου 30 άτομα και μετά το τέλος της ξεκίνησε το μουσικό μέρος που συμπεριλάμβανε πολύ μπάσο (μιας και η μουσική υπόκρουση ήταν drum n bass και dubstep-όπως και στην εκπομπή της Αυτόνομης Ζώνης άλλωστε), πολύ χορό, κέφι, χαβαλέ, βιντεοπροβολές σε προτζέκτορα και πολύ μπύρα. Τα βαρέλια με τις μπύρες της αυτό- οργανωμένης κάβας αδειαζαν σε γρήγορους ρυθμούς. Κατά τη διάρκεια του πάρτυ λειτουργούσε και πάγκος με έκθεση και διανομή fanzines και εντύπων δρόμου. Συνολικά πέρασαν από το χώρο 100-150 άτομα.

22Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ – ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ 1-0

Ο Παναιτωλικός επικράτησε 1-0 της Καρδίτσας εκμεταλλευόμενος το μεγάλο του όπλο ,την έδρα του και τον κόσμο του ,περίπου 4000, που δίνει επιπλέον ώθηση στην ομάδα. Σε αυτά που αξίζει να θυμόμαστε η εικόνα της Θύρας 6 στην έναρξη του ματς με πολλές σημαίες, καπνογόνα, και πανό που έγραφε ‘’Σημαία μας η αγάπη μας για σένα’’ αλλά και η παρουσία 30 περίπου οπαδών της Αναγέννησης παρά τις γελοίες απαγορεύσεις μετακινήσεων οπαδών, με τους οπαδούς του Παναιτωλικού να ανταποδίδουν την φιλοξενία του πρώτου γύρου. Για ακόμη ένα παιχνίδι υπήρχε στο γήπεδο πανό ενάντια στην χουντική απαγόρευση και μάλιστα αυτή τη φορά συμβολικά κρεμασμένο ακριβώς δίπλα από το κλουβί των φιλοξενούμενων οπαδών όπου κάθονταν οι Καρδιτσιώτες και οι οποίοι αποχώρησαν μετά το τέλος του παιχνιδιού μαζί με τους οπαδούς του Παναιτωλικού.

21Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ ΦΥΛΗΣ - ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ 2-1

Μετά από την τριάρα στον ιωνικό όλοι περιμέναμε ανάλογη συνέχεια στη φυλή με τον Θρασύβουλο αλλά το γνωστό κόμπλεξ (?) της ομάδας στα εκτός έδρας ματς ήταν πάλι εκεί παρότι σκοράραμε πρώτοι, ήρθε η ήττα με 2-1.Όπως πάλι εκεί ήταν και ο κόσμος της ομάδας, περίπου 200 άτομα συνολικά, κόντρα στην απαγόρευση των μετακινήσεων, σπάζοντας την στην πράξη.

20Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ - ΙΩΝΙΚΟΣ 3-0

Νίκη που χρειαζόταν οπωσδήποτε πήρε ο Παναιτωλικός απέναντι στον Ιωνικό, με πολύ καλή εμφάνιση σε ένα βαρύ λόγω βροχής αγωνιστικό χώρο. Για δεύτερο συνεχές εντός έδρας ματς οι οπαδοί του Παναιτωλικού δήλωσαν την κάθετη διαφωνία τους στην απαγόρευση των μετακινήσεων μέσα από πανό που σηκώθηκε. Περίπου 3000-3500 ο κόσμος που βρέθηκε στο γήπεδο. Αιτωλοακαρνάνας παίχτης του Παναιτωλικού αφιέρωσε τη νίκη στον 11χρονο που τραμπουκίστηκε άσχημα από κάποιους «μάγκες» ιωνικούς στο παιχνίδι του 1ου Γύρου.
Υγ:Δεν ξεχνάμε τις ψευτομαγκιές κάποιων οπαδών του Ιωνικού στο παιχνίδι του πρώτου γύρου στη νίκαια. Εις το επανιδείν…

19Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΒΟΛΟΥ-ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ 3-1

Ήττα για τον Παναιτωλικό στον Βόλο σε ένα παιχνίδι όπου μπάλα έπαιξαν οι διοικούντες του Ολυμπιακού Βόλου με προπηλακισμούς και τραμπουκισμούς σε άτομα της αποστολής του Παναιτωλικού . Αυτούς τους ‘’κύριους’’- εξαιρετικούς παίχτες του στοιχήματος- βέβαια δεν τους πιάνει κανένας αθλητικός νόμος ,αυτός πιάνει μόνο οπαδούς. Οπαδούς σαν αυτούς του Παναιτωλικού που η απαγόρευση των εκδρομών δεν τους άφησε να βρεθούν δίπλα στην ομάδα τους στον συγκεκριμένο αγώνα. Έτσι ο Παναιτωλικός έμεινε έρμαιος στα χέρια τραμπούκων, φουσκωτών, και επαγγελματιών λαμογιών. Ευθύνη έχει και η διοίκηση της παε που με την εμμονή της σε έναν ‘’ποδοσφαιρικό πολιτισμό’’, που αγγίζει τα όρια του γραφικού, αφήνει την ομάδα απροστάτευτη απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις και αλλοιώνει τον διαχρονικά δυναμικό χαρακτήρα του συλλόγου, αυτόν τον χαρακτήρα που μεγάλωσε γενιές οπαδών στο Αγρίνιο.

18Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ- ΠΙΕΡΙΚΟΣ 1-1

Ο Παναιτωλικός ηρθε ισόπαλος 1-1 με τον Πιερικό, μπροστά σε 3500 περίπου οπαδούς του, σε ένα παιχνίδι με ένταση κάτι για το οποίο έβαλε το χέρι του ο γνωστός γραφικός προπονητής του πιερικού που προκαλούσε συνεχώς με τις αντιδράσεις του, αλλά και ο διαιτητής του αγώνα που δεν μέτρησε το γκολ του Παναιτωλικού αμέσως παρά μόνο αφού ξεσηκώθηκε όλο το γήπεδο και θα λέγαμε πως ο κόσμος ήταν αυτός που έβαλε το γκολ της ισοφάρισης σε αυτό το ματς, χωρίς υπερβολή. Αυτό ήταν το πρώτο ματς του Παναιτωλικού μετά τη χουντική απόφαση για απαγόρευση των μετακινήσεων των οπαδών και η αντίδραση του κόσμου ήταν άμεση μέσω του πανό που έγραφε ‘’ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ,ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ’’

17Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ- ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ 2-0

Η ομάδα μας δεν απέδωσε καθόλου αυτά που περιμέναμε και έχασε σχετικά εύκολα σε ένα παιχνίδι ιδιαίτερης σημασίας για όλους τους οπαδούς του Παναιτωλικού λόγω της πρόσφατης προϊστορίας. Και φυσικά μιλάμε για τα επεισόδια που είχαν γίνει πριν κάτι χρόνια στο γήπεδο μας στα οποία συμμετείχαν κυρίως ποδοσφαιριστές και εύσωμοι και περίεργοι «παράγοντες» και κάποιοι λιγοστοί οπαδοί. Επίσης δεν ξεχνάμε ότι εκείνη τη χρονιά οι 15-20 κυρίως νεαρής ηλικίας οπαδοί της μικρής αυτής ομάδας του λεκανοπεδίου(που σε αντίθεση με το παιχνίδι του 2ου γύρου όχι απλά δε προκάλεσαν καθόλου αλλά δεν θυμόμαστε αν φώναξαν καν σύνθημα) έτυχαν άψογης συμπεριφοράς από τους οπαδούς της ομάδας μας και είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό κατά τη διάρκεια του οποίου τρομαγμένος πατέρας οπαδού της Ηλιούπολης που είχε ταξιδέψει στο Αγρίνιο, προφανώς ενημερώθηκε από το ραδιόφωνο ή κάπου αλλού ότι στο γήπεδο του Παναιτωλικού γίνονται επεισόδια τηλεφώνησε στο γιο του για να τσεκάρει αν είναι καλά και αυτός τον διαβεβαίωσε ότι είναι καλά και ότι κάποιοι οπαδοί του Παναιτωλικού τους συνόδευαν εώς στο πούλμαν μιας και το κλίμα ήταν γενικότερα πολύ τεταμένο…..Βέβαια στο 2ο γύρο οι παλικαράδες της ομάδας αυτής (που τη συνοδεύουν διάφορες ιστορίες και φήμες για μαφίες, μπράβους, τραμπουκισμούς σε αποδυτήρια, συμπεριφορές που θυμίζουν παρακράτος, κομμένα δοκάρια και άλλα) ανταπέδωσαν τη φιλοξενία και επιτέθηκαν (και ενώ εκείνη τη στιγμή ήταν πολύ περισσότεροι) σε 15-20 οπαδούς του Παναιτωλικού από την Αθήνα και το νομό της Αττικής που κατευθύνονταν πεζοί στο γήπεδο στο οποίο παραβρέθηκαν περισσότεροι από 400 οπαδοί του Παναιτωλικού. Την επόμενη χρονιά μας ξανά επισκέφθηκαν καμία 25άρα από αυτούς αλλά αυτή τη φορά ήταν ενισχυμένοι τόσο από διάφορους εύσωμους τύπους αλλά και από κάποιους υποστηρικτές ομάδας του ποκ μιας και φορούσαν μπουφάν με τα διακριτικά συνδέσμου (που βρίσκεται στην ηλιούπολη) της συγκεκριμένης ομάδας του ποκ. Ήταν προκλητικοί κατά τη διάρκεια του αγώνα με αποτέλεσμα να υπάρξει μικρή ένταση και μες στο γήπεδο αλλά και έξω κατά την αποχώρηση των οπαδών της ομάδας του λεκανοπεδίου αρκετή ώρα μετά το παιχνίδι. Στο 2ο γύρο συνέβησαν διάφορα περίεργα. Το πούλμαν της αποστολής του Παναιτωλικού που ήταν παραμονές του παιχνιδιού παρκαρισμένο έξω από το ξενοδοχείο - και ενώ οι παίχτες και οι υπόλοιποι της αποστολής κοιμόνταν- δέχθηκε επίθεση με σφαίρες ενώ μολότοφ προσγειώθηκαν και στην είσοδο του ξενοδοχείου!! Επίσης η διοίκηση της ομάδας από την Αττική αρνήθηκε να δώσει εισιτήρια στους οπαδούς της ομάδας μας και πριν το παιχνίδι κυκλοφορούσαν έξω από το γήπεδο διάφοροι εύσωμοι τύποι και ζητούσαν από διάφορους οπαδούς τις ταυτότητες τους με σκοπό να αποτραπεί η είσοδος ακόμη και στους οπαδούς του Παναιτωλικού που πήραν την απόφαση να ταξιδέψουν μεμονωμένα και χωρίς διακριτικά.

Και μετά τη μικρή αυτή αναδρομή στα προηγούμενα παιχνίδια να πούμε ότι στο φετινό παιχνίδι η διοίκηση της Ηλιούπολης έδωσε 350 περίπου εισιτήρια στους οπαδούς της ομάδας μας αν και είχαν ζητηθεί τα διπλάσια από τη μεριά του Παναιτωλικού. Ραντεβού μεταξύ των εκδρομέων τόσο με το πούλμαν αλλά και με τα αυτοκίνητα που ξεκίνησαν από το Αγρίνιο και των οπαδών της ομάδας μας από το λεκανοπέδιο είχε δοθεί στη λεωφόρο Συγγρού κοντά στο σύνδεσμο της Αθήνας, τους Guerreros. Αφού συγκεντρώθηκαν και οι 350 εκεί ξεκίνησαν με το μετρό για το σταθμό του Αγίου Δημητρίου με συνοδεία ισχυρών δυνάμεων των ματ (χακήδες). Εκεί αφού τους περίμεναν και άλλες δυνάμεις της κρατικής καταστολής τους οδήγησαν με πορεία στο γήπεδο. Το παιχνίδι παραδόξως το παρακολούθησαν και καμιά 1000άρα οπαδοί της τοπικής ομάδας, αρκετά περισσότεροι από το μέσο όρο εισιτηρίων τους. Προφανώς το όνομα του Παναιτωλικού τους προσέλκυσε στο γήπεδο ενώ μάλλον οι κύριες οπαδικές τους προτιμήσεις, οι μεγάλες ομάδες του ποκ δηλαδή μάλλον δεν έπαιζαν κάνα ενδιαφέρον παιχνίδι εκείνη τη μέρα…Επικρατούσε ένταση σε όλο το παιχνίδι και συνθήματα εκατέρωθεν. Κάποια στιγμή ένα κάγκελο στο σημείο που χώριζε τη κερκίδα των οπαδών του Παναιτωλικού από τον αγωνιστικό χώρο υποχώρησε( και ενώ επικρατούσε γενικότερη ένταση στο γήπεδο) και κάποιοι οπαδοί του Παναιτωλικού έκαναν κίνηση προς τα εκεί. Με υπόδειξη(!!!!) λοιπόν κάποιων από τη μεριά των σκληροπυρηνικών οπαδών της Ηλιούπολης μια διμοιρία χακήδες κινήθηκε απειλητικά προς τη μεριά των οπαδών της ομάδας μας και προσπάθησε να μπει από το κάγκελο (που είχε υποχωρήσει πριν) στη κερκίδα που βρισκόταν οι οπαδοί του Παναιτωλικού. Αυτοί όμως υπερασπίστηκαν αποτελεσματικότατα το χώρο τους και δεν τους το επέτρεψαν. Οι μπάτσοι λοιπόν κατευθύνθηκαν προς τη μεριά των οπαδών της ομάδας μας ύστερα από υπόδειξη άλλων οπαδών. Και μετά λέμε για αλληλεγγύη μεταξύ των οπαδών κτλ. Αλλά τι να περιμένεις από οπαδούς που κοκορεύονταν για κασκόλ που έκλεψαν από οπαδούς του Παναιτωλικού μετά το μπαράζ της Ν. Σμύρνης και αφού τους επιτέθηκαν σε παρακείμενους του γηπέδου δρόμους όταν αυτοί (φιλήσυχοι οπαδοι κυρίως μεγάλων ηλικιών και σίγουρα όχι χουλιγκάνοι) αποχωρούσαν με τα αυτοκίνητα τους. Ένα περιστατικό θρασύδειλης και βίαιης συμπεριφοράς που έχει ξανασυμβεί και σε άλλα γήπεδα του λεκανοπεδίου.

Λόγω κεκτημένης ταχύτητας στη μικρή αναδρομή (στο αντίστοιχο κειμενάκι του 3ου τεύχους) για τις προηγούμενες αναμετρήσεις του Παναιτωλικού μας με την ηλιούπολη αναφέρεται ότι στη 1η χρονιά που συναντήθηκαν οι δυο ομάδες το πρώτο παιχνίδι έγινε στο Αγρίνιο και το δεύτερο στην ηλιούπολη. Το σωστό είναι ότι το παιχνίδι του 1ου γύρου έγινε στην ηλιούπολη και αυτό του 2ου γύρου με τα γνωστά σκηνικά έγινε στο Αγρίνιο.

EGIO BOYS PARTY

(Graffiti των Egio Boys κάπου στο Αίγιο)

Στις 29 Δεκεμβρίου κάποιοι από εμάς βρεθήκαμε στο Αίγιο έπειτα από πρόσκληση των παιδιών για το πάρτυ τους. Η φιλοξενία τους ξεπέρασε κατά πολύ αυτό που μπορούσαμε να φανταστούμε. Το πάρτυ εξελισσόταν υπό oi! μουσική συνοδεία και οι μπύρες έφευγαν με τρελούς ρυθμούς. Άκρως οπαδικές συζητήσεις για θέματα που αφορούν κάθε οπαδό. Κερκίδα, καταστολή, παρόν και μέλλον της οπαδικής σκηνής στις 2 πόλεις, ιστορικές αναδρομές, τόσο που κάποιοι βρέθηκαν να θυμηθούν φυσιογνωμικά ο ένας τον άλλον από παλιά αναμέτρηση Παναιτωλικού-Παναιγιάλειου. Τη μουσική διέκοπταν συχνά συνθήματα και των δύο ομάδων που τραγουδούσαν όλοι μαζί με υψωμένες μπύρες μέσα σε ένα φοβερό κλίμα . Όσοι βρέθηκαν εκεί θα έχουν να θυμούνται μια οπαδική βραδυά από αυτές που αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο ότι αυτά που μας ενώνουν σαν οπαδούς είναι περισσότερα και πιο σημαντικά από αυτά που μας χωρίζουν, κάτι που για εμάς σαν Αυτόνομη Ζώνη αποτελεί το κυριότερο πρόταγμα μας. Τέλος, αυτό που κρατήσαμε, πέρα από το πόσο καλά περάσαμε στο party, είναι ότι μέσα από τις συζητήσεις με όλα τα παιδιά από τους egio boys είναι η αγνή ,συνειδητοποιημένη οπαδική κουλτούρα τους, από τους πιο μεγάλους του group εώς και τους πιο πιτσιρικάδες, πιστοί όλοι τους στο ‘’support your local football team’’.

16Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ- ΔΟΞΑ ΔΡΑΜΑΣ 1-2

Ο Παναιτωλικός μας δεν απέδωσε τα αναμενόμενα και ηττήθηκε φυσιολογικά από μια ομάδα η οποία δεν έχει επιδείξει και κάτι ιδιαίτερα πολύ καλό φέτος αλλά που διακατέχεται από μια σταθερότητα σε γενικές γραμμές με αξιοπρεπή παρουσία γενικότερα. Είναι γνωστές οι καλές σχέσεις που διέπουν τις δυο ομάδες και ιδιαίτερα από πέρσι που η ομάδα της Δράμας τήρησε τα προσχήματα και την ιστορία της και χτύπησε το παιχνίδι στην έδρα της με τη Πτολεμαίδα οπότε και το ισόπαλο σκορ του παιχνιδιού έδωσε την ευκαιρία στο Παναιτωλικό μας να τερματίσει 2ος και μέσω του μπαράζ της Νέας Σμύρνης να πάρει την άνοδο. Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος για τη διάδοση μιας φήμης ή ενός σεναρίου που έλεγε ότι η ομάδα μας θα έδινε το παιχνίδι στους Δραμινούς σαν ανταπόδωση για το περσινό «δώρο» .. Πολύ καλές ήταν και οι σχέσεις των οπαδών των δυο ομάδων από πέρσι στη Δράμα οπού και είχαν μεταβεί 150-200 περίπου οπαδοί του Παναιτωλικού μας. Επίσης οι οπαδοί της Δόξας είχαν εκδηλώσει άμεσο ενδιαφέρον για το ατύχημα των οργανωμένων οπαδών της ομάδας μας κατά την επιστροφή τους με το πούλμαν από τη Δράμα στο Αγρίνιο. Γι αυτό και το παιχνίδι (στο οποίο πάλι οι οπαδοί της ομάδας μας έδωσαν βροντερό παρόν μιας και παραβρέθηκαν 4500 περίπου κόσμος και 100- 120 περίπου οπαδοί της Δόξας) κύλισε σε ένα κλίμα οπαδικής αλληλεγγύης και χωρίς αντεγκλήσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι οπαδός της ομάδας μας παρακολούθησε το παιχνίδι με τα διακριτικά της ομάδας μας από το κλουβί που βρίσκεται η εξέδρα των φιλοξενουμένων. Κάπου εδώ θα θέλαμε να αναφέρουμε σαν Αυτόνομη Ζώνη ότι εννοείται ότι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους οπαδούς της Δόξας αλλά είναι πολλά αυτά που μας χωρίζουν με δυο οπαδούς της που κουβαλούσαν πάνω τους ρατσιστικά και φασιστικά σύμβολα και ειδικά ο ένας από αυτούς πρέπει να είχε τρελό φετίχ με την ελληνική σημαία που δεν έβγαλε ούτε στιγμή από πάνω του. Προφανώς θα έπαιρνε παράσημο αν έκανε τέτοια προκλητική εμφάνιση στο συγκεκριμένο γήπεδο και στη συγκεκριμένη πόλη. Αποδοκιμάστηκε από αρκετούς οπαδούς της ομάδας μας και μάλιστα σε κάποιον από αυτούς απάντησε λέγοντας του «ναι ρε φασίστας είμαι, εδώ είναι ελλάδα, αν δε σ αρέσει πήγαινε στην αλβανία». Αξιοσημείωτο είναι και το ότι υπήρξε παρόμοιος "διάλογος" οπαδού της ομάδας μας που παρακολούθησε το παιχνίδι μαζί με τους φιλοξενούμενους οπαδούς με τον άλλο οπαδό της Δόξας που κουβαλούσε επάνω του ανάλογα σύμβολα και απόψεις. Και φυσικά δε ξεχνάμε και το πανί με το έντονο ναζιστικό στυλ όπως μπορείτε να δείτε και στη παρακάτω φωτογραφία. Ελπίζω αυτοί οι δυο να αποτελούν μια γραφική μειοψηφία στους κόλπους των οπαδών της Δόξας αν και τους υπόλοιπους οπαδούς της δεν τους είδαμε να ενοχλούνται ιδιαίτερα ή ίσως απλά να έδειχναν μια αδιαφορία η οποία δίνει πάντα πατήματα σε κάτι τέτοιους τύπους.

ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΠΑΔΩΝ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΩΝ

Στις 14 Μαρτίου ημέρα Κυριακή και πριν το παιχνίδι του Παναιτωλικού μας με τον Όφη πραγματοποιήθηκε πορεία στο Αγρίνιο ενάντια στη καταστολή που δέχονται οι οπαδοί και ενάντια στη απαγόρευση των μετακινήσεων. Η πορεία καλέστηκε από το σύνολο της Θύρας 6, δηλαδή από τους Warriors,το παρεάκι της Αυτόνομης Ζώνης (που απαρτίζεται τόσο από μέλη των Warriors και των Guerreros όσο και από ανένταχτους οπαδούς του Παναιτωλικού), τους Guerreros και λοιπούς ανένταχτους οπαδούς του Παναιτωλικού.

Η πορεία που ξεκίνησε από το club των Warriors πεζή αλλά και ένα μέρος της μηχανοκίνητη και στην οποία συμμετείχαν περισσότερα από 300 άτομα διέσχισε το κέντρο της πόλης μας και κατέληξε έξω από το γήπεδο.
Είχε πολύ παλμό ενώ ακούστηκαν πολλά συνθήματα ενάντια στους αθλητικούς τρομονόμους, στους μπάτσους, στη καταστολή, στην ηγεσία της ελ.ας όπως και πολλά συνθήματα υπέρ της ομάδας μας. Όταν έφτασε έξω από το γήπεδο κατήργησε εντελώς την εμπορευματική διαδικασία και σχέση εισπράκτορα-πελάτη, παραγκώνισε την εποπτεία των σεκιούριτι- εισπρακτόρων πολύ εύκολα και προσήλθε μαζικά στη μικρή κυρίως κερκίδα του γηπέδου μας χωρίς να συναντήσει σχεδόν καθόλου αντίσταση. Μετά τους οπαδούς του Πάοκ λοιπόν οι οπαδοί του Παναιτωλικού πήραν τη σκυτάλη και διαμαρτυρήθηκαν με αυτό τον τρόπο ενάντια στα χουντικά τερατουργήματα του κράτους που αποσκοπούν στη καταστολή του οπαδικού και γηπεδικού χώρου. Επίσης κατά τη διάρκεια της πορείας μοιράστηκε κείμενο στους δρόμους του κέντρου της πόλης με την υπογραφή της Θύρας 6 όσο και κειμενάκι της Αυτόνομης Ζώνης το οποίο λίγο διάστημα πριν είχε δημοσιευτεί στο fanzine/έντυπο δρομου των Radical Fans United:

ΟΙ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ

Η νέα κυβέρνηση συνεχίζει επάξια ότι ξεκίνησε η προηγούμενη.
Η καταστολή έχει εισβάλλει για τα καλά και στον οπαδικό χώρο.
Χουντικός αθλητικός τρομονόμος, διώξεις, κάρτα οπαδού, φακέλωμα, ονομαστικά εισιτήρια , ακριβά εισιτήρια, αυξημένος αριθμός αστυνομικών δυνάμεων στα γήπεδα είναι μόνο μερικά χαρακτηριστικά του μένους που επιδεικνύει το κράτος και οι κατασταλτικές δυνάμεις του με αποδέκτη τον οπαδικό χώρο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι πάρα πολλά μοντέλα καταστολής εφαρμόζονται πρώτα στο γήπεδο και μετά και στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο, σε διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες, πορείες κτλ.
Το κερασάκι στη τούρτα ήρθε με την εκτρωματική απόφαση της απαγόρευσης των μετακινήσεων των οπαδών. Με λίγα λόγια σου απαγορεύουν να ταξιδεύεις από πόλη σε πόλη(!!), σου απαγορεύουν να παρακολουθείς ποδόσφαιρο (τη στιγμή που σε εποχές οικονομικής κρίσης δαπανώνται προκλητικά υπέρογκα ποσά για τα τηλεοπτικά δικαιώματα ποδοσφαιρικών αγώνων ) από κοντά(!!) και φυσικά ποινικοποιούν την ανιδιοτελή και γνήσια αγάπη του οπαδού για την αγαπημένη του ομάδα στερώντας του το δικαίωμα να βρίσκεται κοντά της και να την υποστηρίζει.
Σίγουρα δεν είναι όλος ο οπαδικός χώρος όμορφα πλασμένος, αυτό όμως δε σημαίνει ότι όλοι οι οπαδοί είναι κάφροι, αλήτες ή ανεγκέφαλοι και ότι πρέπει να τους μεταχειρίζεσαι σαν πολίτες Β’ κατηγορίας. Και φυσικά η βία είναι ένα πολυσύνθετο κοινωνικό φαινόμενο που δεν συναντάται μόνο στο γήπεδο αλλά και σε άλλες πτυχές της κοινωνίας και τα αίτια του σίγουρα δε βρίσκονται στις μετακινήσεις των οπαδών και δε θα πάψει να υπάρχει αν μας απαγορεύσουν να βρισκόμαστε κάθε Κυριακή στο πλευρό της ομάδας μας σε οποιαδήποτε γήπεδο και αν παίζει αυτή.

Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΚΕΡΚΙΔΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΕΤΑΛΑ.
ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ
Ο.Φ. ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΥ ΘΥΡΑ 6

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΟΠΑΔΟΙ

Πριν λίγο καιρό μάθαμε ότι για άλλη μια φορά η κρατική καταστολή με το έτσι θέλω έκανε πάλι τα δικά της και δεν επέτρεψε σε οπαδούς (συγκεκριμένα του ΠΑΟΚ) να ταξιδέψουν σε εκτός έδρας παιχνίδι της ομάδας τους Κάτι ανάλογο είχε γίνει και σε μας αρκετά χρόνια πριν όταν η ομάδα μας, ο Παναιτωλικός, αγωνιζόταν σε χαμηλότερη κατηγορία και σε εκτός έδρας παιχνίδι με την Αναγέννηση Άρτας μας σταμάτησαν μπάτσοι λίγα χιλιόμετρα έξω από την Άρτα και μας γύρισαν πίσω.

Δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε η τελευταία, όπου οπαδοί έρχονται αντιμέτωποι με τη κρατική καταστολή, με το μένος και τη λύσσα των οργάνων της. Μπάτσοι όλων των ειδών ήταν ακροβολισμένοι πρωί - πρωί έξω από συνδέσμους του ΠΑΟΚ, ενώ από ότι διαβάσαμε. δεν έλειψαν και οι «απαραίτητες» (παντού πια) προσαγωγές!!! Πολλοί αναρωτιόνταν γιατί τόσο μένος. Η απάντηση είναι λίγο πολυσύνθετη αλλά όχι και δύσκολη για να την ανακαλύψει κάποιος.

Τα γήπεδα, ως χώροι συνάθροισης ενός μεγάλου αριθμητικά κοινωνικού συνόλου, αποτελούν μικρογραφίες της κοινωνίας και ήταν πάντα μεγάλοι πόλοι έλξης για πολύ κόσμο και κυρίως για τα λιγότερα ευνοούμενα κοινωνικά κομμάτια (για την εργατική τάξη δηλαδή και για μέρος της αστικής). Ως γνωστόν ο ρόλος της αστυνομίας και της κρατικής καταστολής είναι πέρα ως πέρα αντικοινωνικός (άσκηση βίας σε όσους δεν είναι συμβαδίζοντες με τις άρχουσες απόψεις, πογκρόμ σε μετανάστες, διώξεις και βία σε όσους αντιδρούν στα απάνθρωπα σχέδια αυτών και των εντολέων τους, δολοφονίες και άλλα πολλά). Οπότε ανάλογη θα ήταν και η αντιμετώπιση των μελών αυτής της μικρότερης κοινωνίας που δημιουργήθηκε στις εξέδρες των γηπέδων. Μια αντιμετώπιση που μετουσιώνεται σε στοχοποίηση και ποινικοποίηση των οπαδών. Χουντικοί αθλητικοί νόμοι, άσκηση αστυνομικής-κρατικής βίας στους οπαδούς, δημιουργία πολεμικού κλίματος και μίσους μεταξύ των οπαδών (τόσο από τους πολιτικούς και αθλητικούς άρχοντες όσο και κυρίως από τα τσιράκια τους, τους δημοσιογράφους) και άλλα πολλά . Και αυτή η λύσσα της κρατικής καταστολής απέναντι στους οπαδούς γιγαντώνεται ακόμη πιο πολύ όταν στους οπαδικούς κόλπους δημιουργούνται τόσο αντικαθεστωτικοί πυρήνες όσο και κινήσεις αλληλεγγύης μεταξύ των οπαδών. Κινήσεις και δράσεις που προσανατολίζονται ενάντια στο κοινό εχθρό.

Όπως και οι περισσότεροι οπαδοί, έτσι και εμείς οι οπαδοί του Παναιτωλικού, έχουμε γνωρίσει τέτοιες καταστάσεις. Η τοποθέτηση καμερών στο γήπεδο μας, η αύξηση των γνωστών πια φουσκωτών στο γήπεδο, το κυνήγι μαγισσών, συγνώμη, οπαδών θέλαμε να πούμε, στη μεγάλη εξέδρα του γηπέδου μας που παραδοσιακά αράζανε οι σχετικά λιγότερο θερμόαιμοι οπαδοί της ομάδας μας (πρόσφατα δικάστηκε και τιμωρήθηκε με κάποιες χιλιάδες ευρώ οπαδός από τη συγκεκριμένη εξέδρα για ρίψη πλαστικού μπουκαλιού!!), η ολονύχτια παραμονή σε κρατητήριο τριών οπαδών μας αμέσως μετά από εκτός έδρας παιχνίδι της ομάδας μας, οι συλλήψεις οπαδών της ομάδας μας στον αγώνα μπαράζ με τη Ρόδο στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης με τις κλασικές γελοίες κατηγορίες «ανάμματος πυρσού» (ναι του ίδιου πυρσού που βλέπουμε να ανάβεται σε προεκλογικές συγκεντρώσεις, αλλά εκεί δεν τρέχει μια), της κατοχής ναρκωτικών ουσιών και της εξύβρισης της αρχής όπως και η δίωξη νεαρού οπαδού της ομάδας μας σε εκτός έδρας παιχνίδι για υποτιθέμενη κατοχή καπνογόνου. Όλα αυτά είναι μόνο λίγα από τα παραδείγματα της εισβολής της κρατικής καταστολής στα γήπεδα.

