Το βράδυ στις 27 Ιανουαρίου στο δρόμο Αστακού - Μύτικα ανατράπηκε φορτηγό μεσαίου μεγέθους με στοιβαγμένους 50 μετανάστες Αφγανικής στην πλειονότητά τους καταγωγής. Από την ανατροπή 5 μετανάστες σκοτώθηκαν στο σημείο του ατυχήματος και ένας ακόμη κατέληξε στο νοσοκομείο της Πάτρας μια ημέρα αργότερα. Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν στα νοσοκομεία των κοντινών πόλεων ενώ οι υπόλοιποι 31 μετανάστες κρατήθηκαν για 3 ημέρες στην αστυνομική διεύθυνση Ακαρνανίας από όπου και ξεκίνησε η διαδικασία απέλασής τους.
Ο Αστακός και τα δυτικά παράλια της Αιτωλοακαρνανίας αποτελούν πλέον το νέο σημείο διαφυγής μεταναστών προς τις χώρες της Ευρώπης. Η κατάσταση, που δημιουργείται σε αυτή τη γεωγραφική περιοχή αρχίζει και θυμίζει αυτήν που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στην Πάτρα και στην Ηγουμενίτσα. Δηλαδή συνεχιζόμενη κρατική καταστολή κατά των μεταναστών σε αυτές τις περιοχές, κάψιμο των καταυλισμών τους, διάχυτο ρατσισμό οργανωμένο και κατευθυνόμενο από τους τοπικούς πολιτικούς εκπροσώπους. Ο Αστακός και τα δυτικά παράλια της Αιτ/νίας αποτελούν το νέο αιματοβαμμένο σύνορο. Εξαθλιωμένοι πρόσφυγες και μετανάστες αναζητώντας μια πιο αξιοπρεπή ζωή, πληρώνουν υπέρογκα ποσά σε λαθρέμπορους για να διασφαλίσουν τη μεταφορά τους στις χώρες της δύσης, με κόστος πολλές φορές την ίδια τους τη ζωή.(1500 ήταν οι θάνατοι μεταναστών στη μεσόγειο το 2011) Στην προσπάθεια τους να διασχίσουν τα σύνορα έρχονται αντιμέτωποι με συνοριοφύλακες, λιμενόμπατσους, αστυνομική βία και την πιθανότητα φυλάκισης και απέλασης.
Σε μια περίοδο έντονης κοινωνικής αναταραχής όπου πολιτική και οικονομική εξουσία εξαπολύουν μια δριμεία επίθεση επιδιώκοντας μια από τις πιο βίαιες αναδιαρθρώσεις των κοινωνικών ισορροπιών στον ελλαδικό χώρο, οι μετανάστες βρίσκονται και αυτοί με τη σειρά τους στη δίνη μιας οργανωμένης επίθεσης τόσο από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους όσο και από οργανωμένους ή μη ακροδεξιούς. Το ελληνικό κράτος σκληραίνει τη στάση του απέναντι τους ψηφίζοντας αντιμεταναστευτικούς νόμους, ενισχύοντας τα σύνορα του με το στρατό της frontex, ορθώνοντας το φράχτη στον Έβρο. Αλλά και στο εσωτερικό της χώρας οι μετανάστες που προσπαθούν να επιβιώσουν δουλεύοντας ως μικροπωλητές έρχονται αντιμέτωποι με συνεχείς ελέγχους, εξευτελισμούς, κυνηγητό. Και φυσικά αποτελούν αυτό το κομμάτι που μπορεί να λειτουργήσει ως αποδιοπομπαίος τράγος από κράτος, μμε και ακροδεξιούς για τη κατάντια της χώρας.
Το σημαντικότερο για εμάς σε μια περίοδο που ο καθένας νιώθει όλο και πιο έντονα την εξαθλίωση στο πετσί του είναι να ρίξουμε δίχτυα αλληλεγγύης σε κάθε καταπιεσμένο σπάζοντας τους πλαστούς διαχωρισμούς ντόπιων και ξένων. Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι η εξουσία θέλει τους από κάτω κατακερματισμένους δημιουργώντας όρους αλληλοεξόντωσης και εγκαθιδρύοντας τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Το θέμα του αστακού δεν είναι ούτε απλό ούτε μας αφήνει αδιάφορους, αντιθέτως μας αφορά όλους.
AΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
Συσπείρωση για την Κοινωνική Απελευθέρωση (Αγρίνιο)
Ο Αστακός και τα δυτικά παράλια της Αιτωλοακαρνανίας αποτελούν πλέον το νέο σημείο διαφυγής μεταναστών προς τις χώρες της Ευρώπης. Η κατάσταση, που δημιουργείται σε αυτή τη γεωγραφική περιοχή αρχίζει και θυμίζει αυτήν που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στην Πάτρα και στην Ηγουμενίτσα. Δηλαδή συνεχιζόμενη κρατική καταστολή κατά των μεταναστών σε αυτές τις περιοχές, κάψιμο των καταυλισμών τους, διάχυτο ρατσισμό οργανωμένο και κατευθυνόμενο από τους τοπικούς πολιτικούς εκπροσώπους. Ο Αστακός και τα δυτικά παράλια της Αιτ/νίας αποτελούν το νέο αιματοβαμμένο σύνορο. Εξαθλιωμένοι πρόσφυγες και μετανάστες αναζητώντας μια πιο αξιοπρεπή ζωή, πληρώνουν υπέρογκα ποσά σε λαθρέμπορους για να διασφαλίσουν τη μεταφορά τους στις χώρες της δύσης, με κόστος πολλές φορές την ίδια τους τη ζωή.(1500 ήταν οι θάνατοι μεταναστών στη μεσόγειο το 2011) Στην προσπάθεια τους να διασχίσουν τα σύνορα έρχονται αντιμέτωποι με συνοριοφύλακες, λιμενόμπατσους, αστυνομική βία και την πιθανότητα φυλάκισης και απέλασης.
Σε μια περίοδο έντονης κοινωνικής αναταραχής όπου πολιτική και οικονομική εξουσία εξαπολύουν μια δριμεία επίθεση επιδιώκοντας μια από τις πιο βίαιες αναδιαρθρώσεις των κοινωνικών ισορροπιών στον ελλαδικό χώρο, οι μετανάστες βρίσκονται και αυτοί με τη σειρά τους στη δίνη μιας οργανωμένης επίθεσης τόσο από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους όσο και από οργανωμένους ή μη ακροδεξιούς. Το ελληνικό κράτος σκληραίνει τη στάση του απέναντι τους ψηφίζοντας αντιμεταναστευτικούς νόμους, ενισχύοντας τα σύνορα του με το στρατό της frontex, ορθώνοντας το φράχτη στον Έβρο. Αλλά και στο εσωτερικό της χώρας οι μετανάστες που προσπαθούν να επιβιώσουν δουλεύοντας ως μικροπωλητές έρχονται αντιμέτωποι με συνεχείς ελέγχους, εξευτελισμούς, κυνηγητό. Και φυσικά αποτελούν αυτό το κομμάτι που μπορεί να λειτουργήσει ως αποδιοπομπαίος τράγος από κράτος, μμε και ακροδεξιούς για τη κατάντια της χώρας.
Το σημαντικότερο για εμάς σε μια περίοδο που ο καθένας νιώθει όλο και πιο έντονα την εξαθλίωση στο πετσί του είναι να ρίξουμε δίχτυα αλληλεγγύης σε κάθε καταπιεσμένο σπάζοντας τους πλαστούς διαχωρισμούς ντόπιων και ξένων. Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι η εξουσία θέλει τους από κάτω κατακερματισμένους δημιουργώντας όρους αλληλοεξόντωσης και εγκαθιδρύοντας τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Το θέμα του αστακού δεν είναι ούτε απλό ούτε μας αφήνει αδιάφορους, αντιθέτως μας αφορά όλους.
AΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
Συσπείρωση για την Κοινωνική Απελευθέρωση (Αγρίνιο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου