Όταν η θρασυδειλία συναντά την ανεγκέφαλη καφρίλα

Τι και αν εμείς και πολλοί άλλοι τα έχουμε πει χιλιάδες φορές..

Τι και αν φωνάζουμε συνέχεια για τον αλληλοσεβασμό και την αλληλεγγύη μεταξύ των οπαδών.. Είναι πολλές φορές που όλα αυτά πάνε στο βρόντο.

Την Παρασκευή 13 Αυγούστου η αγαπημένη μας ομάδα θα αντιμετώπιζε την παναχαική σε φιλικό παιχνίδι στη Πάτρα και πιο συγκεκριμένα στο γήπεδο της αγυιάς. Το φιλικό αυτό παιχνίδι αποφάσισαν να παρακολουθήσουν γύρω στους 30 φίλους του Παναιτωλικού (αριθμός που θα μπορούσε να είναι και λιγάκι μεγαλύτερος αν οι περισσότεροι δεν βρισκόταν σε διακοπές- όπως και οι περισσότεροι από μας άλλωστε) στη πλειοψηφία τους οικογενειάρχες και πατεράδες με τα παιδιά τους οι οποίοι μετέβηκαν στη Πάτρα με τα δικά τους οχήματα και όχι με οργανωμένη εκδρομή. H παρουσία Αγρινιωτών προφανώς δεν άρεσε σε κάποιους «μάγκες» οπαδούς της τοπικής ομάδας οι οποίοι άρχισαν να επιδίδονται σε ένα μπαράζ αναίτιων και θρασύδειλων τραμπουκισμών και καφριλών.

Αφού αρχικά ομάδα «οπαδών» της παναχαικής επιτέθηκαν σε μονοψήφιο αριθμό φίλων του Παναιτωλικού έξω από το γήπεδο με σκοπό να αφαιρέσουν κασκόλ από πιτσιρικά(θεωρούμε ότι σίγουρα ο καθένας έχει το δικαίωμα της επιλογής να φοράει ότι γουστάρει αλλά σε τέτοια εκτός έδρας παιχνίδια -ειδικά όταν είσαι μεγαλύτερος σε ηλικία και όχι πιτσιρίκι και γνωρίζεις ή καταλαβαίνεις καλύτερα κάποια πράγματα- δεν είναι και ότι πιο έξυπνο ή ώριμο να σκας με διακριτικά και όχι οργανωμένα ), στη συνέχεια 30-40 από αυτούς επιτέθηκαν εντός κερκίδας αναίτια και με λύσσα σε πατεράδες, παιδιά και μπαρμπάδια κρατώντας διάφορα αντικείμενα με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τριών Αγρινιωτών από τους οποίους ο ένας προήρθε σύμφωνα με μαρτυρίες από σπασμένο μπουκάλι και όχι από μαχαίρι όπως αρχικά είχε διαδοθεί. Και όλα αυτά έγιναν κατά τη διάρκεια επίθεσης μέσα στη κερκίδα που βρισκόταν οι λιγοστοί φίλοι του Παναιτωλικού και που φυσικά κάτι τέτοιο δεν είχε γίνει πριν κάποιο καιρό όταν 1800 οπαδοί του Παναιτωλικού είχαν κατακλύσει το πέταλο της αγυιάς… Τότε είχαν αρκεστεί στο πετροβολητό από απόσταση (κάτι που βέβαια συμβαίνει σε πολλά γήπεδα) και σε λιγοστές επιθέσεις σε μεμονωμένους πάλι οπαδούς της ομάδας μας που είχαν ταξιδέψει μέχρι το γήπεδο με τα δικά τους οχήματα και όχι οργανωμένα.

Οι μισάνθρωποι αυτοί «οπαδοί» επέδειξαν τέτοιο μένος απέναντι σε άλλους οπαδούς ανάλογο με αυτό που δείχνουν και οι δυνάμεις της κρατικής καταστολής απέναντι στους οπαδούς (και όχι μόνο). Φαίνεται ότι τελικά για κάποιους «οπαδούς» πρωτάρχικός εχθρός είναι ο άλλος οπαδός και όχι ο μπάτσος, η παε και οι αθλητικές αρχές.

Βέβαια μπορεί να είμαστε αθεράπευτα ρομαντικοί ή «ιδεολόγοι» αλλά παρόλα αυτά δεν είμαστε και τόσο ουτοπιστές κάτι που σημαίνει ότι δεν έχουμε χάσει εντελώς την επαφή με τη ρεαλιστική πραγματικότητα. Γνωρίζουμε λοιπόν ότι ένα παιχνίδι μεταξύ της ομάδας μας και της παναχαικής περικλείει πάντα εκατέρωθεν ένταση και αντιπαλότητα από παλιά. Είναι αρκετά τα περιστατικά, πρόσφατα και παλιότερα. Γνωρίζουμε λοιπόν ότι από τέτοια παιχνίδια ποτέ δεν λείπουν οι εντάσεις και τα βίαια ξεσπάσματα μεταξύ των οπαδών. Και σαν ποδοσφαιρόφιλοι, γηπεδικοί και οπαδοί που είμαστε εδώ και τόσα χρόνια, έχουμε ζήσει τέτοιες στιγμές εκρήξεων αδρεναλίνης, τσαντίλας, θυμού, αγανάκτησης που κάνουν τη κατάσταση να ξεφεύγει λιγάκι. Ούτως ή άλλως γήπεδο είναι και όχι μουσικό κονσέρτο στο μέγαρο μουσικής. Αλλά άλλο να πέφτει καμιά σφαλιάρα ή καμιά κλωτσιά και άλλο να επιτίθεσαι με ζώνες, καδρόνια και σπασμένα μπουκάλια σε μεσήλικες και στα παιδιά τους (ανάλογο περιστατικό θρασυδειλίας είχε γίνει και στη νίκαια όπου πιτσιρικάς δέχθηκε επίθεση) οι οποίοι ούτε χουλιγκάνια είναι ούτε μπορούν να αμυνθούν αποτελεσματικά σε ένα τέτοιο σκηνικό. Και όσον αφορά για κάτι μαλακίες απόψεις του τύπου «ήταν και κάποιοι 25-άρηδες ή 30-άρηδες που δεν αμύνθηκαν» είναι στη καλύτερη γελοίες και στη χειρότερη φασιστικές. Δηλαδή κάποιοι θεωρούν ότι όλοι όσοι είναι 25-30 ετών και πηγαίνουν γήπεδο πρέπει να είναι οπωσδήποτε χουλιγκάνοι ή μάχιμοι και οπωσδήποτε ικανοί να αποκρούσουν μια επίθεση. Αλλά και έτσι να ήταν η πλειοψηφία των φίλων του Παναιτωλικού που ταξίδεψαν μέχρι τη Πάτρα ήταν μεσήλικες με τα παιδιά τους, κάποια από τα οποία δέχθηκαν και αυτά επίθεση.

Το έχουμε ξαναπεί και σε παλιότερο κείμενο, σε παρελθοντικές εποχές τα χουλιγκάνια είχαν κάποιους κώδικες που τις περισσότερες φορές τουλάχιστον τηρούσαν. Τώρα φαίνεται ότι έχουν αλλάξει κάπως τα πράγματα…

Το όλο περιστατικό πραγματικά μας ξενέρωσε και μας εξόργισε ταυτόχρονα.

Το μόνο θετικό που κρατάμε από την όλη φάση είναι η πραγματικά αξιοπρεπή και ώριμη οπαδικά στάση που δείχνει να κρατάει συγκεκριμένη μερίδα οπαδών της παναχαικής όπως και το γεγονός ότι αρκετοί ποδοσφαιριστές της ομάδας μας παραγκώνισαν την ιδιότητα τους ως επαγγελματίες ποδοσφαιριστές- υπάλληλοι και έτρεξαν να βοηθήσουν τους φίλους της ομάδας τους στο «πεδίο της μάχης» δρώντας σαν οπαδοί!