Το ποδόσφαιρο είναι
καθρέφτης της κοινωνίας. Όταν κάποιοι προσπαθούν να μετατρέψουν τη
κοινωνία σε άντρο διαφθοράς, συμφεροντολογισμού, ρουσφετιού, χαφιεδισμού
και αλύπητης κερδοσκοπίας τότε σίγουρα δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι
καλύτερο και από το καθρέφτη της κοινωνίας αυτής που δεν είναι άλλος
από το ποδόσφαιρο της. Φυσικά και γνωρίζουμε ότι το εγχώριο ποδόσφαιρο
εκλύει μια μπόχα εξαιτίας των κυκλωμάτων που το λυμαίνονται και της
διαφθοράς που το χαρακτηρίζει. Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές που το
έχουμε βιώσει στο πετσί μας σαν οπαδοί του Παναιτωλικού. Του
Παναιτωλικού που επιμένει (και καλά κάνει) να απέχει από τα γνωστά
κυκλώματα και την αντίστοιχη παράγκα καθώς και από τις διάφορες
εκκλήσεις για νέες συμμαχίες κτλ.
Όσο αφορά τον αξέχαστο αυτόν αγώνα αρκεί μόνο να πούμε πως ο Παναιτωλικός ήταν σχεδόν σε όλη διάρκεια του αγώνα πολύ καλύτερος από τον αντίπαλο του. Αυτό άλλωστε μαρτυρούν και οι τελικές προσπάθειες και οι ευκαιρίες που δυστυχώς σπατάλησαν οι παίχτες της ομάδας μας. Παρόλα αυτά ένας διαιτητής που εκτελούσε εντεταλμένη υπηρεσία είχε άλλη γνώμη. Φόρτωσε από νωρίς τους παίχτες της ομάδας μας με κίτρινες κάρτες (η πλειοψηφία των οποίων ήταν από αστείες έως εντελώς ανύπαρκτες), απέβαλε το προπονητή μας, απέβαλε με 2η κίτρινη τον Γκάλο, εφηύρε φάουλ από το οποίο προήλθε η ισοφάριση στο 1ο λεπτό των καθυστερήσεων και τέλειωσε τον αγώνα στο 96 (και αφού αρχικά είχαν δοθεί τρία λεπτά καθυστερήσεων) με ένα παραμυθένιο πέναλτι, αποκλειστικό δημιούργημα της νοσηρής φαντασίας του αποβάλλοντας κιόλας και τον Κουτρουμάνο έτσι για το κερασάκι στη τούρτα.. Έπρεπε να κερδίσει ο Λεβαδειακός με κάθε τρόπο, τόσο απλά..
Ανήμερα των 88ων γενεθλίων της, η αγαπημένη μας ομάδα, μας έκανε για άλλη μια φορά όλους υπερήφανους ακόμη και αν έχασε. Ακόμη περισσότερο, τους 50 περίπου οπαδούς και φίλους της που αγνόησαν ξανά χιλιόμετρα, έξοδα και την απαγόρευση μετακίνησης και ταξίδεψαν μέχρι τη Λειβαδιά, τόσο από το Αγρίνιο όσο και από τον νομό Αττικής και άλλες κοντινές περιοχές. Όσο και να μας χτυπούν τα κέντρα εξουσίας τόσο πιο πολύ η Παναιτωλική οικογένεια θα δυναμώνει και τόσο πιο πολύ θα συνεχίσει να βαδίζει στο μονοπάτι του αγνού ποδοσφαίρου, του ρομαντισμού και της εντιμότητας.
Όσο αφορά τον αξέχαστο αυτόν αγώνα αρκεί μόνο να πούμε πως ο Παναιτωλικός ήταν σχεδόν σε όλη διάρκεια του αγώνα πολύ καλύτερος από τον αντίπαλο του. Αυτό άλλωστε μαρτυρούν και οι τελικές προσπάθειες και οι ευκαιρίες που δυστυχώς σπατάλησαν οι παίχτες της ομάδας μας. Παρόλα αυτά ένας διαιτητής που εκτελούσε εντεταλμένη υπηρεσία είχε άλλη γνώμη. Φόρτωσε από νωρίς τους παίχτες της ομάδας μας με κίτρινες κάρτες (η πλειοψηφία των οποίων ήταν από αστείες έως εντελώς ανύπαρκτες), απέβαλε το προπονητή μας, απέβαλε με 2η κίτρινη τον Γκάλο, εφηύρε φάουλ από το οποίο προήλθε η ισοφάριση στο 1ο λεπτό των καθυστερήσεων και τέλειωσε τον αγώνα στο 96 (και αφού αρχικά είχαν δοθεί τρία λεπτά καθυστερήσεων) με ένα παραμυθένιο πέναλτι, αποκλειστικό δημιούργημα της νοσηρής φαντασίας του αποβάλλοντας κιόλας και τον Κουτρουμάνο έτσι για το κερασάκι στη τούρτα.. Έπρεπε να κερδίσει ο Λεβαδειακός με κάθε τρόπο, τόσο απλά..
Ανήμερα των 88ων γενεθλίων της, η αγαπημένη μας ομάδα, μας έκανε για άλλη μια φορά όλους υπερήφανους ακόμη και αν έχασε. Ακόμη περισσότερο, τους 50 περίπου οπαδούς και φίλους της που αγνόησαν ξανά χιλιόμετρα, έξοδα και την απαγόρευση μετακίνησης και ταξίδεψαν μέχρι τη Λειβαδιά, τόσο από το Αγρίνιο όσο και από τον νομό Αττικής και άλλες κοντινές περιοχές. Όσο και να μας χτυπούν τα κέντρα εξουσίας τόσο πιο πολύ η Παναιτωλική οικογένεια θα δυναμώνει και τόσο πιο πολύ θα συνεχίσει να βαδίζει στο μονοπάτι του αγνού ποδοσφαίρου, του ρομαντισμού και της εντιμότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου