The art of supporting (by Sunday Lovers)

Μέσα απo αυτή την νέα στήλη του περιοδικού θα παρουσιάζονται στιγμές από την προετοιμασία και δημιουργία πανιών και choreos από το group των sunday lovers που ασχολούνται με ότι αφορά το δημιουργικό κομμάτι της οπαδικής σκηνής του Παναιτωλικού, πάντα μέσα από το ρομαντικό πρίσμα μέσα από το οποίο αντικρίζουμε το ποδόσφαιρο και τον οπαδισμό γενικότερα.
Έτσι τα πανιά ,οι σημαίες και όλες οι δημιουργίες μας εννοείται πως είναι handmade,φτιαγμένα από εμάς για εμάς, από το υστέρημα των δικών μας χρημάτων και με τον δικό μας κόπο και χαιρόμαστε να βλέπουμε handmade πανιά σε όλα τα πέταλα αντί για τα αντιαιθητικά και ‘’άψυχα’’ τυπωμένα και τις πλαστικούρες. Η ικανοποίηση μας γίνετε ακόμη μεγαλύτερη όταν βλέπουμε τους πιο πιτσιρικάδες να καταπιάνονται με πινέλα και μπογιές και να συμμετέχουν ενεργά σε αυτό το αναπόσπαστο και όμορφο κομμάτι της οπαδικής κουλτούρας. Περισσότερα για το θέμα και στα επόμενα τεύχη.

Sundaylovers.blogspot.com

Πριν το παιχνίδι Παναιτωλικός - Διαγόρας

Πριν το παιχνίδι Παναιτωλικός-Καλλιθέα

Πριν το παιχνίδι Παναιτωλικος-Πιερικός

Εξώφυλλο-Οπισθόφυλλο 6ου τεύχους

editorial

Αισίως το έντυπο εγχείρημα μας έφτασε τα έξι τεύχη με το 6ο να χαρακτηρίζεται από κάποιες ιδιαιτερότητες. Καταρχάς συμβαδίζει με την άνοδο του Παναιτωλικού στην Ά εθνική. Μια στιγμή που ο λαός του Παναιτωλικού και οι χιλιάδες φίλοι του στο Αγρίνιο, στην Αιτωλοακαρνανία και όπου αλλού υπάρχουν περίμεναν 34 ολόκληρα χρόνια. Κάτι που για κάποιους από εμάς που όντας αμετανόητα ρομαντικοί και πιστοί βρεθήκαμε στο πλάι της ομάδας και δεν την εγκαταλείψαμε ποτέ σε ΄Δ και ΄Γ εθνική αποτελεί σίγουρα και μια δικαίωση. Σε αντίθεση με τους εκατοντάδες πανηγυρτζήδες που τη θυμήθηκαν στις χαρές, στα πανηγύρια και στις φιέστες.

Επίσης το τευχάκι αυτό συμβαδίζει χρονικά και με τη πρώτη απόπειρα του “All Colours Are Beautiful” festival που πραγματοποιήθηκε από το group μας και που, όπως θα διαβάσετε και στις σελίδες του, στέφθηκε με επιτυχία.

Βέβαια το νέο μας τεύχος συμβαδίζει χρονικά και με γεγονότα καθόλου ελπιδοφόρα για τη κοινωνία αλλά και το ποδόσφαιρο. Από τη μια βιώνουμε μια κατάσταση ξενοφοβίας αλλά και κοινωνικού αλληλοσπαραγμού και κανιβαλισμού που συντηρείται τόσο από την πολιτικό- οικονομική εξουσία όσο και από το ακροδεξιό παρακράτος. Όσον αφορά το ποδόσφαιρο και τον οπαδικό χώρο τα πράγματα χειροτερεύουν. Τα πρωταθλήματα χαρακτηρίζονται από διαφθορά και η βία και η καφρίλα στον γηπεδικό χώρο διογκώνεται.

Όλα αυτά είναι μόνο κάποια από τα ζητήματα που μας απασχολούν και με τα οποία καταπιανόμαστε σε αυτό το 6ο τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας. Διανύουμε ήδη το καλοκαίρι και είναι μια καλή εποχή τόσο για απολογισμό (όλων όσων συνέβηκαν και μας απασχόλησαν) όσο και για ξεκούραση.

Και για άλλη μια χρονιά καλό είναι να θυμόμαστε πως οι παραλίες είναι χώροι ελεύθεροι για όλους μας και μας περιμένουν να μας φιλοξενήσουν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι όλοι μας οφείλουμε να ανταποδίδουμε τη φιλοξενία που μας παρέχει η φύση δείχνοντας την ανάλογη συμπεριφορά και τον απαιτούμενο σεβασμό προς αυτήν αλλά και προς τους γύρω μας.

Υ.Γ1: Ευχαριστούμε τα παιδιά της Προοδευτικής Τούμπας, τους Gruppo Di Strada και τους υπόλοιπους Fentagin (Ατρόμητος Περιστερίου), τους Ultras Gate 3 (Αναγέννηση Καρδίτσας) και τους Radical Fans United για την οικονομική τους ενίσχυση που αφορούν τα δικαστικά έξοδα των 25 οπαδών του Παναιτωλικού. Επίσης τους Egio Boys (Παναιγιάλειος) για την έκφραση της αλληλεγγύης τους με την ανάρτηση πανιού με ανάλογο περιεχόμενο. Τέλος ευχαριστούμε όλους τους άλλους οπαδούς από διάφορες ομάδες που μεμονωμένα και με διάφορους τρόπους εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους.

Υ.Γ2: Η εκπομπή Κερκίδα Συνειδήσεων συνεχίζει να μεταδίδεται live κάθε Τετάρτη στις 6 το απόγευμα και σε επανάληψη κάθε Τρίτη στις 12 το βράδυ. Πάντα από την αυτό- οργανωμένη συχνότητα της Ραδιουργίας και των 88FM (αλλά και online ). Από την ίδια συχνότητα μεταδίδονται και οι εκπομπές One World One Race και Stoned by Dawn.

The cine zone

Αυτή τη φορά η στήλη θα φιλοξενήσει ένα άρθρο για τον κορυφαίο σκηνοθέτη George Romero και τις τρεις πρώτες ταινίες τους με κεντρική θεματολογία τα zombies. Το αρθράκι αυτό είχε δημοσιευτεί στο 1ο τεύχος του Αγρινιώτικου fanzine High Frequencies το Μάρτιο του 2004.

Ο George Romero γεννήθηκε το 1940 στη Νέα Υόρκη. Ήταν συγγραφέας και σκηνοθέτης, γνωστός πιο πολύ ως ο άνθρωπος που ξεκίνησε τη σειρά και σχολή ταινιών με κεντρικό θέμα τους ζωντανούς νεκρούς, γνωστούς στο ευρύτερο κοινό ως zombies, των όντων αυτών που ξαναζούσαν μόνο και μόνο για να τραφούν από τους ζωντανούς και που δεν υπηρετούσαν και δεν ακολουθούσαν κανένα εκτός από το ένστικτο τους. Ο G. Romero ήταν πρωτοπόρος αφού ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε και ασχολήθηκε με τη συγκεκριμένη κινηματογραφική σχολή τρόμου και τάραξε τα νερά του τότε mainstream κινηματογράφου ενώ πρόσδωσε στο κινηματογράφο μια πεσιμιστική χροιά εναρμονισμένη με το τότε κλίμα στις Η.Π.Α που ήθελε τη τότε νεολαία να αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τις αρχές και να εναντιώνεται στον πόλεμο του Βιετνάμ που ήταν πιο φρικτός από κάθε ταινία του Romero. Εξάλλου τα πολιτικοκοινωνικά μυνήματα που περνάει μέσα από τις ταινίες του είναι ξεκάθαρα.

The Night of the Living Dead (1968)

Η πρώτη ταινία της zombie τριλογίας του Romero. Είναι μια ασπρόμαυρη, low-budget ταινία,με αξεπέραστη ατμόσφαιρα, με άσημους και άπειρους ηθοποιούς που παρόλα αυτά όμως έκανε το μπαμ και δημιούργησε μια ολόκληρη σχολή ταινιών τρόμου. Από ένα απροσδιόριστο λόγο οι νεκροί επανέρχονται στη ζωή και τρώνε τους ζωντανούς. Είναι πολύ αργοί και σκοτώνονται μόνο αν χτυπηθούν στο κεφάλι ή καούν. Ο κεντρικός ήρωας είναι μαύρος ενώ η συμπεριφορά και η θηριωδία ορισμένων ανθρώπων ξεπερνάει ακόμη και αυτή των νεκροζώντανων τεράτων. Η ταινία έχει επίσης ένα πολύ κλειστοφοβικό χαρακτήρα αφού οι βασικοί πρωταγωνιστές αμπαρώνονται σε ένα σπίτι για να γλιτώσουν από τις ορδές των zombies. Η ταινία που άλλαξε τα πάντα στο τρομακτικό και φανταστικό κινηματογράφο.

Dawn of the Dead (1978)

Στη 2η του ταινία ο Romero συνεχίζει στον ίδιο ρυθμό. Τα zombies έχουν εξαπλωθεί παντού αλλά αυτή τη φορά είναι άλλοτε τρομακτικά και άλλοτε κωμικά. Οι ζωντανοί νεκροί κατακλύζουν ένα εμπορικό κέντρο, ένα χωρό δηλαδή προορισμένο για αγορά και κατανάλωση υλικών αγαθών. Δέχονται την επίθεση μιας ομάδας άγριων τσοπεράδων, πιο άγριων ίσως και τα ίδια τα τέρατα ενώ για άλλη μια φορά ένας από τους βασικότερους ήρωες είναι μαύρος. Για άλλη μια φορά η ταινία έχει ένα κλειστοφοβικό χαρακτήρα ενώ όπως και σε όλες τις zombie ταινίες του Romero αυτός που τραυμαατίζεται από τα zombies μετατρέπεται και αυτός σε zombie. Άλλο ένα cult classic!

Day of the Dead (1985)

Το 3ο μέρος της τριλογίας και ο επίλογος. Τα εφέ είναι πολύ βελτιωμένα ενώ είναι και η πιο gore ταινία από όλη τη τριλογία. Έχει πολλές καφρίλες όσον αφορά τις διατροφικές συνήθειες των zombies(δεν ενδείκνυται για ευαίσθητα στομάχια) και το κλειστοφοβικό στοιχείο παραμένει. Τα zombies έχουν αυτή τη φορά εξαπλωθεί παντού στη γη ενώ οι ζωντανοί έχουν κρυφτεί κάτω από τη γη (σε μια υπόγεια στρατιωτική βάση). Οι νεκροί περπατάνε στη γη και οι ζωντανοί έχουν χωθεί κάτω από αυτή. Για άλλη μια φορά η θηριωδία κάποιων ανθρώπων (στρατωτικών) ξεπερνάει αυτή των zombies ενώ πάλι ένας από τους βασικότερους ήρωες είναι μαύρος. Η καινοτομία σε αυτό το έργο είναι η ύπαρξη ενός εξημερωμένου zombie με ανθρώπινα συναισθήματα ενώ αξιοσημείωτη είναι και μια από τις τελευταίες σκηνές όπου ο κακός και αυταρχικός αρχηγός- στρατιωτικός πέφτει στη κυριολεξία στα χέρια των zombies (ή μήπως στα χέρια του λαού?).

Ο George Romero είναι αυτός που άλλαξε τα πάντα στη σχολή ταινών τρόμου και επηρέασε πολλούς μετέπειτα σκηνοθέτες (ακόμη και τον άλλο μεγάλο δημιουργό ταινιών zombies, τον Ιταλό Lucio Fulci) του είδους.

The music zone (by De_Control collective)

As heavy as Agrinio..
Η πόλη μας ήταν από πάντα γνωστή για την ευρύτερη underground rock κίνηση της. Τη περίοδο από τα μέσα της δεκαετίας του 80 (θρυλική η κασέτα από το live των Γενιά του Χάους σε θερινό σινεμά της πόλης) έως και τα τέλη των 90s ήταν πολύ οι νεολαίοι που σύχναζαν στα αρκετά rock στέκια της πόλης (χαρακτηριστικά να αναφέρουμε lives όπως των νορβηγών Disorder ή των εγχώριων Birth ward) ή σε ελεύθερους ανοιχτούς χώρους όπως το πανεπιστήμιο, η παλιά λαχαναγορά, διάφορες πλατείες κτλ.

Τα μουσικά είδη που κυριαρχούσαν στην underground σκηνή της πόλης ήταν το punk rock (αρένα, the other side, blood stains, new kids on the black block, αμόκ κ.α), το metal, το ελληνόφωνο rock και από τις μη rock φόρμες το hip hop.

Υπάρχει και μια εντελώς μικρή μεν αλλά υπαρκτή παρόλα αυτά πτυχή της τοπικής underground rock σκηνής. Τo heavy rock ή stoner rock αν προτιμάτε. Με ήδη ένα fanzine που ξεκίνησε ως σχεδόν αμιγώς stoner- άδικο (το High Frequencies που έχει ξανά αναφερθεί στο αφιέρωμα στα τοπικά έντυπα δρόμου στο 1ο τεύχος) και την ομώνυμη ραδιοφωνική εκπομπή ήταν θέμα χρόνου για τη μικρή αυτή τοπική κοινωνία των οπαδών και συμπαθούντων της παγκόσμιας heavy/ stoner rock σκηνής να αρχίζουν να έρχονται σε επαφή με τα τοπικά studios.

Κάπως έτσι οι λάτρεις των παραμορφωμένων heavy riffs και μπασογραμμών και των υπνωτικών τυμπάνων άρχισαν να οργανώνονται και να βάζουν μπροστά μπάντες πέρα ως πέρα underground με κάποιες από αυτές να ακολουθούν τη d.i.y νοοτροπία και άποψη.

Χρονολογικά η πρώτη μπάντα από αυτές ήταν οι Zombie Culture, μια μπάντα που συνδύαζε τα heavy riffs (φάση 70s Black Sabbath αλλά και Saint Vitus και Acid King) με τη βρωμιά του grunge των Melvins και Mudhoney αλλά και με το πρώιμο grunge των Sonic Youth και όλα αυτά με κάποια punk ξεσπάσματα. Με πολύ λίγα κομμάτια στο ενεργητικό τους ( δυο από αυτά βρίσκονται στο τριπλό split cd που συνόδευε το 2ο τεύχος του fanzine High Frequencies) και καμιά απολύτως live εμφάνιση ταλαιπώρησαν ευχάριστα τα αυτιά μας για κάνα 6μηνο. Μετά εξαφανίστηκαν τόσο ξαφνικά όσο εμφανίστηκαν.

Οι Lucio Fulci Band ήταν δημιούργημα μιας παρέας που μοιράζονταν την ίδια πόρωση για το stoner rock, το punk και τα zombie movies…… Έτσι ένα βράδυ που ήταν μαζεμένοι μέσα σε ένα μικρό δωμάτιο που θύμιζε ομιχλώδες τοπίο και χαλάρωναν βλέποντας το city of the living dead του ιταλού Lucio Fulci, αποφάσισαν να κάνουν μια μπάντα αφιερωμένη στον σκηνοθέτη αυτόν. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι L.F.B που στο ενεργητικό τους έχουν και αυτοί άπειρο- ελάχιστα κομμάτια με δυο από αυτά να βρίσκονται επίσης στο τριπλό split cd του High Frquencies. Στο «πλουσιότατο» βιογραφικό τους υπάρχει και μια live εμφάνιση σε μαθητικό d.i.y festival που είχε γίνει σε πλατειούλα σε κεντρικότατο σημείο της πόλης μας. Στα highlights του live ήταν το playlist των L.F.B που συμπεριλάμβανε τις μοναδικές δυο συνθέσεις της μπάντας παιγμένες από δυο φορές η καθεμιά για να γεμίσει το set καθώς και ένα τζαμάρισμα μεγάλης διάρκειας για τους πολύ μυημένους……

Οι Million Year Summer δανείστηκαν το όνομα τους από κομμάτι των Ουαλών stoner rock θρύλων Acrimony και ήταν μια μπάντα που είχε καταφέρει να δημιουργήσει ένα ηχητικό κράμα εμπνευσμένο τόσο από heavy space rock μπάντες όπως οι Acrimony και κυρίως οι ολλανδοί 35007 όσο και από τον post rock ήχο. Και αν σε όλο αυτό προσθέσετε και κάποιες διάσπαρτες νεοψυχεδελικές πινελιές της φάσης των Άγγλων Dead Flowers έχετε καταλάβει για τι μοναδική και underground μπάντα μιλάμε…. «Πλούσιο» βιογραφικό και αυτοί. Μόλις δυο ηχογραφημένα αλλά ακυκλοφόρητα κομμάτια και ένα αλησμόνητο live στα γρασίδια της πανεπιστημιακής σχολής στη πόλη μας. Ποιος άραγε μπορεί να ξεχάσει τη στιγμή που ενώ η μπάντα έχει παίξει τα δυο μοναδικά της κομμάτια και επιχειρεί ένα ultra heavy και ψυχεδελικό jamming παραλήρημα (που διαρκεί πολύ ώρα) ο drummer της μπάντας όντας διψασμένος και μην αντέχοντας να περιμένει άλλο εγκαταλείπει τα drums και οδεύει προς το βαρέλι με τις μπύρες…..

Ο επίλογος ανήκει στους Moloco Velocet, μια μπάντα με πολύ καλή τεχνική κατάρτιση της οποίας ο ήχος είχε σαφέστατα μια κατεύθυνση προς τον desert rock ήχο των Kyuss αλλά και των μεταγενέστερων Lowrider, Dozer και Natas ενώ κάποιες φορές ο ήχος τους προσπαθούσε να φλερτάρει με αυτόν των Fu Manchu αλλά και των αθηναίων Nghtstalker. Άλλο ένα χαρακτηριστικό τους (όπως άλλωστε και στους Million Year Summer) ήταν η σχεδόν παντελής έλλειψη punk rock. Το βιογραφικό της μακροβιότερης σε σχέσεις με τις άλλες μπάντες του άρθρου συμπεριλάμβανε έξι- επτά ακυκλοφόρητα κομμάτια (με εξαίρεση τα τρία από αυτά που όλως τυχαία βρίσκονται και αυτά στο τριπλό split cd κτλ κτλ) και κάποιες live εμφανίσεις σε ελεύθερους χώρους όπως το δημοτικό πάρκο της πόλης, η παλιά λαχαναγορά κ.α.

* Κάθε Δευτέρα απόγευμα στις 7.30, μεταδίδεται στην αυτό- οργανωμένη συχνότητα της Ραδιουργίας FM (στους 88fm αλλά και διαδικτυακά) η εκπομπή Stoned by Dawn!! Η εκπομπή περιστρέφεται μουσικά γύρω από τον ευρύτερο heavy/space/acid/stoner rock ήχο ενώ πυκνά συχνά ασχολείται με τον cult και underground κινηματογράφο τρόμου, φαντασίας και όχι μόνο καθώς και με το πολιτικό και κοινωνικό του background!

The dub reggae zone (by Dub ‘n’ Bass crew & One World One Race)

Έχει γίνει πλέον θεσμός στην παρέα μας η παρουσία μας στο αντιαπαγορευτικό φεστιβάλ που γίνεται κάθε χρόνο στην Αθήνα. Ειδικότερα φέτος που θα βλέπαμε και θα ακούγαμε τους γάλλους kaly live dub, μια μπάντα με το δικό της ιδιαίτερο ήχο που η ίδια αναφέρει σαν επιρροές της καλλιτέχνες όπως Amon Tobin, Herbalizer, Jah Shaka, Portishead, Aba Shanti I, Massive Attack. Ειδικότερα ο τελευταίος τους δίσκος είναι αρκετά πειραματικός με τα reggae στοιχεία, τις βαριές dubstep επιρροές και τις συνεχείς εναλλαγές στο ρυθμό συνδυάζοντας πορωτικά ethnic samples με ηλεκτρονικά μπλιμπλίκια.

Όλα αυτά οι προερχόμενοι από το Λυόν dubbers τα απέδωσαν άψογα στο μεγάλο stage του φεστιβάλ . Πέντε άτομα στη σκηνή και πολλά περισσότερα από κάτω αφού ο χώρος ήταν πραγματικά γεμάτος με κόσμο και chill out μυρωδιές. Ο μπασίστας των kaly live καθώς και ο μπλιμπλικάς ήταν αυτοί που έκλεψαν την παράσταση καθώς έδιναν ένα συνεχές show χορεύοντας και παρακινώντας το κοινό να ακολουθήσει. Ο ήχος ήταν αρκετά καλός και τα ηχεία μετέδιδαν τα vibes της dub μουσικής στον κόσμο ο οποίος έδειχνε αρκετά εξοικειωμένος με τον ιδιαίτερο ήχο της μπάντας. Μοναδικό ίσως μείον τα κάπως μεγάλα κενά μεταξύ των τραγουδιών, κενά τα οποία οι γάλλοι χρησιμοποιούσαν για να γεμίσουν τα ποτήρια τους με ποτά, οπότε χαλάλι! Το set των kaly live ήταν αρκετά ικανοποιητικό σε διάρκεια και γινότανε όλο και πιο χορευτικό. Σε συνδυασμό με την πάροδο της ώρας και της κατανάλωσης αλκοόλ και φύσης, το κοινό δεν μπορούσε παρά να ακολουθήσει τα heavy wobbles και τις γλυκές μελωδίες από το Λυόν δίνοντας τον γνωστό, σε dub σκηνικά, τόνο μυσταγωγίας .

Τέλος αξίζει να αναφέρουμε τις πολύ καλές μουσικές επιλογές των διάφορων dj’s που έπαιξαν στο μικρότερο stage του φεστιβάλ, που μας άφησαν διπλά ικανοποιημένους τόσο για το άκουσμα όσο και για τη διαπίστωση ότι η dub & dubstep φάση μεγαλώνει και στην ελλάδα όλο και περισσότερο. Eνα μπράβο στους διοργανωτές και ελπίζουμε σε ακόμη καλύτερα!
* Μη ξεχνάτε την εκπομπή One World One Race, μια εκπομπή dub μουσικής αλλά και λόγου. Η εκπομπή μεταδίδεται από την αυτό- οργανωμένη συχνότητα της Ραδιουργίας FM στους 88 μεγακύκλους αλλά και online (radiourgia.squat.gr) κάθε Τετάρτη στις 5 το απόγευμα και σε επανάληψη κάθε Δευτέρα στις 12 το βράδυ.

A.C.A.B.

* Φιλική" επίσκεψη δέχτηκε στις 31 Ιανουαρίου ο σύνδεσμος των Fentagin, πριν τον αγώνα του Ατρόμητου στο Περιστέρι με τον Αστέρα Τρίπολης, από μπάτσους κάθε λογής (ματ ,ασφάλεια κτλ) και μια εισαγγελέα για έλεγχο εντός του χώρου.

* Στις 2 Φεβρουαρίου και μετά το τέλος του ποδοσφαιρικού παιχνιδιού μεταξύ της Αεκ και του Παναθηναϊκού για το κύπελλο, εκατοντάδες οπαδοί της αεκ εισβάλλουν στον αγωνιστικό χώρο και συγκρούονται με τις ισχυρές δυνάμεις της αστυνομίας οι οποίες έκανα εκτεταμένη χρήση χημικών. Οι συγκρούσεις ήταν σφοδρότατες και είχαν σαν αποτέλεσμα τον τραυματισμό ορισμένων οπαδών και πολλών μπάτσων ενώ πραγματοποιηθήκαν και πολλές συλλήψεις.