Εμείς, ως Αυτόνομη Ζώνη, αλλά και γενικότερα ως οπαδοί, θεωρούμε ότι μπροστά σε όλα αυτά υπάρχει μόνο ένας δρόμος: Αυτός της συλλογικής αντιμετώπισης των οπαδικών ζητημάτων.

H αρχή έχει γίνει.

Ας δυναμώσουμε λοιπόν τη φωνή μας και με όπλο την αλληλεγγύη, να σταθούμε εμπόδιο στα σχέδια τους.

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΖΩΝΗ-ΑΓΡΙΝΙΟ
agriniozone.blogspot.com

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΑΚΙ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ 6ο ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ
FANZINE / ΕΝΤΥΠΟΥ RADICAL FANS UNITED

A . C . A . B

• Στο παιχνίδι με τη Κέρκυρα μερίδα οπαδών της Αναγέννησης Καρδίτσας δέχθηκε εντελώς αναίτια επίθεση από τις τοπικές δυνάμεις της καταστολής. Μια διμοιρία των ματ επιτέθηκε και χτύπησε ανελέητα νεαρούς οπαδούς της τοπικής Αναγέννησης με τα γκλομπ ενώ ταυτόχρονα τους έβριζε χυδαία και προκλητικά όπως αναφέρουν και οι ίδιοι οι οπαδοί της Αναγέννησης εκστομίζοντας εκφράσεις όπως κωλόπαιδα, θα σας κόψουμε το γήπεδο και άλλα τέτοια δημοκρατικά. Οι οπαδοί της Αναγέννησης αναφέρουν χαρακτηριστικά: « Έχουν ξαναγίνει τέτοια περιστατικά και κάποιοι θέλουν να μας κόψουν το γήπεδο. Δεν θα τους αφήσουμε!!! Από την άλλη μεριά ήμαστε ανυπεράσπιστοι. Δεν έχουμε την βοήθεια κανενός, είμαστε το μοναδικό ζωντανό κομμάτι στην κερκίδα και μας αφανίζουν !!! Αν αυτό θέλετε κι εσείς παρακολουθείστε την κατάσταση ».
• Στα Ιωάννινα και πριν το παιχνίδι του τοπικού Πας με τον Πανιώνιο οπαδός του Πας συνελήφθηκε κατά τη διάρκεια διανομής εισιτηρίων που ήταν ήδη προπληρωμένα. Βέβαια η φάση αυτή με τα εισιτήρια ήταν απλά η αφορμή μιας και ο συγκεκριμένος οπαδός αποτελεί κόκκινο πανί για την παέ και κυρίως για την αστυνομία λόγω της κοινωνικής και πολιτικής του δράσης. Πριν τα όργανα της καταστολής προχωρήσουν στη σύλληψη του οπαδού απαίτησαν τα στοιχεία του συγκεκριμένου οπαδού. Σύμφωνα λοιπόν με τους ίδιους τους οπαδούς του Πας (ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ) ο οπαδός αντέτεινε στον μπάτσο ότι " θα σου δώσω τα στοιχεία μου αν μου δώσεις εσύ τα δικά σου, όπως οφείλεις σύμφωνα με τις πρόσφατες αποφάσεις του χρυσοχοίδη". Οι οπαδοί του Πας αναφέρουν επίσης ότι αμφισβητήθηκε η δικαιοδοσία της αστυνομίας, μιας και για οικονομικής φύσης ζητήματα υπεύθυνο είναι το σδοε ή η διεύθυνση εμπορίου της νομαρχίας και όχι η αστυνομία. Ο αστυνομικός μην μπορώντας να αντέξει το καταρράκωμα του κύρους του από βάσιμα και λογικά επιχειρήματα, μην μπορώντας να πιστέψει οτι ο εγωισμός του είναι κατώτερος των συμβατικών και συνταγματικών του υποχρεώσεων, κάλεσε τους υπόλοιπους για να συλλάβουν τον φίλαθλο. Όπως και έγινε. Το περιστατικό συνέβη ακριβώς μπροστά στη θύρα 3 όπου σταθμεύουν μια κλούβα των ματ, το βαν της όπκε αλλά και δεκάδες μεμονωμένοι αστυνομικοί και σεκιούριτι. Στο τμήμα τελικά κατατέθηκε προσωπική μήνυση του αστυνομικού για τα πλημμελήματα της απείθειας (μη συμμόρφωση προς τας υποδείξεις), απειλή και έργω εξύβριση (διότι ο οπαδός ακούμπησε την στολή του μπάτσου στους ώμους δείχνοντας του ότι δεν φέρει τα νούμερα του ως οφείλει). Η αντίσταση δεν μπόρεσε να στοιχειοθετηθεί μιας και δεν μπορούσε να υφίσταται ανάμεσα σε τόσους αστυνόμους.
Στο τμήμα ο φίλαθλος δεν αφέθηκε να κάνει χρήση του δικαιώματος της καταγγελίας του μπάτσου για την αυθαίρετη συμπεριφορά του στο ειδικό γραφείο που ο χρυσοχοίδης έχει συστήσει τον τελευταίο μήνα. Μάλιστα δεν δόθηκαν τα στοιχεία του μπάτσου στον οπαδό όπως είχαν υποχρέωση. Στο οπαδό απαγορεύτηκε ακόμα και το κομπολόι μέσα στο κρατητήριο. Ακόμα και το αίτημα του να του φέρουν το περιοδικό της αστυνομίας -που ντανιάζεται σε δεκάδες στους διαδρόμους του μεγάρου- για να περάσει τον χρόνο του διαβάζοντας- δεν έγινε δεκτό. Όταν οι οπαδοί του Πας έφεραν φαγητό, η αστυνομία αρνήθηκε να το δεχτεί με την γελοία δικαιολογία ότι: "εσείς μπορεί να θέλετε να τον δηλητηριάσετε, για να μας το χρεώσετε". Μετά από όλα αυτά ήταν σχεδόν αδύνατο για τον οπαδό να "συνεργαστεί". Έτσι αρνήθηκε να δώσει δακτυλικά αποτυπώματα, να φωτογραφηθεί, να απαντήσει σε ερωτήσεις που αφορούν σε πληροφορίες πέραν αυτών που αναγράφονται στο δελτίο ταυτότητας του, ενώ δεν υπέγραψε κανένα έντυπο της αστυνομίας. Ούτος ή άλλως είχε ήδη κατηγορηθεί για απείθεια... δεν θα άλλαζε κάτι για αυτόν. Για τα νεύρα της αστυνομίες όμως άλλαξαν πολλά για τη μια μέρα που έκατσε στο κρατητήριο ο οπαδός. Δυο φόρες αναστατώθηκε το τμήμα από την παρουσία αλληλέγγυων. Μια φορά μετά το ματς και μια μέσα στα μεσάνυχτα... προφανέστατα το βράδυ στο τμήμα δεν ήταν συνηθισμένο και ήρεμο. Στο δικαστήριο ο οπαδός αθωώθηκε για τις 2 κατηγορίες (εξύβριση και απειλή), ενώ για την απείθεια καταδικάστηκε σε 3 μήνες φυλάκιση με 3ετη αναστολή. Άσκησε έφεση και αφέθηκε ελεύθερος. Συγκινητική για ακόμα μια φορά η παρουσία των αλληλέγγυων, που εν ριπή οφθαλμού μαζεύτηκαν με ρεφενέ τα έξοδα της δίκης . Πάνω από 50 άτομα βρέθηκαν στο δικαστήριο, τα οποίο ξέσπασαν σε συνθήματα με την ανακοίνωση της απόφασης.
• Τη κρατική καταστολή βίωσαν για τα καλά και οι οπαδοί του όφη στο εκτός έδρας παιχνίδι του με την ηλιούπολη. Εδώ να σημειώσουμε ότι δεν ξεχνάμε την «άψογη» κρητική φιλοξενία που μας επιφύλασσαν οι οπαδοί του όφη όταν ταξιδέψαμε στο Ηράκλειο, μια φιλοξενία που συμπεριλάμβανε και μια άκρως επιμορφωτική περιήγηση στο ψηλορείτη. Και για να μη κουραστούμε τόσο μιας και είχε ήδη προηγηθεί το μεγάλο ταξίδι που εμείς κάναμε οι ντόπιοι αποφάσισαν να μη μας πάνε στο ψηλορείτη αλλά να φέρουν αυτόν σε εμάς. Και επειδή ήταν λίγο μεγάλος αποφάσισαν να τον κόψουν σε κομματάκια και να μας τα πετάξουν όλα στο πέταλο που καθόμασταν. Παρόλα αυτά μιας και το συγκεκριμένο περιστατικό που έγινε στην ηλιούπολη έχει να κάνει με τον κοινό εχθρό που δεν είναι άλλος από τη κρατική καταστολή πρέπει να αναφέρουμε ότι περίπου 200 οπαδοί του όφη αγνόησαν τον χουντικό νόμο της απαγόρευσης των μετακινήσεων και βρέθηκαν στο γήπεδο αυτό του λεκανοπεδίου. Από αυτούς ελάχιστες δεκάδες κατάφεραν να εξασφαλίσουν εισιτήριο και όλοι οι υπόλοιποι έφαγαν πόρτα. Δεν το έβαλαν κάτω όμως, κατευθύνθηκαν προς τη κλειδωμένη θύρα των φιλοξενουμένων και αφού την έσπασαν μπήκαν μέσα σε αυτή με ντου. Μετά από λίγο όμως διμοιρία των ματ τους επιτέθηκε και κάνοντας και χρήση δακρυγόνων με αποτέλεσμα οι οπαδοί του όφη να απωθηθούν και καμιά εικοσαριά από αυτούς να συλληφθούν.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Οι περισσότεροι από μας γνωρίζουν ότι ο πραγματικός ρόλος της πλειοψηφίας των δημοσιογράφων ήταν και είναι το να παραπληροφορούν. Ανέκαθεν οι δημοσιογράφοι αποτελούσαν δεκανίκια των εξουσιαστών και της προπαγάνδας τους και πάντα λειτουργούσαν σαν όργανα παραπληροφόρησης αφού ένας από τους ρόλους τους ήταν να αποπροσανατολίζουν αρχικά τη κοινωνία και στη συνέχεια να τη παραπλανούν και να ελέγχουν τον τρόπο σκέψης της μειώνοντας στο ελάχιστο τα αντανακλαστικά της. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να προετοιμάζεται το έδαφος για την εξουσία και τα αντικοινωνικά της σχέδια και να συρρικνώνονται οι αντιδράσεις και οι αντιστάσεις στα σχέδια αυτά. Άλλος ένας ρόλος τους ήταν αυτός του ρουφιάνου αφού δεν είναι λίγες οι φορές που οι δημοσιογράφοι λειτουργούσαν σαν εφεδρεία των δυνάμεων της καταστολής συνεισφέροντας και αυτοί με τον δικό τους τρόπο στο αστυνομικό «λειτούργημα»…
Πρόσφατα διαβάσαμε σε τοπική «αδέσμευτη» εφημερίδα με δεξιά κλίση και έντονο εθνικό φρόνημα για τη σύλληψη αφγανών εμπόρων πρέζας. Στο συγκεκριμένο λοιπόν άρθρο με τίτλο «Ήρωες σε εχθρικό έδαφος» ο εν λόγω δημοσιογράφος αφού δίνει ειδικό βάρος στην εθνικότητα των συγκεκριμένων εμπόρων πρέζας ηρωοποιεί τους μπάτσους της δίωξης του τμήματος Αγρινίου αφού όπως αναφέρει οι συνθήκες σύλληψης ήταν ιδιαίτερα δύσκολες και στη συνέχεια επιδίδεται σε μια ηλίθια ρατσιστική παράκρουση αποκαλώντας ειρωνικά τους αφγανούς καημένα παιδιά που τα βομβαρδίζουν οι αμερικανοί και πρέπει εμείς να ανεχτούμε τη πρέζα τους από τη παραγωγή τους στο όπιο και τελειώνει τη ρατσιστική του προπαγάνδα αναφέροντας ότι αυτά τα καημένα παιδιά έχουν και την αυθόρμητη στήριξη πολλών ευαίσθητων πολιτών με ελληνική ταυτότητα που μόλις δουν αστυνομικό να κάνει τη δουλειά του είναι έτοιμοι να βοηθήσουν τα καημένα τα παιδιά…..
Εμείς θα θέλαμε με τη σειρά μας να θέσουμε τα εξής ερωτήματα:
1. Το ότι αν ένα μέρος των προσφύγων της συγκεκριμένης εθνικότητας ασχολείται πράγματι με τη διακίνηση της πρέζας σημαίνει ότι όλος ο αφγανικός λαός και όλοι οι αφγανοί πρόσφυγες στην ελλάδα ασχολούνται ντε και καλά με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα? Γιατί σε κάποιο σημείο του άρθρου του ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος αναφέρει ότι πολλοί ενσυνείδητοι ένστολοι «ήρωες» συγκρατούν τις νύχτες τον κοινωνικό ιστό και το ότι κάποιοι ασυνείδητοι συνάδελφοι τους τον διαρρηγνύουν δεν επιτρέπει το τσουβάλιασμα. Μάλιστα. Δεν πρέπει λοιπόν να τσουβαλιάζουμε τους μπάτσους αφού υπάρχουν οι «καλοί και οι κακοί» αλλά μπορούμε άνετα να τσουβαλιάζουμε όλους τους αφγανούς αφού όλοι τους είναι κακοί και όλοι τους πρεζέμπορες.
2. Το Αγρίνιο διατηρούσε από πολύ παλιά κάποια από τα επαρχιακά πρωτεία στη διακίνηση και στη χρήση της συγκεκριμένης ουσίας. Εμείς θα θέλαμε να ρωτήσουμε ότι στα 80s και μέχρι τα μέσα των 90s που δεν υπήρχαν αφγανοί στη πόλη μας και που η πρέζα θέριζε ίσως και πιο πολύ από ότι τώρα οι υπεύθυνοι για τη διακίνηση της μήπως ήταν έλληνες?? Και τι γίνεται με κάποιες διαρροές διαφόρων φημών για ανάλογα περιστατικά στα οποία εμπλέκονταν οι είτε ένστολοι είτε undercover «ήρωες»??
3. Στο βομβαρδισμό της συγκεκριμένης χώρας από τους αμερικανούς και λοιπούς σύμμαχους της ελλάδας που αναγκάζει τους ντόπιους όπως αναφέρεται στο άρθρο να παράγουν όπιο μήπως συμμετέχει και η ελλάδα σαν μέλος της συμμαχίας του νατο?
Βέβαια δεν είναι τυχαία και η χρονική στιγμή που γράφτηκε το συγκεκριμένο αφού έχει γίνει ένας πολύ μεγάλος ντόρος από τη πλευρά των ακροδεξιών-συντηρητικών-ρατσιστικών-φασιστικών δυνάμεων και συμμοριών στη ελλάδα για την επικείμενη προσφορά της ελληνικής ιθαγένειας σε κάποιους μετανάστες ζητώντας επίμονα δημοψήφισμα για να αποφασίσει ο λαός αν πρέπει να δοθεί το δικαίωμα στους μετανάστες συνάνθρωπους μας να εργαστούν στην ελλάδα και να απολαύσουν τα ίδια δικαιώματα με τους ντόπιους έλληνες. Μάλλον ξεχνάει τα εκατομμύρια των ελλήνων οικονομικών μεταναστών σε διάφορες χώρες της ευρώπης, στην αμερική και στην αυστραλία. Και μάλλον αγνοεί τους έλληνες γκάνγκστερς της αμερικής…
Βέβαια ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος είχε ξανασχολιάσει αρνητικά αφίσα με αντιρατσιστικό περιεχόμενο που είχε κολληθεί στη πόλη μας ενώ είχε γράψει και απαξιωτικά σχόλια για συναυλία τοπικής χιπ χοπ μπάντας (σε αντιρατσιστικό φεστιβάλ που είχε γίνει στη πόλη μας) αποτελούμενης από αγρινιώτες συμπολίτες μας ελληνικής και αλβανικής καταγωγής.
Υ.Γ: Αν δε κάνουμε λάθος ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος γράφει άρθρα και κείμενα που αναφέρονται στον Παναιτωλικό τη στιγμή που είναι φανατικός οπαδός ομάδας του ποκ (κάτι που εννοείται πως δεν είναι και τόσο κακό) και που παλιότερα τη περίοδο των θλιβερών γεγονότων στη παιανία αντί να καταφερθεί ενάντια στο όλο σκηνικό προσπαθούσε μέσα από διάφορα άρθρα του στον τοπικό έντυπο τύπο και χρησιμοποιώντας γλώσσα που παρέπεμπε σε κάφρο-ασυνείδητο «οπαδό» (πχ «πήγαν στο ραντεβού με συνοδεία μπάτσων», «οι οπαδοί της ομάδας του κράτους», «είχαν μαζί τους μπράβους» κτλ) να δημιουργήσει κλίμα μεταξύ των οπαδών στη πόλη μας που υποστηρίζουν ομάδες του ποκ και που με εξαίρεση μεμονωμένα περιστατικά δεν ακολουθούσαν ποτέ τις «χουλιγκανικές» προσταγές και μόδες του λεκανοπεδίου και της μεγάλης «βαβυλώνας» και οι σχέσεις τους μεταξύ τους ήταν αρμονικές και φιλικές.

15Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ- ΚΕΡΚΥΡΑ 1-1

Ο Παναιτωλικός μας βρέθηκε αντιμέτωπος στη πολύ δυνατή έδρα του και μπροστά σε 6000 και πλέον (άνοιξε και ο χώρος που βρίσκεται πίσω από το τέρμα και γέμισε όρθιους) οπαδούς του (150 ίσως και λίγο περισσότεροι ήταν οι οπαδοί της ομάδας της Κέρκυρας, οι πιο πολυπληθείς από όλους όσους έχουν επισκεφθεί το γήπεδο μας μέχρι τώρα φέτος) με τη πρωτοπόρο τότε και πολύ δυνατή ομάδα της Κέρκυρας.Το αποτέλεσμα ήταν ισόπαλο σε ένα παιχνίδι που η ομάδα μας θα μπορούσε μάλιστα να έχει χάσει. Τη παράσταση έκλεψε για άλλη μια φορά ο κόσμος του Παναιτωλικού με τον όγκο του, το παλμό του, τα πολλά καπνογόνα και φυσικά το τεράστιο γιγαντοπανό που κάλυψε όλο το μέρος της μικρής εξέδρας του γηπέδου μας που αράζει το πιο σκληροπυρηνικό και φασαριόζικο μέρος των οπαδών του Παναιτωλικού και φυσικά οι οργανωμένοι της Θύρας 6.
Σε γενικές γραμμές δεν υπήρχε ένταση μεταξύ των οπαδών της ομάδας μας και της ομάδας της Κέρκυρας (μάλιστα στην ανάπαυλα αντιπροσωπεία των Warriors κατευθύνθηκαν προς το ειδικά διαμορφωμένο κλουβί που βρίσκονται οι φιλοξενούμενοι οπαδοί για να ανταλλάξουν λάβαρα, ημερολόγια κτλ).Αυτό όμως χάλασε εξαιτίας λιγοστών πιτσιρικάδων οπαδών του Παναιτωλικού και ακόμη περισσότερων οπαδών της Κέρκυρας (νεαρής ηλικίας και οι περισσότεροι από αυτούς) που προκαλούσαν μέσα από το προστατευτικό κλουβί και πίσω από τα ματ(τα οποία να σημειώσουμε ότι στέκονται τόσο μέσα στο προστατευτικό κλουβί όσο και από τη μεριά των οπαδών της ομάδας μας) με αποτέλεσμα να επικρατήσει ένταση κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού αλλά και περισσότερο μετά το τέλος του (αξιοσημείωτο είναι το ότι κάποια στιγμή κάποιοι οπαδοί της ομάδας της Κέρκυρας έσκισαν επιδεικτικά τα ημερολόγια που τους δόθηκαν πριν).

Lee Scratch Perry

Τον έχουν αποκαλέσει ως ιδιοφυία αλλά και ως τρελό. Τι από τα δυο αλήθεια? Μάλλον ένας συνδυασμός και των δύο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Lee Perry αποτελεί κορυφαία φιγούρα για το reggae κίνημα και πιο ειδικά για το dub μέρος του. Παραγωγός, συνθέτης, υπήρξε μαζί με τον dub πρωτεργάτη King Tubby οι μπροστάρηδες της dub σκηνής και αυτοί που έδωσαν μορφή και σχήμα στο συγκεκριμένο ιδίωμα. Ο Lee Perry δουλεψε μαζί με τεράστιες φιγούρες της reggae σκηνής (π.χ Bob Marley and the Wailers) και οι προσεγγίσεις του στη παραγωγή και στο dub mixing ήταν απόλυτα ευρηματικές και πρωτοποριακές. Ο King Tubby ήταν αυτός που στην ουσία εφεύρε τη dub εκδοχή της reggae μουσικής aλλά ήταν ο Lee Perry που τη πήγε ένα βήμα μπροστά.
Γεννήθηκε στο χωριό St. Mary της Τζαμάικα το 1936. Κυκλοφόρησε το πρώτο του single με τίτλο People Funny Boy στη δικιά του εταιρεία The Upsetter to 1968 και στα 70s κυκλοφόρησε πολύ υλικό.
Επηρρεασμενος από τους πρώιμους dub πειραματισμούς του King Tubby ο Perry αποφάσισε να εντρυφήσει σε αυτή τη μορφή της αργής και υπνωτικής reggae. Κυκλοφόρησε ένα σωρό dub υλικό και δημιούργησε και το δικό του studio, το Black Ark. Εκεί έκανε παραγωγή σε κάποια από τα πρώιμα κομμάτια του Bob Marley. Αργότερα δούλεψε και με τους The Clash που ήταν δηλωμένοι οπαδοί του.
Ο Lee Perry βουτηγμένος στο LSD και τη κοκαΐνη φέρεται να βάζει φωτιά στο Black Ark κατά τη διάρκεια bad trip που είχε λέγοντας ότι το studio είχε γίνει άντρο του σατανά αν και ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι η φωτιά δημιουργήθηκε εξαιτίας βραχυκυκλώματος.
Στις αρχές της δεκαετίας του 80 εγκαταλείπει το studio του και τη Τζαμάικα και ταξιδεύει στην Ευρώπη με σταθμούς το Άμστερνταμ, το Λονδίνο και στο τέλος την Ελβετία.
Η δισκογραφία του Lee Perry είναι τεράστια και συμπεριλαμβάνει πολλά εκπληκτικά albums (όπως και αρκετά αδιάφορα έως κακά). Ενδεικτικά αναφέρω τα εξής:
Super Ape (με τους Upsetters) 1976- Mango
Roast fish and Collie Weed and Corn Bread 1976- Jamaican Upsetters
The Upsetter collection 1981- Trojan
Reggae Greats 1984- Mango
Mystic Warrior (με τον Mad Professor) 1989- RAS
Lee Scratch Perry meets the Mad Professor in Dub 2001- Culture Press
Jamaican E.T 2002- Sanctuary/Trojan
Dub Triptych 2004- Sanctuary
O Lee Perry αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες επιρροές για τη σύγχρονη e- dub σκηνή.

Αναδημοσίευση από το fanzine High Frequencies
(τεύχος 6, Ιανουάριος 2008,Αγρίνιο)

14Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑ- ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ 0-0

Σε ένα πολύ μέτριο παιχνίδι με λίγες ευκαιρίες για επίτευξη γκολ και αυτές από τη μεριά κυρίως του Παναιτωλικού μας η αγαπημένη μας ομάδα πήρε ένα θετικό αποτέλεσμα. Φυσικά για άλλη μια φορά ο κόσμος του Παναιτωλικού ήταν φανταστικός αφού έκανε πραγματική κατάληψη στο γήπεδο του Ελληνικού και το μετέτρεψε σε Αγρίνιο. Στο γήπεδο του Ελληνικού που δεν αποτελεί τη φυσική έδρα του Εθνικού βρέθηκαν 1200-1400 οπαδοί της ομάδας μας οι οποίοι αφού τίγκαραν το ένα πέταλο ανάγκασαν τη παε του Εθνικού να ανοίξει και το άλλο πέταλο ενώ οι οπαδοί του Εθνικού δε πρέπει να ξεπερνούσαν τους χίλιους. Κατά τη διάρκεια της άφιξης των πούλμαν των οργανωμένων εκδρομέων από το Αγρίνιο καμιά 50αριά οπαδοί του Εθνικού τους υποδέχτηκαν με πέτρες τις οποίες πετούσαν από απόσταση και στις οποίες απάντησαν οι οπαδοί του Παναιτωλικού με αποτέλεσμα να επέμβουν οι ειδικές δυνάμεις της προστασίας του πολίτη και να υπάρξουν μικρές συμπλοκές και κυνηγητό μεταξύ των ματ και των οπαδών της ομάδας μας στο περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου. Σε άλλο ένα γήπεδο του λεκανοπεδίου ήταν πάρα πολύ έντονη η παρουσία της κρατικής καταστολής αφού υπήρχαν 5-6 διμοιρίες των ματ (πράσινοι και μπλε) και ακόμη περισσότεροι λοιποί μπάτσοι και πολύ προκλητικοί. Διαβάσαμε κάπου στο διαδίκτυο μετά το παιχνίδι ότι έγινε και προσαγωγή οπαδού του Εθνικού. Σε τέτοιες περιπτώσεις η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη αφού μπροστά στο κοινό εχθρό οφείλουμε να ξεχάσουμε τις επίπλαστες κάποιες φορές διαφορές μας.

13Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ- ΡΟΔΟΣ 1-0

Ο Παναιτωλικός μας συνέχισε τις καλές εμφανίσεις και νίκησε και τη Ρόδο με την οποία έχει δημιουργήσει πολύ θετική παράδοση πραγματοποιώντας καλούτσικη εμφάνιση. Ο κόσμος πάλι παρόν (4000 οπαδοί περίπου) και πολύ όμορφες εικόνες για άλλη μια φορά από τους οργανωμένους οπαδούς της μικρής κερκίδας.

the dub-reggae corner(by One World One Race) Brain Damage Live

Οταν μάθαμε ότι στις 27 Νοεμβρίου θα παίξουν οι brain damage στην αθήνα ενθουσιαστήκαμε και στις μεταξύ μας συζητήσεις το θέμα κυριαρχούσε αφού πρόκειται για μια από τις αγαπημένες μας μπάντες σαν αυτόνομη ζώνη. .Κατά τις δέκα είμασταν εξω από το χώρο του live .. Μετά από μια μπύρα στα γρήγορα,μπαινουμε στο χώρο ο οποίος γέμιζε με αργούς ρυθμούς και ενώ ήδη έπαιζε το support act οι direct connection soundsystem. Για την ιστορία,οι Brain Damage δημιουργήθηκαν το 1999 από δύο μέλη,τον Martin και τον Raphael,δύο ιδρυτικά μέλη της Bangarang dub κολεκτίβας. Πρόκειται για electronic dub με πιο dark ύφος. Ο γραφικός και μελαγχολικός χαρακτήρας του Saint-Etienne,όπου δημιουργήθηκε το σχήμα,έπαιξε σημαντικό ρόλο στο ύφος της μουσικής εξέλιξης του σχήματος. Στη Γαλλία έχουν μεγάλο κοινό και εκτιμώνται ιδιαιτέρως για τη διαφορετικότητα τους,κάτι που δε συμβαίνει στην Ελλάδα αλλά πολύ που μας ενδιαφέρει . Είναι γνωστοί για τις live εμφανίσεις τους και δεν απογοήτευσαν κανένα…
Aρκούσαν τα Genetic weapon και Under the ground για να καταλάβει κανείς πόσο γούσταρε ο κόσμος που βρισκόταν εκεί. Όλοι χορεύαμε ασταμάτητα από την ώρα που βγήκαν στη σκηνή. Από τις κορυφαίες στιγμές του live το Cube Dub…Απίστευτα φωνητικά,απόλυτος ρυθμός και η ατμόσφαιρα να μυρίζει φύση…Μια ολόκληρη ώρα γεμάτη απενοχοποιημένα vibes,ένα απόλυτα underground live με κοσμική διάθεση όπου ο καθένας ήταν στον κόσμο του αλλά σ’επαφή με τον δίπλα..Το πλήθος του κόσμου ήταν όσο πρέπει,δηλαδή αναμφισβήτητα είχε μπούγιο αλλά όχι σε αποπνικτική φάση.Ανάμεσα σε όλους και 6 άτομα από το παρεάκι μας.
Χορεύαμε πολύ άνετα και όσοι ήταν μπροστά από τη σκηνή του έδωσαν και κατάλαβε.
Οι Brain Damage έκαναν μια ξεχωριστή εμφάνιση δίνοντας ακόμη στη dub σκηνή,τη δική τους προσωπική σφραγίδα,δημιουργώντας μια cool ατμόσφαιρα, γεμάτη ρυθμό και εγκεφαλικές,σχεδόν υπνωτικές μελωδίες
Η μουσική βραδιά πλαισιώθηκε από τους direct connection system αλλά και από μια πολύ καλή εμφάνιση του professor skank που πρόσφερε samples και φωνητικά τα οποία δεν πέρασαν απαρατήρητα.Κάπως έτσι έσπασε το live με τον πολύ κόσμο να έχει ήδη αποχωρήσει..

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Εδώ και τρία χρόνια τσιγγάνοι μετανάστες και μετανάστριες από τη Βουλγαρία καταφθάνουν στον εύφορο κάμπο των εκβολών του Αχελώου προκειμένου με την εργασία τους (συλλογή της παραγωγής πορτοκαλιών της περιοχής) να καταφέρουν να επιβιώσουν.
Οι μετανάστες αυτοί λοιπόν εκτός του ότι τις περισσότερες φορές δουλεύουν για ένα ξεροκόμματο ψωμί μένουν σε άθλιες συνθήκες χωρίς χώρους υγιεινής, νερό και ηλεκτρικό ρεύμα και σε πρόχειρους καταυλισμούς σε εγκαταλειμμένα εργοτάξια και αυτοκίνητα κοντά στο δημοτικό διαμέρισμα Κατοχή του Δήμου Οινιάδων και μένουν εκεί μόνιμα από τον Αύγουστο έως τον Μάρτιο.
Λόγω των συνθηκών της εκεί διαμονής τους αλλά και λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών του κλίματος της περιοχής (αυξημένη υγρασία) και της εποχής (χειμώνας) οι άνθρωποι αυτοί (και ειδικότερα τα μικρά παιδιά) είναι ευάλωτοι σε διάφορες παθήσεις.
Μία συλλογικότητα ατόμων (ανάμεσα σε αυτούς και η Αυτόνομη Ζώνη ) από το Αγρίνιο πήραν την απόφαση να δείξουν και έμπρακτα την αλληλεγγύη τους απέναντι στους συνανθρώπους τους. Έτσι συγκέντρωσαν μεγάλο αριθμό ρούχων, κουβερτών και τροφίμων και τους επισκέφτηκαν ήδη τρεις φορές μέχρι τώρα.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το θέμα αυτό επισκεφθείτε το paroksismos.squat.gr