Οι Radical Fans United συγκροτήθηκαν τον Ιούνη του 2007 λόγω του τραγικού συμβάντος της δολοφονίας του Φιλόπουλου στην Παιανία, αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης και «ανεβασμένης» ποιοτικά και ποσοτικά βίας μεταξύ αντίπαλων οπαδών (χουλιγκάνων ή όπως το θέλει και το λέει ο καθένας…). Στα χρόνια της παρουσίας μας βιώσαμε ελπιδοφόρες καταστάσεις όπως κοινά πανιά για γηπεδικά και εξωγηπεδικά ζητήματα, δράσεις αλληλεγγύης προς άδικα φυλακισμένους οπαδούς, συνύπαρξη και διάλογο μεταξύ οπαδών με διαφορετικές φανέλες αλλά κοινά προβλήματα. Με αυτά κατά νου, αποφασίσαμε τα τέσσερα προηγούμενα καλοκαίρια να κάνουμε ένα ανοιχτό φεστιβάλ προς όλους τους οπαδούς (κλειστό σε ρατσιστές και κάφρους) που ήθελαν ένα άλλο γήπεδο, μιαν άλλη κερκίδα, μια διαφορετική οπαδική κουλτούρα, έναν άλλο αθλητισμό (σε μιαν άλλη κοινωνία). Όταν λοιπόν τα φώτα είχαν σβήσει όλοι αυτοί που συμμετείχαν στο φεστιβάλ, ενεργά ή μη, έμεναν με μια αίσθηση χαράς, χαμόγελου και αλληλεγγύης. Και ίσως και μιας πίστης πως ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΟΠΑΔΩΝ.
Φέτος όμως δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα.
Κατ αρχήν αποφασίσαμε να αλλάξουμε γειτονιά. Για πολλούς λόγους, είτε λόγω κορεσμού, είτε επειδή θέλαμε να ανοίξουμε το λόγο μας και τις εκδηλώσεις μας προς άλλες γειτονιές, και προς άλλα μάτια και αυτιά. Εξάλλου κάτι μας έλεγε πως το «κέντρο του κόσμου» πλέον είναι ευάλωτο. Η Ν. Ιωνία είναι μια περιοχή γεμάτη ιστορίες από διηγήσεις προσφύγων, από ιστορίες ανθρώπων του μόχθου, από ιστορίες ξεριζωμένων προσφύγων που συνέδεσαν την καθημερινότητά τους και με το γήπεδο. Μια περιοχή που δεν είναι φιλόξενη σε μισάνθρωπες και ρατσιστικές απόψεις. Τί άλλο να θέλαμε άραγε; Φυσικά, έναν εκπληκτικό χώρο, με δύο γήπεδα κι ένα μικρό θέατρο. Ότι έπρεπε για να γίνει ακόμη καλύτερο, πιο οργανωμένο και πιο πλούσιο το φεστιβάλ μας. Και οι πρώτες του στιγμές σε αυτό οδηγούσαν...Φέτος είχαμε ρεκόρ συμμετοχών στα τουρνουά και ήταν προφανές πως είχε έρθει πολύς κόσμος από τη γειτονιά. Ώσπου ο μεγάλος χώρος φανέρωσε κάποια προβλήματα ασφάλειας. Ενώ το φεστιβάλ και τα τουρνουά ήταν σε εξέλιξη, με 300 και πλέον ανθρώπους να βρίσκονται στο χώρο, εμφανίζονται 30 με 40 άτομα που δήλωσαν οπαδοί της ΑΕΚ, χτύπησαν κατά την είσοδό τους δύο συμμετέχοντες με διακριτικά άλλων ομάδων και απαίτησαν τη διακοπή του φεστιβάλ με μοναδική εξήγηση «εδώ μόνο ΑΕΚ».