* Στις 20 Φεβρουαρίου στη πόλη μας και στα πλαίσια του παιχνιδιού Παναιτωλικός- Π.α.σ γιάννενα οι ισχυρές δυνάμεις της κρατικής καταστολής (τρεις διμοιρίες μπλέδες/ο.π.κ.ε με μια εξ αυτών από πάτρα, πολλοί αη- δίας, περισσότεροι ακόμη ασφ- αλήτες) με βασικούς πρωταγωνιστές αυτές των μπλε διμοιριών προχώρησαν σε ρίψη δακρυγόνων εντός του γηπέδου (σε στιγμή έντασης μεταξύ των οπαδών) τόσο μπροστά από τη κερκίδα των οπαδών της γιαννιώτικης ομάδας όσο και στη μικρή κερκίδα προς τη μεριά των οπαδών του Παναιτωλικού κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα πολύς κόσμος να μη μπορεί να αναπνεύσει ενώ οι παίχτες εγκατέλειψαν τη προθέρμανση και γύρισαν στα αποδυτήρια. Στο τέλος του παιχνιδιού και στη προσπάθεια τους να αδειάσουν τη μικρή κερκίδα από τους λιγοστούς εναπομείναντες οπαδούς του Παναιτωλικού ψέκασαν εξ επαφής έναν από αυτούς. Αυτή η κίνηση αποτέλεσε και το έναυσμα γενικευμένων συγκρούσεων μεταξύ οπαδών της ομάδας μας και των μπάτσων στους γύρω δρόμους και στενά. Ο κόσμος του Παναιτωλικού συσπειρώθηκε στους δρόμους περιμετρικά του γηπέδου και εξαπέλυσε λυσσαλέα επίθεση προς τις δυνάμεις της κρατικής καταστολής οι οποίες απάντησαν με βροχή από δακρυγόνα και με δολοφονικές ευθείες βολές αλλά και με ρίψεις χειροβομβίδων κρότου-λάμψης. Οι συγκρούσεις κράτησαν περίπου σαράντα λεπτά και είχαν σαν αποτέλεσμα των τραυματισμό κάποιων μπάτσων και λίγους μικροτραυματισμούς οπαδών του Παναιτωλικού.

* Στις 5 Μαρτίου και στα πλαίσια του ποδοσφαιρικού παιχνιδιού Άρης Θεσσαλονίκης- Ηρακλής Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκαν συγκρούσεις μεταξύ των οπαδών του Άρη και των δυνάμεων της αστυνομίας. Οι συγκρούσεις ξεκίνησαν εντός του γηπέδου και κορυφώθηκαν στους γύρω δρόμους.

* Το βράδυ της 24ης προς 25ης Μαρτίου στο Αγρίνιο, παρέα που βρισκόταν στη πλατεία Δημάδη δέχτηκε προπηλακισμό από δέκα περίπου τραμπούκους της ομάδας αη- δίας. Η παρέα αντέδρασε ενώ στο σημείο άρχιζαν να σπεύδουν και άλλα άτομα προς συμπαράσταση της. Τελικά όταν άρχισε να μαζεύεται και άλλος κόσμος , οι μπάτσοι ανέβηκαν στις μηχανές τους και την έκαναν.

* Στις 26 Μαρτίου στα πλαίσια του παιχνιδιού μπάσκετ μεταξύ του Ηρακλή Θεσσαλονίκης και του Άρη Θεσσαλονίκης στο ιβανώφειο και ενώ επικρατούσε ένταση κοντά στις θέσεις των επισήμων οι οπαδοί του Ηρακλή συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις των ματ για αρκετά λεπτά με αποτέλεσμα το γήπεδο να εκκενωθεί.

* Στις 31 Μαρτίου δυνάμεις των ματ επιτίθενται σε ομάδα περιφρούρησης σε μπλόκο του Λαυρίου κατά τη διάρκεια της προσπάθειας των ντόπιων εκεί κατοίκων να εναντιωθούν στη δημιουργία χ.υ.τ.α. Περίπου 25 μπάτσοι επιτίθενται με απίστευτη μανία σε λιγοστούς ανθρώπους, κατοίκους της εκεί περιοχής από τους οποίους οι περισσότεροι ηλικιωμένοι, και τους χτυπούν ανελέητα με αποτέλεσμα να προσκομιστούν στο νοσοκομείο. Οι άνθρωποι αυτοί όπως και πολλοί άλλοι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής της Κερατέας και του Λαυρίου (αλλά και αρκετοί αλληλέγγυοι από άλλες περιοχές) αγωνίζονται εδώ και πολύ καιρό με αξιοθαύμαστη σθεναρότητα για την αξιοπρέπεια τους και για να εξασφαλίσουν μια καλύτερη διαβίωση για αυτούς και τους τριγύρω τους.

* Στις 3 Απριλίου και κατά τη διάρκεια του ποδοσφαιρικού παιχνιδιού Αεκ- Ατρόμητος Περιστερίου για το πρωτάθλημα, οπαδοί της Αεκ συγκρούστηκαν εκτός γηπέδου με τις δυνάμεις της κρατικής καταστολής οι οποίες έκανα εκτεταμένη χρήση χημικών. Στις συγκρούσεις τραυματίστηκαν πέντε μπάτσοι ενώ έγιναν και πέντε συλλήψεις.

* Στις 11 Απριλίου στη πόλη μας, δυνάμεις της κρατικής καταστολής εισέβαλλαν στο δημοτικό θέατρο ενώ πραγματοποιούνταν πρόβα από φοιτητική θεατρική ομάδα!! Οι μπάτσοι εισέβαλαν στο θέατρο τη στιγμή που οι συμμετέχοντες φώναζαν το γνωστό σύνθημα «μπάτσοι- γουρούνια- δολοφόνοι όπως όριζε το σενάριο της συγκεκριμένης θεατρικής παράστασης!! Η διακοπή ήταν προσωρινή μιας και μετά από λίγη ώρα οι δυνάμεις της κρατικής καταστολής αποχώρησαν.

* Στις 20 Απριλίου και κατά τη διάρκεια αυτό-οργανωμένης hip hop συναυλίας στη πλατεία Δημάδη στη πόλη μας, δυνάμεις της κρατικής καταστολής αποτελούμενες από αη- δίας με full face και πλήρη εξάρτηση, ο.πκ.ε και ασφ- αλήτες μπουκάρουν τραμπούκικα πάνω στη πλατεία. Οι παραβρισκόμενοι δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια και αρχίζουν να τους βρίζουν ενώ κάποιοι από αυτούς επιτίθονται με πέτρες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι δυνάμεις της αστυνομίας να υποχωρήσουν.

* Κατά τη διάρκεια του τελικού του κυπέλλου ελλάδας που έγινε στο ο.α.κ.α στις 30 Απριλίου, οπαδοί του Ατρόμητου Περιστερίου και της Α.ε.κ συγκρούστηκαν με τις πολυπληθείς δυνάμεις των μ.α.τ μέσα και έξω από το γήπεδο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία σφοδρών συγκρούσεων και στα δυο μέτωπα κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα τη πραγματοποίηση πολλών συλλήψεων και ακόμη περισσότερων προσαγωγών αλλά και τον τραυματισμό πολλών μπάτσων αλλά και οπαδών. Μερικοί οπαδοί δυστυχώς επέλεξαν να επιτεθούν σε άλλους οπαδούς για άλλη μια φορά. Επεισόδια μεταξύ οπαδών (της Α.ε.κ και του Παναθηναικού αυτή τη φορά) πραγματοποιήθηκαν και σε περιοχές της Αθήνας αλλά και των προαστίων της μακριά από το ο.α.κ.α. Κατά τη διάρκεια της μέρας, σύμφωνα με συμβατικά και καθεστωτικά μέσα τραυματίστηκαν περισσότεροι 22 μέλη των δυνάμεων της κρατικής καταστολής και κάποιοι οπαδοί ενώ επίθεση δέχτηκε και αστυνομικό τμήμα.

* Στις 30 Απριλίου και λίγες ώρες πριν το τελικό του κυπέλλου ελλάδας, δυο λεωφορεία που μετέφεραν οπαδούς και φίλους της Α.ε.κ από τις Σέρρες δέχτηκαν επίθεση από οπαδούς του Παναθηναικού. Και σαν να μην έφτανε αυτό, τα λεωφορεία ελάχιστη ώρα μετά τη 1η επίθεση δέχτηκαν και 2η, αυτή τη φορά από αφιονισμένους τραμπούκους της κατασταλτικής μονάδας δέλτα οι οποίοι (σύμφωνα με τις μαρτυρίες του οδηγού του λεωφορείου) με πρωτοφανή αγριότητα έσπασαν τα τζάμια του λεωφορείου και τραυμάτισαν τον οδηγό του. Η αγριότητα της επίθεσης ήταν τέτοια που η συγκεκριμένη ομάδα δέλτα προσάχθηκε στα κεντρικά κρατητήρια, κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ.

* Στις 4 Μαΐου στη Θεσσαλονίκη οι οπαδοί του Ηρακλή διαδήλωναν ενάντια στον επικείμενο υποβιβασμό της ομάδας τους εξαιτίας οικονομικών λόγων. Κατά τη διάρκεια της πορείας έγιναν συμπλοκές με τις προκλητικές για άλλη μια φορά δυνάμεις των ματ με αποτέλεσμα να συλληφθούν 27 οπαδοί του Ηρακλή, από τους οποίους οι επτά ανήλικοι. Επίσης είχαν προσαχθεί άλλοι 11 οπαδοί του Ηρακλή, οι οποίοι το επόμενο πρωί αφέθηκαν ελεύθεροι. Το δικαστήριο έκρινε ένοχους τους 19 από τους συνολικά 20 οπαδούς που κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου για την πράξη της διατάραξης κοινής ειρήνης ενώ για τους ανήλικους ορίστηκε άλλη δικάσιμη. Κάποιες μέρες νωρίτερα, στις 26 Απριλίου, οπαδοί του Ηρακλή που διαδήλωναν για τον ίδιο λόγο συναντήθηκαν με οπαδούς του Π.α.ο.κ που σύμφωνα με τα λεγόμενα τους έκαναν και αυτοί συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τα οικονομικά προβλήματα και για τους φυλακισμένους οπαδούς της ομάδας τους. Δυστυχώς κατά τη διάρκεια της συνάντησης αυτής, οι οπαδοί των δυο ομάδων ξέχασαν τα αιτήματα τους και προτίμησαν να έρθουν σε σύγκρουση μεταξύ τους. Στη συνέχεια κατέφθασαν οι δυνάμεις των ματ, συγκρούστηκαν με οπαδούς του Ηρακλή με αποτέλεσμα να συλληφθούν τέσσερις από αυτούς.

* Στις 11 Μαΐου και κατά τη διάρκεια της απεργιακής διαδήλωσης στην αθήνα, μπάτσοι των ματ χτυπούν διαδηλωτή και τον στέλνουν σε πολύ άσχημη και κρίσιμη κατάσταση στην εντατική. Στις 15 Μαιου οπαδοί της Αναγέννησης Καρδίτσας (ultras gate 3) αναρτούν πανί κατά τη διάρκεια του εντός έδρας παιχνιδιού της ομάδας τους με την Δόξα Δράμας το οποίο αναγράφει “30χρονος σε κώμα και σεις για δικαιοσύνη μας μιλάτε ακόμα».


* Στις 15 Μαΐου μεγάλης έκτασης επεισόδια ξεκινούν πριν το παιχνίδι Ο.φ.η- Π.Α.Σ γιάννενα μεταξύ οπαδών του Ο.φ.η και ισχυρότατων δυνάμεων της αστυνομίας που είχαν ενισχυθεί από επιπλέον δυνάμεις από την αθήνα. Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων τραυματίστηκαν πολλά μέλη της κρατικής καταστολής με πέντε από αυτά να μεταφέρονται στο νοσοκομείο. Μετά το παιχνίδι πραγματοποιούνται 7 συλλήψεις οπαδών του Ο.φ.η στους οποίους ο εισαγγελέας ασκεί ποινικές διώξεις για σοβαρές κακουργηματικές πράξεις.

* Νωρίς τα ξημερώματα της 1ης Ιουνίου ασφ- αλήτες επιχειρούν σε κεντρικό σημείο της πόλης μας ένα«τυπικό» έλεγχο σε δυο νεολαίους. Αφού δεν βρίσκουν τίποτε το επιλήψιμο πάνω τους, αποφασίζουν να τους «τραβήξουν» φορτώνοντας τους κάποια γραμμάρια φούντας. Μια μέθοδος που αποτελεί από τις πιο αγαπημένες της ελληνικής αστυνομίας και που ξαναθυμίζει σε όλους τον πραγματικό και αντικοινωνικό της ρόλο. Τέλος πρέπει να αναφερθεί ότι πραγματοποιήθηκε και ψακτική των μπάτσων στο σπίτι του ενός νεολαίου παρουσία εισαγγελέα.

Παρακρατικές επιθέσεις τώρα και σε οπαδικά στέκια

Την Τετάρτη 1η Ιουνίου ο χώρος όπου στεγάζεται ο σύνδεσμος της Παναχαϊκής Νavajo Antifa δέχεται επίθεση με βόμβες μολότοφ τα ξημερώματα. Τις επόμενες μέρες με κείμενο σε τοπικο πατρινό μέσο αναλαμβάνει την ευθύνη της επίθεσης ο Πατριωτικός Πυρήνας Οπαδών της Παναχαϊκής. Πέρα από την θρασυδειλία της επίθεσης σε κλειστό σύνδεσμο(κάτι που πλέον έχει γίνει μόδα στη χώρα μας), στο κείμενο απειλούν τους γείτονες του συνδέσμου πως αν δε διώξουν οι ίδιοι τους Navajo από τη γειτονιά ,την επόμενη φορά θα προκαλέσουν ζημιές σε αυτοκίνητα και κτήρια της γειτονιάς .

Είναι δεδομένη η αλληλεγγύη μας σε κάθε σύνδεσμο, παρέα, γκρουπ κτλ που δέχεται επίθεση είτε από φασιστικά σκουλήκια, είτε από πληρωμένα καθάρματα. Πόσο μάλλον όταν αυτή η παρέα έχει αντιφασιστικό χαρακτήρα όπως οι Navajo.

Πιστεύουμε πως έχει φτάσει καιρό τώρα η στιγμή για να αντιληφθούμε, όλοι οι οπαδοί, τους κοινούς μας εχθρούς που δεν είναι άλλοι από τους ένστολους, τα τσιράκια του ‘’αφεντικού’’ της κάθε ομάδας και γενικότερα τα άτομα που καπηλεύονται τις ομάδες μας για να διαδώσουν τις μισάνθρωπες ιδέες τους ή για να αντλήσουν υποψήφια μέλη για τους στρατούς του παρακράτους της «νύχτας» ή της ακροδεξιάς….

Αλληλεγγύη και αλληλοσεβασμός μεταξύ των οπαδών πριν να είναι αργά.
Έξω οι φασίστες και οι ρατσιστές από τα γήπεδα και από παντού.

Αυτόνομη Ζώνη

Γηπεδική βία και οπαδικός "κανιβαλισμός"

Ως γνωστόν, το γήπεδο αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Έτσι το τελευταίο αρκετό καιρό γινόμαστε μάρτυρες ενός άλλου κανιβαλισμού, του γηπεδικού/ οπαδικού. Τη στιγμή που το κράτος και οι αθλητικές αρχές προσπαθούν να μεταμορφώσουν το ποδόσφαιρο από λαϊκό άθλημα (προσιτό σε όλους) σε πανάκριβο προϊόν (προσιτό μόνο στους λίγους οικονομικά ευνοημένους) και τη στιγμή που ασκούν πόλεμο στον οπαδικό χώρο με αυστηρούς και αντισυνταγματικούς νόμους (ιδιώνυμο αθλητικού νόμου, κάρτα φιλάθλου κτλ) και βίαιη καταστολή από την αστυνομία, οι οπαδοί αντί να προσανατολιστούν σε ένα ενιαίο οπαδικό μέτωπο απέναντι στους παραπάνω, συνεχίζουν να αλληλοτρώγονται.

Από παλιότερα η βία υπήρχε πάντα στο γηπεδικό χώρο λόγω αδρεναλίνης, έντασης και νεανικής ενέργειας. Οι μπουνιές, οι κλωτσιές και η ανταλλαγή καπνογόνων ήταν αρκετά συνήθη φαινόμενα αλλά σταμάταγαν εκεί. Πολύ σπάνια ξέφευγε περισσότερο η κατάσταση. Επίσης τις παλιότερες εποχές τα χουλιγκάνια είχαν κάποιους «κώδικες» που τις περισσότερες φορές των περιπτώσεων τηρούσαν. Αυτά δεν ισχύουν πια ενώ η βία στα γήπεδα δείχνει να ξεφεύγει και να ακολουθείται από αναβαθμισμένα «οπλοστάσια» και τακτικές. «Κέρατα», αυτοσχέδια φλογοβόλα, δυναμίτες, γκαζάκια, καλάσνικοφ(!!!), θανατηφόρα ραντεβού, διασυνδέσεις με το παρακράτος της νύχτας και της ακροδεξιάς κτλ. Και όλα αυτά παρατηρούνται σε όλο το φάσμα του εγχώριου οπαδικού χώρου αλλά κυρίως σε αυτούς που τα καθιέρωσαν, που δεν είναι άλλοι από κάποιους οπαδικούς πυρήνες των μεγαλύτερων και πιο δημοφιλών ομάδων οι οποίες προέρχονται από τα μεγαλύτερα πολεοδομικά συγκροτήματα της χώρας .

Η απαράδεκτη αυτή «μόδα», ορμώμενη από τον οπαδικό χώρο των πιο δημοφιλών και μαζικών ομάδων της χώρας, δείχνει να βρίσκει ανταπόκριση και σε οπαδικούς πυρήνες των ίδιων ομάδων στην επαρχία. Κάπως έτσι φτάσαμε στο να διαβάζουμε για περιστατικά με καλάσνικοφ και γκαζάκια σε μικρές επαρχιακές πόλεις. Στη πόλη μας δεν έχουν παρατηρηθεί ακόμη τόσο ακραία φαινόμενα βίας αλλά παρόλα αυτά η διαμάχη μεταξύ ολυμπιακών και παναθηναϊκών κυρίως, καλά κρατεί. Πιο συγκεκριμένα πριν από κάποιο διάστημα (και ενώ είχαν ήδη μεσολαβήσει αρκετοί διάσπαρτοι περίοδοι έντασης) καμιά 20αριά ντόπιοι οπαδοί και των δυο ομάδων παραλίγο να εμπλακούν σε επεισόδια στο κέντρο της πόλης μας με αποτέλεσμα να επέμβουν οι δυνάμεις της κρατικής καταστολής και να προχωρήσουν και σε προσαγωγές.

Έτσι λοιπόν οι οπαδοί των αιωνίων στη πόλη μας δείχνοντας άκρατο μιμητισμό προερχόμενο από τη «μητέρα μητρόπολη», βάλθηκαν να φέρουν τις μητροπολιτικές μόδες και στα μέρη μας, όπου τόσα χρόνια είχαμε μάθει να πίνουμε όλοι μαζί μπύρες, ανεξάρτητα τις ομάδες που υποστηρίζουμε (και ανεξάρτητα του ότι η τεράστια πλειοψηφία της πόλης υποστηρίζει την τοπική μας ομάδα). Και η ειρωνεία της όλης φάσης είναι ότι όλα αυτά προκαλούνται από κάποιους οπαδούς (και σίγουρα όχι από όλο το σύνολο τους) που υποστηρίζουν τις ομάδες οι οποίες πάντα αποτελούσαν τα εγχώρια ποδοσφαιρικά κατεστημένα και κέντρα εξουσίας.

Αντί λοιπόν να σταματήσουν τις εχθροπραξίες και να προσανατολιστούν και αυτοί σε ένα ενιαίο οπαδικό μέτωπο που θα αντιμετώπιζε όλους αυτούς που θέλουν να μας κόψουν το γήπεδο, συνεχίζουν με τη συμπεριφορά τους να δίνουν πατήματα στην εξουσία για να εφεύρει ακόμη πιο αυστηρούς νόμους και να εντείνει τη καταστολή η οποία θα χτυπήσει και τους μικρότερους οπαδικούς χώρους των «μικρότερων» ομάδων που είναι και πιο ευάλωτοι. Βέβαια μη ξεχνάμε ότι τάσεις αναίτιας βίας και οπαδικού «κανιβαλισμού» δυστυχώς εμφανίζονται (σε πολύ μικρότερο βαθμό βέβαια) και σε οπαδικούς πυρήνες επαρχιακών και γενικότερα «μικρότερων» ομάδων.

Έτσι λοιπόν αντί ο οπαδικός χώρος να κατανοήσει ότι ο εχθρός είναι αλλού και είναι αυτός που προσπαθεί να μας κόψει τη μπάλα, συνεχίζει να αλληλοτρώγεται. Έχει καταντήσει τραγικό πια το γεγονός να ψηφίζονται ιδιώνυμα και αθλητικοί τρομονόμοι, να εμφανίζονται κάρτες φιλάθλων, σκυλιά στα γήπεδα, να εντείνεται η αστυνομική βία, να ακριβαίνουν τα εισιτήρια και οι οπαδοί όχι απλά να μη κάνουν τίποτα αλλά να επιδίδονται σε ένα "γηπεδικό κανιβαλισμό".

Καλό είναι λοιπόν να μη ξεχνάμε ότι A.C.A.B δε σημαίνει μόνο να μη γουστάρουμε τους μπάτσους αλλά και να μη συμπεριφερόμαστε σαν αυτούς..

Εξαθλίωση, ξενοφοβία και κοινωνικός κανιβαλισμός

Όλοι μας βιώνουμε όλο και πιο έντονα τον τελευταίο καιρό τον πόλεμο που ασκεί η οικονομική και πολιτική εξουσία στον λαό και τη κοινωνία στην ελλάδα αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου. Δυσβάσταχτες φορολογίες, περικοπές σε συντάξεις και μισθούς, ανεργία, εκμετάλλευση, αύξηση στις τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης και καταστολή συνθέτουν ένα σκηνικό οικονομικής καταπίεσης και εξαθλίωσης που χτυπά τις μεσαίες και τις ακόμη λιγότερο ευνοημένες τάξεις που δεν είναι άλλοι από τους ντόπιους και μετανάστες άνεργους και εργάτες αλλά και τους νεολαίους και τους εργαζόμενους γενικότερα.

Ξεκάθαρη είναι και η τακτική της εξουσίας να αποπροσανατολίζει τη κοινωνία στρέφοντας έντεχνα την οργή και αγανάκτηση αυτής όχι προς τη μεριά του κράτους αλλά προς τη μεριά των μεταναστών και γενικότερα των καταπιεσμένων. Και όλα αυτά με την ευγενική συνεισφορά των δεκανικιών της, των μμε και του ακροδεξιού παρακράτους. Το ακροδεξιό παρακράτος πριν λίγο καιρό προχώρησε σε μαζικά ρατσιστικά πογκρόμ στο κέντρο της αθήνας (με την ανοχή της αστυνομίας) με αποτέλεσμα πολλούς τραυματισμένους και τρομοκρατημένους μετανάστες και πρόσφυγες συνανθρώπους μας και ένα αθώο νεαρό μπαγκλαντεσιανό νεκρό, θύμα της εθνικιστικής και ρατσιστικής υστερίας.

Συνοδοιπόροι των ρατσιστικών και εθνικιστικών ανθρωπάριων σε αυτά τα πογκρόμ ήταν και αρκετοί καταπιεσμένοι και εξαθλιωμένοι ντόπιοι που θέλοντας να ξεσπάσουν κάπου για την εξαθλίωση τους, έχαψαν το παραμύθι και θεώρησαν ως υπαίτιους για τη κατάσταση τους, τους «από κάτω» (τους πιο αδύναμους και εξαθλιωμένους, τους μετανάστες δηλαδή) και όχι τους «από πάνω» ( την εξουσία δηλαδή).

Έτσι λοιπόν η εξαθλιωμένη κοινωνία αλληλοτρώγεται και έτσι εμφανίζεται όλο και πιο έντονο το φαινόμενο του κοινωνικού κανιβαλισμού. Οι ακροδεξιοί βέβαια χρησιμοποίησαν ως αφορμή για να δημιουργήσουν ένα δικό τους «δεκέμβρη» (κάτι που τελικά δεν τους βγήκε) πραγματοποιώντας όλα αυτά τα ρατσιστικά πογκρόμ ένα άλλο περιστατικό κοινωνικού κανιβαλισμού. Τον αποτρόπαιο θάνατο ενός 44χρονου συνανθρώπου μας από τρεις άλλους ανθρώπους (που έτυχε να είναι μετανάστες όπως τουλάχιστον λέγεται) για μια κάμερα.

Με αυτό το τρόπο λοιπόν η εξουσία καταφέρνει να στρέψει τα εξαθλιωμένα αυτά κομμάτια της κοινωνίας σε ένα αλληλοσπαραγμό την ώρα που αυτή όχι απλά δεν απειλείται από αυτά τα καταπιεσμένα κοινωνικά σύνολα αλλά ταυτόχρονα συνεχίζει να τα απομυζεί και εξαθλιώνει περισσότερο.

Ανασκόπηση Πρωταθλήματος 2010- 2011

Ο Παναιτωλικός πραγματοποίησε μια καταπληκτική χρονιά και κατάφερε να κάνει πραγματικότητα κάτι που αποτελούσε για όλους μας διακαή πόθο για δεκαετίες τώρα. Να βρεθεί μετά από 34 χρόνια στην Ά Εθνική κατηγορία! Ο Παναιτωλικός αν και έκανε τις «κοιλιές» του, ήταν σε γενικές γραμμές σταθερότατος και αποτελεσματικότατος με ένα συμπαγές και φιλότιμο σύνολο που απέδωσε ένα μέσο όρο που κυμαινόταν μεταξύ μετρίων και πολύ καλών αποδόσεων. Αν και έχασε κάποιους βαθμούς στο απόρθητο φρούριο του που είναι η σκληροτράχηλη έδρα του (τρεις ισοπαλίες και μια απρόσμενη ήττα) παρόλα αυτά στα εκτός έδρας παιχνίδια δεν θύμιζε καθόλου την ομάδα του παρελθόντος με το γνωστό κόμπλεξ των εκτός έδρας παιχνιδιών μιας και κατάφερε να αποσπάσει δέκα(!!) νίκες και τρεις ισοπαλίες. Φυσικά θα πρέπει να αναφερθεί και η συμμετοχή των δυο προπονητών σε αυτή την τεράστια επιτυχία της ομάδας.

Και ενώ για το μεγαλύτερο διάστημα του πρωταθλήματος ακολουθούσε από την 2η θέση τον Π.Α.Σ γιάννενα τελικά κατάφερε τη τελευταία αγωνιστική να τον ξεπεράσει και να κατακτήσει τη 1η θέση και το πρωτάθλημα. Μια κατάκτηση που αποκτούσε ακόμη περισσότερη σημασία αφού επιτεύχθηκε απέναντι σε μια πολύ δυνατή ομάδα η οποία όμως τόσο άδικα κατάφερε να αποδράσει από το γήπεδο μας με την ισοπαλία με τον απαράδεκτο και αλησμόνητο εκείνο τρόπο της μη τήρησης του fair play στο παιχνίδι του 1ου γύρου. Ένα πολύ δυνατό παιχνίδι με φάσεις και από τις δυο ομάδες με τον Παναιτωλικό όμως να είναι σίγουρα και σαφέστατα καλύτερος.

Φυσικά η κατάκτηση του πρωταθλήματος συνοδεύτηκε και με μια σημαντικότατη εκτός έδρας νίκη μέσα στην εχθρική ηλιούπολη, απέναντι σε μια ομάδα που ο Παναιτωλικός τα λιγοστά χρόνια που βρέθηκε να παίζει στις ίδιες κατηγορίες μαζί της δεν είχε καταφέρει να κερδίσει εκτός έδρας (μιας και μέτραγε δυο ήττες και μια ισοπαλία).

Ο κόσμος του Παναιτωλικού φάνηκε πως είναι από τους πιο πιστούς μιας και συγκέντρωνε σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι αρκετές χιλιάδες φίλων και οπαδών του ενώ γι άλλη μια φορά απέδειξε ότι είναι από τους πιο εκδρομικούς στη χώρα μιας και βρέθηκε κοντά στην αγαπημένη του ομάδα στη τεράστια πλειοψηφία των εκτός έδρας παιχνιδιών και όσο και μακριά και αν ήταν αυτά, δημιουργώντας τις περισσότερες φορές τόσο ογκώδεις ποσοτικά εκτός έδρας κερκίδες όσο και ποιοτικές

International scene (Διεθνής σκηνή)

Σε αυτή τη νέα στήλη θα παρουσιάζονται νέα και διάφορα θέματα από την Ευρώπη αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο όπως και προσωπικές εμπειρίες μελών και φίλων της Αυτόνομης Ζώνης από επισκέψεις σε γήπεδα του εξωτερικού (groundhoppin)….

• Κάθε ταξίδι στο εξωτερικό αποτελεί πάντα ευκαιρία για να μπορέσει κάποιος να δει τις εκεί οπαδικές σκηνές, να δει από τα μέσα τις εκεί εξέδρες αλλά και τη γενικότερη αντιμετώπιση της κοινωνίας προς το ποδόσφαιρο. Όλα αυτά βέβαια αποκτούν διπλή σημασία όταν πρόκειται για ένα ταξίδι στη χώρα που έχει διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό τον οπαδισμό στη σημερινή του μορφή, την Ιταλία.
Ιντερ-Μπολόνια:
Στις αρχές της χρονιάς λοιπόν βρεθήκαμε για κάποιες μέρες στην βόρεια ιταλία και το να παρακολουθήσουμε αγώνες ήταν επιθυμία ‘όλης της παρέας. Έτσι, ημέρα Σάββατο θα βλέπαμε το ματς πρωταθλήματος ανάμεσα στην Ιντερ και στην Μπολόνια .Φροντίζουμε αρκετά πριν από τη σέντρα να είμαστε έξω από το γήπεδο .Φτάνοντας στον κοντινότερο σταθμό του μετρό αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια αφού είμαστε περίπου 20-30 λεπτά με τα πόδια μακριά από το γήπεδο και ήδη βλέπουμε τους πρώτους πλανόδιους. Λίγο πιο κάτω βλέπουμε τον επιβλητικό ιππόδρομο της πόλης που στους ατέλειωτους τοίχους του τα γκράφιτι των οπαδών των 2 ομάδων του Μιλάνου δίνουν και παίρνουν. Σύντομα βρεθήκαμε έξω από το γήπεδο όπου βλέπουμε όλο το πανηγυράκι που έχει στηθεί με μικροπωλητές να πουλάνε μπλουζάκια, καπέλα, κασκόλ και ότι άλλο φαντάζεται κανείς με διακριτικά τόσο της Ιντερ όσο και της Μίλαν , άσχετα αν γηπεδούχος αυτή τη μέρα είναι η πρώτη.. Το παζλ συμπληρώνουν οι δεκάδες καντίνες με φαγητό. Δε χάσαμε χρόνο και πήγαμε στα εκδοτήρια όπου και μας τύπωσαν το ηλεκτρονικό μας εισιτήριο με όλα τα στοιχεία μας επάνω. Σχεδόν αμέσως ακολουθεί η ψακτική από τους μπάτσους και η εμμονή τους να μην περάσουμε αναπτήρα στο γήπεδο. Τα εισιτήρια μας είναι για το τρίτο διάζωμα του γηπέδου ,στο βόρειο πέταλο ,ακριβώς πάνω δλδ από τους ultras της Ιντερ .Εκεί γίνεται η πρώτη συνάντηση με αυτούς αφού κάποιοι προσπαθούν να μπουν με ντου μέσα και γίνονται και οι σχετικές μανούρες με τους μπάτσους. Δεν αργήσαμε να διαπιστώσουμε πως οι οπαδοί της Ιντερ παρά την ονομασία της ομάδας τους Ιντερνασιονάλε δηλαδή Διεθνής ,εχουν εντελώς αντίθετα πολιτικά πιστεύω εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια και φροντίζουν να το δείχνουν με κάθε ευκαιρία χρησιμοποιώντας και αντίστοιχα σύμβολα τόσο στα πανό τους ,στα γκράφιτι ακόμη και στο ντύσιμο τους.Ο αγώνας λοιπόν αρχίζει με ικανοποιητική προσέλευση κόσμου αφού το γήπεδο φαίνεται μισογεμάτο,με τον αγώνα να παρακολουθούν και περίπου 500 οπαδοί της Μπολόνια.. Με την έναρξη του ματς επικρατεί πανικός και για το πρώτο δεκάλεπτο η εξέδρα φλέγεται και μετά εντελώς ξαφνικά σιωπή, στο κομμάτι των οργανωμένων ακούγονται ελάχιστα άτομα να φωνάζουν και οι σημαίες που κυμάτιζαν στην αρχή τώρα έχουν κατέβει. Μέχρι και το 3-0 αυτό το σκηνικό άλλα μόνο μετά από κάθε γκολ, ενώ μετά και το 3-0 οι οπαδοί της Μπολόνια ,που μέχρι εκείνη τη στιγμή ακούγονταν συχνά , σταμάτησαν τελείως. Μετά το 4ο γκολ των γηπεδούχων κ ενώ απέμεναν 10 λεπτά για τη λήξη είδαμε όχι μόνο τους ultras αλλά σχεδόν όλο το γήπεδο στο πόδι να κουνάει τα κασκόλ του και να τραγουδάει συνεχώς ένα σύνθημα. Τελικό σκορ 4-1.

Τζένοα-Ουντινέζε:
Κυριακή πρωί κατευθυνόμαστε στο σταθμό των τραίνων στο Μιλάνο με σκοπό να πάμε στη Γένοβα. Το ταξίδι διαρκεί σχεδόν μιάμιση ώρα κ φτάνουμε έτσι σε μια πόλη που είναι γνωστή μεταξύ πολλών άλλων και για τις πολιτικές πεποιθήσεις των κατοίκων της, τις δράσεις που κάνουν χρόνια τώρα, καθώς και για τη δολοφονία του Κάρλος Τζουλιάνι από τους μπάτσους εκεί το 2001. Πέρα από αυτά η πόλη δείχνει ξεκάθαρα ότι λατρεύει το ποδόσφαιρο αφού και οι δυο ομάδες της έχουν από τα πιο φανατικά κοινά. Εκείνη τη μέρα στην πόλη έπαιζε η Τζένοα και υποδεχόταν την Ουντινέζε. Από το σταθμό των τραίνων πήραμε λεωφορείο που μας άφησε σχεδόν έξω από το γήπεδο Λουίτζι Φερράρι που αποτελεί κοινή έδρα της Τζένοα και της Σαμπντόρια ,και σε όλη τη διαδρομή προς αυτό βλέπαμε γκράφιτι των δυο ομάδων, σε μια πόλη όπου οι οπαδοί κρεμάνε όχι μόνο σημαίες αλλά και πανό ολόκληρα στα μπαλκόνια των σπιτιών τους. Η εικόνα που συναντάμε έξω από το γήπεδο δεν έχει καμία σχέση με ότι είδαμε το προηγούμενο βράδυ στο Μεάτσα αφού υπάρχει μόλις ένας πάγκος με διακριτικά. Στα εκδοτήρια η ίδια η υπάλληλος μας προτείνει να μας βγάλει εισιτήριο για το πέταλο των ultras και έτσι και εδώ παίρνουμε το ηλεκτρονικό μας εισιτήριο και ακολουθεί η ψακτική με τους μπάτσους να εξακολουθούν κ εδώ να έχουν κόλλημα με τους αναπτήρες,
Οι αριστερές πολιτικές απόψεις των κατοίκων της πόλης εκδηλώνονται και στο γήπεδο αφού υπάρχουν παντού αστέρια και άλλα τέτοια σύμβολα. Ο αγώνας αρχίζει και στα δυο διαζώματα του πετάλου επικρατεί πανικός από τα συνθήματα και τις φωνές αλλά και πάλι για λίγο. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι η εικόνα της ομάδας ήταν αποκαρδιωτική με τον Ντι Νατάλε να κάνει πάρτυ στην άμυνα της Τζένοα, όμως με το που το ρολόι έδειξε το 85ο λεπτό και παρά το γεγονός ότι το σκορ ήταν 2-4 επικρατεί φρενίτιδα στο κόσμο και μέχρι το σφύριγμα της λήξης φωνάζει σχεδόν όλο το γήπεδο, οι ultras δίνουν την τελευταία τους μάχη. Ο αγώνας τελειώνει και οι περίπου 50 οπαδοί της Ουντινέζε που τόση ώρα έκαναν τον δικό τους αγώνα είναι οι μόνοι που φεύγουν χαρούμενοι από το γήπεδο.

Απ’ όσα είδαμε στους 2 αυτούς αγώνες καταλάβαμε ότι αυτό που λέμε στην ελλάδα 90 λεπτά φωνή, εκεί δεν υπάρχει, οι οπαδοί φαίνεται προσπαθούν με άλλους τρόπους να στηρίξουν τις ομάδες τους. Φανερή επίσης είναι και η επιρροή της βρετανικής casual κουλτούρας. Η αλήθεια πάντως είναι ότι με την κάρτα οπαδού, τα ηλεκτρονικά εισιτήρια, τις κάμερες αλλά και τη γενικότερη στάση του κράτους απέναντι στους οπαδούς όλο και περισσότεροι οπαδοί απομακρύνονται από τα γήπεδα.

• Οι Δανέζικες αθλητικές και όχι μόνο αρχές αποφάσισαν πως ο κάθε οπαδός που θα θέλει να προμηθευτεί εισιτήριο για ποδοσφαιρικό αγώνα θα πρέπει πρώτα να δώσει αποτυπώματα!! Έτσι αποφάσισαν πως το νέο αυτό μέτρο θα ξεκινήσει πριν το ντέρμπυ της Κοπεγχάγης μεταξύ των Brøndby IF και F.C. Copenhagen που θα διεξαγόταν στις 20 Μαρτίου. Οι οπαδοί πάνω στους οποίους θα εφαρμόζονταν αυτό το γελοίο μέτρο ήταν αυτοί της φιλοξενούμενης Brøndby IF. Φυσικά και οι οπαδοί δεν δέχτηκαν κάτι τέτοιο αρνούμενοι να πάρουν τελικά εισιτήρια για το ντέρμπυ. Το group οπαδών της γερμανικής Borrussia Dortmund με το όνομα The Unity φάνηκαν αλληλέγγυοι στους δανούς αναρτώντας πανί με ανάλογο μήνυμα στο γήπεδο τους.

• Με το σύνθημα "Voetbal is van ons!" (Το ποδόσφαιρο μας ανήκει!) οπαδοί 18 διαφορετικών ομάδων από την πρώτη και δεύτερη κατηγορία της Ολλανδίας διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στο
μοντέρνο ποδόσφαιρο τον Φεβρουάριο αναρτώντας πανιά σε πολλά γήπεδα με μηνύματα που φυσικά εναντιώνονται στη αλόγιστη εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου αλλά και τις νομοθετικές διατάξεις που τους αφορούν.

• Στις αρχές του Απριλίου και κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού μεταξύ των Hamburg και Borrussia Dortmund οι οργανωμένοι οπαδοί και των δυο ομάδων προχώρησαν σε μια κοινή δράση αναρτώντας πανιά ενάντια στα ακριβά εισιτήρια θέλοντας έτσι να τονίσουν πως το ποδόσφαιρο πρέπει να είναι οικονομικά προσιτό για όλους.

• Τον Απρίλιο στη γειτονική Ιταλία, οπαδοί της Bologna ανάρτησαν πανί το οποίο αναφερόταν στο ρόλο των δημοσιογράφων μιας και το πανί αυτό ανέγραφε «Giornalisti terroristi» που σημαίνει «Δημοσιογράφοι τρομοκράτες».

• Στη μακρινή Ουρουγουάη και στο γήπεδο της Penarol, οι οπαδοί της άπλωσαν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού με την Independiente μια τεράστια σημαία μήκους 300 μέτρων και πλάτους 48 μέτρων.

• Στις 20 Μαρτίου, σε ένα προάστειο του Buenos Aires ξέσπασαν σφοδρά επεισόδια μεταξύ των οπαδών της γηπεδούχου Velez Sarsfield και αυτών της San Lorenzo αλλά και μεταξύ οπαδών και των δυνάμεων της αστυνομίας με αποτέλεσμα πολλούς τραυματίες και ένα νεκρό 40χρονο οπαδό. Σύμφωνα με τα μμε της χώρας και τα λεγόμενα της γυναίκας του νεκρού οπαδού, υπεύθυνη για τον θάνατο του ήταν η αστυνομία η οποία χτύπησε ,φόρεσε χειροπέδες και στη συνέχεια εγκατέλειψε τον άτυχο άνθρωπο μέχρι να έρθει με μεγάλη καθυστέρηση ασθενοφόρο.

•Τα ξημερώματα της 29ης Μαΐου στη Βαρκελώνη οπαδοί της Μπαρτσελόνα (που πανηγύριζαν τη κατάκτηση του Champions League) συγκρούστηκαν με τις ισπανικές δυνάμεις της κρατικής καταστολής με αποτέλεσμα τη δημιουργία σφοδρών συγκρούσεων με πολλούς τραυματίες και αρκετές συλλήψεις. Νεαρή οπαδός της καταλανικής ομάδας έχασε τη ζωή της από ατύχημα κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών. Να σημειωθεί ότι τη προηγούμενη μέρα οι ισπανικές δυνάμεις της αστυνομίας επιτέθηκαν με μανία κατά των «αγανακτισμένων καταλανών» χρησιμοποιώντας ακόμη και λαστιχένιες σφαίρες με το πρόσχημα ότι έπρεπε να μετακινηθούν για να στηθούν γιγαντο- οθόνες που θα μετέδιδαν τον τελικό.

Made in Britain

Μέσα από αυτή τη νέα στήλη θα σας παρουσιάζουμε διάφορα νέα και θέματα από το μεγάλο νησί, την Αγγλία δηλαδή και γενικότερα τη Βρετανία που ευθύνεται για τη γέννηση του αγαπημένου μας αθλήματος, του ποδοσφαίρου αλλά και της γηπεδικής και οπαδικής φάσης.

• Το φαινόμενο FC United είναι πραγματικά εκπληκτικό. Μια ομάδα που δημιουργήθηκε από οπαδούς της Manchester United οι οποίοι δεν άντεχαν να βλέπουν την ομάδα τους να ξεπουλιέται σε κάθε τυχάρπαστο και στυγνό επιχειρηματία που τον μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η τσέπη του, μια ομάδα που έρχεται να μας υπενθυμίσει πως το ποδόσφαιρο δεν πρέπει να είναι μπίζνα. Πιο συγκεκριμένα, το 2005 η οικογένεια Glazer από τις Η.Π.Α αγοράζουν την ιστορικότατη Manchester United. Φυσικά και ήταν πολλοί αυτοί οι οπαδοί της Man. United που απογοητεύθηκαν με την αγορά αυτή μιας και θεωρούσαν πως οι αμερικανοί είναι απλά επιχειρηματίες με μοναδικό απώτερο σκοπό τη μεγιστοποίηση του κέρδους τους χρησιμοποιώντας ως μέσο για κάτι τέτοιο την αγαπημένη τους ομάδα. Έτσι εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες απογοητευμένοι οπαδοί της Man United αποχωρούν από το Old Trafford και αποφασίζουν να ιδρύσουν τη δική τους ομάδα. Έτσι φτάνουμε στις 14 Ιουνίου του 2005 όπου όλοι αυτοί αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια ερασιτεχνική ομάδα στο προάστιο Μπέρι του Great Manchester η οποία θα είναι η «φωνή» κατά του Γκλέιζερ και θα πρεσβεύει το ατόφιο νόημα του συλλόγου. Το όνομα είναι FC United of Manchester και τα χρώματα της ίδια με της Man United. (κόκκινο-άσπρο-μαύρο).

Οι ανησυχίες τους για το ξεπούλημα της Man United φυσικά και αποδείχτηκαν ορθές μιας και η ομάδα απέκτησε τεράστια χρέη ενώ οι αμερικανοί είναι αδαείς με το ποδόσφαιρο και τους ενδιαφέρει η επιχείρηση Manchester United (πώς να βγάλουν χρήματα) και όχι η αγάπη των οπαδών για την ομάδα και το ποδόσφαιρο. Η προσπάθεια αυτή των οπαδών είναι συνώνυμη με την εναντίωση στο μοντέρνο ποδόσφαιρο. Η ατμόσφαιρα στο γήπεδο όπου παίζει η FC United θυμίζει άλλες παλιές εποχές και old school αγγλικές κερκίδες. Το παρατσούκλι της ομάδας είναι «Red Rebels» («κόκκινοι επαναστάτες) μιας και σημαίες, πανό ακόμα και πυρσοί/καπνογόνα κάνουν την εμφάνιση τους στα εντός αλλά και στα εκτός έδρας παιχνίδια και συνθέτουν μια γηπεδική old school κατάσταση. Τα πράσινα-χρυσά κασκόλ τα οποία είναι τα «αντι-γκλέιζερ» εμφανίζονταιι και στο Old Trafford μαζί με τα πανό “Hate Glazer, Love United”.

Η ημί- ερασιτεχνική αυτή ομάδα (που αποτελεί ταυτόχρονα και μια κοινότητα ανθρώπων) διοικείται από τα 2000 μέλη της που ευελπιστούν να γίνουν ακόμη πιο πολλά μιας και οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται για το ποδοσφαιρικό αυτό εγχείρημα μπορεί να εγγραφεί και να συμμετέχει ισότιμα στα δρώμενα της ομάδας. Στο παιχνίδι με την Rochdale, η κερκίδα ήταν καταπληκτική ενώ στο πρώτο γκολ οπαδοί μπήκαν μέσα να πανηγυρίσουν μαζί με τους παίκτες και αξίζει να αναφερθεί ότι υπήρχαν όλες οι ηλικίες στην εξέδρα. Άλλωστε οπαδοί και παίκτες είναι «ένα» καθώς πανηγυρίζουν μαζί, διασκεδάζουν μαζί στις pubs, είναι μια οικογένεια το οποίο σημαίνει ότι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ οπαδών και παιχτών καταργείται εντελώς! Η FC United πρεσβεύει μία άλλη όψη του ποδοσφαίρου, μακριά από χρήματα και οικονομικά συμφέρονται κάτι πολύ σπάνιο σε μια εποχή που εξουσιάζει το κεφάλαιο και το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα μέσα στο οποίο όλα αγοράζονται και όλα πωλούνται.. Η FC United αποτελεί μια όμορφη παρασπονδία. Είναι η επανάσταση του ποδοσφαίρου!!!!!

• Οπαδοί της Manchester United τρύπωσαν στα μουλωχτά στο Enfield κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού Liverpool- Tottenham και ανάρτησαν πανί που ανέγραφε «M.U.F.C. 19 TIMES» και αναφερόταν στα 19 πια πρωταθλήματα της ομάδας του Manchester σαν «εκδίκηση» για το πανί «Come Back When You Have Won 18» που είχαν αναρτήσει το 1994 οι οπαδοί της Liverpool μιας και μέχρι τότε η United είχε κατακτήσει εννέα πρωταθλήματα. Οι οπαδοί της United τρύπωσαν στη κερκίδα των οπαδών της Liverpool και κρέμασαν το πανί όταν οι της Liverpool τραγουδούσαν το «You ‘ll never walk alone» και στη συνέχεια την έκαναν από το γήπεδο. Φυσικά και το πανί δεν έμεινε πολύ ώρα αναρτημένο μιας και οι οπαδοί της Liverpool το ξεκρέμασαν μόλις το αντιλήφθηκαν και στη συνέχεια το έκαψαν.

• Στο τοπικό ντέρμπυ μεταξύ της Birmingham και της Aston Villa στα πλαίσια του Carling cup δημιουργήθηκαν μεγάλης έκτασης επεισόδια τόσο εντός γηπέδου όσο και έξω από αυτό. Με τη λήξη του παιχνιδιού (το οποίο κέρδισε η Birmingham 2-1) περισσότεροι από 1500 οπαδοί της Birmingham εισέβαλλαν στον αγωνιστικό χώρο και κατευθύνθηκαν στο απέναντι πέταλο όπου βρίσκονταν οι 4000 οπαδοί της Villa. Οι οπαδοί της Birmingham άρχισαν τότε να κάνουν χειρονομίες και να πετούν αντικείμενα προς τους Villagers με αποτέλεσμα αυτοί να απαντήσουν με σπασμένα καθίσματα και καπνογόνα. Κάπως έτσι τα επεισόδια εκτραχύνθηκαν και συνεχίστηκαν και εκτός γηπέδου. Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων τραυματίστηκαν 14 οπαδοί, δυο αστυνομικοί και δυο αστυνομικά σκυλιά ενώ οι αγγλικές δυνάμεις της κρατικής καταστολής πραγματοποίησαν 5 συλλήψεις. Πάντως οι άγγλοι διάλεξαν τη καλύτερη στιγμή για να τα σπάσουν μιας και την επόμενη μέρα θα ανακοινώνονταν το αποτέλεσμα της ανάθεσης του Μουντιαλ του 2018 που τελικά δεν πήρε η Αγγλία και έτσι λοιπόν οι πολίτες της, γλίτωσαν τα χρέη που θα άφηνε στις πλάτες τους άλλο ένα αθλητικό εμπορικό πανηγύρι (όπως οι ολυμπιακοί αγώνες της αθήνας που άφησαν σαν παρακαταθήκη στους πολίτες ένα σωρό χρέη και δεκάδες θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα)..

• Στο Λονδίνο και στο παιχνίδι για το FA Cup μεταξύ της Chelsea και της Cardiff δημιουργήθηκαν συμπλοκές και συγκρούσεις μεταξύ οπαδών των δυο ομάδων με αποτέλεσμα να συλληφθούν 24 οπαδοί της Λονδρέζικης ομάδας οι οποίοι καταδικάστηκαν σε φυλάκιση έως και 18 μήνες και σε αποκλεισμό από τα γήπεδα έως και 8 χρόνια. Με τη βοήθεια του κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης οι δυνάμεις της κρατικής καταστολής και οι δικαστικές αρχές συνέχισαν να απαγγέλουν κατηγορίες και αρκετές μέρες μετά το παιχνίδι σε άλλα 95 άτομα ενώ άλλοι 10 οπαδοί καταδικάστηκαν. Η Chelsea είναι μια ομάδα με πυρήνες οπαδών με παράδοση στο χουλιγκανισμό, όπως πχ το firm των Headhunters που ήταν όμως φασιστικά και ακροδεξιά κατακάθια.

1ο All Colours Are Beautiful festival (21-22 Μαΐου 2011)

Το πρώτο All Colοurs Are Beautiful festival της Αυτόνομης Ζώνης πραγματοποιήθηκε με επιτυχία το διήμερο 21-22 Μαΐου στη πόλη μας και στα δημοτικά γηπεδάκια πίσω από το άλσος του παλαιού Αγ. Χριστοφόρου. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη μιας και τη πρώτη μέρα του festival πέρασαν από το μέρος περισσότερα από 150 άτομα (με τη μεγάλη πλειοψηφία να προέρχεται από τον οπαδικό χώρο του Παναιτωλικού). Χαρακτηριστικό είναι το ότι στο ποδοσφαιρικό τουρνουά 5χ5 συμμετείχαν δεκατρείς ομάδες!

H πρώτη μέρα του festival συμπεριλάμβανε εκτός του τουρνουά, προβολές (ένα βίντεο σχετικό με την ιστορία του συνδέσμου των Warriors και ένα άλλο σχετικό με το group της Αυτόνομης Ζώνης και με λίγες αναφορές στα περιστατικά της νίκαιας και στη καταστολή στα γήπεδα) ενώ το βράδυ πραγματοποιήθηκε συζήτηση με θέμα «Τα γήπεδα προπομπός για τα κατασταλτικά μέτρα της εξουσίας πριν εφαρμοστούν και στην υπόλοιπη κοινωνία». Στη συζήτηση την οποία παρακολούθησαν περίπου 30 άτομα και στη οποία συμμετείχε και αντιπροσωπεία των Radical Fans United που ταξίδεψε μέχρι το Αγρίνιο, ακούστηκαν αρκετές απόψεις με την άποψη που λέει ότι μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τη καταστολή βαραίνει και τους οπαδούς (που η τάση αλληλοεξόντωσης και η συμπεριφορά τους δίνει επιπλέον πατήματα στην εξουσία για περισσότερη και πιο βάρβαρη καταστολή) να επικρατεί.

Σε όλη τη διάρκεια του 2μερου έπαιζε μουσική την οποία επιμελήθηκε η de_control collective με πολλά και διαφορετικά dj sets (ska, reggae, dub, dubstep, ska punk, punk, stoner, hip hop κτλ),υπήρχε πάγκος με εντυπάκια και κείμενα της Αυτόνομης Ζώνης και των RFU ενώ λειτουργούσε αυτό-οργανωμένη κάβα και ψησταριά με σουβλάκια. Τα έσοδα θα διατεθούν κυρίως για τα δικαστικά έξοδα των 25 διωκόμενων οπαδών του Παναιτωλικού ενώ ένα μικρό μέρος θα διατεθεί για την έκδοση του 6ου επερχόμενου τεύχους της Αυτόνομης Ζώνης και για την οικονομική ενίσχυση των κινηματικών υποδομών της de_control collective.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους εκατοντάδες οπαδούς και φίλους του Παναιτωλικού (οργανωμένους και μη) που στήριξαν το festival είτε με τη βοήθεια τους είτε με τη παρουσία τους, όλους τους φίλους που παραβρέθηκαν στο 2μερο και μας βοήθησαν, τα παιδιά από το club του Παναθηναϊκού στο Αγρίνιο που στήριξαν τη προσπάθεια και τους μεμονωμένους φίλους και οπαδούς του Ολυμπιακού, της Α.ε.κ και του Π.α.ο.κ από τη πόλη μας. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στα παιδιά από τη συλλογικότητα των RFU για τη συμμετοχή τους και για την οικονομική τους συνεισφορά στη προσπάθεια συγκέντρωσης χρημάτων για τα δικαστικά έξοδα των 25 οπαδών του Παναιτωλικού.

Ακολουθεί το κείμενο της Αυτόνομης Ζώνης που αναφέρετε στη πρώτη αυτή προσπάθεια και υπήρχε στο πάγκο με τα έντυπα:

«Η Αυτόνομη Ζώνη είναι ένα group οπαδών του Παναιτωλικού που εναντιώνεται στον ρατσισμό, στον φασισμό,στη κρατική καταστολή αλλά και στην εμπορευματοποίηση και μοντερνοποίηση του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα. Το group αποτελείται τόσο από οργανωμένους οπαδούς της αγαπημένης μας ομάδας (κυρίως Warriors αλλλά και Guerreros) αλλά και από άλλους που δεν ανήκουν σε κάποιο οργανωμένο πυρήνα. Όλα ξεκίνησαν με το ομώνυμο έντυπο που είναι ένα έντυπο δρόμου τοπικού κυρίως χαρακτήρα που εκδίδεται μη περιοδικά στο Αγρίνιο, διανέμεται από χέρι σε χέρι & δεν έχει αντίτιμο. Σκοπός τόσο του εντύπου όσο και του group είναι η αυτοοργάνωση των οπαδών της τοπικής ομάδας της πόλης μας (αλλά & των οπαδών από τη πόλη μας που επέλεξαν να υποστηρίζουν άλλες ομάδες) μακριά τόσο από τα καλούπια που έχουν σμιλέψει οι ΠΑΕ, οι αθλητικοί φορείς & άρχοντες με τους νόμους τους & το μοντέρνο ποδόσφαιρο (που αποτελεί δημιούργημα όλων των προηγούμενων) όσο & από τις άνευ λόγου & αιτίας καφρίλες & ψευτό-τσαμπουκάδες μεταξύ των οπαδών. Βασική προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η επίτευξη ενός κλίματος αλληλεγγύης αλλά & αλληλοσεβασμού μεταξύ των οπαδών. Η Αυτόνομη Ζώνη θεωρεί ότι ο γηπεδικός χώρος και οι κερκίδες αποτελούν μια μικρογραφία της κοινωνίας με πολλές ομοιότητες με αυτή αλλά και τα δικά τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Για αυτό και θεωρούμε ότι τα γήπεδα αποτελούν μέρος πολιτικών και κυρίως κοινωνικών ζυμώσεων. Το τελευταίο πολύ καιρό όλοι οι οπαδοί στην Ελλάδα (και όχι μόνο) βιώνουν περίεργες καταστάσεις. Καταστολή, ρατσισμός, διαφθορά, κυκλώματα, στημένα παιχνίδια, μπραβιλίκια και παρακράτος και ατελείωτη αναίτια και υπερβολική βία μεταξύ των οπαδών. Σε όλα αυτά, απαντάμε με τη πρώτη απόπειρα του “All Colours Are Beautiful” festival, ένα festival που αποσκοπεί στη ψυχαγωγία αλλά και στην ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των οπαδών του Παναιτωλικού αλλά και άλλων ομάδων σε θέματα που μας αφορούν όλους, ένα festival που εναντιώνεται στο ρατσισμό, στο σεξισμό και στην ομοφοβία, στη κρατική καταστολή και καταπίεση, στη χουλιγκανοποζεριά και στην ανεγκέφαλη και μάτσο- συμπεριφορά μεγάλου μέρους του οπαδικού χώρου. Ας μη ξεχνάμε ότι καθαρή πόλη σημαίνει πόλη χωρίς φασιστικές συμπεριφορές και ότι κάθε φορά που παίζουμε ξύλο μεταξύ μας κάποιοι άλλοι τρίβουν με ικανοποίηση τα χέρια τους και πλουτίζουν. Βέβαια επειδή τυχαίνει να είμαστε και ρεαλιστές, κατανοούμε ότι με τις περισσότερες κερκίδες είναι περισσότερα αυτά που μας ενώνουν από αυτά που μας χωρίζουν αλλά σίγουρα όχι με όλες από αυτές. Έτσι λοιπόν προκλήσεις από κερκίδες με φασιστικές νοοτροπίες, παρακρατικά χαρακτηριστικά και θρασύδειλες, ανεγκέφαλες και αναίτια επιθετικές συμπεριφορές δεν θα μένουν αναπάντητες. Τη συνεργασία κράτους και παρακράτους στα γήπεδα τη βιώσαμε για τα καλά οι οπαδοί του Παναιτωλικού στη νίκαια όπου οι φίλοι και οπαδοί της ομάδας μας ήρθαν αντιμέτωποι με «φουσκωτούς», «οπαδούς» και ασφ- αλήτες με τα γνωστά αποτελέσματα. Έτσι λοιπόν τα έσοδα από αυτή τη πρώτη απόπειρα μας θα πάνε για την οικονομική ενίσχυση των 25 διωκόμενων οπαδών του Παναιτωλικού όσο και για την υλοποίηση του 6ου επερχόμενου τεύχους της Αυτόνομης Ζώνης.»

Στο ποδοσφαιρικό 5χ5 τουρνουά συμμετείχαν 13 ομάδες. Στη πρώτη φάση ύστερα από κλήρωση πραγματοποιήθηκαν τα εξής παιχνίδια:
Μύλος 6 – Σ_Έξι Χωριάτες 7-2
Warriors – Youth Block 3-3 (3-4 πεν)
Κατάληψη Apertus – Δυναμό Ποδηλάτου 7-5
Zematistas 6 – Colour Factory 1-4
Στην 2η φάση πέρασαν χωρίς αγώνα οι: Αυτόνομη Ζώνη, Zapatistas 6, Remalistas και Agrinio club 13.

Κατά τη διάρκεια της 2ης φάσης πραγματοποιήθηκαν με κλήρωση τα εξής παιχνίδια:
Zapatistas 6 – Colour Factory 2-5
Αυτόνομη Ζώνη – Κατάληψη Apertus 6-6 (5-6 πεν)
Μύλος 6– Kamikaze 4-1
Agrinio club 13 - Remalistas 3-7


Στη συνέχεια και προκειμένου να μείνουν 4 ομάδες για τα ημιτελικά πραγματοποιήθηκε με κλήρωση ο εμβόλιμος προκριματικός Μύλος 6 – Youth Block 5-4

Έτσι λοιπόν στα ημιτελικά έλαβαν μέρος μετά από κλήρωση τα εξής παιχνίδια:
Κατάληψη Apertus – Colour Factory 4-1
Μύλος 6 – Remalistas 6-6 (0-3 πεν) σε ένα παιχνίδι πολύ δυνατό και με περίσσια ένταση!

Κάπως έτσι φτάσαμε στο μεγάλο τελικό oπου η κατάληψη Apertus κράτησε το σκορ σε χαμηλά επίπεδα στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού αλλά στα τελευταία λεπτά έμεινε από δυνάμεις κάτι που αντικατοπτρίζεται και στο τελικό σκορ: Remalistas – Κατάληψη Apertus 7-2 με τους Remalistas να δικαιολογούν τον τίτλο του φαβορί!! Στους παίχτες της πρωταθλήτριας ομάδας απονεμήθηκε το έπαθλο που ήταν τι άλλο από ένα τελάρο μπύρες το οποίο οι νικητές του τουρνουά μοιράστηκαν με τους άλλους φιναλίστ του τελικού!!

34η Αγωνιστική: Ηλιούπολη- Παναιτωλικός 2-3

Ο Παναιτωλικός έκανε αυτό που έπρεπε και κέρδισε την ηλιούπολη απογοητεύοντας τους λιγοστούς οπαδούς της που εδώ και καιρό ευελπιστούσαν να κερδίσουν και να στερήσουν από την ομάδα μας την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Όχι μόνο δεν το κατάφεραν αλλά η ομάδα μας πανηγύρισε τη κατάκτηση του πρωταθλήματος της ΄Β εθνικής μέσα στην έδρα τους, κερδίζοντας πιο χαλαρά από ότι φανερώνει το τελικό σκορ. Με αυτό τον τρόπο δόθηκε το έναυσμα για ένα νέο ξέφρενο πανηγύρι που ξεκίνησε ξανά από τη γέφυρα στο Αντίρριο και κορυφώθηκε στη πόλη μας, τόσο στο γήπεδο της ομάδας μας όσο και στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης μας. Χαρακτηριστική η σκηνή της υποδοχής της αποστολής της ομάδας στο γήπεδο κατά τη διάρκεια της οποίας οι παίχτες έχουν ανεβεί στην οροφή του λεωφορείου και φωνάζουν συνθήματα χρησιμοποιώντας τη ντουντούκα των οργανωμένων. Φυσικά και για άλλο ένα βράδυ στήθηκε ολόκληρο πανηγύρι σε ολόκληρη τη πόλη.

Για άλλη μια φορά οι «οπαδοί» της ηλιούπολης επιδόθηκαν σε αστείες, «απειλητικές» και «αποφασιστικές» ανακοινώσεις, όπως άλλωστε είχαν κάνει και στο παιχνίδι του 1ου γύρου με ανάλογη ανακοίνωση σχετική με τη τότε επικείμενη εκδρομή τους στο Αγρίνιο που δεν πραγματοποίηθηκε.

Το παιχνίδι- φιέστα με το πανιώνιο και τα «σόου» με τα ελικόπτερα και τις λοιπές βλακείες καλύτερα να μη το σχολιάσουμε….

33η Αγωνιστική: Παναιτωλικός-Διαγόρας 3-0

Ο Παναιτωλικός μας συνεπής με το μεγάλο του ραντεβού με την ιστορία έκανε αυτό που έπρεπε κερδίζοντας άνετα τον διαγόρα και εξασφαλίζοντας έτσι την άνοδο του στα «καθαρά» μεγάλα σαλόνια της Α εθνικής ή αλλιώς σούπερ κλίκας.

Σε ένα κατάμεστο από 6500 και πλέον ίσως φίλους και οπαδούς της που δημιούργησαν καταπληκτική ατμόσφαιρα, η ομάδα που αποτελεί τον πρεσβευτή της πόλης μας και της ευρύτερης περιοχής κατάφερε να δώσει ατελείωτη χαρά σε μια πόλη που μαστίζεται από φτώχεια, ανεργία, εγκατάλειψη. Χαρακτηριστικό της κοσμοσυρροής είναι το ότι το μεγαλύτερο μέρος της μικρής κερκίδας ήταν ασφυκτικά γεμάτο όπως και ο χώρος πίσω από το τέρμα μιας και πολλοί που δεν είχαν εισιτήριο κατάφεραν να μπουν στο γήπεδο ενώ τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν τη πρώτη μέρα που κυκλοφόρησαν και μέσα σε δέκα ώρες. Για άλλη μια φορά οι οργανωμένοι (και όχι μόνο) οπαδοί της μικρής κερκίδας δημιούργησαν καταπληκτικές εικόνες τόσο με το τεράστιο κερκιδοπανό όσο και με τη φωνή αλλά και τα εκατοντάδες καπνογόνα στο τέλος του παιχνιδιού.

Βέβαια πολλοί ήταν και οι λεγόμενοι πανηγυρτζήδες που ξαφνικά θυμήθηκαν την ομάδα τώρα, στις χαρές και στα πανηγύρια ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν άφαντοι. Για αυτό λοιπόν, για όλους εμάς που δεν ξεχάσαμε την ομάδα στο βούρκο της Δ και της Γ εθνικής και την ακολουθούσαμε και τότε, αυτή η άνοδος μας γέμισε με διπλή χαρά γιατί εκτός των άλλων αποτέλεσε και μια επιβράβευση για όλους εμάς τους ρομαντικούς και φανατικούς υποστηρικτές της. Επίσης ειδική αναφορά πρέπει να γίνει και στους ντόπιους πολιτικούς και "'άρχοντες" στα επίσημα που κάνοντας δημόσιες σχέσεις και ψηφοθηρία και αφού φυσικά καταδέχθηκαν να προσέλθουν σε γήπεδο θυμήθηκαν και τον ξεγραμμένο μέχρι πριν κάποια χρόνια Παναιτωλικό.

Σχεδόν δυόμιση ώρες πριν το παιχνίδι ξεκίνησε πορεία αρχικά από το σύνδεσμο των Warriors και στη συνέχεια από τη κεντρική πλατεία της πόλης μας, τη πλατεία Δημοκρατίας. Η πορεία στην οποία συμμετείχαν 500 και πλέον οπαδοί και φίλοι της ομάδας μας διέσχισε το κέντρο της πόλης με τελικό προορισμό το γήπεδο. Κάποια στιγμή πολλοί οπαδοί και φίλοι (όλων των ηλικιών) του Παναιτωλικού που δεν πρόλαβαν ή δεν μπόρεσαν να προμηθευτούν εισιτήριο επιχείρησαν να κάμψουν το εμπόδιο των «φουσκωτών» σεκιουριτάδων και να εισέλθουν στο γήπεδο με ντου. Πολλοί από αυτούς το κατάφεραν με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένταση, με τους πανικόβλητους σεκιουριτάδες να κλείνουν την είσοδο της θύρας κάτι που δημιούργησε περισσότερη ένταση. Τελικά με την παρέμβαση άλλων πιο ψύχραιμων φίλων και οπαδών της ομάδας μας, τα πράγματα ηρέμησαν μιας και η κατάσταση είχε ξεφύγει αφού μέσα στο μπούγιο υπήρχε κόσμος που εξαιτίας του συνωστισμού και του σπρωξίματος κινδύνευε να ποδοπατηθεί.

Η γιορτή φυσικά και συνεχίστηκε και μετά το παιχνίδι και για πολλές ώρες σε ολόκληρη τη πόλη ενώ στους κεντρικούς δρόμους και πλατείες στήθηκε ολόκληρο πάρτυ.

Άστοχη και απαράδεκτη η επιλογή των διοικούντων να φέρουν μαζορέτες στο ημίχρονο μιας και ούτε θαμώνες καμπαρέ είμαστε ούτε αρεσκόμαστε στο να πηγαίνουμε στο γήπεδο για να φάμε ποπ κορν και να παρακολουθήσουμε τέτοιου είδους «σόου». Στην ομάδα και στο ποδόσφαιρο που ονειρευόμαστε εμείς, τέτοια σκηνικά δεν χωράνε. Και σίγουρα το «σόου» αυτό δεν θα άρεσε και στις λιγοστές κοπέλες οι οποίες δίνουν πάντα το παρών στη μικρή κερκίδα του γηπέδου μας και ξελαρυγγιάζονται και αυτές όπως όλοι μας για την αγαπημένη μας ομάδα.

Η στάση του group μας φυσικά και αντικατοπτρίζεται στην “against modern football” οπαδική άποψη. Για αυτό και βλέπουμε τον Παναιτωλικό σαν ένα αθλητικό σωματείο το οποίο στηρίζουμε και υποστηρίζουμε αφιλοκερδώς και με ανιδιοτέλεια και όχι σαν μαγαζί- γωνία ή σαν μια επιχείρηση. Ο Παναιτωλικός για εμάς αντιπροσωπεύει άλλα πράγματα που καμιά σχέση δεν έχουν με το μάρκετινγκ και την εμπορευματοποίηση του αθλητισμού. Από την άλλη είμαστε αρκετά ρεαλιστές και γνωρίζουμε ότι η ομάδα μας διοικείται από μια παε και ότι σε αυτή αγωνίζονται επαγγελματίες παίχτες. Για αυτό το λόγο λοιπόν αναγνωρίζουμε ότι μερίδιο ευθύνης (μετά βέβαια από τους οπαδούς και τον κόσμο της ομάδας γενικότερα) για αυτή τη μεγάλη επιτυχία έχουν και οι παίχτες αλλά και άνθρωποι της παε. Παρόλα αυτά στο γήπεδο πάμε για να υποστηρίξουμε τον Παναιτωλικό και για να βροντοφωνάξουμε το δικό του όνομα. .