Ανασκόπηση/Απολογισμός περιόδου 2011-2012

Αν κάποιος έλεγε στην αρχή της περιόδου ότι η ομάδα μας θα υποβιβαζόταν θα θεωρούνταν τρελός. Πόσο δίκιο θα είχε όμως.. Μετά από ένα απροσδόκητα καλό 1ο γύρο, όλα έδειχναν πως ο Παναιτωλικός θα παρέμενε άνετα στη κατηγορία. Από το παιχνίδι στο Αγρίνιο με τον Παναθηναϊκό και μετά όμως άρχισε η κατρακύλα. Μια κατρακύλα με πολλά πρόσωπα: αδιαφορία, κόκκινες κάρτες, αλλαγές προπονητών, κλίκες, άσχημο κλίμα στα αποδυτήρια, ανημπορία διοίκησης να ανατρέψει τη κατάσταση, μηδενικές επιδόσεις από ποδοσφαιριστές με απολαβές που άγγιζαν τα 1200e τη μέρα( !! ) τη στιγμή που τη περίοδο που διανύουμε (κρίση του κεφαλαίου, ανεργία, φτώχεια) ο περισσότερος κόσμος πρέπει να δουλέψει δυο και τρεις μήνες προκειμένου να λάβει αυτό το ποσό.. Φυσικά και υπήρχαν και άτυχες στιγμές. Όπως υπήρχαν και εκείνες οι «σφαγιαστικές» στιγμές που μας υπενθύμιζαν σε ποιο πρωτάθλημα αγωνιζόμαστε (σούπερ κλίκα) και σε ποια χώρα (ελληνικό ποδόσφαιρο). Σίγουρα η ατυχία και η διαιτησία έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον υποβιβασμό μας. Οι βασικές αιτίες του όμως ήταν αυτές που αναφέρθηκαν πιο πάνω.

Στο οπαδικό κομμάτι τώρα, η κερκίδα μας, το νέο πέταλο δηλαδή, αναρριχήθηκε πολλά σκαλιά ψηλότερα. Τόσο με τη παρουσία της στο γήπεδο(coreo, pyro shows) και την  υποστήριξη της  προς την ομάδα (φωνή και βροντερό παρόν ακόμη και στη κατρακύλα) όσο και με τις πολιτικο/ κοινωνικές της ευαισθησίες που επέδειξε για άλλη μια χρονιά. Φυσικά υπήρξαν και κάποιοι λιγοστοί λάθος χειρισμοί σε οπαδικό επίπεδο όσο αφορά ζητήματα οπαδικής οργάνωσης, εμπειρίας και συμπεριφοράς. Τα λάθη είναι καλά μόνο όταν μας διδάσκουν τι πρέπει να κάνουμε για να μη τα επαναλάβουμε..

Έτσι λοιπόν μετά από μια χρονιά αποκόμισης εμπειριών στην Ά εθνική επιστρέφουμε στη φυσική μας κατηγορία με την ελπίδα να επιστρέψουμε ξανά πιο δυνατοί και έμπειροι στα «σαλόνια» της Ά εθνικής. Φυσικά και δεν αλλάζει κάτι στη διάθεση μας. Τι στην Ά, τι στη ΄Β, τι στη ΄Γ εμείς θα είμαστε εκεί.. Πάντα Παναιτωλικός..