Έτσι περάσαμε από την υγεία του φεστιβάλ μπροστά στη σαπίλα. Ειπώθηκαν ατάκες τύπου «είμαστε χούλιγκανς»... «είμαι καμένο μυαλό»... ή «δε ζητήσατε άδεια από την ΑΕΚ»… και ακόμη χειρότερα «θα πέσουν μαχαιριές αν δε φύγετε αύριο». Εκείνη τη στιγμή τα αντανακλαστικά σου, αντανακλαστικά υγείας και διαφορετικής οπαδικής κουλτούρας δοκιμάζονται. Και δοκιμάζονται σκληρά. Σταθήκαμε ψύχραιμοι και συνεπείς και επιλέξαμε να μην συγκρουστούμε και να μην παίξουμε το παιχνίδι τους παρά τους ευνοϊκούς συσχετισμούς. Έτσι αποφύγαμε μια γενικευμένη σύρραξη και ένα ακόμα κλασσικό καυτό αστυνομικό ρεπορτάζ. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την πιθανά ελλιπή και όχι επίσημη ενημέρωση, αλλά όπως αποδείχτηκε και εκ των υστέρων, τα γεγονότα θα συνέβαιναν ανεξαρτήτως των όποιων επαφών είχαν προηγηθεί. Εκείνη τη στιγμή της εισβολής και της ολιγόλεπτης «συνομιλίας» που ακολούθησε, δύο διαφορετικοί (γηπεδικοί) κόσμοι ήταν αντιμέτωποι: ο κόσμος του κάφρου και του ούγκανου κι ο κόσμος του οπαδού με άποψη.
Τώρα βέβαια αν υπήρχε και «πολιτικό κίνητρο» της επίσκεψης...τί να πούμε; Πως υπήρχε άνθρωπος με μπλούζα της St. Pauli (πώς θα αισθανθούν άραγε οι Ultras της St.Pauli όταν μάθουν πως φοράνε τις μπλούζες της ομάδας άνθρωποι που φάσκουν και αντιφάσκουν...) και ότι μας δηλώθηκε λες κι είμαστε εμείς τίποτα εκπρόσωποι κάποιου συγκεκριμένου πολιτικοιδεολογικού χώρου πως «η επίσκεψη δεν έχει να κάνει με τα πολιτικά και πως αν ήταν εδώ χρυσαυγίτες θα τους είχαμε λιώσει»; Σίγουρα; Τελικά τί είναι πολιτικό και τί δεν είναι; Μέχρι πού φτάνουν τα όρια του οπαδικού αντιφασισμού και του αντιφασιστικού οπαδισμού; Με τα έως τώρα δεδομένα, ενδεχομένως κι όχι πολύ μακριά... Και κάτι ακόμα: οι δικές μας πλάτες δεν προσφέρονται για κανενός είδους πολιτικά και «πολιτικά» πλυντήρια.
Βέβαια δεν είμαστε αυτοί που θα ρίξουν τη συλλογική ευθύνη προς όλους! Εξάλλου τα εσωτερικά ζητήματα της κάθε κερκίδας, ποιος κάνει κουμάντο και ποιος όχι, ποιος θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, ποιος επωφελείται της συγκυρίας, λύνονται και διαχειρίζονται από την ίδια την κερκίδα. Όσον αφορά το γεγονός πάντως, υπήρξε μέχρι και «επίσημη τοποθέτηση» σε ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης που ανέλαβε την όποια ευθύνη.
Είναι προφανές πως διαφωνούμε με το όλο σκεπτικό, το σκεπτικό της επιβολής. Η επιβολή, οι εκβιασμοί και χουλιγκανίστικες πρακτικές τέτοιου είδους μπορούν να φέρουν ανάπτυξη της βίας, ποινικοποίηση των στεγασμένων και επίσημων συνδέσμων, καταστολή όσων προσπαθούν ν΄ αλληλοεπιτρέψουν ο ένας στον άλλο τη μετακίνηση από το ένα γήπεδο στο άλλο, ακόμα πιο σκληρούς και αντιδημοκρατικούς νόμους μέχρι και φυλακίσεις. Διότι αυτά είναι τα πραγματικά προβλήματα που μας αφορούν ΟΛΟΥΣ. Κι όχι αν έγινε κάτι πριν χρόνια, αν ο τάδε είναι έτσι ή αλλιώς, αν τώρα εμείς θα γίνουμε κάπως αλλιώς από ότι μας είχατε συνηθίσει...
Τέλος, είμαστε περήφανοι για τα όσα έχουμε κάνει σε έναν δύσκολο χώρο, είμαστε περήφανοι που ο λόγος μας για το πώς μπορούνε να πάνε αλλιώς τα πράγματα στο γήπεδο, στα πέταλα και γιατί όχι και στον αθλητισμό, φτάνει σε περισσότερα ανοιχτά και ελεύθερα μυαλά... Μυαλά που ξέρουν να σέβονται, να εκτιμούν, να βάζουν όρια και να σκέφτονται…
Είμαστε σίγουροι πως το «στοίχημα» που είχαμε βάλει πριν το 5ο RFU festival θα βγει, είμαστε σίγουροι πως όσα έγιναν κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ θα ξυπνήσουν μπόλικα μυαλά ακόμη, και κυρίως θα ανοίξει ένας δρόμος αντιμετώπισης των ΚΟΙΝΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ κι επίλυσης των ΚΟΙΝΩΝ ΔΥΣΚΟΛΙΩΝ. Όπως είπε και κάποιος φίλος, «σε κυνηγάει το κράτος, σε γαμάει η αστυνομία, σε τσακίζουν οι νόμοι, θέλουν να σε κάνουν από οπαδό πελάτη, κι εσένα το μόνο που σε απασχολεί είναι πως θα εξοντώσεις τον αλλόθρησκο».
Σίγουρα το σύστημα φοβάται τον κόσμο του γηπέδου. Θα συμβάλουμε όσο μπορούμε στο να συντηρηθεί αυτός ο φόβος...
ΥΓ. Με αφορμή ένα περιστατικό πριν δύο χρόνια, πάλι στο φεστιβάλ, είχαμε γράψει πως είναι ντροπή και ξεφτίλα να ψάχνεσαι για τσαμπουκά και να την πέφτεις σε οπαδικό φεστιβάλ, ενώ ξέρεις πως όσοι συμμετέχουν σε αυτό είναι "άλλη φάση". Φυσικά το ίδιο ισχύει και για το φετινό "πέσιμο". Και καλό θα είναι όσοι ενοχλούνται από τέτοιες συμπεριφορές να βγουν μπροστά και να αναλάβουν τις όποιες ευθύνες τους…
ΥΓ 1. Ευχαριστούμε όλους αυτούς που εδώ και πέντε χρόνια είναι κοντά μας, κι έχουν ακόμα σώας τας φρένας τους. Όπως κι όσους ανταποκρίθηκαν στο Σαββατιάτικο κάλεσμά μας από νωρίς- όσο για αυτούς που ακόμη δεν έχουν κατανοήσει τί είναι το Φεστιβάλ και τα τουρνουά, σόρρυ αλλά δεν το έχετε...
Φέτος όμως δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα.
Κατ αρχήν αποφασίσαμε να αλλάξουμε γειτονιά. Για πολλούς λόγους, είτε λόγω κορεσμού, είτε επειδή θέλαμε να ανοίξουμε το λόγο μας και τις εκδηλώσεις μας προς άλλες γειτονιές, και προς άλλα μάτια και αυτιά. Εξάλλου κάτι μας έλεγε πως το «κέντρο του κόσμου» πλέον είναι ευάλωτο. Η Ν. Ιωνία είναι μια περιοχή γεμάτη ιστορίες από διηγήσεις προσφύγων, από ιστορίες ανθρώπων του μόχθου, από ιστορίες ξεριζωμένων προσφύγων που συνέδεσαν την καθημερινότητά τους και με το γήπεδο. Μια περιοχή που δεν είναι φιλόξενη σε μισάνθρωπες και ρατσιστικές απόψεις. Τί άλλο να θέλαμε άραγε; Φυσικά, έναν εκπληκτικό χώρο, με δύο γήπεδα κι ένα μικρό θέατρο. Ότι έπρεπε για να γίνει ακόμη καλύτερο, πιο οργανωμένο και πιο πλούσιο το φεστιβάλ μας. Και οι πρώτες του στιγμές σε αυτό οδηγούσαν...Φέτος είχαμε ρεκόρ συμμετοχών στα τουρνουά και ήταν προφανές πως είχε έρθει πολύς κόσμος από τη γειτονιά. Ώσπου ο μεγάλος χώρος φανέρωσε κάποια προβλήματα ασφάλειας. Ενώ το φεστιβάλ και τα τουρνουά ήταν σε εξέλιξη, με 300 και πλέον ανθρώπους να βρίσκονται στο χώρο, εμφανίζονται 30 με 40 άτομα που δήλωσαν οπαδοί της ΑΕΚ, χτύπησαν κατά την είσοδό τους δύο συμμετέχοντες με διακριτικά άλλων ομάδων και απαίτησαν τη διακοπή του φεστιβάλ με μοναδική εξήγηση «εδώ μόνο ΑΕΚ».
Έτσι περάσαμε από την υγεία του φεστιβάλ μπροστά στη σαπίλα. Ειπώθηκαν ατάκες τύπου «είμαστε χούλιγκανς»... «είμαι καμένο μυαλό»... ή «δε ζητήσατε άδεια από την ΑΕΚ»… και ακόμη χειρότερα «θα πέσουν μαχαιριές αν δε φύγετε αύριο». Εκείνη τη στιγμή τα αντανακλαστικά σου, αντανακλαστικά υγείας και διαφορετικής οπαδικής κουλτούρας δοκιμάζονται. Και δοκιμάζονται σκληρά. Σταθήκαμε ψύχραιμοι και συνεπείς και επιλέξαμε να μην συγκρουστούμε και να μην παίξουμε το παιχνίδι τους παρά τους ευνοϊκούς συσχετισμούς. Έτσι αποφύγαμε μια γενικευμένη σύρραξη και ένα ακόμα κλασσικό καυτό αστυνομικό ρεπορτάζ. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την πιθανά ελλιπή και όχι επίσημη ενημέρωση, αλλά όπως αποδείχτηκε και εκ των υστέρων, τα γεγονότα θα συνέβαιναν ανεξαρτήτως των όποιων επαφών είχαν προηγηθεί. Εκείνη τη στιγμή της εισβολής και της ολιγόλεπτης «συνομιλίας» που ακολούθησε, δύο διαφορετικοί (γηπεδικοί) κόσμοι ήταν αντιμέτωποι: ο κόσμος του κάφρου και του ούγκανου κι ο κόσμος του οπαδού με άποψη.
Τώρα βέβαια αν υπήρχε και «πολιτικό κίνητρο» της επίσκεψης...τί να πούμε; Πως υπήρχε άνθρωπος με μπλούζα της St. Pauli (πώς θα αισθανθούν άραγε οι Ultras της St.Pauli όταν μάθουν πως φοράνε τις μπλούζες της ομάδας άνθρωποι που φάσκουν και αντιφάσκουν...) και ότι μας δηλώθηκε λες κι είμαστε εμείς τίποτα εκπρόσωποι κάποιου συγκεκριμένου πολιτικοιδεολογικού χώρου πως «η επίσκεψη δεν έχει να κάνει με τα πολιτικά και πως αν ήταν εδώ χρυσαυγίτες θα τους είχαμε λιώσει»; Σίγουρα; Τελικά τί είναι πολιτικό και τί δεν είναι; Μέχρι πού φτάνουν τα όρια του οπαδικού αντιφασισμού και του αντιφασιστικού οπαδισμού; Με τα έως τώρα δεδομένα, ενδεχομένως κι όχι πολύ μακριά... Και κάτι ακόμα: οι δικές μας πλάτες δεν προσφέρονται για κανενός είδους πολιτικά και «πολιτικά» πλυντήρια.
Βέβαια δεν είμαστε αυτοί που θα ρίξουν τη συλλογική ευθύνη προς όλους! Εξάλλου τα εσωτερικά ζητήματα της κάθε κερκίδας, ποιος κάνει κουμάντο και ποιος όχι, ποιος θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, ποιος επωφελείται της συγκυρίας, λύνονται και διαχειρίζονται από την ίδια την κερκίδα. Όσον αφορά το γεγονός πάντως, υπήρξε μέχρι και «επίσημη τοποθέτηση» σε ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης που ανέλαβε την όποια ευθύνη.
Είναι προφανές πως διαφωνούμε με το όλο σκεπτικό, το σκεπτικό της επιβολής. Η επιβολή, οι εκβιασμοί και χουλιγκανίστικες πρακτικές τέτοιου είδους μπορούν να φέρουν ανάπτυξη της βίας, ποινικοποίηση των στεγασμένων και επίσημων συνδέσμων, καταστολή όσων προσπαθούν ν΄ αλληλοεπιτρέψουν ο ένας στον άλλο τη μετακίνηση από το ένα γήπεδο στο άλλο, ακόμα πιο σκληρούς και αντιδημοκρατικούς νόμους μέχρι και φυλακίσεις. Διότι αυτά είναι τα πραγματικά προβλήματα που μας αφορούν ΟΛΟΥΣ. Κι όχι αν έγινε κάτι πριν χρόνια, αν ο τάδε είναι έτσι ή αλλιώς, αν τώρα εμείς θα γίνουμε κάπως αλλιώς από ότι μας είχατε συνηθίσει...
Τέλος, είμαστε περήφανοι για τα όσα έχουμε κάνει σε έναν δύσκολο χώρο, είμαστε περήφανοι που ο λόγος μας για το πώς μπορούνε να πάνε αλλιώς τα πράγματα στο γήπεδο, στα πέταλα και γιατί όχι και στον αθλητισμό, φτάνει σε περισσότερα ανοιχτά και ελεύθερα μυαλά... Μυαλά που ξέρουν να σέβονται, να εκτιμούν, να βάζουν όρια και να σκέφτονται…
Είμαστε σίγουροι πως το «στοίχημα» που είχαμε βάλει πριν το 5ο RFU festival θα βγει, είμαστε σίγουροι πως όσα έγιναν κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ θα ξυπνήσουν μπόλικα μυαλά ακόμη, και κυρίως θα ανοίξει ένας δρόμος αντιμετώπισης των ΚΟΙΝΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ κι επίλυσης των ΚΟΙΝΩΝ ΔΥΣΚΟΛΙΩΝ. Όπως είπε και κάποιος φίλος, «σε κυνηγάει το κράτος, σε γαμάει η αστυνομία, σε τσακίζουν οι νόμοι, θέλουν να σε κάνουν από οπαδό πελάτη, κι εσένα το μόνο που σε απασχολεί είναι πως θα εξοντώσεις τον αλλόθρησκο».
Σίγουρα το σύστημα φοβάται τον κόσμο του γηπέδου. Θα συμβάλουμε όσο μπορούμε στο να συντηρηθεί αυτός ο φόβος...
ΥΓ. Με αφορμή ένα περιστατικό πριν δύο χρόνια, πάλι στο φεστιβάλ, είχαμε γράψει πως είναι ντροπή και ξεφτίλα να ψάχνεσαι για τσαμπουκά και να την πέφτεις σε οπαδικό φεστιβάλ, ενώ ξέρεις πως όσοι συμμετέχουν σε αυτό είναι "άλλη φάση". Φυσικά το ίδιο ισχύει και για το φετινό "πέσιμο". Και καλό θα είναι όσοι ενοχλούνται από τέτοιες συμπεριφορές να βγουν μπροστά και να αναλάβουν τις όποιες ευθύνες τους…
ΥΓ 1. Ευχαριστούμε όλους αυτούς που εδώ και πέντε χρόνια είναι κοντά μας, κι έχουν ακόμα σώας τας φρένας τους. Όπως κι όσους ανταποκρίθηκαν στο Σαββατιάτικο κάλεσμά μας από νωρίς- όσο για αυτούς που ακόμη δεν έχουν κατανοήσει τί είναι το Φεστιβάλ και τα τουρνουά, σόρρυ αλλά δεν το έχετε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου