Στο βωμό του κέρδους..

Ο καπιταλισμός αποτελεί εδώ και πάρα πολύ καιρό το κυρίαρχο πολιτικό- οικονομικό σύστημα και αποτελεί το βασικό όργανο για την έκφραση και την εδραίωση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης. Τα αποτελέσματα είναι φυσικά εμφανέστατα. Οικονομικές κρίσεις, φτώχεια, ανεργία, καταστολή, χρεοκοπίες, πόλεμοι, λιμοί και οικολογική καταστροφή. Και όλα αυτά για να ενδυναμώνεται η άρχουσα τάξη, η εξουσία, το κεφάλαιο, οι τραπεζίτες και η ευνοημένη τάξη της «μπουρζουαζίας» εις βάρος όλων των υπόλοιπων. Στο όνομα λοιπόν του κέρδους όλα ισοπεδώνονται και όλα εμπορευματοποιούνται. Ο άνθρωπος χάνει την φυσική του υπόσταση και αντιμετωπίζεται σαν καταναλωτής στη καλύτερη και σαν σκλάβος στη χειρότερη. Στα μάτια του κεφαλαίου τα πάντα αποτελούν προϊόντα και ο απώτερος σκοπός είναι η μεγιστοποίηση του κέρδος με κάθε μέσο.

Κάπως έτσι ο καπιταλισμός έχει εισβάλει για τα καλά και στον αθλητισμό, στο ποδόσφαιρο και στα γήπεδα. Οι αθλητικοί σύλλογοι αποτελούν επιχειρήσεις, το ποδόσφαιρο (όπως και άλλα αθλήματα) έχει γίνει επαγγελματικό και το ακολουθεί ένας συρφετός που συμπεριλαμβάνει ακριβοπληρωμένους ποδοσφαιριστές, χορηγούς, διαφημίσεις, μάρκετινγκ, πολιτικούς, τράπεζες, τηλεοπτικές συμφωνίες με υπέρογκα ποσά, παράνομο στοίχημα, παρακράτος και άλλα πολλά τέτοια χαριτωμένα. Έτσι λοιπόν ποδοσφαιρικοί (και γενικά αθλητικοί σύλλογοι) αντικαθιστούν τα ονόματα τους με αυτά των χορηγών, αλλάζουν χρώματα εξαιτίας των χορηγών, αλλάζουν ακόμη και τα ονόματα των ιστορικών γηπέδων τους μόνο και μόνο γιατί το επιτάσσει το μάρκετινγκ και η διαδικασία της μεγιστοποίησης του κέρδους. Μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις όπως οι ολυμπιακοί αγώνες, το Μουντιάλ και άλλες πολλές έχουν χάσει τον αρχικό και ιστορικό χαρακτήρα και ορισμό τους και έχουν καταντήσει παρελάσεις κέρδους, διαφημίσεων, χορηγών, κάτι σαν εμπορικά πανηγύρια. Ο αθλητισμός, η αγάπη για το παιχνίδι και ο ρομαντισμός περνάνε σε κατώτερη μοίρα και παραγκωνίζονται μπροστά στη κερδοσκοπία. Και φυσικά η επιτυχημένη έκβαση (όσον αφορά τα κέρδη πάντα που ακολουθούν τέτοιες διοργανώσεις) απαιτεί και τις απαραίτητες θυσίες. Όποιες και αν είναι αυτές…

Το 2004 η αθήνα αναλαμβάνει τη διοργάνωση των ολυμπιακών αγώνων, ενός θεσμού εκφυλισμένου μιας και αποτελεί συνώνυμο της εμπορευματοποίησης, του κέρδους, των χορηγών.. Για τη διοργάνωση του σπαταλήθηκαν τόσα χρήματα σε έργα αλλά και σε μίζες τα οποία στη συνέχεια επωμίστηκαν στις πλάτες οι φορολογούμενοι πολίτες τη στιγμή που κάποιοι κεφαλαιοκράτες, πολιτικοί και παράγοντες γέμισαν τις τεράστιες τσέπες τους. Τα αποτελέσματα που αντικατοπτρίζονται στη φορολογία, στη σπατάλη δημόσιου χρήματος και στο χρέος που άφησαν πίσω τους οι ολυμπιακοί αγώνες ήταν καταστροφικά για τις λιγότερο και τις καθόλου ευνοημένες οικονομικά τάξεις του κοινωνικού συνόλου. Φυσικά η ασυδοσία και η απανθρωπιά που επέδειξαν το κεφάλαιο και οι καπιταλιστές φαίνονται και στο γεγονός ότι προκειμένου να αναλάβει τη διοργάνωση η ελλάδα έπρεπε να γίνουν με κάθε θυσία κάποια μεγάλα έργα. Και όταν έλεγαν με κάθε θυσία το εννοούσαν. Έτσι κατά τη διάρκεια των ολυμπιακών έργων 18 εργάτες (έλληνες και μετανάστες) έχασαν τη ζωή τους στα εργοτάξια σε εργατικά ατυχήματα. Αμέτρητοι είναι οι τραυματίες που για καλή τους τύχη τα ατυχήματα δεν αποδείχθηκαν θανατηφόρα. Άνθρωποι που προκειμένου να υλοποιήσει τα σχέδια του το κεφάλαιο, οι χορηγοί και οι μεγαλοεργολάβοι αντιμετωπίστηκαν σαν αναλώσιμοι.

Στο Μουντιάλ της νοτίου Αφρικής το καλοκαίρι του 2010, οι ντόπιοι και όχι μόνο κεφαλαιοκράτες εκμεταλλεύτηκαν με το χειρότερο τρόπο τους ντόπιους απελπισμένους και εξαθλιωμένους εργάτες και εργάτριες προχωρώντας στην «αφαίμαξη» τους. Στη πόλη Ντέρμπαν η κυβέρνηση και οι διάφοροι ιθύνοντες προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες μιας τέτοιας διοργάνωσης αποφάσισαν να προσλάβουν επιπλέον εργαζόμενους για να καλύψουν διάφορα πόστα όπως η ασφάλεια του γηπέδου (σεκιούριτυ) και η καθαριότητα. Όταν οι εργαζόμενοι έφεραν σε πέρας τις εργασίες τους ζήτησαν τη πληρωμή τους η οποία είχε συμφωνηθεί ότι θα ήταν 160 ευρώ για 18ωρη εργασία!!. Όταν όμως έφτασε η στιγμή της πληρωμής πολλοί από αυτούς παρέλαβαν το «γενναιόδωρο» ποσό των 20ευρώ(!) ενώ ακόμη περισσότεροι δεν πληρώθηκαν κάτι που φυσικά προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση των εργατών και εργατριών. Το 4ο τεύχος άλλωστε του εντύπου μας συμπεριλάμβανε άρθρο σχετικό με αυτό το θέμα. (Εναλλακτικά διαβάστε το εδώ: "Παγκόσμιο Κύπελλο και εκμετάλλευση")

Το φετινό Euro θα συνδιοργανωθεί από τις Ουκρανία-Πολωνία. Έτσι λοιπόν εκατοντάδες χιλιάδες θα είναι οι τουρίστες και ποδοσφαιρόφιλοι που θα επισκεφθούν τις δυο αυτές χώρες προκειμένου να παραβρεθούν στα γήπεδα τους. Η Ουκρανία φιλοξενεί ένα πολύ μεγάλο αριθμό αδέσποτων (κάτι σαν την ελλάδα δηλαδή) σκυλιών και γατιών τα οποία περιφέρονται στους δρόμους προσπαθώντας να επιβιώσουν. Η κυβέρνηση θεωρώντας αντιαισθητική και αντιτουριστική την παρουσία των αδέσποτων στους δρόμους παίρνει τα απαραίτητα μέτρα για το «αντιαισθητικό» αυτό φαινόμενο αλλά και για την υποδοχή χιλιάδων επισκεπτών πελατών που θα πρέπει να μείνουν ικανοποιημένοι από το «προϊόν» που θα αγοράσουν και τις ανάλογες υπηρεσίες... Ένα από αυτά είναι και η σφαγή των αδέσποτων ζώων. Για πολλά χρόνια, ακτιβιστές διαμαρτύρονται για τις απάνθρωπες πρακτικές που χρησιμοποιούνται από τις ουκρανικές αρχές για τη λύση του προβλήματος των αδέσποτων ζώων. Με το διοργάνωση του Πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, η κατάσταση δείχνει να γίνεται ακόμη πιο βάρβαρη και ανεξέλεγκτη.. Παλιότερα αδέσποτοι σκύλοι και γάτες εξολοθρεύονταν με απαγορευμένα δηλητήρια, κάτι που σταμάτησε πριν λίγο καιρό. Τώρα χρησιμοποιούν έναν πιο "σύγχρονο" τρόπο εξολόθρευσης των ζώων και μάλιστα ασφαλή από περιβαλλοντικής άποψης. Αφού παγιδεύσουν τα αδέσποτα, τα μεταφέρουν σε ένα κινητό κρεματόριο, μέσα στο οποίο τα πετάνε και τα καίνε ζωντανά σε 900 βαθμούς. Παρά τις διαμαρτυρίες ζωοφιλικών οργανώσεων αλλά και ακτιβιστών στην Ουκρανία, η απάνθρωπη αυτή μέθοδος συνεχίζεται. Πριν κάποιο καιρό μάλιστα, ο πρόεδρος της UEFA, Michel Platini, επισκέφθηκε τη χώρα και δήλωσε ιδιαίτερα ευχαριστημένος από την πρόοδο των ετοιμασιών!!

Και κάπου εδώ είναι που κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι τώρα είναι τα ζωάκια, αύριο θα είναι οι άστεγοι. Και όμως κάτι τέτοιο δεν μοιάζει μακρινό και άτοπο. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στη «ποδοσφαιρομάνα» Βραζιλία. Το καλοκαίρι του 2014 η Βραζιλία θα φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου και δύο χρόνια αργότερα το Ρίο ντε Τζανέιρο θα διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Για την Βραζιλία είναι μια ιστορική ευκαιρία για να αποδείξει στο κόσμο ότι είναι μία παγκόσμια οικονομική δύναμη και ότι προσπαθεί να απαλλαχθεί από την υποανάπτυκτη της εικόνα της εξαθλίωσης και της φτώχειας Η κυβέρνηση θέλει να διασφαλίσει πως τίποτα δεν θα της σταθεί εμπόδιο για να περάσει αυτή την εικόνα. Πρωταρχικό της μέλημα είναι να μειώσει την εγκληματικότητα στις φαβέλες του Ρίο. Έτσι λοιπόν έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή ένας νόμος που επιτρέπει την βίαιη απομάκρυνση των εθισμένων στα ναρκωτικά παιδιών από τους δρόμους. Η αστυνομία συλλαμβάνει πολύ νερά ανήλικα παιδιά που πιστεύεται πως είναι ικανά να κλέψουν ή ακόμα και να σκοτώσουν για να επιβιώσουν. Τα παιδιά συλλαμβάνονται και μεταφέρονται αμέσως σε κτίρια στην επαρχία όπου και διαμένουν σε ιδιαίτερα άσχημες συνθήκες μέσα σε πρόχειρα παραπήγματα όπου τους παρακολουθούν φύλακες για να μην αποδράσουν. Σκοπός είναι να μένουν αυτά τα παιδιά μακριά από τα μάτια των επισκεπτών και τουριστών ποδοσφαιρόφιλων που θα κατακλύσουν τη χώρα. Με λίγα λόγια οι αρχές προσπαθούν να καλύψουν προσωρινά τις εικόνες μιζέριας, ανισότητας και αδικίας. Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της «εκκαθάρισης» τα επόμενα βήματα είναι να απομακρυνθούν οι φτωχοί από το κέντρο των μεγάλων μητροπόλεων, κάτι που γίνεται χωρίς ενδοιασμούς και με κάθε κόστος. Η διαδικασία αυτή μπορεί να περιλαμβάνει από εκκενώσεις καταλήψεων στέγης (αλλά και πολιτικών) μέχρι εμπρησμούς σε καταλήψεις και κοινότητες. Και φυσικά οι επιχειρήσεις αυτές της κοινωνικής «εξυγίανσης» και «εκκαθάρισης» συμπεριλαμβάνουν και το κυνήγι μικροπωλητών, αστέγων που κοιμούνται στο δρόμο αλλά και την ενισχυμένη καταστολή για την επίτευξη του επιθυμητού από το κράτος κοινωνικού έλεγχου. Ο γεννημένος σε φαβέλα διάσημος ποδοσφαιριστής Ρομάριο που πλέον ανήκει στο σοσιαλιστικό κόμμα της Βραζιλίας δηλώνει πως δεν είναι δυνατόν να επιτρέπεται να οδηγούνται έτσι οι άνθρωποι στη εξορία και πως οι συνθήκες θυμίζουν τις κατεχόμενες περιοχές της Παλαιστίνης!

Καλά λοιπόν τα Mundial και τα Eurο και γουστάρουμε να βλέπουμε μπάλα, σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να παραβλέπουμε ή να εθελοτυφλούμε μπροστά σε όλα αυτά που κρύβονται πίσω από τη καλογυαλισμένη βιτρίνα όλων αυτών των διοργανώσεων. Μιας και πίσω από αυτή κρύβεται ένας βωμός. Αυτός του κέρδους. Και απαιτεί πολλές θυσίες….