editorial

Η ομάδα μας, ο Παναιτωλικός Γ.Φ.Σ, μετά την ιστορική του επιστροφή, ύστερα από 34 χρόνια, στην Α εθνική επέστρεψε σχεδόν αμαχητί πίσω στα γνωστά λημέρια της Β εθνικής. Οι λόγοι πολλοί.. Σίγουρα ένας από αυτούς η βρωμιά σε συνδυασμό με την ορθότατη εμμονή του Συλλόγου να μη εμπλακεί σε παρασκήνια, δανεικούς, συμμαχίες και παράγκες. Υπήρχαν όμως και άλλοι πολλοί λόγοι, πιο σημαντικοί. Λόγοι που έχουν να κάνουν με λανθασμένες επιλογές, τόσο πριν την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου όσο και κατά τη διάρκεια αυτής. Λανθασμένες επιλογές και κινήσεις που βαραίνουν αποκλειστικά και μόνο τη διοίκηση. Μια διοίκηση που όχι απλά δε προσπάθησε να συμμαζέψει κάπως τα λάθη της αλλά αντί για αυτό επιδόθηκε σε μια επιθετική κριτική απέναντι στους οπαδούς και πιο συγκεκριμένα στους οργανωμένους οπαδούς του συνδέσμου μας (Warriors) στο Αγρίνιο.

Κάπως έτσι μετά από το παλιό και γνωστό «αλήτες» η διοίκηση μας αποκάλεσε «100 γραφικούς», «ταραχοποιά στοιχεία» και «ανθρώπους που θέλουν το κακό της ομάδας»!! Επίσης οι της διοίκησης θεωρούν ότι βλάψαμε την ομάδα εξαιτίας των προστίμων από τα καπνογόνα κτλ. Εκτός του ότι καπνογόνα και μπουκάλια έπεσαν και από άλλες θύρες και εκτός του ότι το ποσό που πλήρωσε η διοίκηση ήταν τελικά το μισό από αυτό που διατυμπάνιζε αρχικά θα θέλαμε και εμείς με τη σειρά μας να θέσουμε μια ερώτηση.. Τελικά τι έβλαψε πιο πολύ την ομάδα; Τα 60.000€ των προστίμων ή τα περίπου 1500€ τη μέρα (!!) που έπαιρνε η γνωστή βεντέτα των τεσσάρων γκολ στο πρωτάθλημα; Τα 60.000€ ή η τρύπια άμυνα και η επιθετική αφλογιστία; Και στη τελική τι είναι πιο προκλητικό, τα 60 χιλιάρικα που πλήρωσε η παε σε μια περίοδο ή τα 1400€/μέρα που έδινε στο γνωστό ποδοσφαιριστή και μάλιστα σε περίοδο κρίσης (όπου και το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας βάλλεται από τη πολιτική και οικονομική εξουσία);

Πολλοί από εμάς πρέπει να δουλέψουν δυο και τρεις μήνες για να πάρουμε 1400€. Αλλά παρόλα αυτά, από το υστέρημα μας, αγοράσαμε διαρκείας, πληρώσαμε εισιτήρια, πληρώσαμε για εκδρομές, πληρώνουμε ακόμη για δικαστήρια. Αλήθεια, τι έκανε η διοίκηση όταν ιωνικοί και λοιποί οπαδοί μαζί με ασφ- αλήτες επιτέθηκαν στους λιγοστούς εκείνη τη μέρα οπαδούς της ομάδας μας; Τι έκανε η παε όταν 25 οπαδοί της ομάδας μας (που αψήφησαν το εργάσιμο της μέρας, τις αφραγκίες και τα χιλιόμετρα προκειμένου να βρεθούν κοντά στην ομάδα) κρατούνταν παράτυπα και ξυλοκοπιόνταν στα μπουντρούμια του α.τ νίκαιας; ΤΙΠΟΤΑ…

Είμαστε ρομαντικοί αλλά όχι τόσο ώστε να παραγκωνίζουμε το γεγονός του ότι για να σταθεί μια ομάδα όρθια σε ένα επαγγελματικό πρωτάθλημα χρειάζονται φράγκα και κάποιο κεφάλαιο. Και εννοείται πως όχι απλά αναγνωρίζουμε την επιλογή της διοίκησης να διατηρήσει την ομάδα ανεξάρτητη και καθαρή αλλά την επικροτούμε κιόλας. Αλλά μέχρι εκεί όμως..

Ο Παναιτωλικός δεν είναι ένα μαγαζί γωνία αλλά ένας Σύλλογος με κοινωνικό χαρακτήρα και πρόσωπο που πρεσβεύει μια ολόκληρη πόλη (και όχι μόνο αυτή). Ο Παναιτωλικός δεν ανήκει στο πρόεδρο, στο συμβούλιο και στους αυλοκόλακες αυτών. Ο Παναιτωλικός ανήκει στο λαό του, στη κοινωνία, στους οπαδούς του. Στους απλούς αυτούς οπαδούς που πλήρωναν εν μέσω κρίσης 15 και 25€. Στους οργανωμένους οπαδούς, το πιο ζωντανό κομμάτι της κερκίδας, που σπαταλούν χρόνο και χρήμα σε μια τέτοια δύσκολη περίοδο για να είναι δίπλα στην ομάδα. Σε αυτούς που δεν τον βλέπουν σαν lifestyle και δεν τον εγκατέλειψαν ποτέ.

Κάποιοι βλέπουν το Παναιτωλικό σαν επιχείρηση, σα διαφήμιση, σαν μια κερδοφόρα επένδυση. Για εμάς όμως αποτελεί ένα σύλλογο- πρεσβευτή μας και ένα μέρος της ζωής μας. Για όλους εμάς είναι κάτι αγνό και έτσι θέλουμε να παραμείνει…

Υ.Γ:Στηρίξτε τους συνδέσμους των Warriors στις γειτονιές σας. Δυνατοί σύνδεσμοι σημαίνουν και δυνατός Παναιτωλικός. Το κεντρικό club μετακόμισε κοντά στο γήπεδο ενώ τα άλλα δυο (Brooklyn, άγιος Κωνσταντίνος) λειτουργούν  στις γνωστές οδούς. Τσεκάρετε και το νέο επίσημο site των Warriors: warriors6.gr

Για επικοινωνία με τη συλλογικότητα/group της Αυτόνομης Ζώνης αλλά και για ότι αφορά το ομώνυμο έντυπο και την εκπομπή Κερκίδα Συνειδήσεων: agriniozone6@gmail.com
Το site του εντύπου και του group της Αυτόνομης Ζώνης: agriniozone.blogspot.com

* Άλλες ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες από το Αγρίνιο:  
radiourgia.squat.gr
apertus.squat.gr
paroksismos.squat.gr
prwtovouliagriniou.squat.gr

Editorial

Αισίως η έντυπη προσπάθεια μας φτάνει τις επτά απόπειρες. Στο διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ του προηγούμενου τεύχους και του νέου, ήταν πολλά αυτά που μας απασχόλησαν και μας βάλανε σε σκέψεις.

Καταρχάς το όνειρο όλων μας, η άνοδος της αγαπημένης μας ομάδας στην Ά Εθνική μετά από 34 χρόνια πραγματοποιήθηκε και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο. Κατακτήσαμε το πρωτάθλημα της ΄Β Εθνικής αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι κατακτήσαμε τον άτυπο αλλά μεγάλης αξίας τίτλο της «καθαρής» ομάδας μιας και το όνομα του Παναιτωλικού δεν εμπλέκονταν στη περιβόητη υπόθεση των στημένων και των στοιχηματισμών.

Βέβαια η άνοδος στη σούπερ κλίκα προϋπόθετε σημαντικές αλλαγές τόσο στην ομάδα όσο και στον οπαδικό μας χώρο.  Αυτό που μας απασχόλησε πολύ ήταν η μετακίνηση μας στο νέο πέταλο, στη νέα Θύρα 6. Για τους μεγαλύτερους από εμάς η απόφαση να μετακινηθούμε από τη παλιά Θύρα 6 της μικρής κερκίδας σε αυτή του νέου πετάλου δεν ήταν καθόλου εύκολη. Στη παλιά Θύρα 6 ήρθαμε για πρώτη φορά σε επαφή με τον Παναιτωλικό, μεγαλώσαμε μέσα σε αυτή μιας και για πολλούς αποτελούσε το δεύτερο τους σπίτι, εκεί αποκτήσαμε οπαδικό χαρακτήρα, αποτελούσε για πολλούς από μας ένα  επιπλέον χώρο κοινωνικοποίησης, μέσα σε αυτή δακρύσαμε, γελάσαμε, ξενερώσαμε, μανουριάσαμε… Όπως καταλαβαίνεται, ήταν κάτι πολύ δύσκολο για όλους μας αλλά τελικά προσπαθήσαμε να προσπεράσουμε τις αναμνήσεις (τις οποίες δεν θα ξεχνάμε ποτέ) θεωρώντας ότι αν μια αλλαγή οδηγεί σε κάτι καλύτερο τότε καλώς να έρθει όσο δύσκολο και αν είναι. Και ας μη ξεχνάμε ότι τα πιο ριζοσπαστικά και ενεργά οπαδικά κομμάτια παγκοσμίως συχνάζουν στα πέταλα.

Στα πλαίσια αυτών των αλλαγών πάρθηκε και η απόφαση για την λειτουργία δυο νέων συνδέσμων της Θύρας 6 στο Αγρίνιο.  Έτσι στο ήδη υπάρχον κεντρικό club των Warriors προστέθηκαν άλλα δυο, αυτό στις γειτονιές των αιβασιλώτικων και δοκιμίου ( Brooklyn Warriors, μιας και η συγκεκριμένη γειτονιά αποκαλούταν έτσι στην αργκό του δρόμου από τους ντόπιους) και αυτό της ιστορικής προσφυγικής συνοικίας του Αγίου Κωνσταντίνου ( Warriors Αγίου Κωνσταντίνου). Σκοπός αυτών των κινήσεων ήταν η διόγκωση του οργανωμένου οπαδικού χώρου της ομάδας μας και η καλύτερη οργάνωση και συσπείρωση σε κάθε γειτονιά. Τα πρώτα μηνύματα είναι πέρα ως πέρα θετικά μιας και πολύς κόσμος ανταποκρίθηκε στο οπαδικό κάλεσμα της Θύρας 6 και αγκάλιασε τους συνδέσμους της γειτονιάς του. Έτσι αυτή τη στιγμή η Θύρα 6 αριθμεί τρεις συνδέσμους (Warriors) στο Αγρίνιο και έναν (Guerreros) στην Αθήνα.

Άλλο ένα θέμα που μας απασχόλησε και μας απασχολεί ακόμη ήταν και είναι η απαγόρευση των μετακινήσεων. Μετά λοιπόν από 34 χρόνια εκδρομών στην ΄Β, ΄Γ αλλά ακόμη και ΄Δ Εθνική όταν έφτασε η στιγμή να εκδράμουμε για να σταθούμε δίπλα στην ομάδα σε έδρες όπως η Τούμπα, το Καραϊσκάκη, το Ο.Α.Κ.Α, το Χαριλάου και διάφορες άλλες, κάποιοι φρόντισαν να μας στερήσουν αυτό το δικαίωμα. Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τις αθλητικές αρχές, την αστυνομία και ενίοτε τους παράγοντες των διοικήσεων.

Βέβαια η όλη αυτή απαγόρευση των μετακινήσεων εκτός του ότι κάποιες φορές είναι επιλεκτική αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της προσπάθειας που γίνεται για τη καταστολή του οπαδικού χώρου και τη μετατροπή του γηπέδου σε «μέγαρο μουσικής» για τη μπουρζουαζία και του ποδόσφαιρου σε άλλο ένα προϊόν.  Όπως κομμάτι σε όλο αυτό το παζλ αποτελεί και η αύξηση των τιμών των εισιτηρίων (και μάλιστα μέσα σε περίοδο που επικρατούν δύσκολες οικονομικές συνθήκες για το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας) σε πολλά γήπεδα. Και φυσικά δεν ξεχνάμε την όλο και περισσότερη επιθετική στάση της εξουσίας, των αθλητικών αρχών και της κρατικής καταστολής με το νέο αθλητικό τρομονόμο να είναι στα σκαριά. Το απογοητευτικό είναι ότι σε αυτή τη κρίσιμη καμπή το μεγαλύτερο μέρος του γηπεδικού χώρου αντί να αλλάξει στάση και να συνασπιστεί προτιμά για διάφορους λόγους να δίνει όλο και περισσότερα πατήματα στη καταστολή για να εντείνει το κλοιό της εμμένοντας στις ανούσιες, ανεγκέφαλες και χωρίς σοβαρό λόγο τις περισσότερες φορές μανούρες με το επίπεδο βίας να έχει αγγίξει αηδιαστικά επίπεδα με γκαζάκια, βόμβες, μαχαίρια κτλ.

Αυτά είναι πάνω κάτω τα θέματα που μας απασχόλησαν όλο αυτό το διάστημα και που αποτυπώνονται εν μέρει στην ύλη του εντύπου που κρατάτε αυτή τη στιγμή στα χέρια σας.

Για επικοινωνία με τη συλλογικότητα/group της Αυτόνομης Ζώνης αλλά και για ότι αφορά το ομώνυμο έντυπο και την εκπομπή Κερκίδα Συνειδήσεων: agriniozone6@gmail.com
Το site του εντύπου και του group της Αυτόνομης Ζώνης: agriniozone.blogspot.com

    * Άλλες ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες από το Αγρίνιο:   

radiourgia.squat.gr

apertus.squat.gr

paroksismos.squat.gr

prwtovouliagriniou.squat.gr

editorial

Αισίως το έντυπο εγχείρημα μας έφτασε τα έξι τεύχη με το 6ο να χαρακτηρίζεται από κάποιες ιδιαιτερότητες. Καταρχάς συμβαδίζει με την άνοδο του Παναιτωλικού στην Ά εθνική. Μια στιγμή που ο λαός του Παναιτωλικού και οι χιλιάδες φίλοι του στο Αγρίνιο, στην Αιτωλοακαρνανία και όπου αλλού υπάρχουν περίμεναν 34 ολόκληρα χρόνια. Κάτι που για κάποιους από εμάς που όντας αμετανόητα ρομαντικοί και πιστοί βρεθήκαμε στο πλάι της ομάδας και δεν την εγκαταλείψαμε ποτέ σε ΄Δ και ΄Γ εθνική αποτελεί σίγουρα και μια δικαίωση. Σε αντίθεση με τους εκατοντάδες πανηγυρτζήδες που τη θυμήθηκαν στις χαρές, στα πανηγύρια και στις φιέστες.

Επίσης το τευχάκι αυτό συμβαδίζει χρονικά και με τη πρώτη απόπειρα του “All Colours Are Beautiful” festival που πραγματοποιήθηκε από το group μας και που, όπως θα διαβάσετε και στις σελίδες του, στέφθηκε με επιτυχία.

Βέβαια το νέο μας τεύχος συμβαδίζει χρονικά και με γεγονότα καθόλου ελπιδοφόρα για τη κοινωνία αλλά και το ποδόσφαιρο. Από τη μια βιώνουμε μια κατάσταση ξενοφοβίας αλλά και κοινωνικού αλληλοσπαραγμού και κανιβαλισμού που συντηρείται τόσο από την πολιτικό- οικονομική εξουσία όσο και από το ακροδεξιό παρακράτος. Όσον αφορά το ποδόσφαιρο και τον οπαδικό χώρο τα πράγματα χειροτερεύουν. Τα πρωταθλήματα χαρακτηρίζονται από διαφθορά και η βία και η καφρίλα στον γηπεδικό χώρο διογκώνεται.

Όλα αυτά είναι μόνο κάποια από τα ζητήματα που μας απασχολούν και με τα οποία καταπιανόμαστε σε αυτό το 6ο τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας. Διανύουμε ήδη το καλοκαίρι και είναι μια καλή εποχή τόσο για απολογισμό (όλων όσων συνέβηκαν και μας απασχόλησαν) όσο και για ξεκούραση.

Και για άλλη μια χρονιά καλό είναι να θυμόμαστε πως οι παραλίες είναι χώροι ελεύθεροι για όλους μας και μας περιμένουν να μας φιλοξενήσουν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι όλοι μας οφείλουμε να ανταποδίδουμε τη φιλοξενία που μας παρέχει η φύση δείχνοντας την ανάλογη συμπεριφορά και τον απαιτούμενο σεβασμό προς αυτήν αλλά και προς τους γύρω μας.

Υ.Γ1: Ευχαριστούμε τα παιδιά της Προοδευτικής Τούμπας, τους Gruppo Di Strada και τους υπόλοιπους Fentagin (Ατρόμητος Περιστερίου), τους Ultras Gate 3 (Αναγέννηση Καρδίτσας) και τους Radical Fans United για την οικονομική τους ενίσχυση που αφορούν τα δικαστικά έξοδα των 25 οπαδών του Παναιτωλικού. Επίσης τους Egio Boys (Παναιγιάλειος) για την έκφραση της αλληλεγγύης τους με την ανάρτηση πανιού με ανάλογο περιεχόμενο. Τέλος ευχαριστούμε όλους τους άλλους οπαδούς από διάφορες ομάδες που μεμονωμένα και με διάφορους τρόπους εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους.

Υ.Γ2: Η εκπομπή Κερκίδα Συνειδήσεων συνεχίζει να μεταδίδεται live κάθε Τετάρτη στις 6 το απόγευμα και σε επανάληψη κάθε Τρίτη στις 12 το βράδυ. Πάντα από την αυτό- οργανωμένη συχνότητα της Ραδιουργίας και των 88FM (αλλά και online ). Από την ίδια συχνότητα μεταδίδονται και οι εκπομπές One World One Race και Stoned by Dawn.

editorial

Στην αρχή ήταν η υλοποίηση της κυκλοφορίας του εντύπου μας, ενός εντύπου που οι θεματικές του περιστρέφονται γύρω από το ποδόσφαιρο, τον αθλητισμό και τον οπαδικό/ γηπεδικό χώρο αλλά και γύρω από διάφορα κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Και επειδή η ζωή μας δεν αφιερώνεται εξ ολοκλήρου σε αυτά, στο έντυπο μας παρουσιάζονται και διάφορα άλλα θέματα που σχετίζονται με τη μουσική και τον κινηματογράφο. Ως φυσικό επακόλουθο στη συνέχεια δημιουργήθηκε και η συλλογικότητα/ group της Αυτόνομης Ζώνης που στηρίζει και οραματίζεται ένα συνειδητοποιημένο ενιαίο οπαδικό μέτωπο με αντιρατσιστικά, αντιφασιστικά και αντιμπατσικά χαρακτηριστικά και που εναντιώνεται στην εμπορευματοποίηση και στη μοντερνοποίηση του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα.

Σιγά σιγά όλοι μας συνειδητοποιούμε ότι ζουμε σε δύσκολες εποχές και ότι βιώνουμε καθημερινά περίεργες καταστάσεις. Μια η ανεργία, η φτώχεια και το Δ.Ν.Τ, μια η αυξανόμενη καταστολή από τη μεριά του κράτους και από την άλλη η αύξηση του νεοφασισμού και της ξενοφοβίας. Περίεργες καταστάσεις βιώνει και ο οπαδικός χώρος. Η καταστολή έχει πραγματικά διογκωθεί υπερβολικά και το κράτος ασκεί διώξεις σε οπαδούς για ψύλλου πήδημα και με τον πιο βάναυσο τρόπο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι συλλήψεις των 25 οπαδών του Παναιτωλικού στη νίκαια και η παράτυπη τους ομηρία στο τοπικό τμήμα. Και τα παραδείγματα είναι ακόμη περισσότερα. Εκεί είναι λοιπόν που πρέπει ο οπαδικός χώρος να σηκώσει κεφάλι, να οργανωθεί, να αποτινάξει κάποια από τα συμπλέγματα του και να αποκτήσει συνείδηση. Αντί για όλα αυτά όμως η φάση πάει από το κακό στο χειρότερο. Πεσίματα σε συνδέσμους, «κέρατα», άσκοπη και αναίτια τις περισσότερες φορές βία, ξύλο σε συναυλίες (!!), εισχώρηση στις κερκίδες (αλλά και στρατολόγηση μέσα από αυτές) μελών τόσο για το ακροδεξιό παρακράτος όσο και για τη παρακρατική μαφία (που ορισμένες φορές οι δρόμοι αυτών των δυο τυχαίνει να τέμνονται) και άλλα πολλά. Και αυτά είναι κυρίως χαρακτηριστικά που τα συναντάς στους οπαδικούς κόλπους των ισχυρότερων ομάδων αλλά που τον τελευταίο καιρό εμφανίζονται σε μικρότερο βαθμό και στην επαρχία και γενικότερα στους οπαδικούς πυρήνες «μικρότερων» ομάδων.

Κάπως έτσι έχουμε φτάσει στο σημείο να υπάρχουν πολλοί που πηγαίνουν στο γήπεδο αποκλειστικά και μόνο για να φωνάξουν υβριστικά συνθήματα για όλες τις υπόλοιπες ομάδες ανεξάρτητα αν τους φταίνε ή όχι, αν υπάρχουν προηγούμενα ή όχι, ξεχνώντας ότι με κάποιες από τις απέναντι κερκίδες (και σίγουρα όχι με όλες, για να είμαστε και ρεαλιστές) μοιράζονται ένα σωρό κοινά. Και φυσικά όλοι αυτοί συμπυκνώνοντας την ενέργεια τους εκεί, βάζουν σε δεύτερη μοίρα την έμπρακτη υποστήριξη προς την ομάδα τους με τα συνθήματα, τα coreos κτλ. Δεν είναι λίγες οι φορές που ενώ σε ένα υβριστικό σύνθημα μπορεί να συμμετέχει η μισή κερκίδα, σε ένα άλλο σύνθημα που εστιάζει στην αγάπη προς την ομάδα να συμμετέχουν σαφώς πολύ λιγότεροι.

Κλείνοντας το editorial αυτού του τεύχους θα πρέπει να αναφερθούμε στην πορεία της αγαπημένης μας ομάδας που αν συνεχίσει έτσι, τότε θα πραγματοποιηθεί το όνειρο όλων μας, να δούμε δηλαδή τον Παναιτωλικό μας στην Α εθνική κατηγορία (ή super κλίκα αν προτιμάτε), κάτι πολύ σημαντικό για τους μεγαλύτερους από εμάς που στήριξαν την ομάδα στην παρακμή της Δ εθνικής και που μια άνοδο θα αποτελέσει και μια δικαίωση. Και φυσικά είναι πολύ ευχάριστο το γεγονός να βλέπουμε όλους τους πιτσιρικάδες να επιλέγουν να υποστηρίζουν την ομάδα της γειτονιάς τους και μόνο αυτή, μη διαλέγοντας έτσι το δρόμο της σίγουρης επιτυχίας που προσφέρουν οι λεγόμενες «μεγάλες» ομάδες που μονοπωλούν τους τίτλους, τις επιτυχίες και το ενδιαφέρον (αλλά και άλλα πολλά).

Για επικοινωνία: agriniozone6@gmail.com

Editorial

* Διανύουμε ήδη το τέλος του καλοκαιριού και οι συνηθισμένες για την εποχή θερμοκρασίες στη πόλη μας (35’- 42’ βαθμούς) μας αποτρέπουν από το να είμαστε όσο δημιουργικοί θα θέλαμε. Παρόλα αυτά η εποχή αυτή αποτελεί ιδανική ευκαιρία για περισυλλογή, αυτοκριτική και απολογισμό. Έτσι λοιπόν και το παρεάκι ή γκρουπάκι της Αυτόνομης Ζώνης έχει διανύσει ήδη το πρώτο έτος της ύπαρξης και δραστηριοποίησης του. Όλα ξεκίνησαν με το ομώνυμο έντυπο και το ομώνυμο blog (agriniozone.blogspot.com). Με ήδη τέσσερα τεύχη (το πρώτο εκδόθηκε τον Ιούνιο 2009) σε περίπου ένα χρόνο μπορούμε να πούμε ότι όλη αυτή η περίοδος ήταν πραγματικά πολύ παραγωγική και δημιουργική για το έντυπο μας και όχι μόνο. Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τη ραδιοφωνική φωνή της Αυτόνομης Ζώνης (η οποία από δω και στο εξής θα έχει το νέο όνομα Κερκίδα Συνειδήσεων) στο αυτό- οργανωμένο ραδιοφωνικό εγχείρημα της Ραδιουργίας FM (radiourgia.squat.gr). Μέσα σε αυτό το διάστημα η παρέα μας διοργάνωσε κάποιες μουσικές και όχι μόνο εκδηλώσεις. Η αρχή έγινε με το party που συνδιοργάνωσε η ραδιοφωνική εκπομπή της Αυτόνομης Ζώνης μαζί με την εκπομπή One World One Race στο πανεπιστήμιο της πόλης μας. Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν διατέθηκαν στους 16 πρόσφυγες, που κρατούνταν τότε στο Α.Τ Αγρινίου, για την αγορά ειδών πρώτης ανάγκης, ρουχισμού, τσιγάρων κτλ καθώς και στη Ραδιουργία για την αγορά υλικοτεχνικού εξοπλισμού.
Η συνέχεια δόθηκε με το 2ο party της ραδιοφωνικής εκπομπής πάλι στο πανεπιστήμιο. Αυτή τη φορά συμπεριλάμβανε και προβολή της ταινίας I.D και τα έσοδα από τη κάβα και την ελεύθερη συνεισφορά διατέθηκαν για την οικονομική ενίσχυση του σταθμού. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε και συλλογή ειδών ρουχισμού και τροφίμων για τους μετανάστες των Οινιάδων με τεράστια ανταπόκριση.
Φυσικά η Αυτόνομη Ζώνη είχε ενεργή παρουσία τόσο στην ιδέα όσο και στην υλοποίηση της πορείας ενάντια στα κατασταλτικά μέτρα που στοχεύουν τους οπαδούς και ενάντια στην απαγόρευση των μετακινήσεων που πραγματοποιήθηκε στο Αγρίνιο από το σύνολο των οπαδών, οργανωμένων και μη, της Θύρας 6. Ως γνωστόν η παρέα της Αυτόνομης Ζώνης απαρτίζεται τόσο από μέλη των Warriors και των Guerreros όσο και από ανένταχτους οπαδούς του Παναιτωλικού μας.
Αυτό το καλοκαίρι καταφέραμε να συμμετάσχουμε και ενεργά στο 2ο festival της συλλογικότητας των Radical Fans United.
Φυσικά μη ξεχάσουμε να αναφέρουμε και τη βροντερή παρουσία (στα εντός και εκτός έδρας παιχνίδια της ομάδας) γενικότερα του κόσμου του Παναιτωλικού, τα πολλά και όμορφα coreos που επιμελήθηκαν οι Warriors αλλά και τα πανιά που αναρτήθηκαν για τα γεγονότα του δεκέμβρη (τόσο το 2008 όσο και το 2009), για το νόμο της απαγόρευσης των μετακινήσεων , για τη διάλυση ομάδων στα πλαίσια των συγχωνεύσεων, για την εισχώρηση παρακρατικών κάθε είδους στον οπαδικό και γενικότερα γηπεδικό χώρο και άλλα.


* Έχει τύχει αρκετές φορές να διαβάσουμε σε διαδικτυακούς χώρους ομάδων από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους άρθρα και κείμενα που καταφέρονται ενάντια στο ποδόσφαιρο και στους ποδοσφαιρόφιλους . Η αιτιολογία που χρησιμοποιούν είναι πολλές φορές πέρα ως πέρα σωστή και τεκμηριωμένη. Χρησιμοποιείται όμως και μια γενίκευση που αγγίζει τα όρια του «τσουβαλιάσματος» όπως και μια εμπάθεια προς διάφορες κατευθύνσεις. Γνωρίζουμε και το έχουμε σχολιάσει τόσο στο έντυπο μας όσο και στη ραδιοφωνική εκπομπή μας ότι ορισμένες φορές τα γήπεδα αποτελούν δεξαμενές στρατολόγησης των εθνικιστικών κρατικών- παρακρατικών οργανώσεων. Όπως και δεξαμενές στρατολόγησης υποψηφίων μελών των παρακρατικών συμμοριών της μαφιόζικης νύχτας να συμπληρώσουμε και εμείς. Κάτι τέτοιο δεν αποτελεί όμως πάγιο χαρακτηριστικό όλων των γηπεδικών πυρήνων. Πολλοί από αυτούς είναι γνωστοί για την αντιρατσιστική και αντιφασιστική τους διάθεση. Το να χρησιμοποιείς σαν τεκμήριο για μια τέτοια άποψη το παράδειγμα της Γιουγκοσλαβίας (όπου πράγματι μεγάλο μέρος των σκληροπυρηνικών χουλιγκάνων αποτελούν προπύργιο και εφεδρεία των εθνικιστικών κρατικών- παρακρατικών οργανώσεων) δεν σημαίνει ότι είναι παντού έτσι. Η συγκεκριμένη χώρα λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της σχετικά πρόσφατης προϊστορίας της έχει ιδιαίτερα αυξημένη τη παρουσία του ακροδεξιού και εθνικιστικού στοιχείου σε όλες τις πτυχές του εκεί κοινωνικού συνόλου και όχι μόνο στο γήπεδο.
Και όσον αφορά τη σχέση ποδοσφαίρου, οικονομίας και εργασίας το κειμενάκι τα λέει καλά (για το μουντιάλ δημοσιεύσαμε και εμείς ένα αρθράκι άλλωστε) και συμφωνούμε (πολύ σωστή και η αναφορά στην παιδική εργασία και τις μπάλες, να συμπληρώσουμε και εμείς ότι κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύει και για τα παπούτσια ή το μπουφάν που κάποιοι από όλους εμάς ίσως φοράμε) αλλά τελικά είναι πιο politically incorrect το να πληρώνεις για να δεις ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι από το να πληρώνεις για να πιείς ένα καφέ ή μια μπύρα σε μπαράκια ή καφετέριες πλατειών και πεζόδρομων?
Το έχουμε ξαναπεί, η γηπεδική και οπαδική φάση δεν είναι ιδανικά πλασμένη αλλά τελικά ποια φάση και ποιος χώρος είναι τέλειος?

Editorial

• Η προσπάθεια της Αυτόνομης Ζώνης συνεχίζεται ακάθεκτη και το σημαντικότερο είναι ότι ο κόσμος δείχνει να την αγκαλιάζει και αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμάς γιατί καταρχάς χαιρόμαστε να ανακαλύπτουμε ανθρώπους που μοιραζόμαστε ίδιες ή παρόμοιες απόψεις και ανησυχίες στα γηπεδικά θέματα, στα πολιτικό-κοινωνικά θέματα, στη μουσική και γενικότερα σε διάφορες πτυχές της καθημερινότητας μας και των κοινωνικών δραστηριοτήτων μας και γιατί χαιρόμαστε να αποδεικνύουμε ότι είναι πολλοί τελικά αυτοί οι οπαδοί που δεν είναι «άβουλοι και αποπροσανατολισμένοι κάφροι» με αντικοινωνικό προφίλ και χωρίς ενδιαφέροντα και ανησυχίες.
• Μεταξύ του 2ου και του 3ου τεύχους της Αυτόνομης Ζώνης μεσολάβησαν πολλά γεγονότα. Ένα από αυτά ήταν και η απαγόρευση των μετακινήσεων των οπαδών στα εκτός έδρας παιχνίδια. Άλλο ένα χουντικό μέτρο που προστέθηκε στα ήδη υπάρχοντα τα οποία ειδικεύονται στη δίωξη του οπαδικού χώρου. Οι αντιδράσεις των οπαδών ήταν άμεσες αλλά όχι τόσο μαζικές όσο θα περιμέναμε. Σηκώθηκαν πανό σε αρκετά γήπεδα ενώ πραγματοποιήθηκαν και κάποιες πορείες τόσο από τους οπαδούς του Πάοκ όσο και από τους οπαδούς της αγαπημένης μας ομάδας, του Παναιτωλικού δηλαδή.

• Διαβάσαμε σε πολιτικό διαδικτυακό χώρο και αφού είχαν προηγηθεί επεισόδια μεταξύ οπαδών ομάδων της 2ης εθνικής ότι "η βία μεταξύ των καταπιεσμένων δίνει και παίρνει πέφτοντας μερικές φορές και πάνω στην ένστολη διαμεσολάβηση και καταστολή. Το γήπεδο ήταν από καταβολής του ένα εκτονωτήριο, ένας χώρος ελεγχόμενης -ή επιμελημένα ανεξέλεγκτης- αποφόρτισης συμπιέσεων της καθημερινής ζωής για μια ήσυχη και πειθαρχημένη εβδομάδα στη δουλειά και την κατανάλωση…Μεσούσης της κρίσης ο οπαδισμός ντοπάρεται με επιπλέον φορτία που και πάλι όμως, νομοτελειακά, προσδιορίζουν την εκτόνωσή τους γύρω από τους στρογγυλούς ναούς της εκτόνωσης, τους “συνδέσμους” του αντιπάλου και πάει λέγοντας"…Εν μέρει θα συμφωνήσουμε αφού όπως είχαμε γράψει και στο 2ο τεύχος και πιο συγκεκριμένα στο άρθρο για τη καταστολή στα γήπεδα, το γήπεδο χρησιμοποιήθηκε σίγουρα για κάποιο διάστημα από τους εξουσιαστές προκείμενου να εκτονώνεται εκεί το καταπιεσμένο κοινωνικό σύνολο και να τους αφήνει να καταστρώνουν ανενόχλητοι τα μισάνθρωπα και αντικοινωνικά τους σχέδια (πιστεύουμε βέβαια ότι κανείς σκεπτόμενος οπαδός δεν θέλει το γήπεδο να είναι ένας χώρος κοινωνικής συνάθροισης με τέτοια χαρακτηριστικά). Κάποια στιγμή όμως το σύνολο αυτό άρχισε να στρέφεται με λύσσα εναντίων των οργάνων της εξουσίας ωθούμενο από διάφορους κοινωνικούς αλλά μάλλον απολιτικούς (τις περισσότερες φορές τουλάχιστον αν όχι όλες) παράγοντες. Για αυτό άλλωστε η (ορισμένες φορές απολιτική) αντιμπατσική διάθεση είναι διάχυτη στα γήπεδα όπως ήταν άλλωστε και σε παλαιότερες ή πρόσφατες, μικρότερες ή τεράστιες κοινωνικές εκρήξεις. Είναι γνωστό επίσης ότι στις πρώτες γραμμές των συγκρούσεων και πίσω από τα οδοφράγματα σε πολλές από αυτές τις εκρήξεις (π.χ δεκέμβρης 2008) ή σε διάφορες διαδηλώσεις (π.χ επέτειοι πολυτεχνείου) έδιναν μαζικό παρόν γηπεδικοί και χουλιγκάνoi πολλές φορές καλυμμένοι με τα κασκόλ της αγαπημένης τους ομάδας τόσο στην ελλάδα,όσο και σε άλλες χώρες(στις 7 Μαρτίου του 1985 και δυο μέρες μετά τη τραγική κατάληξη της απεργίας των ανθρακωρύχων στο Ντόνκαστερ της αγγλίας μερικές εκατοντάδες οπαδών της τοπικής ομάδας ενώθηκαν με ομάδες νεαρών ανθρακωρύχων και λεηλάτησαν μαγαζιά στη πόλη και συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις της καταστολής ενώ ας μη ξεχνάμε ότι η θάτσερ κατά τη διάρκεια της θητείας της στην εξουσία είχε βάλει κάποιες κοινωνικές ομάδες στο στόχαστρο, οι βασικότερες από αυτές ήταν οι απεργοί, τα συνδικάτα και τα χουλιγκάνια). Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι όλα τα μέτρα καταστολής δοκιμάζονται πρώτα στα γήπεδα και μετά στις πορείες και στις διαδηλώσεις κάτι που ισχύει και με τους αντίστοιχους νόμους π.χ στην αρχή είχαμε το ιδιώνυμο του χουντικού αθλητικού νόμου και στη συνέχεια είχαμε τον απαράδεκτο «κουκουλονόμο». Το μένος που δείχνει λοιπόν η κρατική καταστολή στα γήπεδα και γύρω από αυτά αναιρεί τον ισχυρισμό ότι το γήπεδο αποτελεί ένα χώρο ελεγχόμενης -ή επιμελημένα ανεξέλεγκτης- αποφόρτισης συμπιέσεων της καθημερινής ζωής. Το βασικό πρόταγμα της Αυτόνομης Ζώνης είναι το ότι ο οπαδικός χώρος θα πρέπει να συνειδητοποιήσει και αυτός ότι ο εχθρός δεν βρίσκεται απαραίτητα στην απέναντι κερκίδα αλλά στη καθημερινότητα μας είτε αυτός ο εχθρός είναι ένστολος είτε όχι. Και μόνο αν παραμεριστούν οι -τις περισσότερες φορές – επίπλαστες διαφορές θα επιτευχθεί ένα κλίμα αλληλεγγύης και αλληλοσεβασμού μεταξύ των οπαδών. Το γήπεδο αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας με παρόμοια χαρακτηριστικά. Οπότε η politically correct/incorrect ταμπέλα που κάποιοι προσδίδουν σε αυτή την μικρογραφία της κοινωνίας δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει εύκολα και σίγουρα χρίζει πολλής συζήτησης. Και σίγουρα ο οπαδικός χώρος συμπεριλαμβάνει καφρίλα, βία, δηθενισμό, ποζεριά, ανεγκέφαλες και ηλίθιες απόψεις που πολλές φορές συνθέτουν ένα ότι να ΄ναι αχταρμά, αποπροσανατολισμό, εσωτερικές διαμάχες, «κλειστά» κοινωνικά σύνολα-ομάδες ανθρώπων και "μικρόκοσμους" με αντικοινωνικό προφίλ ή μηδαμινή κοινωνική απήχηση κτλ. Αλλά μήπως αυτά δεν αποτελούν χαρακτηριστικά και άλλων κοινωνικών ή πολιτικών συνόλων,ομάδων ή χώρων;; Ή μήπως όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά που έχουν εξαλειφθεί από όλους τους τομείς της κοινωνίας;

• Επειδή η Αυτόνομη Ζώνη οραματίζεται και αυτή ένα κόσμο όπου όλα τα χρώματα είναι όμορφα και όλα τα σύνορα είναι περιττά δε γίνεται να αφήσει ασχολίαστο όλο αυτόν το ντόρο γύρω από το μεταναστευτικό θέμα και την ηλίθια άποψη του δημοψηφίσματος. Και γιατί δημοψήφισμα; Για να αποφασίσουμε αν κάποιοι συνάνθρωποι μας ωθούμενοι από τη φτώχεια, τη πείνα, τη μιζέρια και τις εστίες πολέμου (που οι δυτικοί σύμμαχοι της ελλάδας δημιουργούν συνεχώς στις οικονομικά ασθενέστερες χώρες) αναγκάζονται να κάνουν τεράστια, επικίνδυνα ταξίδια γεμάτα αβεβαιότητα για να διεκδικήσουν το αναφαίρετο δικαίωμα τους στη ζωή. Και κάποιοι θέλουν να γίνουν εμπόδιο σε αυτή τη προσπάθεια αυτών των ανθρώπων με ηλίθιες φασιστικές και ρατσιστικές δικαιολογίες του στυλ να μην αλλοιωθεί η φυλή(!!!) ή ότι δεν υπάρχουν πολλές δουλειές. Και σίγουρα τα ποσοστά ανεργίας είναι υψηλά και το παραδεχόμαστε αλλά παρόλα αυτά δε βλέπουμε και πολλούς έλληνες να καταδέχονται να δουλέψουν στα γιαπιά, στα χωράφια, στα ναυπηγεία, στις λαχαναγορές, στις ιχθυόσκαλες, στα ολυμπιακά έργα κτλ. Βλέπετε τα εργατικά ατυχήματα δεν κάνουν διακρίσεις και για αυτό τα θύματα τους είναι έλληνες και πολλοί ξένοι που δεν είχαν τη δυνατότητα να σπουδάσουν, να διοριστούν στο δημόσιο, να δουλέψουν σε ένα γραφείο και γενικότερα να έχουν τη δυνατότητα της επιλογής. Άραγε πως θα φαινόταν στους έλληνες οικονομικούς μετανάστες των 70s αν αξίωναν το ίδιο δημοψήφισμα οι γερμανοί, οι αυστραλοί, οι αμερικάνοι, οι άγγλοι κτλ για να αποφασίσουν αν θα τους δεχθούν σε αυτές τις χώρες? Και ας μη ξεχνάμε ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων να ταξιδεύουν σε οποιαδήποτε γωνιά του ταλαιπωρημένου πλανήτη μας.
• Ανέκαθεν η πόλη μας ήταν καθαρή από κάθε φασιστική δράση. Ακόμα και στα μέσα των 80s όταν κάποια λιγοστά ακροδεξιά ανθρωπάρια θέλησαν να στεγάσουν τις εμετικές απόψεις τους κατάλαβαν ότι το Αγρίνιο δεν ήταν του χεριού τους. Από τότε η τοπική κοινωνία τους έχει τοποθετήσει εκεί που πραγματικά ανήκουν. Στο περιθώριο. Τα τελευταία χρόνια κάνουν δειλές εμφανίσεις στην αρχή με συνθήματα στους τοίχους και τώρα μόνο με τρικάκια που πετάνε τις πιο απίθανες ώρες. Ακόμη περιμένουμε τη περιβόητη εφόρμηση του πυρήνα φάντασμα Αιτωλοακαρνανίας στο Αγρίνιο.

• Για οποιονδήποτε θέλει να συνεισφέρει οικονομικά ή συντακτικά στο εγχείρημα της Αυτόνομης Ζώνης μπορεί να επικοινωνήσει: agriniozone6@gmail.com
• Και φυσικά μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε το αυτό-οργανωμένο ραδιοφωνικό εγχείρημα της Ραδιουργίας 88FM. Η Ραδιουργία εκπέμπει μέσω των ερτζιανών στο Αγρίνιο και στα κοντινά του περίχωρα και μέσω του site της ( radiourgia.squat.gr) σε όλο τον πλανήτη. Ακούστε κάθε Πέμπτη στις 9 το βράδυ την εκπομπή της Αυτόνομης Ζώνης.

Editorial

Editorial
Η Αυτόνομη Ζώνη είναι ένα έντυπο δρόμου τοπικού κυρίως χαρακτήρα που εκδίδεται μη περιοδικά στο Αγρίνιο, διανέμεται από χέρι σε χέρι & δεν έχει αντίτιμο.
Σκοπός του εντύπου είναι η αυτοοργάνωση των οπαδών της τοπικής ομάδας της πόλης μας (αλλά & των οπαδών από τη πόλη μας που επέλεξαν να υποστηρίζουν άλλες ομάδες) μακριά τόσο από τα καλούπια που έχουν σμιλέψει οι ΠΑΕ, οι αθλητικοί φορείς & άρχοντες με τους νόμους τους & το μοντέρνο ποδόσφαιρο (που αποτελεί δημιούργημα όλων των προηγούμενων) όσο & από τις άνευ λόγου & αιτίας καφρίλες & ψευτό-τσαμπουκάδες μεταξύ των οπαδών. Βασική προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η επίτευξη ενός κλίματος αλληλεγγύης αλλά & αλληλοσεβασμού μεταξύ των οπαδών. Επειδή όμως το αγαπημένο μας ποδόσφαιρο δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση αυτοσκοπό στη ζωή μας θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια ανέντακτη πολιτικό/κοινωνική κατεύθυνση αλλά & μια μουσικό/πολιτιστική χροιά σε αυτό το νέο εντυπάκι.

Το εντυπάκι αυτό αντικατοπτρίζει τις απόψεις και τις γνώμες μόνο της παρέας που το δημιουργεί και όχι απαραίτητα και των οργανωμένων συνδέσμων οπαδών του Παναιτωλικού αν και πάρα πολλά μέλη της παρέας μας είναι ταυτόχρονα και μέλη δυο οπαδικών συνδέσμων της αγαπημένης ομάδας μας.
Όλο αυτό το διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ των δυο τευχών συνέβηκαν αρκετά αξιοσημείωτα πράγματα και συμβάντα: Η αγαπημένη μας ομάδα δεν έκανε και το ιδανικότερο ξεκίνημα (η γνωστή πια αρρώστια των εκτός έδρας) ο κόσμος της όμως ήταν και είναι παντού παρών, οι αντιδράσεις των οπαδών της μικρής κερκίδας του γηπέδου μας για τη μεταφορά τόσο των φιλοξενούμενων οπαδών (σε ειδικά διαμορφωμένο κλουβί ασφαλείας) όσο και των δυνάμεων καταστολής στη συγκεκριμένη κερκίδα που ανέκαθεν συγκέντρωνε το πιο σκληροπυρηνικό μέρος των οπαδών του Παναιτωλικού, η καταστολή στα εγχώρια και όχι μόνο γήπεδα συνεχίζει και ποινικοποιεί τους οπαδούς τις περισσότερες φορές με εντελώς γελοίες κατηγορίες, η Αυτόνομη Ζώνη βρίσκει τη φωνή της στα ερτζιανά και αυτό θα γινόταν μόνο μέσα από την αυτοοργανωμένη φωλιά της Ραδιουργίας FM ,η Αυτόνομη Ζώνη σε συνεργασία με την εκπομπή One World One Race της Ραδιουργίας FM κάνουν παρτυ στο Πανεπιστήμιο του Αγρινίου με σκοπό την οικονομική ενίσχυση τόσο του ραδιοσταθμού όσο και των έγκλειστων στο Α.Τ Αγρινίου προσφύγων, ενώ συλλογικότητες διοργανώνουν ανοιχτή συζήτηση στο Εντευκτήριο τρένου όπως και συγκέντρωση στη πλατεία Παναγοπούλου με κεντρικό θέμα το ρατσισμό, τη ξενοφοβία και την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες ενώ η αγαπημένη όλων μας St. Pauli επικράτησε με 0-2 της Hansa Rostock με τους πολλούς ακροδεξιούς οπαδούς μέσα στο άνδρο τους..
Υ.Γ1:Πανό, καπέλα και μπλουζάκια με ύποπτο περιεχόμενο είναι ανεπιθύμητα στις κερκίδες μας, εντός και εκτός…
Υ.Γ2:Τα απειροελάχιστα φασιστικά και μισάνθρωπα ανθρωπάρια τα οποία η τοπική κοινωνία του Αγρινίου έχει περιθωριοποιήσει ενίοτε βγαίνουν από τα λαγούμια τους για να πάρουν φωτογραφίες από γωνίες ή μέσα από αυτοκίνητα έτσι ώστε να παραμένουν αθέατα κατά τη διάρκεια εκδηλώσεων ή για να πετάξουν τα γνωστά για το εμετικό περιεχόμενο τους τρικάκια τις πιο απίθανες ώρες….
Υ.Γ3:Το τεύχος αυτό είναι αφιερωμένο στον Κλικ. Καλό ταξίδι φίλε..

Editorial

Η Αυτόνομη Ζώνη είναι ένα έντυπο δρόμου τοπικού κυρίως χαρακτήρα που εκδίδεται μη περιοδικά στο Αγρίνιο, διανέμεται από χέρι σε χέρι & δεν έχει αντίτιμο.

Σκοπός του εντύπου είναι η αυτοοργάνωση των οπαδών της τοπικής ομάδας της πόλης μας (αλλά & των οπαδών της πόλης μας που επέλεξαν να υποστηρίζουν άλλες ομάδες) μακριά τόσο από τα καλούπια που έχουν σμιλέψει οι ΠΑΕ, οι αθλητικοί φορείς & άρχοντες με τους νόμους τους & το μοντέρνο ποδόσφαιρο (που αποτελεί δημιούργημα όλων των προηγούμενων) όσο & από τις άνευ λόγου & αιτίας καφρίλες & ψευτό-τσαμπουκάδες μεταξύ των οπαδών. Βασική προυπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η επίτευξη ενός κλίματος αλληλεγγύης αλλά & αλληλοσεβασμού μεταξύ των οπαδών.

Επειδή όμως το αγαπημένο μας ποδόσφαιρο δεν αποτελεί σε καμμία περίπτωση αυτοσκοπό στη ζωή μας θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια ανέντακτη πολιτικό/κοινωνική κατεύθυνση αλλά & μια μουσικό/πολιτιστική χροιά σε αυτό το νέο εντυπάκι.