the music zone (by De_Control collective)

To the hip hop the hippy hippy hippy hop and don't stop

 

Το φαινόμενο του hip hop εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του '70 στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης όταν τα block parties είχαν γίνει πλέον δημοφιλή. Όλα ξεκινούν όταν ο Τζαμαϊκανός DJ Kool Herc μίξαροντας funk,soul και disco δημιούργησε τα breakbeats. Οι οπαδοί αυτής της ριζοσπαστικής νέας μουσικής φόρμας ήταν οι b-boys και b-girls,οι breakdancers, που επιδείκνυαν τις ακροβατικές τους χορευτικές φιγούρες ενώ οι rappers τους εμψύχωναν με ρίμες. Αργότερα προστέθηκε το graffiti και μια νέα υποκουλτούρα είχε πλέον πάρει την τελική τους μορφή.

Η ανάγκη για έκφραση βρήκε επιτέλους διέξοδο. Oι νέοι των γκέτο αποκτούν φωνή, οι τοίχοι χρώμα και οι δρόμοι ζωντάνια. Ένα μικρόφωνο, δυο πικάπ και ένα σπρέι ήταν αρκετά. Μουσική, γλώσσα, χορός και ζωγραφική παίρνουν καινούργιο νόημα και γίνονται ένας τρόπος αντίστασης στον καθοσπρεπισμό των λευκών, κώδικας επικοινωνίας μεταξύ των καταπιεσμένων και πολιτικό εργαλείο αφύπνισης. Οι συμμορίες γίνονται crews, τα πιστολίδια στα στενά γίνονται battles και χάρις τον Afrika Bambaataa αναγεννιέται η ιδέα για την αυτοοργάνωση των μαύρων.

Το '82 έπαψε να είναι εσωτερικό μυστικό των γκέτο. Το single The Message των Grandmaster Flash and the Furious Five έγινε τεράστια επιτυχία αποκαλύπτοντας δημόσια την ζωή των μαύρων στις υποβαθμισμένες συνοικίες και γρήγορα μέσω τηλεόρασης, ραδιοφώνου, κινηματογράφου (και βιομηχανίας γενικότερα) η κουλτούρα του hip hop έγινε παγκόσμια γνωστή. Δεν είναι τυχαίο το ότι αναπαράχθηκε πιο έντονα και δημιουργικά στις Η.Π.Α αλλά και σε άλλες δυτικές κυρίως χώρες και ειδικά σε μεγάλες μητροπόλεις με παρόμοια χαρακτηριστικά και όμοιες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες (ρατσισμός, κοινωνικές ανισότητες, φτώχεια, καταστολή) όπως πχ Γαλλία, Αγγλία.

Στα τέλη του 80 αποκτά μαζικές διαστάσεις με αποτέλεσμα σιγά σιγά να χάνει τον αρχικό της προσανατολισμό και να μετατρέπεται σε καρικατούρα, σε εμπορικό προϊόν. Παρόλα αυτά μέσα από αυτήν την αναγνώριση η μαύρη κοινότητα αναστήλωσε την περηφάνια της, απέκτησε δύναμη και είδε στο hip hop την δυνατότητα μιας πολιτικής και κοινωνικής αυτοσυνείδησης που ευτυχώς αθάνατα τραγούδια/μανιφέστα όπως το Fight The Power των Public Enemy θα μας υπενθυμίζουν το σκληρό πυρήνα του.