Όταν γνωρίσαμε (μέσω εντύπου και blog) τη συλλογικότητα των Radical Fans United διαπιστώσαμε ότι αυτό που πρέσβευαν ήταν κάτι που συμμεριζόμασταν και όλοι εμείς στο group μας αλλά και πολλοί άλλοι οργανωμένοι και μη οπαδοί της ομάδας μας. Η αντιμετώπιση του γηπέδου ως μια μικρογραφία της κοινωνίας, το πρόταγμα της αλληλεγγύης και του αλληλοσεβασμού μεταξύ των οπαδών, οι κοινές δράσεις, η αντίληψη ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο μπίζνα και ότι οι οπαδοί δεν είναι μόνο ανεγκέφαλοι κάφροι, η πολιτικοποιημένη ματιά προς τον αθλητισμό και η αντιρατσιστική σε όλα τα επίπεδα αντίληψη ήταν όλα τους πράγματα που ενστερνιζόταν και πολλοί από εμάς. Εξάλλου σίγουρα μια από τις βασικές επιρροές για την υλοποίηση της ιδέας του δικού μας fanzine/εντύπου δρόμου αποτέλεσε και το εντυπάκι των R.F.U. Πέρσι είχαμε συμμετάσχει στο 2ο festival επειδή συμφωνούσαμε απόλυτα με τη κοινωνική και οπαδική κατεύθυνση των R.F.U. Και για να περάσουμε καλά κιόλας!! Για τον ίδιο λόγο συμμετείχαμε ως group και στο 3ο.
Έτσι λοιπόν και φέτος βρεθήκαμε στο λόφο του Στρέφη καμιά 20αριά οργανωμένοι οπαδοί και φίλοι του Παναιτωλικού. Βρεθήκαμε και τα είπαμε με οπαδούς από διάφορες ομάδες, ανταλλάξαμε υλικό, απόψεις και ιδέες, ήπιαμε, φάγαμε καταπληκτικά σουβλάκια (που και φέτος επιμελήθηκαν τα παιδιά από τη Λιβαδειά), φωνάξαμε συνθήματα, κάναμε χαβαλέ και παρακολουθήσαμε ένα σωρό αγώνες ποδοσφαίρου και μπάσκετ όπως και προβολές. Στο αγωνιστικό μέρος τώρα για άλλη μια φορά διασυρθήκαμε τόσο στο μπάσκετ όσο και στο ποδόσφαιρο. Ειδικά στη 2η περίπτωση η «ομαδάρα» μας επιχείρησε δυο σουτ όλα και όλα στο παιχνίδι. Βέβαια σίγουρα έπαιξε ρόλο στην ήττα μας με 1-0 και η προμελετημένη απαγωγή του τερματοφύλακα μας από Πατρινούς και Γιαννιώτες!! Αν και αυτό δεν είναι δικαιολογία μιας και ούτως ή άλλως ο τερματοφύλακας μας ενδιαφερόταν πιο πολύ να πιάσει το κουτάκι της μπύρας του (κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού) και να δροσιστεί παρά να πιάσει τη μπάλα όταν αυτή κατευθυνόταν στα δίχτυα μας. Βέβαια δεν μπορούμε να προσπεράσουμε και το σκληρό υπέρ του δεόντως παιχνίδι των αντιπάλων που προκάλεσε νεύρα και γκρίνια. Η άσχημη εμφάνιση δεν εμπόδισε παρόλα αυτά τους δεκάδες Αγρινιώτες και όχι μόνο Παναιτωλικούς που είχαν καταλάβει τη μια γωνία της κερκίδας να χρωματίσουν με καπνογόνα τον άχαρο αττικό ουρανό και το γκρίζο μητροπολιτικό τοπίο. Στο μπάσκετ χάσαμε επίσης. Κερδίσαμε όμως σίγουρα και φέτος το «άτυπο» αλλά βαρυσήμαντο πρωτάθλημα στις καταχρήσεις…
Στα αρνητικά ήταν οι μανούρες που προκάλεσαν κάφροι οι οποίοι τριγύριζαν στα πέριξ του λόφου προκειμένου να τραμπουκίσουν παιδιά και οπαδούς από άλλες ομάδες. Με λίγα λόγια κάποιοι ανεγκέφαλοι χωρίς να προκληθούν πλεύρισαν οπαδικό φεστιβάλ μόνο και μόνο για να τραμπουκίσουν κόσμο που υποστήριζε άλλες ομάδες. Αν αυτό δεν είναι φασιστική νοοτροπία τότε τι είναι???? Επίσης στο τελικό του ποδοσφαίρου οι ομάδες κατάφεραν να ξενερώσουν τη κερκίδα και φέτος για τους ίδιους λόγους: Υπέρμετρο πάθος για τη νίκη, σουτ που απειλούσαν με αφανισμό τη πανίδα του αττικού ουρανού (κάτι που έκανε τη κερκίδα να τους απευθύνει το γνωστό αλλά παραλλαγμένο σύνθημα «φονιάδες των πουλιών….») και μάτσο συμπεριφορά σίγουρα μοιάζουν «ξένα» σε ένα φεστιβάλ το οποίοι προτάσσει την οπαδική αλληλεγγύη, την ώριμη οπαδική σκέψη και τον γηπεδικό χαβαλέ.
Κάποιοι από εμάς παραβρέθηκαν και στη κουβέντα η οποία σχετίζονταν με τη στάση των οπαδών απέναντι στις διοικήσεις. Κατά τη διάρκεια της ακούστηκαν ενδιαφέρουσες απόψεις ενώ η άποψη του group μας ήταν ότι ακόμη και στις περιπτώσεις που οι σχέσεις οπαδών-διοίκησης είναι καλές ή ουδέτερες, οι οπαδοί πρέπει πάντα να ασκούν μια κατά κάποιο τρόπο «αντιπολίτευση» απέναντι στη διοίκηση. Κάποια στιγμή η συζήτηση ξέφυγε ύστερα από τοποθέτηση κάποιων που θεωρούσαν ότι γήπεδο και πολιτική δεν πρέπει να σχετίζονται και ότι η πολιτικοποίηση πρέπει να μένει έξω από τις κερκίδες, μια τοποθέτηση που προκάλεσε την απορία πολλών οπαδών που συμμετείχαν στη κουβέντα μιας και το R.F.U festival είναι από μόνο του πολιτικοποιημένο. Γίνεται στο δρόμο και στη κοινωνία γενικότερα να αντιμάχεσαι πράγματα όπως ο ρατσισμός, ο φασισμός, ο εθνικισμός ή ο καπιταλισμός (με τη μορφή της εμπορευματοποίησης του αθλητισμού) αλλά όταν εισέρχεσαι στη κερκίδα να τα ξεχνάς όλα αυτά και φορώντας ένα «απολιτίκ» προσωπείο για δυο ώρες να πανηγυρίζεις το γκολ της ομάδας αγκαλιά με ένα ρατσιστή, φασίστα, μπάτσο ή πολιτικό? Δεν γίνονται αυτά… Πάντως παρόλο που η θεματική ενότητα της κουβέντας ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και επίκαιρη λίγος κόσμος παραβρέθηκε σε αυτή.
Τέλος όπως και πέρσι έτσι και φέτος στον πάγκο με το έντυπο υλικό των R.F.U υπήρχε και το δικό μας έντυπο όπως και αυτοκόλλητα του group μας, των συνδέσμων στους οποίους συμμετέχουμε αλλά και αυτοκόλλητα από οπαδικά groups και συνδέσμους άλλων ομάδων. Και φυσικά μας συντρόφευαν και φέτος διάφορα μουσικά dj sets ενώ το μουσικό μέρος του φεστιβάλ φέτος συμπεριλάμβανε και live.
Η Αυτόνομη Ζώνη στηρίζει τη προσπάθεια των Radical Fans United, περνάει πολύ καλά κάθε φορά και ανανεώνει το ραντεβού της για το επόμενο φεστιβάλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου