the music zone (by De_Control collective)

To the hip hop the hippy hippy hippy hop and don't stop

 

Το φαινόμενο του hip hop εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του '70 στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης όταν τα block parties είχαν γίνει πλέον δημοφιλή. Όλα ξεκινούν όταν ο Τζαμαϊκανός DJ Kool Herc μίξαροντας funk,soul και disco δημιούργησε τα breakbeats. Οι οπαδοί αυτής της ριζοσπαστικής νέας μουσικής φόρμας ήταν οι b-boys και b-girls,οι breakdancers, που επιδείκνυαν τις ακροβατικές τους χορευτικές φιγούρες ενώ οι rappers τους εμψύχωναν με ρίμες. Αργότερα προστέθηκε το graffiti και μια νέα υποκουλτούρα είχε πλέον πάρει την τελική τους μορφή.

Η ανάγκη για έκφραση βρήκε επιτέλους διέξοδο. Oι νέοι των γκέτο αποκτούν φωνή, οι τοίχοι χρώμα και οι δρόμοι ζωντάνια. Ένα μικρόφωνο, δυο πικάπ και ένα σπρέι ήταν αρκετά. Μουσική, γλώσσα, χορός και ζωγραφική παίρνουν καινούργιο νόημα και γίνονται ένας τρόπος αντίστασης στον καθοσπρεπισμό των λευκών, κώδικας επικοινωνίας μεταξύ των καταπιεσμένων και πολιτικό εργαλείο αφύπνισης. Οι συμμορίες γίνονται crews, τα πιστολίδια στα στενά γίνονται battles και χάρις τον Afrika Bambaataa αναγεννιέται η ιδέα για την αυτοοργάνωση των μαύρων.

Το '82 έπαψε να είναι εσωτερικό μυστικό των γκέτο. Το single The Message των Grandmaster Flash and the Furious Five έγινε τεράστια επιτυχία αποκαλύπτοντας δημόσια την ζωή των μαύρων στις υποβαθμισμένες συνοικίες και γρήγορα μέσω τηλεόρασης, ραδιοφώνου, κινηματογράφου (και βιομηχανίας γενικότερα) η κουλτούρα του hip hop έγινε παγκόσμια γνωστή. Δεν είναι τυχαίο το ότι αναπαράχθηκε πιο έντονα και δημιουργικά στις Η.Π.Α αλλά και σε άλλες δυτικές κυρίως χώρες και ειδικά σε μεγάλες μητροπόλεις με παρόμοια χαρακτηριστικά και όμοιες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες (ρατσισμός, κοινωνικές ανισότητες, φτώχεια, καταστολή) όπως πχ Γαλλία, Αγγλία.

Στα τέλη του 80 αποκτά μαζικές διαστάσεις με αποτέλεσμα σιγά σιγά να χάνει τον αρχικό της προσανατολισμό και να μετατρέπεται σε καρικατούρα, σε εμπορικό προϊόν. Παρόλα αυτά μέσα από αυτήν την αναγνώριση η μαύρη κοινότητα αναστήλωσε την περηφάνια της, απέκτησε δύναμη και είδε στο hip hop την δυνατότητα μιας πολιτικής και κοινωνικής αυτοσυνείδησης που ευτυχώς αθάνατα τραγούδια/μανιφέστα όπως το Fight The Power των Public Enemy θα μας υπενθυμίζουν το σκληρό πυρήνα του.

The music zone (by De_Control collective)

Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 90 έγινε μια περίεργη έκρηξη η οποία συντάραξε τα λιμνάζοντα νερά του τότε mainstream rock χώρου. 'Απ το πουθενά και χωρίς λόγο άρχισαν να ξεπετάγονται σαν τα μανιτάρια, underground heavy rock μπάντες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη! Υπήρχε όμως λόγος και αιτία για αυτή την έκρηξη! Και δεν ήταν άλλος από την κοινή αγάπη μιας μερίδας ατόμων για τη μουσική συγκροτημάτων όπως οι Kyuss, Monster Manget, Fu Manchu, Soundgarden κ.α, αλλά και παλιότερες μπάντες όπως οι Stooges,Ramones, Motrohead, MC5, κα φυσικά οι Hawkwind και Black Sabbath.

Oι μπάντες που άρχισαν να εμφανίζονται ήταν πραγματικά πολλές και διάσπαρτες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα σε όλο τον πλανήτη. Οι χώρες όμως που πρωτοστάτησαν οι σαφέστατα οι Η.Π.Α. , η Σουηδία και φυσικά η Μεγάλη Βρετανία. Οι stoner σπόροι άνθισαν και στην Ελλάδα σε υπόγεια, γκαράζ, μικρά συναυλιακά μέρη και λοιπά underground στέκια με πρωτοπόρους τους Αθηναίους Nightstalker αλλά και πολλές μετέπειτα μπάντες όπως Vibratore Bizzaro, Lord 13, Engine V, 1000Mods, Planet of Zeus, Violet Vortex, Human Asteroid, Bulldoza κτλ. Heavy rock μπάντες αναδύθηκαν και μέσα από την εγχώρια d.i.y σκηνή με καταπληκτικές μπάντες όπως οι πατρινοί Low Stone Nothing και Dala Sun.

Στη στήλη του προηγούμενου μας τεύχους αναφερθήκαμε στη μικρή, «παρακμιακή» αλλά έντιμη, ειλικρινέστατη και underground Αγρινιώτικη stoner/ heavy rock σκηνή. Το αρθράκι που ακολουθεί και αποτελεί αναδημοσίευση από το fanzine High Frequencies (τεύχος 5, 2006, Αγρίνιο)  είναι το πιο κατάλληλο για μια συμπυκνωμένη παρουσίαση των βασικότερων αντιπροσώπων της Βρετανικής σκηνής που ούτως ή άλλως τους συνόδευε η βαριά κληρονομιά μεγάλων μπαντών όπως οι Hawkwind και φυσικά οι Black Sabbath.

ACRIMONY

'Only three whalephants remain in the universe. They swim in the enormous Sidher vats within the deepest of the Deepest Temples of space. They await for the day when all knowers are reunited and they will swim the Stella Tides to Earth and lead us all Home to Wode. That blue star far away'.
Οι Acrimony είναι κατά την προσωπική μου άποψη μια από τις 2 κορυφαίες stoner/heavy rock μπάντες της Βρετανίας. Οι Ουαλοί Brian Walters (φωνητικά), Stuart O Hara(κιθάρα), Lee Davies(κιθάρα), Paul Bidmead(μπάσο) και Darren Ivey(drums) έβαλαν μπροστά την μπάντα το 1991 και βομβάρδισαν τα αυτιά μας και τα εγκεφαλικά μας κύτταρα με εγκεφαλικότατη ψυχεδελική heavy rock μουσική και με ποιητικά φευγάτους στίχους (όποιος διαβάσει τους στίχους τους θα καταλάβει τι εννοώ, δε χρειάζονται άλλες λεπτομέριες....). Η μουσική τους ήταν ένα κράμα που συνδύαζε την space rock ψυχεδέλεια των πρώιμων Hawkwind με τα riffs και το heavy rock ήχο των Black Sabbath αλλά και των Kyuss. Μετά από αρκετά demos κυκλοφορούν το 1994 στο ανεξάρτητο label Godhead records το ντεμπούτο τους με τον δίσκο Hymns to the stone και το 1995 το ep Acid Elephant. To 1996 μετακομίζουν στην Peaceville και κυκλοφορούν το Tumuli Shroomaroom, το album που έκαψε τα κεφάλια μας και που αποτελεί μια απο της καλύτερες στιγμές του stoner rock χώρου!!!
Σε αυτό το album οι Acrimony επιδίδονται σε σε ένα απίστευτα ψυχεδελικό heavy rock όργιο όπου τα riffs των Black Sabbath διαδέχονται αυτά των Kyuss τα οποία όμως εφορμούν μέσα από το psychedelic wall of sound των Hawkwind. Ναι, σίγουρα οι επιρροές είναι εμφανείς αλλά παρόλα αυτά η μπάντα είχε ένα πολύ μοναδικό και προσωπικό ήχο. Φοβεροί στίχοι που είναι αφοσιωμένοι στα ψυχεδελικά μανιτάρια, στους Δρυίδες και στο διάστημα. Σίγουρα μία από τις δυο ,κατά την προσωπική μου άποψη ,κορυφαίες Βρετανικές μπάντες του χώρου. Και όπως λένε οι ίδιοι...a big bong hit to all the stoner bands who dont smoke..

THE HEADS

  Oι  the Heads (κατά την προσωπική μου άποψη η καλύτερη βρετανική μπάντα μαζί με τους Acrimony) δημιουργήθηκαν στο Bristol της Αγγλίας  στις αρχές του 90. Μέχρι το 95 είχαν κυκλοφορήσει αρκετά singles μέχρι  που το 1996 κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους με όνομα Relaxin’ with...το οποίο συγκέντρωνε όλα τα singles από το 93 ως το 95 μαζί με κάποια νέα κομμάτια. Ο ήχος των the Heads παραπέμπει στην δεκαετία του 70.Συνδιάζει την space rock ψυχεδέλεια των Hawkwind, τα riffs των Black Sabbath και των Blue Cheer όπως και τα riffs αλλά και την τραχύτητα των προγόνων του punk, Stooges και MC5!! Σίγουρα δεν είναι ο ορισμός της τυπικής stoner rock μπάντας αλλά η χρονολογική περίοδος κατά την οποία έδρασε η μπάντα, ο βρώμικος ήχος της και το γεγονός ότι για κάποια περίοδο ανήκαν στο ανεξάρτητο δισκογραφικό label Mans Ruin(το οποίο αποτέλεσε φωλιά για πάμπολλες stoner  μπάντες) αυθόρμητα έκανε τους οπαδούς και όχι μόνο να τους τοποθετήσουν εκεί. Η μπάντα κυκλοφόρησε τα album της σε πολλές ανεξάρτητες εταιρίες συμπεριλαμβανομένου τις Sweet Nothing, Mans Ruin, Headhunter, Rocket κ.α. Η μπάντα αποτελείται από τους R.A Allen(κιθάρα), Simon Price(κιθάρα και φωνητικά),H.O Morgan(μπάσο) και Wayne C. Maskell(drums). Μετά το Relaxin With.... η μπάντα για 2-3 χρόνια κυκλοφορεί αρκετά singles και split albums ώσπου το1998 κυκλοφορούν άλλη μια δισκάρα, το The time is now....Οι the Heads από τότε έχουν κυκλοφορήσει άλλα 3 album,τα Everbody knows we got nowhere, Undersided και το πιο πρόσφατο το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα στην AlternativeTentacles τουJello Biafra. Oι the Heads είναι μια μπάντα που μες σε όλα αυτά τα χρόνια και μέσα σε αυτό τον κυκεώνα των εμπορικών κατασκευασμάτων διατήρησε τον χαρακτήρα της, παρέμεινε στον underground χώρο και μας πρόσφερε απλόχερα ποιοτική και εγκεφαλική μουσική.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
Relaxin’ with…(cargo,1996)
The time is now(MansRuin,1998)
Everybody knows we gotnowhere(Sweet Nothing,2000)
Session02(Rocket,2002)-live studio jamming
Undersided(SweetNothing,2003)
At last(Invada,2003)-μόνο 33 κόπιες, ακυκλοφόρητα κομμάτια
Under the stress of a headlong dive(Alternative Tentacles,2006)

  ORANGE GOBLIN

“Fly into the psychedelic glow, welcome to my futuristic show, far beyond the universe we know, chasing dreams it’s into the sun we go....."  Το βαρύ πυροβολικό του heavy rock  χώρου στο Λονδίνο, οι Goblin δημιουργήθηκαν το 1995 με το όνομα Our Haunted Kingdom το οποίο στην συνέχεα άλλαξαν. Pure heavy rock μπολιασμένο με ψυχεδελικά στοιχεία (στο ξεκίνημα τους κυρίως) αλλά και punk και metal στοιχεία με τα τελευταία να είναι πιο ευδιάκριτα στα τελευταία τους album. Χαρακτηριστικό της μουσικής τους είναι φυσικά ο βαρής και βρώμικος ήχος που συνοδεύται απόmid tempo κυρίως αλλά καιαργούς ρυθμούς. Η μπάντα αποτελείται από Ben Ward(φωνητικά),JoeHoare(κιθάρα), MartinMillard(μπάσο), Pete O Malley(κιθάρα). Το 97 κυκλοφορούν ένα split album με τους ElectricWizard. Tην ίδια χρονιά κυκλοφορεί το 1ο τους album με τίτλο Frequencies from planet ten στην Rise Above. Σε αυτό το εκπληκτικό ντεμπούτο τους οι Goblin επιδίδονται σε μια υπέροχη επιμειξία του heavy rock ήχου των Black Sabbath και της space rock ψυχεδέλειας των Hawkwind. Tο 1998 κυκλοφορεί άλλη μια δισκάρα το Time traveling blues. Ο ήχος τησ μπάντας παραμένει τέρμα κολλημένος στα 70s όμως τα ψυχεδελικά στοιχεία έχουν υποχωρήσει ελαφρώς. Ένα από τα highlights του δίσκου είναι το hidden track κατά την διάρκεια του οποίου ακούγεται η μπάντα και η παρέα της να ναι εντελώς κομμάτια, να παίζουν κιθάρα και να γελάνε. Με τη νέα χιλιετία οι Goblin συνεχίζουν ακάθεκτοι και το 2000 κυκλοφορούν ίσως την πιο ώριμη δουλειά τους, το The Big Black. Ο ήχος είναι υπερβολικά heavy,τα ψυχεδελικά στοιχεία λίγα, αλλά πάντα στη θέση τους, ενώ το μισό album κυμαίνεται σε αργούς stoner/doom rock ρυθμούς και τα υπόλοιπα κομμάτια σε mid tempo αλλά και  punk n roll ταχύτητες. Επίσης την ίδια χρονιά κυκλοφορούν ένα 7ιντσο με τους αμερικάνους Alabama Thunder Pussy. Το 2002 κυκλοφορούν το Coup De Grace. Είναι το πιο heavy rock ablum τους όπως επίσης και το πιο γρήγορο. Την παραγωγή έχει αναλάβει ο Scott Reeder (TheOdsessed,Kyuss) ενώ σε 2 κομμάτια τους συμμετέχει ο John Garcia (Kyuss, Slo Burn, Unida, Hermano) για τον οποίο δεν χρειάζονται και πολλές συστάσεις. Η ευρωπαϊκή τους περιοδεία εκείνη τη χρονιά περιελάμβανε και την Αθήνα. Δεν τους είδα αλλά είχα την τύχη να τους δω 4 φορές live στο Λονδίνο και μπορώ να πω ότι τα live τους μπορούν να παρομοιαστούν με έκρηξη ηφαιστείου. Το 2004 κυκλοφορούν το πιο γρήγορο album τους, το Thieving from the house of god στο οποίο τα metal και punk n roll στοιχεία είναι πιο πολλά από ποτέ. Η τωρινή σύνθεση της μπάντας είναι Ben Ward ( φωνητικά ), Joe  Hoare ( κιθάρα ), Martin  Millard ( μπάσο ), Chris Turner(drums). Η περιοδεία τους για το τελευταίο τους album συμπεριελάμβανε και πάλι την Αθήνα. Παλιότερα η σύνθεση της μπάντας συμπεριλάμβανε και τον Pete O Malley στην κιθάρα.

ΕLECTRIC WIZARD

Οι Electric Wizard κατάγονται από το Dorset της Αγγλίας και είναι μια από της πιο σκληροπυρηνικές μπάντες του χώρου τόσο μουσικά όσο και θεματολογικά /«ιδεολογικά». Η μουσική τους απαρτίζεται από κομμάτια πολύ αργών ταχυτήτων(με ελάχιστες εξαιρέσεις), παραμορφωμένες και heavy όσο δεν πάει άλλο κιθάρες και μπάσο, παραμορφωμένα και υποβλητικά φωνητικά και επιβλητικά τύμπανα. Τα riffs των Black Sabbath και των Saint Vitus συναντούν τα κιθαριστικά χασίματα και τη ψυχεδελική ατμόσφαιρα των τριών πρώτων albums των Hawkwind. Σίγουρα οι πιο ψυχεδελικές στιγμές των Wizard είναι τα Supercoven, Chrononaut (από το split με Orange Gοblin), Come my fanatics και  Dopethrone. Αν σε όλα αυτά προσθέσεις τις στιχουργικές τους εμμονές οι οποίες στροβιλίζονται γύρω από τα drugs, τις low budget ταινίες τρόμου και τα διηγήματα του H.P. Lovecraft, ε, τότε καταλαβαίνετε τι παίζει...Η αρχική σύνθεση της μπάντας ήταν η εξής: Jus Oborn (φωνητικά και κιθάρα), Tim(μπάσο), Mark Greening(drums). Η τωρινή σύνθεση της μπάντας είναι:Jus Oborn, Justin Greaves (drums, ex Iron Monkey),  Liz Buckingham(κιθάρα, ex Sourvein 13) και Rob  Al-Issa (μπάσο).

 * Κάθε Δευτέρα απόγευμα στις 7.30, μεταδίδεται στην αυτό- οργανωμένη συχνότητα της Ραδιουργίας FM (στους 88fm αλλά και διαδικτυακά) η εκπομπή Stoned by Dawn!! Η εκπομπή περιστρέφεται μουσικά γύρω από τον ευρύτερο heavy/space/acid/stoner rock ήχο ενώ πυκνά συχνά ασχολείται με τον cult και underground κινηματογράφο τρόμου, φαντασίας και όχι μόνο καθώς και με το πολιτικό και κοινωνικό του background!

The music zone (by De_Control collective)

As heavy as Agrinio..
Η πόλη μας ήταν από πάντα γνωστή για την ευρύτερη underground rock κίνηση της. Τη περίοδο από τα μέσα της δεκαετίας του 80 (θρυλική η κασέτα από το live των Γενιά του Χάους σε θερινό σινεμά της πόλης) έως και τα τέλη των 90s ήταν πολύ οι νεολαίοι που σύχναζαν στα αρκετά rock στέκια της πόλης (χαρακτηριστικά να αναφέρουμε lives όπως των νορβηγών Disorder ή των εγχώριων Birth ward) ή σε ελεύθερους ανοιχτούς χώρους όπως το πανεπιστήμιο, η παλιά λαχαναγορά, διάφορες πλατείες κτλ.

Τα μουσικά είδη που κυριαρχούσαν στην underground σκηνή της πόλης ήταν το punk rock (αρένα, the other side, blood stains, new kids on the black block, αμόκ κ.α), το metal, το ελληνόφωνο rock και από τις μη rock φόρμες το hip hop.

Υπάρχει και μια εντελώς μικρή μεν αλλά υπαρκτή παρόλα αυτά πτυχή της τοπικής underground rock σκηνής. Τo heavy rock ή stoner rock αν προτιμάτε. Με ήδη ένα fanzine που ξεκίνησε ως σχεδόν αμιγώς stoner- άδικο (το High Frequencies που έχει ξανά αναφερθεί στο αφιέρωμα στα τοπικά έντυπα δρόμου στο 1ο τεύχος) και την ομώνυμη ραδιοφωνική εκπομπή ήταν θέμα χρόνου για τη μικρή αυτή τοπική κοινωνία των οπαδών και συμπαθούντων της παγκόσμιας heavy/ stoner rock σκηνής να αρχίζουν να έρχονται σε επαφή με τα τοπικά studios.

Κάπως έτσι οι λάτρεις των παραμορφωμένων heavy riffs και μπασογραμμών και των υπνωτικών τυμπάνων άρχισαν να οργανώνονται και να βάζουν μπροστά μπάντες πέρα ως πέρα underground με κάποιες από αυτές να ακολουθούν τη d.i.y νοοτροπία και άποψη.

Χρονολογικά η πρώτη μπάντα από αυτές ήταν οι Zombie Culture, μια μπάντα που συνδύαζε τα heavy riffs (φάση 70s Black Sabbath αλλά και Saint Vitus και Acid King) με τη βρωμιά του grunge των Melvins και Mudhoney αλλά και με το πρώιμο grunge των Sonic Youth και όλα αυτά με κάποια punk ξεσπάσματα. Με πολύ λίγα κομμάτια στο ενεργητικό τους ( δυο από αυτά βρίσκονται στο τριπλό split cd που συνόδευε το 2ο τεύχος του fanzine High Frequencies) και καμιά απολύτως live εμφάνιση ταλαιπώρησαν ευχάριστα τα αυτιά μας για κάνα 6μηνο. Μετά εξαφανίστηκαν τόσο ξαφνικά όσο εμφανίστηκαν.

Οι Lucio Fulci Band ήταν δημιούργημα μιας παρέας που μοιράζονταν την ίδια πόρωση για το stoner rock, το punk και τα zombie movies…… Έτσι ένα βράδυ που ήταν μαζεμένοι μέσα σε ένα μικρό δωμάτιο που θύμιζε ομιχλώδες τοπίο και χαλάρωναν βλέποντας το city of the living dead του ιταλού Lucio Fulci, αποφάσισαν να κάνουν μια μπάντα αφιερωμένη στον σκηνοθέτη αυτόν. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι L.F.B που στο ενεργητικό τους έχουν και αυτοί άπειρο- ελάχιστα κομμάτια με δυο από αυτά να βρίσκονται επίσης στο τριπλό split cd του High Frquencies. Στο «πλουσιότατο» βιογραφικό τους υπάρχει και μια live εμφάνιση σε μαθητικό d.i.y festival που είχε γίνει σε πλατειούλα σε κεντρικότατο σημείο της πόλης μας. Στα highlights του live ήταν το playlist των L.F.B που συμπεριλάμβανε τις μοναδικές δυο συνθέσεις της μπάντας παιγμένες από δυο φορές η καθεμιά για να γεμίσει το set καθώς και ένα τζαμάρισμα μεγάλης διάρκειας για τους πολύ μυημένους……

Οι Million Year Summer δανείστηκαν το όνομα τους από κομμάτι των Ουαλών stoner rock θρύλων Acrimony και ήταν μια μπάντα που είχε καταφέρει να δημιουργήσει ένα ηχητικό κράμα εμπνευσμένο τόσο από heavy space rock μπάντες όπως οι Acrimony και κυρίως οι ολλανδοί 35007 όσο και από τον post rock ήχο. Και αν σε όλο αυτό προσθέσετε και κάποιες διάσπαρτες νεοψυχεδελικές πινελιές της φάσης των Άγγλων Dead Flowers έχετε καταλάβει για τι μοναδική και underground μπάντα μιλάμε…. «Πλούσιο» βιογραφικό και αυτοί. Μόλις δυο ηχογραφημένα αλλά ακυκλοφόρητα κομμάτια και ένα αλησμόνητο live στα γρασίδια της πανεπιστημιακής σχολής στη πόλη μας. Ποιος άραγε μπορεί να ξεχάσει τη στιγμή που ενώ η μπάντα έχει παίξει τα δυο μοναδικά της κομμάτια και επιχειρεί ένα ultra heavy και ψυχεδελικό jamming παραλήρημα (που διαρκεί πολύ ώρα) ο drummer της μπάντας όντας διψασμένος και μην αντέχοντας να περιμένει άλλο εγκαταλείπει τα drums και οδεύει προς το βαρέλι με τις μπύρες…..

Ο επίλογος ανήκει στους Moloco Velocet, μια μπάντα με πολύ καλή τεχνική κατάρτιση της οποίας ο ήχος είχε σαφέστατα μια κατεύθυνση προς τον desert rock ήχο των Kyuss αλλά και των μεταγενέστερων Lowrider, Dozer και Natas ενώ κάποιες φορές ο ήχος τους προσπαθούσε να φλερτάρει με αυτόν των Fu Manchu αλλά και των αθηναίων Nghtstalker. Άλλο ένα χαρακτηριστικό τους (όπως άλλωστε και στους Million Year Summer) ήταν η σχεδόν παντελής έλλειψη punk rock. Το βιογραφικό της μακροβιότερης σε σχέσεις με τις άλλες μπάντες του άρθρου συμπεριλάμβανε έξι- επτά ακυκλοφόρητα κομμάτια (με εξαίρεση τα τρία από αυτά που όλως τυχαία βρίσκονται και αυτά στο τριπλό split cd κτλ κτλ) και κάποιες live εμφανίσεις σε ελεύθερους χώρους όπως το δημοτικό πάρκο της πόλης, η παλιά λαχαναγορά κ.α.

* Κάθε Δευτέρα απόγευμα στις 7.30, μεταδίδεται στην αυτό- οργανωμένη συχνότητα της Ραδιουργίας FM (στους 88fm αλλά και διαδικτυακά) η εκπομπή Stoned by Dawn!! Η εκπομπή περιστρέφεται μουσικά γύρω από τον ευρύτερο heavy/space/acid/stoner rock ήχο ενώ πυκνά συχνά ασχολείται με τον cult και underground κινηματογράφο τρόμου, φαντασίας και όχι μόνο καθώς και με το πολιτικό και κοινωνικό του background!

the music zone (by De_Control collective)

dead flowers

Οι Dead Flowers ήταν μια underground μπάντα από το Newcastle της Αγγλίας που στα late 80s και στα 90s βάδισε στο ψυχεδελικό μονοπάτι που χάραξαν στη χώρα αυτή στα 60s και στα 70s μπάντες όπως οι πρώιμοι Pink Floyd και οι Hawkwind και συνέχισαν στα τέλη των 70s και στα 80s μπάντες όπως οι Ozric Tentacles, Magic Mushroom Band και άλλες μπάντες θαμώνες των ιστορικών αγγλικών free festivals (τα οποία κατήργησε αργότερα το αγγλικό- θατσερικό κράτος). Οι Dead Flowers ξεκίνησαν σαν μια garage/ psychedelic μπάντα τη περίοδο 1987/ 1988. Μετά από πολλές αλλαγές στη σύνθεση τους, αρκετά lives μαζί με τους Crazyhead, το δισκογραφικό τους ντεμπούτο- single με τίτλο TV/Fallout και ένα περιστατικό στο Leeds στο οποίο τα μέλη της μπάντας συνελήφθησαν από ειδική μονάδα της αστυνομίας (τους κατηγόρησαν ως «τρομοκράτες»..και πέρασαν μια νύχτα στο κελί επειδή ήταν οπλισμένοι με ..νεροπίστολα!!) οι δραστηριότητες της μπάντας παγώνουν προσωρινά μιας και ο Steev την κάνει για Ινδία. Ήταν στις αρχές των 90s όταν ο Steev γύρισε πίσω ανανεωμένος και η μπάντα κυκλοφόρησε το 1ο της album με τον τίτλο Smell the fragrance (1991) και με το εξής line up: Ferank Manseed, Count Spacey, Graham Swandle ή The Thing και Baba Swayambhunath (ή αλλιώς Steev). Ο δίσκος περιείχε στην ουσία όλες τις demo ηχογραφήσεις της μπάντας από το 1989 έως το 91. Ηχητικά το album είναι καλό και διέπεται από μια garage αλλά και πιο rock/grunge και προ/stoner αισθητική. Ο ίδιος ο Steev είχε πει ότι το album ήταν ένα garage/psychedelic/πρώιμο grunge μείγμα. Την ίδια περίοδο η τοπική ψυχεδελική underground σκηνή του Newcastle άκμαζε. Το Club God (δημιούργημα μελών των Dead Flowers) ήταν ένα μέρος στο οποίοι γινόταν ψυχεδελικά happenings και φυσικά συναυλίες. Στη σκηνή του Club God εμφανίστηκαν μπάντες όπως οι Ozric Tentacles, ο Nick Turner των Hawkwind, οι Thee Hypnotics, αλλά και διάφορες τοπικές μπάντες. Κάποιες από αυτές (Lime Green Violent, Deep, Shapes) συμμετείχαν και στη συλλογή Underground Newcastle που κυκλοφόρησε στο ανεξάρτητο label “Sonic Blue” που άνηκε στους Dead Flowers. Το 2ο τους album που ήταν το Moontan (1992) άρχισε να φανερώνει τις πραγματικές δυνατότητες της μπάντας. Αρκετά rock αλλά πιο ψυχεδελικό αποτελεί ένα φοβερό album που τους έκανε γνωστούς στο ψυχεδελικό κοινό της ευρώπης και έδωσε το έναυσμα για μια σειρά συναυλιών στην Ολλανδία. Πολύ καλές συνθέσεις και ένα διάχυτο trippin και ambient feeling. Είναι το 1994 όμως που η μπάντα κυκλοφορεί ένα από τα μεγαλύτερα ψυχεδελικά αριστουργήματα όλων των εποχών. Το Altered state circus (1994) κυκολοφορεί στη Delerium (στην οποία κυκλοφόρησαν και τις πρώτες και καλύτερες δουλειές τους και οι Porcupine Tree) και αποτελεί την απογείωση της μπάντας (με νέο μέλος τον Chris στα keyboards). Είναι μακράν το πιο ψυχεδελικό album τους με φοβερές συνθέσεις και ατμόσφαιρα που σε παίρνουν από το χέρι και σε πάνε όπου θέλουν (και πώς να μη σε πάνε αφού ηχογραφήθηκε σε ένα studio σε μια απομονωμένη φάρμα όπου η μπάντα το μόνο που έκανε ήταν να παίζει μουσική και να καταναλώνει ψυχεδελικές ουσίες) και φοβερούς στίχους που αγγίζουν τη ποίηση. Ο δίσκος αποτελεί το ιδανικότερο πάντρεμα του ψυχεδελικού rock με την ηλεκτρονική/ambient/trance μουσική. Όπως είχε πει άλλωστε και ο ίδιος ο Steev σε πολύ παλιά συνέντευξη του, το μέλλον της ψυχεδελικής μουσικής και χώρου ανήκει στην techno και trance σκηνή ενώ ο ίδιος πίστευε ότι κάποιες από τις αυτοαποκαλούμενες «ψυχεδελικές» μπάντες των 60s και 70s μόνο ψυχεδελικές δεν ήταν. Οι Dead Flowers δεν υπάρχουν πια, η μουσική τους όμως παραμένει ζωντανή και αποθηκευμένη στους πιο απομακρυσμένους νευρώνες του εγκεφάλου μας.

Αναδημοσίευση από το fanzine High Frequencies
(τεύχος 4, Απρίλιος 2006, Αγρίνιο)

AMOK

Οι αμόκ είναι ένα μουσικό εγχείρημα από το Αγρίνιο, δημιουργηθήκαν κάπου στα τέλη του 2003 μέσα από το στούντιο του αυτοοργανωμένου χώρου ανάπλους, όπου τα μέλη ήταν και ενεργά μέλη του ανάπλους. Μέχρι και σήμερα συνεχίζουν να υπάρχουν και να στηρίζουν καταλήψεις αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, αυτοοργανομένες καταστάσεις εκδηλώσεις αλληλεγγύης, για τους φυλακισμένους, τους μετανάστες, και την επανακοιοποίηση των χώρων σε όλη την Ελλάδα. Έχουν κυκλοφορήσει ένα demo με τίτλο ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΝΕΚΡΟ ΧΡΟΝΟ που μοιράστηκε χέρι με χέρι σε εκδηλώσεις στο Αγρίνιο αλλά και σε διάφορες πόλεις , πάντα χωρίς αντίτιμο θεωρώντας ότι η μουσική και οι στίχοι που γράφουμε δεν είναι μόνο ψυχαγωγία και διασκέδαση αλλά και πολιτική, αυτά τα οποία πιστεύουμε και είναι κομμάτι της ζωής μας δεν μπορούμε να τους βάλουμε κάποιο αντίτιμο και να τα μοιραστούμε με φίλους, γνωστούς και αγνώστους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουν αξία, προσωπικές εμπειρίες, προβληματισμοί, σκέψεις, προτάσεις και αντιδράσεις γίνονται στίχοι, χρωματίζονται μουσικά και τα μοιραζόμαστε όλοι μας, αυτή είναι και η δικιά μας ΄΄πληρωμή΄΄ βλέποντας κάτι δικό μας, να ξεφεύγει από τα όρια του ΄΄δικού μας΄΄ και να μετατρέπεται σε κάτι συλλογικό, και με αυτό τον τρόπο προσπαθούμε να σπάσουμε όσο μπορούμε το φράγμα των εμπορικών σχέσεων που μας έχουν πλασάρει ως αυτονόητες.
Το 2006 οι αμόκ με το κομμάτι ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΉ ΧΑΡΑ συμμετέχουν στην συλλογή ΔΙΑΤΑΡΑΞΗ ΚΟΙΝΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ σαν μια συνέχεια της ΔΙΑΤΑΡΑΞΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΗΣΥΧΙΑΣ (1985) και της ΔΙΑΤΑΡΑΞΗΣ ΟΙΚΙΑΚΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ (1996) συμμετέχουν διάφορα συγκροτήματα της D.I.Y. μουσικής σκηνής απ όλη την Ελλάδα και μοιράζεται σε εκδηλώσεις χωρίς αντίτιμο αλλά με την ελεύθερη συνεισφορά του καθενός σε μια προσπάθεια προώθησης της αυτοοργανωμένης μουσικής σκηνής. Εδώ και κάποιο καιρό βρισκόμαστε στο στούντιο για ηχογραφήσεις προσπαθώντας να κλείσουμε έναν μουσικό και στιχουργικό κύκλο με τους αμόκ μέσα από αυτό το c.d και ελπίζοντας να ανοίξουμε κάποιον άλλον (ευχόμαστε και θα προσπαθήσουμε να είναι πολλοί οι κύκλοι)
Το μουσικό σχήμα των αμόκ είναι ο Νίκος (μπάσο), Δημήτρης (κιθάρα, φωνή), Κώστας (τύμπανα)

ΓΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: plousana@yahoo.gr

Υ.Γ. Στηρίζουμε την προσπάθεια των ατόμων της αυτόνομης ζώνης με το έντυπο εγχείρημα όπου μέσα από αυτό θα ενημερώνει την τοπική κοινωνία με διάφορα κοινωνικοπολιτικά και όχι μόνο ζητήματα, εκεί που η μελάνι των τοπικών ΜΜΕ τελειώνει…
Καλή αρχή καλή δύναμη και καλή συνέχεια στην αυτόνομη ζώνη.