Editorial

* Διανύουμε ήδη το τέλος του καλοκαιριού και οι συνηθισμένες για την εποχή θερμοκρασίες στη πόλη μας (35’- 42’ βαθμούς) μας αποτρέπουν από το να είμαστε όσο δημιουργικοί θα θέλαμε. Παρόλα αυτά η εποχή αυτή αποτελεί ιδανική ευκαιρία για περισυλλογή, αυτοκριτική και απολογισμό. Έτσι λοιπόν και το παρεάκι ή γκρουπάκι της Αυτόνομης Ζώνης έχει διανύσει ήδη το πρώτο έτος της ύπαρξης και δραστηριοποίησης του. Όλα ξεκίνησαν με το ομώνυμο έντυπο και το ομώνυμο blog (agriniozone.blogspot.com). Με ήδη τέσσερα τεύχη (το πρώτο εκδόθηκε τον Ιούνιο 2009) σε περίπου ένα χρόνο μπορούμε να πούμε ότι όλη αυτή η περίοδος ήταν πραγματικά πολύ παραγωγική και δημιουργική για το έντυπο μας και όχι μόνο. Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τη ραδιοφωνική φωνή της Αυτόνομης Ζώνης (η οποία από δω και στο εξής θα έχει το νέο όνομα Κερκίδα Συνειδήσεων) στο αυτό- οργανωμένο ραδιοφωνικό εγχείρημα της Ραδιουργίας FM (radiourgia.squat.gr). Μέσα σε αυτό το διάστημα η παρέα μας διοργάνωσε κάποιες μουσικές και όχι μόνο εκδηλώσεις. Η αρχή έγινε με το party που συνδιοργάνωσε η ραδιοφωνική εκπομπή της Αυτόνομης Ζώνης μαζί με την εκπομπή One World One Race στο πανεπιστήμιο της πόλης μας. Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν διατέθηκαν στους 16 πρόσφυγες, που κρατούνταν τότε στο Α.Τ Αγρινίου, για την αγορά ειδών πρώτης ανάγκης, ρουχισμού, τσιγάρων κτλ καθώς και στη Ραδιουργία για την αγορά υλικοτεχνικού εξοπλισμού.
Η συνέχεια δόθηκε με το 2ο party της ραδιοφωνικής εκπομπής πάλι στο πανεπιστήμιο. Αυτή τη φορά συμπεριλάμβανε και προβολή της ταινίας I.D και τα έσοδα από τη κάβα και την ελεύθερη συνεισφορά διατέθηκαν για την οικονομική ενίσχυση του σταθμού. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε και συλλογή ειδών ρουχισμού και τροφίμων για τους μετανάστες των Οινιάδων με τεράστια ανταπόκριση.
Φυσικά η Αυτόνομη Ζώνη είχε ενεργή παρουσία τόσο στην ιδέα όσο και στην υλοποίηση της πορείας ενάντια στα κατασταλτικά μέτρα που στοχεύουν τους οπαδούς και ενάντια στην απαγόρευση των μετακινήσεων που πραγματοποιήθηκε στο Αγρίνιο από το σύνολο των οπαδών, οργανωμένων και μη, της Θύρας 6. Ως γνωστόν η παρέα της Αυτόνομης Ζώνης απαρτίζεται τόσο από μέλη των Warriors και των Guerreros όσο και από ανένταχτους οπαδούς του Παναιτωλικού μας.
Αυτό το καλοκαίρι καταφέραμε να συμμετάσχουμε και ενεργά στο 2ο festival της συλλογικότητας των Radical Fans United.
Φυσικά μη ξεχάσουμε να αναφέρουμε και τη βροντερή παρουσία (στα εντός και εκτός έδρας παιχνίδια της ομάδας) γενικότερα του κόσμου του Παναιτωλικού, τα πολλά και όμορφα coreos που επιμελήθηκαν οι Warriors αλλά και τα πανιά που αναρτήθηκαν για τα γεγονότα του δεκέμβρη (τόσο το 2008 όσο και το 2009), για το νόμο της απαγόρευσης των μετακινήσεων , για τη διάλυση ομάδων στα πλαίσια των συγχωνεύσεων, για την εισχώρηση παρακρατικών κάθε είδους στον οπαδικό και γενικότερα γηπεδικό χώρο και άλλα.


* Έχει τύχει αρκετές φορές να διαβάσουμε σε διαδικτυακούς χώρους ομάδων από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους άρθρα και κείμενα που καταφέρονται ενάντια στο ποδόσφαιρο και στους ποδοσφαιρόφιλους . Η αιτιολογία που χρησιμοποιούν είναι πολλές φορές πέρα ως πέρα σωστή και τεκμηριωμένη. Χρησιμοποιείται όμως και μια γενίκευση που αγγίζει τα όρια του «τσουβαλιάσματος» όπως και μια εμπάθεια προς διάφορες κατευθύνσεις. Γνωρίζουμε και το έχουμε σχολιάσει τόσο στο έντυπο μας όσο και στη ραδιοφωνική εκπομπή μας ότι ορισμένες φορές τα γήπεδα αποτελούν δεξαμενές στρατολόγησης των εθνικιστικών κρατικών- παρακρατικών οργανώσεων. Όπως και δεξαμενές στρατολόγησης υποψηφίων μελών των παρακρατικών συμμοριών της μαφιόζικης νύχτας να συμπληρώσουμε και εμείς. Κάτι τέτοιο δεν αποτελεί όμως πάγιο χαρακτηριστικό όλων των γηπεδικών πυρήνων. Πολλοί από αυτούς είναι γνωστοί για την αντιρατσιστική και αντιφασιστική τους διάθεση. Το να χρησιμοποιείς σαν τεκμήριο για μια τέτοια άποψη το παράδειγμα της Γιουγκοσλαβίας (όπου πράγματι μεγάλο μέρος των σκληροπυρηνικών χουλιγκάνων αποτελούν προπύργιο και εφεδρεία των εθνικιστικών κρατικών- παρακρατικών οργανώσεων) δεν σημαίνει ότι είναι παντού έτσι. Η συγκεκριμένη χώρα λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της σχετικά πρόσφατης προϊστορίας της έχει ιδιαίτερα αυξημένη τη παρουσία του ακροδεξιού και εθνικιστικού στοιχείου σε όλες τις πτυχές του εκεί κοινωνικού συνόλου και όχι μόνο στο γήπεδο.
Και όσον αφορά τη σχέση ποδοσφαίρου, οικονομίας και εργασίας το κειμενάκι τα λέει καλά (για το μουντιάλ δημοσιεύσαμε και εμείς ένα αρθράκι άλλωστε) και συμφωνούμε (πολύ σωστή και η αναφορά στην παιδική εργασία και τις μπάλες, να συμπληρώσουμε και εμείς ότι κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύει και για τα παπούτσια ή το μπουφάν που κάποιοι από όλους εμάς ίσως φοράμε) αλλά τελικά είναι πιο politically incorrect το να πληρώνεις για να δεις ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι από το να πληρώνεις για να πιείς ένα καφέ ή μια μπύρα σε μπαράκια ή καφετέριες πλατειών και πεζόδρομων?
Το έχουμε ξαναπεί, η γηπεδική και οπαδική φάση δεν είναι ιδανικά πλασμένη αλλά τελικά ποια φάση και ποιος χώρος είναι τέλειος?