Είναι γνωστή η άποψη μας για το μοντέρνο ποδόσφαιρο και όλες τις συνισταμένες του. Όπως είναι γνωστή και η εναντίωση μας στην εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου και του υπόλοιπου αθλητισμού που προάγει το μοντέλο των πολυτελών γηπέδων - πολυκαταστημάτων με τα πανάκριβα εισιτήρια, των χορηγών, των κυριλέ οπαδών – καταναλωτών που μπορούν άνετα να συνεισφέρουν το οικονομικό αντάλλαγμα προκειμένου να τους προσφερθεί το «αθλητικό» αυτό προιόν ή είδος προς κατανάλωση.
Αν και η αλήθεια είναι ότι σαν τρελοί ποδοσφαιρόφιλοι που είμαστε δεν χάνουμε την ευκαιρία να παρακολουθούμε με πάρα πολύ ενδιαφέρον τα ματσάκια των παγκοσμίων κυπέλλων κάθε φορά που μια τέτοια διοργάνωση πραγματοποιείται παρόλα αυτά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τη πραγματική σημασία τέτοιων διοργανώσεων.
Σίγουρα αποτελούν μια παρέλαση των κορυφαίων εθνικών ομάδων του πλανήτη, μια παρέλαση των κορυφαίων ποδοσφαιριστών της υφηλίου (με τη πλειοψηφία αυτών να είναι βέβαια καλοπληρωμένοι επαγγελματίες με προκλητικά υπέρογκα ποσά σε μια εποχή που διέπεται από κρίση, αβεβαιότητα και ανεργία) και μια ευκαιρία να απολαύσεις ωραία μπαλίτσα με την παρέα σου με ξηρούς καρπούς, μπύρες και όλα τα συναφή.
Είναι όμως και μια παρέλαση χρημάτων, μιζών και κρατικών συμφερόντων (κάθε κράτος που αναλαμβάνει μια τέτοια διοργάνωση εκτός του ότι του ανεβαίνει και καλά το πρεστίζ έχει και σαν απώτερο σκοπό την οικονομική ενδυνάμωση της κλίκας που το απαρτίζει) . Ενώ λοιπόν κάποιοι πλουτίζουν και φουσκώνουν τις τσέπες τους δεν είναι λίγες οι φορές που μετά από τέτοιες διοργανώσεις όπως το μουντιάλ ή οι ολυμπιακοί αγώνες η οικονομία της κάθε χώρας ανακαλύπτει χρέη που οφείλονται στο κόστος της διοργάνωσης ενός τέτοιου αθλητικού γεγονότος και για τα οποία θα φορολογηθεί ο απλός λαός ο οποίος θα επωμιστεί άλλο ένα δυσβάσταχτο βάρος στη πλάτη του που θα διογκώσει την καταπίεση που του ασκεί το κράτος και η εξουσία.
Χαρακτηριστικό είναι άλλωστε και το παράδειγμα των ολυμπιακών αγώνων της αθήνας του 2004 για την διοργάνωση των οποίων δαπανήθηκαν τεράστια ποσά τη στιγμή που γίνονται μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις και αυξήσεις στη φορολογία. Και ας μη ξεχνάει κανείς μας τα υπεράριθμα εργατικά ατυχήματα με τους δεκάδες εργάτες (κυρίως μετανάστες αλλά και έλληνες) που θυσιάστηκαν στο βωμό των χορηγών, των επενδύσεων, των διαφημίσεων, των κρατικών - εθνικών προπαγανδών και φυσικά των μιζών.
Στο φετινό μουντιάλ έγινε ένα περιστατικό που έρχεται απλά να επιβεβαιώσει όλα τα παραπάνω. Στη Νότια Αφρική και πιο συγκεκριμένα στη πόλη Ντέρμπαν η κυβέρνηση και οι διάφοροι ιθύνοντες προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες μιας τέτοιας διοργάνωσης αποφάσισαν να προσλάβουν επιπλέον εργαζόμενους από τους οποίους οι περισσότεροι ήρθαν από τα γύρω χωριά για να καλύψουν διάφορα πόστα όπως η ασφάλεια του γηπέδου (σεκιούριτυ) και η καθαριότητα. Μετά το παιχνίδι της γερμανίας με την αυστραλία οι εργαζόμενοι ζήτησαν τη πληρωμή τους η οποία είχε συμφωνηθεί ότι θα ήταν 160 ευρώ και αφού οι εργαζόμενοι βρισκόταν στο περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου από τις πρώτες πρωινές ώρες μέχρι τα μεσάνυχτα σχεδόν. Όταν όμως παρέλαβαν τους φακέλους με τους μισθούς τους διαπίστωσαν ότι περιείχαν μόλις 20 ευρώ (για κάποιους το ποσό αυτό δεν έφτανε ούτε για να γυρίσουν πίσω στα χωριά τους) ενώ κάποιοι από αυτούς ήταν εντελώς άδειοι!! Αυτό προκάλεσε την αγανάκτηση τους η οποία μετουσιώθηκε σε οργή και έτσι ακολούθησαν σφοδρές συγκρούσεις με τις δυνάμεις των μπάτσων αλλά και του στρατού. Οι κατασταλτικές δυνάμεις αντιμετώπισαν τους 300-400 εργαζομένους με τους γνωστούς τρόπους. Ανελέητο ξύλο, δακρυγόνα(τα οποία σύμφωνα με δημοσιεύματα έκαναν την ατμόσφαιρα αποπνικτική), χειροβομβίδες κρότου λάμψης και πλαστικές σφαίρες. Υπήρξαν και δημοσιεύσεις για μια τραυματισμένη γυναίκα.
Τα φθηνά εργατικά χέρια αποτελούν πάντα το βασικό συστατικό της οικονομικής επιτυχίας και ευημερίας του κράτους και της εξουσίας και αυτό έγινε ακόμη πιο ξεκάθαρο στο Ντέρμπαν της Ν. Αφρικής . Εκεί όπου προκειμένου να μη χαλάσει η βιτρίνα και το πρεστίζ του εμπορεύματος του το κράτος εκμεταλλεύτηκε με τον χειρότερο τρόπο ένα σωρό εργαζομένους σε μια χώρα που η φτώχεια(χαμηλοί μισθοί, μαζική ανεργία που ξεπερνάει το 30% του συνολικού πληθυσμού, κακή παροχή υπηρεσιών) και η κοινωνική ανισότητα (στρατόπεδα συγκεντρώσεως σε μορφή γκέτο για τους φτωχούς και τους άστεγους) αποτελούν απλά στιγμές της καθημερινότητας. Και φυσικά τα οικονομικά οφέλη από τα τηλεοπτικά δικαιώματα και τις διαφημίσεις στη πραγματικότητα θα τα επωμιστεί η FIFA και οι ντόπιοι καπιταλιστές και κεφαλαιοκράτες ενώ οι εργαζόμενοι θα αναγκαστούν να μοιραστούν ψίχουλα και ξεροκόμματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου