Εξαθλίωση, ξενοφοβία και κοινωνικός κανιβαλισμός

Όλοι μας βιώνουμε όλο και πιο έντονα τον τελευταίο καιρό τον πόλεμο που ασκεί η οικονομική και πολιτική εξουσία στον λαό και τη κοινωνία στην ελλάδα αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου. Δυσβάσταχτες φορολογίες, περικοπές σε συντάξεις και μισθούς, ανεργία, εκμετάλλευση, αύξηση στις τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης και καταστολή συνθέτουν ένα σκηνικό οικονομικής καταπίεσης και εξαθλίωσης που χτυπά τις μεσαίες και τις ακόμη λιγότερο ευνοημένες τάξεις που δεν είναι άλλοι από τους ντόπιους και μετανάστες άνεργους και εργάτες αλλά και τους νεολαίους και τους εργαζόμενους γενικότερα.

Ξεκάθαρη είναι και η τακτική της εξουσίας να αποπροσανατολίζει τη κοινωνία στρέφοντας έντεχνα την οργή και αγανάκτηση αυτής όχι προς τη μεριά του κράτους αλλά προς τη μεριά των μεταναστών και γενικότερα των καταπιεσμένων. Και όλα αυτά με την ευγενική συνεισφορά των δεκανικιών της, των μμε και του ακροδεξιού παρακράτους. Το ακροδεξιό παρακράτος πριν λίγο καιρό προχώρησε σε μαζικά ρατσιστικά πογκρόμ στο κέντρο της αθήνας (με την ανοχή της αστυνομίας) με αποτέλεσμα πολλούς τραυματισμένους και τρομοκρατημένους μετανάστες και πρόσφυγες συνανθρώπους μας και ένα αθώο νεαρό μπαγκλαντεσιανό νεκρό, θύμα της εθνικιστικής και ρατσιστικής υστερίας.

Συνοδοιπόροι των ρατσιστικών και εθνικιστικών ανθρωπάριων σε αυτά τα πογκρόμ ήταν και αρκετοί καταπιεσμένοι και εξαθλιωμένοι ντόπιοι που θέλοντας να ξεσπάσουν κάπου για την εξαθλίωση τους, έχαψαν το παραμύθι και θεώρησαν ως υπαίτιους για τη κατάσταση τους, τους «από κάτω» (τους πιο αδύναμους και εξαθλιωμένους, τους μετανάστες δηλαδή) και όχι τους «από πάνω» ( την εξουσία δηλαδή).

Έτσι λοιπόν η εξαθλιωμένη κοινωνία αλληλοτρώγεται και έτσι εμφανίζεται όλο και πιο έντονο το φαινόμενο του κοινωνικού κανιβαλισμού. Οι ακροδεξιοί βέβαια χρησιμοποίησαν ως αφορμή για να δημιουργήσουν ένα δικό τους «δεκέμβρη» (κάτι που τελικά δεν τους βγήκε) πραγματοποιώντας όλα αυτά τα ρατσιστικά πογκρόμ ένα άλλο περιστατικό κοινωνικού κανιβαλισμού. Τον αποτρόπαιο θάνατο ενός 44χρονου συνανθρώπου μας από τρεις άλλους ανθρώπους (που έτυχε να είναι μετανάστες όπως τουλάχιστον λέγεται) για μια κάμερα.

Με αυτό το τρόπο λοιπόν η εξουσία καταφέρνει να στρέψει τα εξαθλιωμένα αυτά κομμάτια της κοινωνίας σε ένα αλληλοσπαραγμό την ώρα που αυτή όχι απλά δεν απειλείται από αυτά τα καταπιεσμένα κοινωνικά σύνολα αλλά ταυτόχρονα συνεχίζει να τα απομυζεί και εξαθλιώνει περισσότερο.